Τελευταίες μέρες του 2016, επικρατούσε στην κοινωνία γενικά - και στην αγορά της μοτοσυκλέτας πιο συγκεκριμένα, ένα ψήγμα αισιοδοξίας. Δεν μπορούσες να μιλήσεις για κάτι περισσότερο από μία απλή αλλαγή στην ψυχολογία των στελεχών, την ώρα που η χειρότερη συρρίκνωση της αγοράς δεν έδειχνε ότι θα σηκώσει σύντομα το μαύρο της πέπλο, παρά μόνο θα συνέχιζε να το ανεμίζει στέλνοντας μικρά κύματα δροσιάς.. Όμως αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να ξεκινήσουν τα μέλη του ΣΕΑΑ την συζήτηση για το ξεπάγωμα της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας.
Άσχετα με την αγοραστική δύναμη του κόσμου, ήταν κοινή αντίληψη πως η μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα πρέπει να ακουστεί ξανά - να προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού. Η Έκθεση Μοτοσυκλέτας δεν γίνεται μονάχα για να κυνηγήσει πελάτες, δεν είμαστε στα χρόνια που οι πωλητές λάμβαναν προκαταβολές απευθείας στα περίπτερα. Σαφώς καλό για όλους να γίνει και αυτό, όμως υπάρχουν τόσα ακόμα οφέλη από την προβολή μίας Έκθεσης και είχε ήδη περάσει πολύς καιρός χωρίς να γίνεται τίποτα. Η απόφαση λοιπόν πάρθηκε ομόφωνα και η διαδικασία ξεκίνησε άμεσα για να βρεθεί ο κατάλληλος διοργανωτής, κάτι που επίσης δεν άργησε να τελεσιδικήσει, υπέρ της Albatros, της εταιρίας διοργανώσεων του κ. Κώστα Λαμάρη, διοργανωτή και των προηγούμενων εκθέσεων, με αναγνωρισμένο λοιπόν αποτέλεσμα. Ήταν η απόλυτα σωστή χρονική συγκυρία. Λίγες μέρες να είχε καθυστερήσει η απόφαση να ξανά γίνει και λίγο ακόμα να συζητούσαν την ανάληψη της διοργάνωσης, και η Έκθεση Μοτοσυκλέτας θα έμενε στα χαρτιά, δεν θα είχε γίνει ποτέ! Θα λέγαμε σήμερα ότι έφτασε λίγο πιο κοντά στο να ξανά γίνει μετά από εννιά χρόνια, και τίποτα περισσότερο! Είναι γιατί την μικρή αισιοδοξία των εταιριών στο τέλος του 2016, υποδέχτηκε ένα τρομακτικό ψύχος πωλήσεων στις αρχές του ’17. Μία κακή είδηση, μία εμφάνιση των πολιτικών στην ειδησεογραφία πετώντας μαργαριτάρια και τα πάντα κάνουν βήματα προς τα πίσω, διαλύοντας την οικονομία και κάθε προγραμματισμό. Στην παγωμένη αγορά του πρώτου τριμήνου του ’17 αν γινόταν κουβέντα για Έκθεση θα είχε τερματίσει πριν ακουστεί η λέξη «Μοτοσυκλέτας», με μέλη του ΣΕΑΑ μάλιστα να αναρωτιούνται αν προλαβαίνουν να ανακαλέσουν. Ωστόσο η απόφαση είχε ήδη παρθεί και η Έκθεση Μοτοσυκλέτας θα γινόταν πραγματικότητα, μέσα στα πολύ στενά όρια του προϋπολογισμού των εταιριών. Έμενε να γίνουν οι συμφωνίες για το περίπτερο που θα έχει κάθε εκθέτης και να οριστικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό το σχεδιάγραμμα, διαδικασία που αναμενόταν να ολοκληρωθεί με πολύ μεγαλύτερους καβγάδες, σαν ψηφοφορία στο ελληνικό Κοινοβούλιο για την μείωση μισθολογίου στους βουλευτές, μία τέτοια εικόνα. Τουλάχιστον έτσι γινόταν στο παρελθόν, όμως τα πράγματα κύλισαν με απλές διαφωνίες που σχετικά γρήγορα μετατράπηκαν σε συμφωνίες. Η οικονομική δυσχέρεια φέρνει ενότητα…
Με την καθυστέρηση από την πτώση της αγοράς και μέχρι την ολοκλήρωση των παραπάνω, ασκούταν πίεση στον προγραμματισμό. Για πρώτη φορά είδαμε τότε, μία συντονισμένη προσπάθεια επικοινωνίας της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας προς το κοινό, με δυνατή παρουσία σε Facebook και το δικό της site. Εύκολο βέβαια να σημειωθεί και η διαφορά με το παρελθόν, αφού πριν από εννιά χρόνια τα social media δεν ήταν σε τόσο κυρίαρχη θέση. Η Έκθεση Μοτοσυκλέτας διαφημιζόταν και προβαλλόταν δυνατά στο κοινό, με τον τρόπο που επιβάλλει η εποχή.
Το MOTO έβλεπε όλα τα παραπάνω εκ των έσω, ιδιαίτερα από την στιγμή που μας ζητήθηκε από την διοργάνωση της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας, να αναλάβουμε τον σχεδιασμό των test rides, αναγνωρίζοντας την εμπειρία της ομάδας σε τέτοιου είδους διοργανώσεις, την στιγμή μάλιστα που και οι εταιρίες εμπιστεύονται τις μοτοσυκλέτες τους στο περιοδικό με βάση το αποτέλεσμα που μπορούμε να φέρουμε. Σε συνεχή επαφή με την διοργάνωση της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας, εξετάσαμε όλες τις περιπτώσεις για την διεξαγωγή των test ride με πρώτο μέλημα την ασφάλεια των συμμετεχόντων αλλά και την ασφάλεια των ανθρώπων που φιλοξενούνταν στο χώρο! Βρισκόμασταν αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που δεν είχαμε αντιμετωπιστεί ξανά, καθώς θα έπρεπε να διαφυλάξουμε τόσο τους συμμετέχοντες, όσο και εκατοντάδες κόσμου που φιλοξενείται στο χώρο του παλιού αεροδρομίου, χωρίς να τους επιβάλλουμε σε πρόσθετη όχληση, από αυτή που ήδη δέχονται. Στο τέλος η ιδανική λύση βρέθηκε, κι απαιτούσε από την διοργάνωση να προχωρήσει σε πρόσθετα έξοδα. Θα χρησιμοποιούσαμε την ήδη διαγραμμισμένη διαδρομή που μισθώνει η υπηρεσία διαχείρισης του αεροδρομίου, στην Driving Academy, μόλις 2 λεπτά μακριά από την είσοδο της Έκθεσης! Κι όμως, για την παροχή της απόλυτα καλύτερης εμπειρίας στους συμμετέχοντες, μισθώθηκε mini-bus ώστε να μην χρειαστεί να περπατήσει κανείς!
Στο τέλος η διοργάνωση της Έκθεσης κατάφερε να εξασφαλίσει και τις τελευταίες μέρες της Μ. Εβδομάδας από την υπηρεσία διαχείρισης του αεροδρομίου, ώστε να ολοκληρωθούν οι εργασίες με λίγο μεγαλύτερη άνεση παρά των αργιών του Πάσχα και στο τέλος τα πάντα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούν τον κόσμο.
Κανείς δεν περίμενε ότι η κίνηση στους διαδρόμους θα ξεκινούσε από την πρώτη στιγμή, το μεσημέρι της Πέμπτης! Κι όμως έτσι ακριβώς έγινε, με τα περίπτερα να υποδέχονται κόσμο την στιγμή που τα συνεργεία αποχωρούσαν από την άλλη πλευρά, απορημένα για τέτοια προσέλευση! Με διαφορά η Κυριακή ήταν η μέρα με την πιο ασφυκτική κίνηση, δημιουργώντας μία τεράστια ουρά έξω από τα εκδοτήρια των εισιτηρίων που σαν σαλίγκαρος προχωρούσε 300-400 μέτρα και έφτανε μέχρι το πάρκινγκ. Καμία μέρα δεν υπήρχε άδειος διάδρομος στην Έκθεση, με τον κόσμο να πλημμυρίζει τους διαδρόμους και τελικά να διαλύει προηγούμενες αμφιβολίες για το αν χρειαζόταν ένα τόσο μεγάλο έξοδο, σε μία τόσο δύσκολη περίοδο.
Για τα δεδομένα της εποχής λοιπόν, η Έκθεση Μοτοσυκλέτας είχε το σωστό μέγεθος και αντιπροσώπευε πλήρως τις δυνατότητες των εκθετών. Βέβαια πάντα θα υπάρχει ένας ή δύο που διαφωνούν και σε αυτό, ιδιαίτερα από την στιγμή που σαν λαός χορταίνουμε πρώτα με το μάτι. Αν το τραπέζι δεν είναι ασφυκτικά γεμάτο, δεν ευχαριστιόμαστε το γεύμα παρόλο που στο τέλος το ίδιο θα φάμε. Έτσι και στην Έκθεση όλα τελικά ήταν στην θέση τους και στο χώρο που τους αναλογούσε, χωρίς τους παραλογισμούς του παρελθόντος με περίπτερα του στρέμματος, που αντίστοιχα δεν έχει ούτε η μητρική εταιρία στην EICMA… ενδεχομένως να υπήρχαν ένας ή δύο περισσότεροι εκθέτες με εξοπλισμό αναβάτη αν υπήρχε άλλη διαθεσιμότητα χώρου, όμως σε γενικές γραμμές, τα αξεσουάρ έλειπαν κι έλειπαν γιατί τα έξοδα είναι δυσανάλογα με την πορεία της αγοράς, χωρίς κανείς να μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο.
Για πέντε μέρες ο παλμός του κόσμου της μοτοσυκλέτας, ακουγόταν εκκωφαντικά στο Κέντρο Ξιφασκίας, πλημμυρίζοντας καλοφτιαγμένα περίπτερα με πλήρη γκάμα. Λίγοι μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της προσπάθειας πίσω από την εμφάνιση αυτή και την πληρότητα. Μοτοσυκλέτες που εκτελωνίζονταν μονάχα για λίγες μέρες και έπρεπε μετά να καταστραφούν καθώς ήταν δείγματα προ παραγωγής, ή να επιστραφούν αφού ήταν δανεικές από το υπόλοιπο δίκτυο στην Ευρώπη... Μικρές θυσίες για να είναι όλα στην εντέλεια, με εταιρίες που λειτουργούν με ξεκοκαλισμένο προϋπολογισμό. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, αν και τα πραγματικά εύσημα πρέπει να αποδοθούν στους επισκέπτες.
Για πρώτη φορά είδαμε τόσο συνειδητοποιημένο κόσμο συγκεντρωμένο! Οι περισσότεροι ήξεραν από πριν τα μοντέλα, γνώριζαν τι είναι πραγματικά καινούριο και είχαν έρθει να τα δουν κι από κοντά! Περισσότερο απ’ όλα αυτό το βλέπαμε και στα test ride που αρκετοί, όχι όλοι, ερχόντουσαν να επιλέξουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο, ζητώντας για παράδειγμα δύο συγκεκριμένα σκούτερ ή περιμένοντας να οδηγήσουν ένα δημοφιλές μοντέλο με μεγάλη σειρά αναμονής, έχοντας ήδη κατέβει από ένα άλλο μελετώντας μία πιθανή αγορά. Η εικόνα του κόσμου, θα ήταν απλά τέλεια, αν στους διαδρόμους βλέπαμε περισσότερους έφηβους που είχαν έρθει να θαυμάσουν τις μοτοσυκλέτες, κάτι τέτοιο θα έδινε μεγαλύτερη αισιοδοξία για το μέλλον. Όμως από την άλλη υπήρχαν πολλοί γονείς που ενθάρρυναν τα μικρά τους παιδιά, πράξη αντίθετη με το ελληνικό γονικό στερεότυπο που θέλει την δαιμονοποίηση της μοτοσυκλέτας, αδυνατώντας να καταλάβει ότι το τεράστιο πρόβλημα στους δρόμους μας είναι συγκεκριμένο, κι έχει ορισμό χρόνια τώρα: Έλλειψη παιδείας!
Μικρές μάχες δινόντουσαν στο περίπτερο του MOTO, με αργά το απόγευμα να αντιλαμβάνεται κανείς τι είχε προηγηθεί, από τα εκατοντάδες χαρτάκια που βρισκόντουσαν διασκορπισμένα, αντιστοιχώντας το κάθε ένα σε ένα βραχιολάκι, μία συμμετοχή στα test ride. Πιο αισιόδοξο ήταν το γεγονός ότι ερχόταν πολύς κόσμος να φωτογραφίσει την μοτοσυκλέτα του Λέφα με την συντριπτική πλειοψηφία του νέου κόσμου να έχει ένα βαθμό γνώσης για την μοναδικότητά της - για τους παλαιότερους αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Είχαμε εξασφαλίσει την παρουσία της σε περίοπτη θέση ενώ πιο δίπλα δέσποζε το project Yard Built, μία custom μοτοσυκλέτα που ακόμα δεν έχει κουστούμι και σ’ ένα μήνα θα πρέπει να είναι πανέτοιμη για τον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό! Μέσα σε όλα αυτά, σε παρουσιάσεις βιβλίων, μοτοσυκλέτες κτλ… το περίπτερο μας γέμιζε από τον κόσμο που εγγραφόταν στα test ride.
Με την έκθεση να κόβει δεκάδες χιλιάδες εισιτήρια και περισσότερες από τριάντα διαθέσιμες μοτοσυκλέτες να επιλέξει κανείς να οδηγήσει, τρέχαμε με κυριολεκτική έννοια την διαδικασία της εγγραφής και το mini-bus δεν σταματούσε τα δρομολόγια! Τις καθημερινές επιτρέπαμε μέχρι τρεις μοτοσυκλέτες και τα Σαββατοκύριακα δύο, κι έπειτα αν κάποιο μοντέλο δεν είχε σειρά αναμονής και δεν συμπληρωνόταν ο μέγιστος αριθμός μοτοσυκλετών μέσα στην πίστα, αν ίσχυαν αυτές οι δύο προϋποθέσεις, τότε μπορούσε κάποιος να ζητήσει και τρίτη και τέταρτη μοτοσυκλέτα, με όλα αυτά ο συνολικός αριθμός σκαρφάλωσε σχεδόν στις 3.000 δοκιμές, χωρίς ποτέ να δημιουργηθεί ατύχημα, χωρίς άλλα προβλήματα πέραν της αναμονής στις ώρες αιχμής που ήταν αναπόφευκτη με τόσο κόσμο.
Στο τέλος ακούσαμε πολλά συγχαρητήρια, ανθρώπους που πήγαν να συζητήσουν χρηματοδότηση για ένα από τα μοντέλα που δοκίμασαν αλλά και άλλους που ανακάλυψαν ότι πρέπει να συνεχίσουν την έρευνα ενώ είχαν σχεδόν κατασταλάξει, είναι κι αυτό το τελευταίο μέσα στα θετικά του test ride! Θα μπορούσε εκτός της Έκθεσης, στον εξωτερικό χώρο, να συμβαίνουν περισσότερα πράγματα, όπως επιδείξεις ή συμμετοχή σε διάφορες δραστηριότητες, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, σε εκθέσεις όμως πολύ ακριβότερες, τόσο για τους επισκέπτες όσο και για τους εκθέτες. Για πρώτη φορά μετά από τόσο μεγάλη απουσία, σε μία αγορά με πολύ μικρά περιθώρια, η Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2017, για όλους τους παραπάνω λόγους, ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να γίνει. Οι επισκέπτες είχαν διάθεση και γνώση όσων έβλεπαν για πρώτη φορά ζωντανά μπροστά τους, και καμία εταιρία δεν επέλεξε να μην προσπαθήσει για το καλύτερο. Μονάχα θετικά μπορεί λοιπόν να το κρίνει κανείς, ευελπιστώντας για ακόμα καλύτερες συγκυρίες στο μέλλον!
Σε μία εποχή με τόσα καινούρια μοντέλα, ήταν μεγάλο κατόρθωμα που η συντριπτική πλειοψηφία ήταν μπροστά στο κοινό, τα περισσότερα από αυτά για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έχοντας μέρες, ακόμα και ώρες που είχαν καταφτάσει, όπως η ανανεωμένη σειρά Adventure της KTM, το X-ADV και το CBR 1000RR της Honda, τα μικρά on-off των Suzuki-Kawasaki-BMW και ένα σωρό ακόμα - Δείτε την Έκθεση Μοτοσυκλέτας μέσα από φωτογραφίες:
