MotoGP: … από εκεί που σταμάτησαν πέρσι

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/2/2016

Το τέλος της τρίτης μέρας των πρώτων επίσημων δοκιμαστικών στην Sepang μοιάζει σαν να είναι απλώς μια συνέχεια της περσινής χρονιάς. Ούτε τα νέα ελαστικά της Michelin, ούτε τα νέα ηλεκτρονικά φαίνεται να ήταν ικανά για να ανακατέψουν την τράπουλα. Μάλιστα στην περίπτωση του Jorge Lorenzo φαίνεται ότι τα πράγματα έγιναν πολύ καλύτερα. Με εξαίρεση την δεύτερη μέρα των δοκιμαστικών, όπου δεν πρόλαβε να δοκιμάσει το μαλακό πίσω ελαστικό, ήταν πάντα και με μεγάλη διαφορά ο ταχύτερος όλου του τριημέρου. Ο χρόνος που πέτυχε της τρίτη μέρα τον δοκιμαστικών με τα σκληρά ελαστικά της Michelin ήταν καλύτερος από το επίσημο ρεκόρ της πίστας της Μαλαισίας που είχε επιτευχθεί με τα μαλακά ελαστικά της Bridgestone. Στις δηλώσεις που έκανε μετά το τέλος της τρίτης μέρας, όπου ουσιαστικά η δραστηριότητα στην πίστα τελείωσε στις 02:00 το μεσημέρι λόγω βροχής, ήταν τουλάχιστον ενθουσιασμένος με την μοτοσυκλέτα και τα ελαστικά. Η Michelin είχε φέρει μια αναβαθμισμένη έκδοση για τα εμπρός ελαστικά της και ο Lorenzo είπε ότι η διαφορά είναι τεράστια και η αίσθηση βελτιώθηκε εντυπωσιακά, αν και όλοι συμφωνούν ότι ακόμα δεν είναι τόσο σταθερά όσο εκείνα της Bridgestone. Ήταν φανερό ότι τα Yamaha έχουν προσαρμοστεί μέχρι στιγμής καλύτερα απ΄όλους στα νέα δεδομένα. Ο Rossi, αν και σχεδόν ένα δευτερόλεπτο πίσω από τον Lorenzo, ήταν ο δεύτερος ταχύτερος του τριήμερου και είπε ότι ήταν πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά που έγινε και βλέπει τη χρονιά με αισιοδοξία. Δεν απέφυγε να σχολιάσει εμμέσως την απόδοση του Lorenzo, λέγοντας ότι αυτός επικεντρώθηκε στην βρώμικη δουλειά και όχι στην επίτευξη ταχύτερου γύρου. Μάλιστα δοκίμασε και τα φτερά σταθεροποίησης, όμοια μα αυτά των Ducati, όμως δεν αισθάνθηκε κάποια διαφορά και τα έβγαλε. Αντίθετα, από το στρατόπεδο της Honda δεν υπήρχαν χαμόγελα αν και ο Marquez ήταν ο τρίτος ταχύτερος και πολύ κοντά στον Rossi. Προφανώς για το HRC η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ο μόνος στόχος για την επόμενη χρονιά και το γεγονός ότι η διαφορά του πρώτου δικού της αναβάτη από τον πρώτο της Yamaha είναι πάνω από ένα δευτερόλεπτο δεν τους ικανοποιεί. "Είμαστε πολύ μακριά από εκεί που θέλουμε να βρεθούμε" ήταν η δήλωση του Nakamoto που συμπυκνώνει την γενική εικόνα των Honda. Ο Marquez αναφέρθηκε σε προβλήματα πρόσφυσης του πίσω τροχού, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις των υπόλοιπων αναβατών που μίλαγαν για υπερβολικό κράτημα του πίσω ελαστικού της Michelin, σε σημείο τέτοιο που να μην ταιριάζει η συμπεριφορά του με το εμπρός. Προφανώς στην περίπτωση των Honda έχουμε να κάνουμε με προβλήματα στησίματος του πλαισίου, αλλά και τρόπου απόδοσης του κινητήρα, αφού είναι από πέρσι γνωστό το πρόβλημα με τον άγριο τρόπο που βγάζει την δύναμή του ο V4 του HRC. Πέρσι, με την βοήθεια των περίπλοκων ηλεκτρονικών είχαν καταφέρει να τον δαμάσουν από την μέση της χρονιάς, όμως φέτος με τα σαφώς πιο "πρωτόγονα" ενιαία ηλεκτρονικά, τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Οι φήμες θέλουν τη Honda να βρίσκεται σε ένα αγώνα δρόμου για να ετοιμάσει μια γενιά νέων κινητήρων πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Γεγονός είναι ότι η ατμόσφαιρα στο HRC ήταν γεμάτη προβληματισμό και ανησυχία, κάτι που φρόντισε να τονίσει σε δηλώσεις του ο Casey Stoner, λέγοντας ότι: They are not in a comfort zone. Ο Αυστραλός, ως πρώην δοκιμαστής του HRC και τώρα δοκιμαστής της Ducati, είχε κάθε λόγο για να γελάνε και τα μουστάκια του όλο το τριήμερο. Όχι μόνο γιατί πέτυχε τον πέμπτο καλύτερο χρόνο και ήταν γρηγορότερος από τους εργοστασιακούς αναβάτες της Ducati, αλλά γιατί με αυτή την εμφατική παρουσία του αισθάνεται ότι βούλωσε πολλά στόματα. Γενικά ο Stoner είναι πολύ συμπαθής στην κλειστή οικογένεια της αγωνιστικής ομάδας της Ducati, όμως έξω από αυτή δεν έχει καρδιακούς φίλους. Η συμπεριφορά του στα πιτς ήταν πάντα ψυχρή, σε σημείο τέτοιο που να δίνει την εικόνα ότι είναι μπλαζέ. Στην πραγματικότητα είναι απλώς ξενέρωτος ως χαρακτήρας αλλά αυτό αρκεί για να προκαλέσει σχόλια εναντίον του. Ο Rossi τον υποτιμούσε όσο τον είχε αντίπαλο και ο Marquez είχε πει στην Honda ότι ο Αυστραλός είναι πολύ αργός για να μπορεί να εξελίσσει την RCV. Επίσης το διαζύγιό του με το HRC πέρσι ήταν αρκετά επεισοδιακό, με την κόντρα να ξεκινά από την άρνηση του Nakamoto να αντικαταστήσει τον τραυματία Pedrosa και να καταλήγει με μήνυμα στο Twitter του Stoner από το νοσοκομείο που νοσηλευόταν μετά την πτώση του στον 8ωρο αγώνα της Suzuka: "Κόλλησε το κωλο-γκάζι". Με άλλα λόγια, σε πάρτι του Stoner δύσκολα θα δεις καλεσμένους από το χώρο του MotoGP. Πάντως η απόδοσή του όλο το τριήμερο ήταν εντυπωσιακή, δεδομένου ότι η φυσική του κατάσταση δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με των ενεργών αναβατών και η μοτοσυκλέτα που οδήγησε δεν έχει καμία σχέση ούτε με εκείνες του HRC που είχε πέρσι, ούτε με τις GP-07 και GP-08 των 800 κυβικών. Αυτό έχει πυροδοτήσει πολλές συζητήσεις και σενάρια σχετικά με το μέλλον του. Οι περισσότεροι και κυρίως οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι φέτος θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε έναν-δύο αγώνες και του χρόνου θα ακολουθήσει κανονικά το πρωτάθλημα. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η Ducati θέλει τον Stoner για να δείξει ότι η μοτοσυκλέτα της είναι ικανή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και έτσι να πάρει πιο εύκολα την υπογραφή ενός οδηγού από την πρώτη πεντάδα. Ήδη πέρσι είχαν ακουστεί φήμες για τον Lorenzo, αν και δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε ούτε την περίπτωση του Marquez, ο οποίος μετά τα περσινά γεγονότα έχει χαλάσει την άριστη σχέση του με το HRC και στις τελευταίες δηλώσεις του είναι πολύ δηκτικός με την απόδοση της μοτοσυκλέτας του.

Όλα αυτά είναι όμως σενάρια και το τέλος του πρώτου τριημέρου των επίσημων δοκιμαστικών δεν έφερε κάτι εντελώς καινούριο στο προσκήνιο. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι τα ελαστικά της Michelin δεν επηρέασαν τους χρόνους προς το χειρότερο, αλλά προς το καλύτερο και ότι το νέο εμπρός ελαστικό της γαλλικής εταιρείας δουλεύει πολύ καλύτερα από πριν και όντως οι πτώσεις ήταν ελάχιστες. Οι μοτοσυκλέτες της Yamaha επηρεάστηκαν λιγότερο απ΄όλους τους υπόλοιπους από τις αλλαγές των κανονισμών και αυτό φάνηκε από την πολύ καλή εμφάνιση της δορυφορικής της ομάδας Tech3. Μάλιστα ο Smith ήταν ο μόνος από τους αναβάτες που έκαναν εξομοίωση αγώνα και μας αποκάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τα νέα ελαστικά. Σύμφωνα με τον Smith, τα  Bridgestone σου έδιναν πέντε-έξι γύρους με δυνατό κράτημα και μετά η απόδοσή τους έπεφτε, αλλά έμενε σταθερή μέχρι το τέλος του αγώνα. Αντίθετα τα Michelin κρατάνε για περισσότερους από 12 γύρους όμως η απόδοσή τους πέφτει απότομα και ο Smith πιστεύει ότι στο τελευταίο 1/3 του αγώνα αυτή η συμπεριφορά θα παίξει κρίσιμο ρόλο. Στην Suzuki  μπορεί να μην ανοίγουν σαμπάνιες αλλά είναι γενικά ευχαριστημένοι. Το ρεπορτάζ από την γαλάζια ομάδα λέει ότι μέχρι τα δοκιμαστικά του Phil Island θα πρέπει να έχουν έτοιμο το Full-seamless κιβώτιο ταχυτήτων και να δουλέψουν πάνω στην αεροδυναμική της μοτοσυκλέτας.        

Παρκάρουν άναρχα οι μοτοσυκλέτες στο αεροδρόμιο

Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/9/2019

Έχουμε ως Έλληνες μία κακιά συνήθεια που αντανακλάται ιδιαίτερα έντονα και στην καθημερινή ζωή με την μοτοσυκλέτα, δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας. Μην μπερδευτούμε με το φιλότιμο γιατί είναι άλλη ιστορία. Το φιλότιμο έρχεται στην επιφάνεια με την πρώτη φυσική αλληλεπίδραση, και αυτή η αντίθεση είναι επίσης μέρος του παράδοξου που κουβαλάμε ως λαός. Διότι για τον συνάνθρωπο που δεν ξέρουμε, που δεν έχουμε δει, δεν μας καίγεται καρφί. Θα ζήσει, θα πεθάνει, θα πρέπει να αιωρηθεί και να πετάξει πάνω από την μοτοσυκλέτα μας για να περάσει από εκεί που θα έπρεπε να περνά ανενόχλητος… δεν μας νοιάζει καθόλου.

Ζητάμε λοιπόν να υπάρχουν πάρκινγκ μοτοσυκλετών, βάζουμε ένα σωρό επιχειρήματα για να αιτιολογήσουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, κάνουμε λόγο για την κοινωνική μας ευαισθησία, που κυκλοφορούμε με δύο τροχούς αντί για τέσσερις, κι αμέσως μετά οι μισοί από εμάς θα αμαυρώσουν την συνολική μας εικόνα.

Είμαστε απαράδεκτοι, ας το δεχτούμε μπας και γίνει το πρώτο βήμα για να πάμε παρακάτω. Παρκάροντας όπου βρεις για να μην περπατήσεις ακριβώς δύο μέτρα παραπάνω, δεν κερδίζεις τίποτα περισσότερο από τον χαρακτηρισμό «Γαϊδούρι». Κάτω από το σπίτι, μπροστά από το μαγαζί, ακόμη κι έξω από την καφετέρια, μπορεί κανείς να το καταλάβει για λόγους ασφαλείας. Να μην θέλεις να φύγει ποτέ η μοτοσυκλέτα σου από το οπτικό σου πεδίο. Ακόμη κι έτσι βέβαια δεν δικαιολογούνται πολλά από αυτά που κάνουμε και βλέπουμε καθημερινά στις ελληνικές πόλεις.

Αντίθετα όμως, στο πάρκινγκ ενός αεροδρόμιου ενώ λείπεις σε άλλη χώρα, ποιος ο λόγος να την παρατήσεις ακριβώς στην διέλευση των πεζών; Ακριβώς από εκεί που θα περάσουν οι υπόλοιποι, όταν μερικά βήματα παραπάνω, κυριολεκτικά μερικά βήματα, έχει άπλετο χώρο; Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως βάση στατιστικών για τον προορισμό των περισσότερων Ελλήνων, αναχωρώντας από το Ελ.Βενιζέλος το πιθανότερο είναι πως εκεί που έχεις προσγειωθεί θα είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός στο παρκάρισμα με οτιδήποτε κι αν νοικιάσεις. Γιατί ξέρεις πως δεν θα μείνεις ατιμώρητος - ό,τι πιο αποτελεσματικό με εμάς τους Έλληνες.

Το πάρκινγκ των μοτοσυκλετών στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, παρουσιάζει αρκετά προβλήματα από μόνο του. Ξεκίνησε ως ένας χώρος για προσωρινή στάθμευση που ήταν όμως καλυμμένος από την βροχή και έφτασε να είναι πρόβλημα διπλοπαρκαρισμένων και εύκολη λεία για τους κλέφτες, την μεγάλη μάστιγα με την οποία κανείς δεν ασχολείται σοβαρά. Ως μία λύση, το αεροδρόμιο μετέφερε την στάθμευση μοτοσυκλετών. Χώρισε την τελευταία γωνία ενός από τα πάρκινγκ μικρής διάρκειας, κι έβαλε τις μοτοσυκλέτες να ανεβαίνουν από την ράμπα των πεζών, πάνω σε μία κλειστή στροφή… Αντί να μας φτιάξει έναν χώρο μπροστά, όπως συμβαίνει σε άλλα αεροδρόμια της Μεσογείου, επέλεξε την τελευταία γωνία.

Για όσους παρκάρουν τις μοτοσυκλέτες τους και φεύγουν με τα πόδια, είχαν αφήσει μία δίοδο στα προσωρινά τοποθετημένα κάγκελα. Η κοινή λογική έλεγε πως κανείς δεν θα παρκάριζε ακριβώς μπροστά στην διέλευση. Κι όμως ακριβώς εκείνη ήταν που έκλειναν πρώτη. Λες και το έκαναν επίτηδες, μόλις έβλεπαν το άνοιγμα στα κάγκελα ελεύθερο, κάποιος έτρεχε να το πιάσει και να το κλείσει. Λες και υπάρχει κάποιου είδους συνεννόησης να εμποδίζεις πάντα τους υπόλοιπους. Έχουμε δει να δοκιμάζουν διάφορα για να μην παρκάρει κάποιος εκεί, να αφήνουν από χαρτιά μέχρι πλαστικοποιημένες ανακοινώσεις, να αλλάζουν κατεύθυνση τα κάγκελα, να βάζουν κορδέλες ή σχοινιά. Δεν δούλεψε τίποτα. Κάποιοι ταξιδιώτες το πήραν πάνω τους, αφήνουν "post-it" βρίζοντας στις μοτοσυκλέτες, έχουμε πετύχει και κάποιον που προσπαθούσε να ξεβιδώσει μανέτες και ήθελε να μας πείσει να μην καλέσουμε την αστυνομία, πως δεν πήγαινε να κλέψει, δεν ταιριάζουν οι μανέτες στην μοτοσυκλέτα του, αλλά δεν αντέχει άλλο να του μπαίνουν στα πλευρά προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα από τιμόνια.

Τελευταία δεν υπάρχει καμία έξοδος για τους αναβάτες αφότου παρκάρουν, έχουν τοποθετηθεί κάγκελα ολούθε και ας κάνουν τον γύρο. Μόλις κάποιος μετακίνησε δύο από αυτά τα κάγκελα για να περάσει -ως πεζός πλέον- το αμέσως επόμενο λεπτό εμφανίστηκε και κάποιος άλλος για να παρκάρει ακριβώς εκεί. Μην τυχόν και μείνει καμιά πύλη ανοικτή και φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί. Οι απαντήσεις είναι αφοπλιστικές, κυμαίνονται από «που να το βάλω» με φόντο ένα κενό 5 μέτρων, εώς «λίγο θα κάνω» ενώ έχει εισιτήριο για πτήση. Πρόκειται απλά για αδιαφορία. Θέλουμε να έχουμε ξεχωριστό δικό μας χώρο, να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή να μην τον κλείνουν, όμως την ίδια στιγμή δεν θέλουμε και να τηρήσουμε τους βασικούς κανόνες για την ίδια την στάθμευση μοτοσυκλετών. Κι αυτό που είναι πιο ενοχλητικό, είναι πως χάνεις το δίκιο σου από την εικόνα που δίνει η μειοψηφία… Πριν προσπαθήσουμε λοιπόν να λύσουμε όλα τα προβλήματα με την στάθμευση των μοτοσυκλετών είναι αναγκαίο να απωλέσουμε πρώτα τέτοιες συμπεριφορές.

Ετικέτες