Τι σημαίνει ακριβώς η νέα συνεργασία των BMW, Honda & Yamaha σε συστήματα διασύνδεσης!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

7/10/2015

Όσοι με θέρμη εναντιώνονται στη χρήση ηλεκτρονικών βοηθημάτων, ακόμα και του ABS, θα έχουν από σήμερα έναν επιπλέον λόγο να γκρινιάζουν, ατενίζοντας το μέλλον της μοτοσυκλέτας με λιγότερη, για αυτούς, αισιοδοξία: Η BMW, Honda και Yamaha, ανακοίνωσαν εχθές την συνεργασία τους στον τομέα της επικοινωνίας των μοτοσυκλετών, προβλέποντας στην μείωση των ατυχημάτων. Παράλληλα καλούν τους υπόλοιπους κατασκευαστές, να γίνουν μέρος του φορέα που έχουν δημιουργήσει, ώστε η υιοθέτηση των συστημάτων αυτών, να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς. Αυτή είναι μια θετική είδηση, παρόλο που στη φαντασία κάποιων, μπορεί να ληφθεί ως την απαρχή του περιορισμού της ελευθερίας. Πριν αρχίσουμε να φανταζόμαστε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου η μοτοσυκλέτα σου δεν σ’ αφήνει να κάνεις σούζες, και σε καταδίδει μόλις παραβείς τα όρια, ας δούμε που πραγματικά βρισκόμαστε.

 

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι παρακολουθούμε το βρεφικό στάδιο ενός προφητευμένου παιδιού. Από την στιγμή που τα φορτηγά και τ’ αυτοκίνητα, έχουν αρχίσει να παίρνουν άδειες κυκλοφορίας για πλήρως αυτόνομη κίνηση σε δημόσιους δρόμους, επικοινωνώντας μεταξύ τους, ήταν σίγουρο ότι θα γινόταν κάτι και στην διασύνδεση με τις μοτοσυκλέτες. Η αυτοκινητοβιομηχανία ήταν πάντοτε μερικά βήματα μπροστά από την μοτοσυκλέτα, ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με την θερμική απόδοση των κινητήρων και την βελτιστοποίηση της κατανάλωσης, έκανε ένα τεράστιο άλμα στις αρχές της προηγούμενες δεκαετίας, που την ξεχώρισε ακόμα περισσότερο από τα δικά μας δεδομένα. Εκεί που εξ αρχής δεν υπήρχε καμία απολύτως σύγκριση, ήταν στα ηλεκτρονικά βοηθήματα.

 

Στις μοτοσυκλέτες το ζητούμενο ήταν πάντοτε η καλύτερη απόδοση ιπποδύναμης, και λιγότερο η χαμηλότερη κατανάλωση, πράγμα που άλλαξε με αργότερους ρυθμούς σε σύγκριση με ότι έγινε στην αυτοκινητοβιομηχανία. Το ίδιο συνέβη και με τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, που μπήκαν στην ζωή μας σε περισσότερα στάδια απ’ ότι στα αυτοκίνητα. Υπάρχει βέβαια και η ιδιαιτερότητα των πιο σύνθετων κανόνων φυσικής, που διέπουν την λειτουργία των μοτοσυκλετών, σε σύγκριση με τα αυτοκίνητα. Από την άλλη, η μοτοσυκλέτα επωφελείται από την τεχνολογία που υπάρχει ήδη, και ένα καλό παράδειγμα, είναι ο αισθητήρας κλίσης που πρώτη φορά είδαμε σε KTM και συγκεκριμένα στο 1190 Adventure, με το ABS που δουλεύει σε κλίση. Ο αισθητήρας της Bosch, είναι ο ίδιος που χρόνια τώρα χρησιμοποιείται στα αυτοκίνητα στα συστήματα ESP, (πρόγραμμα ηλεκτρονικής σταθεροποίησης). Λεπτομέρεια, αλλά το μόνο που έγινε για την προσαρμογή του στα μοτοσυκλετιστικά δεδομένα, είναι να χάσει σαράντα γραμμάρια σε βάρος, που βέβαια επειδή αντιστοιχεί στο 60% του συνολικού βάρους, δεν μπορείς να το πεις λίγο, αλλά δεν είναι και μεγάλης πρακτικής σημασίας.

 

Αυτό που έχει μια κάποια σημασία, για να δούμε πώς ξεκίνησε αυτή η συνεργασία των τριών κατασκευαστών, είναι η μικρή ιστορία της Bosch, με την δημιουργία του cornering ABS, του ABS δηλαδή που λαμβάνει δεδομένα κλίσης, και μοιράζει αναλόγως την πίεση των φρένων στον εμπρός ή πίσω τροχό. Οι πρώτοι στους οποίους είχε απευθυνθεί η γερμανική εταιρία για να το βγάλει στην παραγωγή, ήταν η Honda και η Yamaha, κι αυτό γιατί το τμήμα έρευνας και εξέλιξης της Bosch για τα ηλεκτρονικά στις μοτοσυκλέτες, βρίσκεται στην Ιαπωνία. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 που η Bosch δημιούργησε το τμήμα, το κέντρο των εξελίξεων στη μοτοσυκλέτα ήταν η Ιαπωνία, κι αυτό ήταν το μόνο λογικό βήμα… Παρά την επί σειρά δεκαετιών συνεργασία της Bosch με τους Ιάπωνες, όταν ήρθε η ώρα του cornering ABS, κανένας δεν πίστεψε ότι θα μπορούσε να δουλέψει τόσο καλά στο δρόμο, χωρίς να μπλέξουν με μηνύσεις αναβατών, παρόλο των εξαιρετικά πετυχημένων δοκιμασιών. Ο επόμενος κατασκευαστής που απέρριψε, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, το cornering ABS, ήταν η BMW!! Τελικά η KTM πείστηκε να το βγάλει στην παραγωγή, καταλήγοντας σε μια συνεργασία με μικρή δόση ειρωνείας. Παρόλο που τα κέντρα έρευνας των δύο εταιριών, απέχουν μόλις τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο, κατέληξαν να στέλνουν μοτοσυκλέτες και ανθρώπους στην Ιαπωνία, αφού εκεί δούλευε η Bosch το cornerning ABS… Από την άλλη, συγκεκριμένα η BMW μπορεί να είχε κι άλλο λόγο που απέρριψε μια τέτοια πρόταση. Ίσως να βρισκόταν ήδη στην αρχή μιας συνεργασίας με την Continental για ένα ίδιο σύστημα, καθώς δύο χρόνια μετά έβγαλαν το δικό τους cornering ABS… Μπορεί επίσης να μην είναι πολύ γνωστό, αλλά η Continental είναι πρωτοπόρος εταιρία στην τεχνολογία οχημάτων, η πρώτη για παράδειγμα που εξέλιξε το hill assist, και τα ελαστικά αποτελούν μικρό κύκλο εργασιών γι’ αυτούς. Μάλιστα στην έκθεση της Κολονίας, πέρσι, παρουσίασε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου της κίνησης για μοτοσυκλέτες, όπως και την ασύρματη επικοινωνία και φόρτιση, φορητών συσκευών…

 

Με λίγα λόγια η τεχνολογία των ηλεκτρονικών βοηθημάτων προχωρά με γοργά βήματα, και πάντα στην κατεύθυνση που έχει χαράξει η αυτοκινητοβιομηχανία. Πολύ απλά γιατί εκεί δοκιμάζονται όλα για πρώτη φορά. Η Bosch ήδη δοκιμάζει ημι-ενεργητικές αναρτήσεις που συνεργάζονται με την μονάδα του ABS, ή καλύτερα «διοικούνται» από την μονάδα του ABS, ώστε το φρενάρισμα πανικού να επηρεάζει την σταθερότητα της μοτοσυκλέτας λιγότερο, επιτρέποντας το βύθισμα του πιρουνιού μέχρι εκεί που βοηθά τον ρυθμό επιβράδυνσης, πριν καταστεί πρόβλημα…

 

Μοιραίο είναι κάποια στιγμή όλα αυτά να συνεργαστούν για να φτάσουμε σ’ ένα στάδιο που ήδη υπάρχει στα αυτοκίνητα, εδώ και λίγο καιρό. Τα αυτοκίνητα μπορούν ήδη να φρενάρουν σκανάροντας το δρόμο, όταν αποφασίσουν ότι υπάρχει κίνδυνος, και μάλιστα μπορούν να κινηθούν και τελείως αυτόνομα, όπως στην περίπτωση της Mercedes-Benz S-Class, που μπορεί να ακολουθήσει το προπορευόμενο όχημα, κι αν της το επέτρεπε η νομοθεσία, θα οδηγούσε μόνη της μέχρι τον επιθυμητό προορισμό! Η νομοθεσία όμως δεν θα το επιτρέψει, αν δεν υπάρχει διασύνδεση και επικοινωνία με τα υπόλοιπα οχήματα, τομέας που οι αυτοκινητοβιομηχανίες εργάζονται εδώ και πολύ καιρό. Όμως οι μοτοσυκλέτες είχαν μείνει εκτός, μέχρι τώρα!

 

Στο Παγκόσμιο Συνέδριο ITS (Intelligent Transport Systems) που πραγματοποιήθηκε εχθές στο Bordeaux, στηΓαλλία, οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές οχημάτων έδωσαν το παρόν, και από την πλευρά της μοτοσυκλέτας BMW – Honda και Yamaha, ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενός φορέα με την ονομασία CMC (Connected Motorcycle Consortium) που από κοινού θα φροντίσει να δημιουργηθούν κοινά πρωτόκολλα επικοινωνίας των διαφορετικών οχημάτων. Ίσως όμως πιο σημαντική είδηση, είναι ότι υπογράφτηκε Μνημόνιο Συνεργασίας (Memorandum of Understanding: MoU), από όλα τα μέλη κατασκευαστές τού ACEM (Ευρωπαϊκός σύνδεσμος κατασκευαστών μοτοσυκλετών, www.acem.eu). Όσο καταραμένη λέξη κι αν είναι για εμάς το μνημόνιο, δεν παύει να μας δείχνει ότι ουσιαστικά τάσσονται μαζί με τους τρεις κατασκευαστές που δημιουργήσαν τον φορέα, και όλοι οι υπόλοιποι. Με βάση το MoU, τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας θα τα δούμε το 2020, και θα αφορούν την επικοινωνία των οχημάτων για καταστάσεις κινδύνου και κίνηση των δρόμων. Για να πούμε την αλήθεια, σε Ελλάδα, Ιταλία και λιγότερο στην Ισπανία, που οι μοτοσυκλέτες δεν σταματούν πίσω από τα αυτοκίνητα, η ενημέρωση για την κίνηση έχει μικρότερη σημασία, απ’ ότι για έναν κίνδυνο, έπειτα από μια στροφή χωρίς ορατότητα… Το δεδομένο των αυτόνομων αποφάσεων, που ισχύει ήδη στα αυτοκίνητα, ακόμα κι αν γίνει κάποτε πραγματικότητα στη μοτοσυκλέτα, είναι τόσο μακρινό, που πολλοί από εμάς, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα έχουμε ακόμα δίπλωμα σε ισχύ, λόγω προχωρημένης ηλικίας…  Οπότε τυχόν συζητήσεις για περιορισμό της ελευθερίας του αναβάτη και άλλων τέτοιων σεναρίων που ωθούν τη σκέψη σ’ ένα δυστοπικό μέλλον, δεν έχουν καμία βάση. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι το πρώτο βήμα ώστε σε αρκετά χρόνια από τώρα, να μπορούμε να έχουμε πληροφορίες για την κατάσταση του δρόμου μπροστά μας. Ας δούμε τι δήλωσαν εχθές, ορισμένοι από τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτή την κίνηση:

 

Καθηγητής Dr. Karl Viktor Schaller, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Εξέλιξης της BMW Motorrad:

«Στόχος μας είναι να προωθήσουμε μία άμεση και ολοκληρωμένη χρήση συνεργαζόμενων συστημάτων ITS στα μηχανοκίνητα δίκυκλα ώστε να υπάρξει δυνατότητα βελτίωσης της ασφάλειας. Γι’ αυτό, ενθαρρύνουμε και άλλες εταιρίες να συμπράξουν στο εγχείρημα,»

 

Antonio Perlot, Γενικός Γραμματέας ACEM:

«Αυτή η πρωτοβουλία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη στρατηγική οδικής ασφάλειας του ACEM και δείχνει την επιθυμία της βιομηχανίας μοτοσικλετών να αναβαθμίσει την ασφάλεια των αναβατών με τη βοήθεια αξιόπιστων και πρακτικών λύσεων.»

Tetsuo Suzuki, Operating Officer στη Honda Motor Co:

 «Για να επιταχύνουμε τις εξελίξεις στον τομέα της ασφάλειας σκοπεύουμε να συνεργαστούμε για να προωθήσουμε μία επιτυχημένη εφαρμογή του C-ITS σε μοτοσικλέτες και σκούτερ,»

Takaaki Kimura, Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Τεχνολογίας και Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος και Αναπληρωτής Διευθυντής της Yamaha Motor Co

 «Οι εταιρίες μας είναι ήδη ενεργά μέλη της Κοινοπραξίας Επικοινωνίας Car2Car, όπου συνεργαζόμαστε με κατασκευαστές αυτοκινήτων και φορτηγών και λοιπούς ενδιαφερόμενους στη δημιουργία κοινών προτύπων και προδιαγραφών. Ωστόσο, συνειδητοποιήσαμε ότι οι ιδιαίτερες απαιτήσεις των μοτοσικλετών υπερβαίνουν το πλαίσιο της Κοινοπραξίας. Το επόμενο λογικό βήμα είναι η σύναψη συνεργασίας αποκλειστικά για τα θέματα που σχετίζονται με μηχανοκίνητα δίκυκλα.»

 

Οι τρεις εταιρίες έχουν ήδη αποκτήσει εμπειρία στην τεχνολογία συνδεδεμένων οχημάτων σε αρκετές Ευρωπαϊκές δοκιμές. Μαζί με κατασκευαστές αυτοκινήτων και σημαντικούς προμηθευτές, η BMW Motorrad συμμετείχε στο simTD (www.simtd.de), μία μεγάλης κλίμακας δοκιμή που πραγματοποιήθηκε πάνω σε συνδεδεμένα οχήματα στην ευρύτερη περιοχή της Φρανκφούρτης της Γερμανίας. Η Honda και η Yamaha συμμετείχαν στο DRIVE C2X (www.drive-c2x.eu), ένα Ευρωπαϊκό project δοκιμής ITS.

Τα συστήματα μοτοσικλετών ITS θα διαφέρουν από αυτά των αυτοκινήτων

Συστήματα ITS σχεδιασμένα για αυτοκίνητα απλά δεν μπορούν να μεταφέρονται σε μοτοσικλέτες. Λόγω του περιορισμένου διαθέσιμου χώρου, τα ηλεκτρονικά συστήματα πρέπει να είναι μικρότερων διαστάσεων και ανθεκτικά στο νερό, τη σκόνη και τους κραδασμούς. Το βασικότερο όμως είναι οι πιο σύνθετοι κανόνες κίνησης, που διαίπουν την μοτοσυκλέτα, και απαιτούν την εξέλιξη διαφορετικού λογισμικού και αλγορίθμουν, αυτός είναι και ο πρωταρχικός σκοπός αυτή της συνεργασίας, τους καρπούς της οποίας θα δούμε για πρώτη φορά το 2020…

 

Από αριστερά:  Karl Viktor Schaller (BMW Motorrad), Tetsuo Suzuki (Honda Motor Co. , Ltd.), Takaaki Kimura (Yamaha Motor Co. , Ltd.)

Νέα Οδός και Τροχαία: Οι δικαιολογίες, οι οδηγοί και οι νταλίκες

Θεατές στο ίδιο έργο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/1/2020

Με την Αθηνών – Λαμίας να κλείνει για μερικές ώρες εξαιτίας χιονόπτωσης στις 30/12 και να ετοιμάζεται τις επόμενες ημέρες να το ξανά ζήσει από την αρχή, βλέπουμε να γινόμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Μερικές νταλίκες και ορισμένοι ανίκανοι πολίτες δημιούργησαν το χάος στις τελευταίες ημέρες του 2019 – αυτή είναι η πραγματικότητα. Μόνο αυτοί όμως δεν είναι η ρίζα του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι πως σε υπεύθυνες θέσεις κατοικοεδρεύουν οι ίδιοι προβληματικοί πολίτες - κατά επέκταση το ίδιο είμαστε όλοι φυσικά. Αντίστοιχα προβληματικοί, σε κάθε περίπτωση που το προσωπικό όφελος θα μπει πιο ψηλά από το κοινό, κι ο Έλληνας το κάνει συχνά αυτό.

Διότι κάθε χρόνο γίνεται το ίδιο, κάθε χρόνο κλείνει η εθνική οδός με πέντε πόντους χιόνι και κάθε μέρα στην Αθήνα οδηγεί κόσμος στην ΛΕΑ, μόλις βλέπει πως μπροστά του όλοι έχουν ακινητοποιηθεί. Είμαστε όλοι εν δυνάμει προβληματικοί, διότι είμαστε όλοι Έλληνες και εκ φύσεως θα πούμε «σιγά, εγώ θα δοκιμάσω και θα πετύχω εκεί που οι άλλοι δεν τα κατάφεραν». Δεν έχει σημασία αν αυτή είναι η χιονισμένη ανηφόρα εμπρός, η τέταρτη καφετέρια στον ίδιο δρόμο, η ΛΕΑ, η σειρά για το ταμείο σε κάποια εθνική υπηρεσία κοινής ωφέλειας που μόνο εδώ στην Ελλάδα και σε τριτοκοσμικές χώρες λειτουργεί με το καθεστώς της αίτησης και του «φέρε ένα χαρτί». Την ίδια βάση έχουν όλα αυτά, κι όπου κάποιος αναγνωρίζει το λάθος στον διπλανό του, θα κάνει με την σειρά του κάτι αντίστοιχο σε μία άλλη περίπτωση.

Προφανώς και όλα τα παραπάνω είναι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα γενικά και όχι μόνο τις ώρες που έπεσε χιόνι στην Ε.Ο. Τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται με παιδεία και σε βάθος χρόνου, δεν περιμένεις ξαφνικά την ημέρα που χιονίζει να ξυπνήσουν όλοι και να συμπεριφέρονται ξαφνικά σαν να είναι πολίτες μιας άλλης χώρας, λειτουργώντας περισσότερο υπεύθυνα από αυτό που κάνουν κάθε μέρα.

Αν το κάνεις αυτό κατέχοντας μία θέση ευθύνης, τότε όχι μόνο δεν θα έπρεπε να είσαι σε αυτή την θέση, αλλά πρέπει να τιμωρηθούν κι εκείνοι που σε έβαλαν εκεί.

Κι αν είσαι μία εταιρία που διαχειρίζεσαι με σκοπό το κέρδος ένα κομμάτι του δρόμου και με τρομακτική ακρίβεια, παθαίνεις κάθε χρόνο το ίδιο, τότε πρέπει επίσης να τιμωρηθείς εκεί που σε πονά περισσότερο, στο κέρδος. Αν κάθε χρόνο η δικαιολογία είναι πως τρεις νταλίκες και μερικές δεκάδες ανεγκέφαλοι δημιουργούν ένα πρόβλημα καρμπόν, και απλά περιμένεις μια θεία επιφοίτηση για να λυθεί, τότε με βεβαιότητα είσαι κομμάτι του προβλήματος. Το μεγαλύτερο κομμάτι του προβλήματος.

Η Νέα Οδός εξέδωσε ανακοίνωση πως είχε σε διαθεσιμότητα 80 εκχιονιστικά μηχανήματα διάσπαρτα σε μία απόσταση 180 χιλιομέτρων και εκατό άτομα σε υπηρεσία. Που σημαίνει από έναν οδηγό στο κάθε ένα και μερικούς συντονιστές. Κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει πως ο αριθμός αυτός δεν είναι πραγματικός, γεγονός όμως είναι – από ιδία καταγραφή- πως εκχιονιστικά δεν έβλεπες. Η δικαιολογία της «Νέα Οδός» είναι πως δεν μπορούσαν να περάσουν από τα ακινητοποιημένα οχήματα που μπλοκάριζαν τον δρόμο. Το γεγονός πως αυτό αποτελεί πλέον παράδοση, κάθε χρόνο στην Μαλακάσα να μην μπορούν να περάσουν τα εκχιονιστικά εξαιτίας των οχημάτων, σημαίνει πως υπάρχει κόσμος που δεν κάνει σωστά την δουλειά του.

Το ξέρεις πως θα συμβεί, πως θα υπάρχουν οδηγοί που δεν έχουν ή δεν ξέρουν να βάλουν τις αλυσίδες. ΔΕΝ θα έπρεπε να τις χρειαστούν όμως. Αυτό η "Νέα Οδός", δεν το αγγίζει ως περίπτωση. Όπως επίσης πως κανείς δεν μπορεί να σταματήσει πάνω στην ΛΕΑ να βάλει αλυσίδες, γιατί η ΛΕΑ έχει γεμίσει με χιονο-χαντάκια από τις διάσπαρτες διελεύσεις των εκχιονιστικών. Κι έχοντας κάθε χρόνο την ευκαιρία να δοκιμάσεις και μία διαφορετική λύση για όλους αυτούς τους οδηγούς, από την στιγμή που εκεί εντοπίζεις το πρόβλημα, θα έπρεπε μέσα σε μία δεκαετία να έχεις βρει την κατάλληλη που θα λύνει το πρόβλημα. Αλλιώς δεν κάνεις για αυτή την δουλειά.

Γιατί όμως να σπαταλήσει κανείς χρήμα για να παρέχει μία υπηρεσίανμε πάση θυσία, αφού ότι και να γίνει θα την ξανά πληρώσουν; Ένας είναι ο δρόμος, δεν θα πάει κανείς από αλλού. Με ακριβώς την ίδια λογική, σε τρία σημεία της Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας υπάρχουν προειδοποιητικές ταμπέλες για μείωση ταχύτητας εξαιτίας εκτέλεσης έργων. Ταμπέλες που σε λίγο θα μετράνε την τοποθέτησή τους με δεκαετία. Στο ύψος των Θερμοπύλων υπάρχει κατασκευαστικό θέμα με σαμαράκια στον δρόμο. Αντί να τα διορθώσει ο αντίστοιχος Παραχωρησιούχος, έχει τοποθετήσει πινακίδες για μείωση ταχύτητας εξαιτίας έργων, που τείνουν να καταντήσουν μόνιμες, τόσα χρόνια που είναι εκεί! Όταν δεν ισχύει το ανώτατο όριο ταχύτητας και όταν γίνονται έργα, δύσκολα ρίχνεις το φταίξιμο στον δρόμο σε περίπτωση ατυχήματος. Κι από την στιγμή που κανείς δεν θα ορίσει κάποιο εύλογο διάστημα αποπεράτωσης, το πρόβλημα για τον Παραχωρησιούχο έχει τελειώσει.

Αντίστοιχα και για την «Νέα Οδός», που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Σουφλιάς -τότε- τους παραχώρησε το τμήμα αυτό της ΠΑΘΕ, ως αντιστάθμιση για να ολοκληρωθεί η Ιονία Οδός. Πληρώνουν δηλαδή οι χρήστες της ΠΑΘΕ ένα άλλο έργο, και μένεις να αναρωτιέσαι που είναι η ιδιωτική επένδυση και ποιος τελικά έχει αναλάβει το πραγματικό κόστος…

Η «καρατόμηση» του διοικητή της Τροχαίας για την οποία ενίστανται οι συνάδελφοί του, μετά τα πρόσφατα γεγονότα, έγινε γιατί βρέθηκαν νταλίκες να κυκλοφορούν στο επίμαχο σημείο παρόλο που υπήρχε απαγόρευση από το πρωί. Όπως επίσης και γιατί οι ανασχέσεις κυκλοφορίας γινόντουσαν δίχως σχέδιο. Δεν υπήρχε ολοκληρωμένη εικόνα από την πλευρά της Τροχαίας και αυτό φαινόταν όταν ρωτούσες τους αστυνομικούς, όντας ακινητοποιημένος στο ίδιο σημείο. Εκεί αποδεικνυόταν πως δεν υπήρχε συντονισμός, από τις απαντήσεις που έπαιρνες. Αν φύγει ο διοικητής στέλνεις το μήνυμα πως ο επόμενος θα πρέπει να είναι περισσότερο έτοιμος, κι αν ο επόμενος είναι σωστός, θα πρέπει στο πρώτο όχι που θα ακούσει ζητώντας καλύτερη στελέχωση και υλικοτεχνική υποστήριξη να παραιτηθεί ξεμπροστιάζοντας τον πραγματικό υπεύθυνο, που είναι όλοι πάνω από αυτόν.

Αντίστοιχα η «Νέα Οδός» πρέπει κάποια στιγμή να πληρώσει για το γεγονός πως φτάσαμε στο σημείο να ακινητοποιηθούν αυτοκίνητα. Και όχι να αναμασά και την επόμενη δεκαετία που ξεκινά τώρα, την ίδια καραμέλα πως τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα είναι το πρόβλημα.

Ας δούμε ΑΚΡΙΒΩΣ ποιο είναι το πρόβλημα. Το συγκεκριμένο τμήμα δεν έχει κατασκευαστεί με γνώμονα την αποφυγή πάγου και την αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με την χιονόπτωση. Ούτε και θα έπρεπε βέβαια, για μία φορά το χρόνο δεν μπαίνεις στην διαδικασία να εκτοξεύσεις το κόστος κατασκευής πολλαπλασιάζοντας με διψήφιο μάλιστα νούμερο.

Έχεις λοιπόν έναν δρόμο που θα καλυφθεί με χιόνι σίγουρα μία φορά τον χρόνο και μερικούς οδηγούς που θα πατήσουν χιόνι ακριβώς τόσο και λιγότερο, μία φορά τον χρόνο. Δεν μπορείς να απαιτήσεις από τους οδηγούς να έχουν χιονολάστιχα, δεν είμαστε στην Καστοριά και στην Φλώρινα να διατηρεί ο καθένας διαφορετικές τετράδες. Και τα χειμερινά ελαστικά που αναφέρονται ως λύση, απλά ζεσταίνονται πιο γρήγορα στο κρύο και αποδίδουν καλύτερα στο βρεγμένο, δεν πρόκειται να νικήσουν το χιόνι – σε καμία περίπτωση. Σωστά το Ελληνικό κράτος που απέχει πολύ από την Ελβετία και σπάνια δεν λούζεται στον ήλιο, έχει αποφασίσει να είναι υποχρεωτικές οι αλυσίδες και μέχρι εκεί.

Από εκεί και πέρα αρχίζει το πρόβλημα της διαχείρισης και των λανθασμένων αποφάσεων. Να βάλεις τις αλυσίδες υποχρεωτικά όταν στο λένε, να κάνεις μερικές εκατοντάδες μέτρα στην ανηφόρα και μετά απλά να κοπανιέσαι οδηγώντας σε έναν τεχνητό χωματόδρομο, αφού η άσφαλτος είναι καθαρή. Λίγο παρακάτω, άλλο ένα σημείο που χρειάζεσαι αλυσίδες και οι περισσότεροι που τις είχαν βγάλει, μπαίνουν ξανά στην ίδια διαδικασία. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα. Μονοψήφιος αριθμός χιλιόμετρών για δύο ίσως τρία κάθε φορά σημεία: Μαρτίνο, Κάστρο, Σχηματάρι, Μαλακάσα, Αφίδνες. Αντί να τα καθαρίζουμε πριν προλάβουν να αποτελέσουν πρόβλημα, γεμίζουμε δικαιολογίες.

Όλα αυτά συμβαίνουν με τον ίδιο τρόπο την ίδια περίοδο, κάθε χρόνο. Αυτός όμως που δοκιμάζει την ίδια λύση χωρίς να λύνει το πρόβλημα είναι ηλίθιος. Το ορίζουν λεξικά ως έννοια, δεν είναι χαρακτηρισμός.

Για μία ημέρα χιονόπτωσης τον χρόνο, είναι λογικό να μην θέλεις να μπεις σε μία επένδυση εκατομμυρίων με σύγχρονα και εξοπλισμένα μηχανήματα εκχιονισμού. Είναι λογικό αν είσαι μία εταιρία που διαχειρίζεται τους αυτοκινητόδρομους με σκοπό το κέρδος. Εξαγγέλλοντας μάλιστα σε κάθε μεγάλο φόρουμ, πως πρόκειται για ένα ασφαλές επενδυτικό σχήμα με σίγουρη και βέβαιη απόδοση. Το κράτος λοιπόν που υπέγραψε Συμβάσεις Παραχώρησης με κάποιον που λειτουργεί τον βασικό άξονα της χώρας με βάση το κέρδος, είναι εξίσου υπόλογο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Θα πρέπει να θεσπίσει την κατάλληλη ποινή ώστε να καταστίσει οικονομικά ασύμφορο στην «Νέα Οδός» να επαναλάβει και τον επόμενο χρόνο ακριβώς το ίδιο, χρησιμοποιώντας την ίδια δικαιολογία.

Λύσεις υπάρχουν, δικαιολογίες δεν χωράνε άλλες. Κανένα όχημα δεν πρέπει να ακινητοποιείται, καμία νταλίκα δεν θα πρέπει να καταφέρνει να σπάει το μπλόκο της Τροχαίας. Και επειδή δεν το αναφέρει κανένας, νταλίκες με ευπαθή προϊόντα περνάνε ασχέτως απαγόρευσης. Αυτές όμως οι νταλίκες θα έπρεπε να είχαν την κατάλληλη βοήθεια, από την στιγμή που δικαιωματικά περνούσαν. Αν δεν την είχαν, τότε υπάρχουν ευθύνες.

Κι εμείς τις ευθύνες κάθε φορά θα τις αναζητούμε στον «Έλληνα οδηγό». Που δεν «έπρεπε να πάει στο χωριό του», «έπρεπε να έχει ελαστικά 800 Ευρώ για μία ημέρα του χρόνου και για 40 χιλιόμετρα», «έπρεπε να είχε ενημερωθεί και να κάτσει σπίτι του, να μην δει την μάνα του μετά από έξι μήνες διότι σιγά τι θα πάθει, να απογαλακτιστεί επί τέλους», «να μην… να μην… να μην…». Είναι αστεία όλα γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα. Ξεχνάμε πως μιλάμε για την Εθνική Οδό, μία ώρα μακριά από την πρωτεύουσα. Η Εθνική Οδός της χώρας δεν κλείνει ποτέ και για κανέναν λόγο. Κι αν κλείσει, θα πρέπει να γίνεται ανάσχεση της κυκλοφορίας σε παράκαμψη, όχι υποχρεωτική επιστροφή. Δεν θα ορίσει κανείς το πόσο σημαντικό λόγο έχει κάποιος για να ταξιδέψει στην Εθνική Οδό εκείνες τις ημέρες, όπως συμβαίνει στα τυχαία σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν γίνεται επίσης η απάντηση να είναι «τι να τους κάνουμε που ήρθαν χωρίς αλυσίδες». ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ένας οδηγός απλά έχει αδυναμία να τοποθετήσει αλυσίδες. Μπορεί να οδηγήσει και είναι δικαίωμά του να το κάνει, αλλά δεν μπορεί να βάλει αλυσίδες. Τι να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση ως κράτος; Να του αναθέσουμε την ευθύνη για το γεγονός πως κόπηκε στα δύο η χώρα; Απλά πράγματα: Αν η επόμενη ανακοίνωση της «Νέα Οδός» έχει τις ίδιες δικαιολογίες και στους επόμενους πέντε πόντους χιονιού, τότε ας χάσει το εξαιρετικά επικερδές συμβόλαιό της.