Θέμα: Πίστα παγκοσμίου στην Ελλάδα

Μπούρδες προδιαγραφών Formula 1
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/5/2019

Με αφορμή την είδηση πως η ισπανική RACC που διοργανώνει τον ισπανικό αγώνα της F1, ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ δημόσια την Ισπανική Κυβέρνηση και τους Ισπανούς επιχειρηματίες ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΛΕΦΤΑ, για να παραμείνει ο αγώνας του Grand Prix της Βαρκελώνης στο ημερολόγιο της Formula 1, θέλουμε να πούμε μερικά πράγματα σχετικά με την ΜΠΟΥΡΔΑ που ακούγεται κάθε τρεις και λίγο, περί κατασκευής πίστας στην Ελλάδα προδιαγραφών Formula 1.

Η Formula 1 είναι μια τεράστια επιχείρηση που τζιράρει δισεκατομμύρια και πρόσφατα την αγόρασαν αμερικάνοι επενδυτές, προφανώς όχι γιατί τους αρέσουν τα αυτοκίνητα, αλλά για να έχουν κέρδος. Αγώνες για το πρωτάθλημα της Formula 1 μπορούν να γίνουν σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΡΟΜΟ και οι προδιαγραφές ασφαλείας που απαιτεί ο κύριος Bernie Ecclestone είναι πραγματικά αστείες με βάση τις κατασκευαστικές δυνατότητες της εποχής μας. Απόδειξη για αυτό δεν είναι μόνο ο αγώνας του Monaco, που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως τον διατηρούν μονάχα για ιστορικούς λόγους, ούτε του Αζερμπαΐζάν , ούτε της Σιγκαπούρης, ούτε της Αυστραλίας. Απόδειξη είναι ο αγώνας που γινόταν στη Valencia, η οποία ως γνωστόν έχει την πίστα των MotoGP, αλλά τα αυτοκίνητα της Formula 1 έτρεχαν στους δρόμους γύρω από το λιμάνι!

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα κάποιοι πονηροί, που “πουλάνε” το όνειρο κατασκευής μιας εντυπωσιακής πίστας στην Ελλάδα, λέγοντας πως η κατασκευή της θα κάνει τους ανθρώπους της F1 να διοργανώσουν αγώνα στην χώρα μας. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι τόσο το ψέμα και οι ανημέρωτοι που πιστεύουν κάτι τέτοιο. Το πρόβλημα είναι πως αυτή η μπούρδα έχει δημιουργήσει μια κακή νοοτροπία και κυρίως μια κακή νομοθεσία, που στην πράξη εμποδίζει την κατασκευή μια καλής πίστας στη χώρα μας. Πράγμα το οποίο θέλουμε εμείς, εσείς, όλοι μας! Όποιος έχει το κουράγιο να κάτσει και να διαβάσει την ελληνική νομοθεσία που αφορά τις προδιαγραφές για την κατασκευή αυτοκινητοδρομίου, πραγματικά θα φρικάρει με τις παράλογες απαιτήσεις του νομοθέτη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι νόμοι περιγράφουν μια πίστα σαν του Abu Dhabi!!!!

Ούτε τις εποχές που οι Έλληνες εφοπλιστές έδιναν 10 και 15 εκατομμύρια ευρώ για έναν παίχτη δεν θα έβρισκες επιχειρηματία που να φτιάξει μια τόσο ακριβή πίστα.

Όμως ακόμα κι αν βρίσκαμε τον τρελό που θα ήθελε να πετάξει 100 εκατομμύρια για να φτιάξει μια πίστα στην Ελλάδα όπως την περιγράφει η ελληνική νομοθεσία, ποιος θα είχε τα χρήματα να την συντηρήσει; Η απάντηση είναι… ΚΑΝΕΙΣ!

Έχουμε βρεθεί στα εγκαίνια της πίστας στον Ορχομενό. Έχουμε πάει σε συνεντεύξεις τύπου όπου μας ανακοινώθηκε η έναρξη των έργων κατασκευής πίστας στην Πάτρα… Έχουμε βρεθεί καλεσμένοι σε εισηγήσεις, μας έχουν ζητηθεί γνωματεύσεις, προσκεκλημένοι σε ένα σωρό συζητήσεις... Και από τότε έχουν περάσει δεκαετίες!

Δυστυχώς, η λαχτάρα των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού για μια αξιοπρεπή πίστα κοντά στην Αθήνα, όπου μένει σχεδόν το 60% των Ελλήνων, γίνεται διαρκώς αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η μεγαλομανία και η υπερβολή σε συνδυασμό με την ασχετοσύνη, είναι το πραγματικό εμπόδιο για την δημιουργία ενός φιλόξενου και βιώσιμου χώρου για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Οι πίστες δεν βγάζουν λεφτά από μόνες τους. Ως ιδιωτικές επενδύσεις έχουν τεράστια πιθανότητα να είναι ζημιογόνες, αν στραφούν μονάχα προς τους αγώνες. Όμως οι πίστες φέρνουν λεφτά στην τοπική κοινωνία και δημιουργούν θέσεις εργασίας στον ευρύτερο τομέα της οικονομίας. Αυτό που έκαναν οι Σέρρες είναι αυτό που πρέπει να κάνει η Νομαρχία Αττικής. Ασχέτως αν και εκεί η παραδοσιακή τοπικιστική μιζέρια έβαλε πολλές τρικλοποδιές στους ανθρώπους που εμπνεύστηκαν και πραγματοποίησαν την κατασκευή μιας από τις ομορφότερες πίστες.

Η μεγαλομανία μας είναι λοιπόν το μόνο πρόβλημα. Έχουμε μπλέξει τα πράγματα ανάμεσα στην ύπαρξη της πίστας και της διεκδίκησης των αγώνων. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε αγώνες MotoGP και F1 στην Ελλάδα ή απλά μία πίστα για να βελτιώσουμε το ίδιο μας το είδος. Εμείς θέλουμε το δεύτερο, όπως είναι το παράδειγμα της έναρξης του μηχανοκίνητου αθλητισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας. Θέλουμε το παράδειγμα που για χρόνια το ΜΟΤΟ έχει δει να λειτουργεί εκεί, οδηγώντας πολλά νέα μοντέλα και έχοντας συνομιλήσει με τους ιδιοκτήτες αυτών των πιστών. Πίστες με μικρότερο κόστος κατασκευής σε παρεμφερή χωρίς κερκίδες, χωρίς απαιτητικές προδιαγραφές για αγώνες παγκοσμίου, αλλά που υπερπληρούν όλα όσα θέλουν οι αγώνες στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, κι αυτές οι πίστες είναι συνέχεια γεμάτες από εταιρίες αυτοκινήτων, μοτοσυκλετών και ελαστικών, που τις χρησιμοποιούν για δοκιμές! Πίστες που δεν βασίζονται σε έναν ή δύο αγώνες τον χρόνο και σε μερικά track days. Υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι πίστες αυτές, όπως και η πιο ιδιαίτερη περίπτωση των Σερρών, έχουν λαμπρό μέλλον. Στο Καστελιόλι έξω από την Βαρκελώνη, ο ιδιοκτήτης της πίστας ανέλυε στο ΜΟΤΟ πώς την έκανε κερδοφόρα και έχει τους ντόπιους να χαίρονται μία εξωφρενικά καλή πίστα για track days που διαφορετικά είτε το εισιτήριό της θα ήταν τεράστιο, είτε δεν θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα. Τα κατάφερε κάνοντας υποδομές για δοκιμές των εταιριών, έχοντας εγκαταστήσει ένα υπερσύγχρονο σύστημα τηλεμετρίας που στέλνει απευθείας δεδομέα στην Audi και την BMW, για παράδειγμα. Τα στέλνει σε πραγματικό χρόνο (!) στα κέντρα R&D στην Γερμανία. Αυτό τους εξασφαλίζει πως αντί για ολόκληρη ομάδα, στέλνουν μονάχα ένα αυτοκίνητο με οδηγό, στον οποίο συνομιλούν ζωντανά και δίχως να χάνουν χιλιοστό του δευτερολέπτου βλέπουν τι γίνεται σε κάθε στροφή! Κι έτσι η συγκεκριμένη πίστα έχει συνέχεια δουλειά και κλεισμένες ημερομηνίες. Αντίστοιχα στην Σεβίλλη το Μοντεμπλάνκο. Που όλο το DTM ξεχειμωνιάζει εκεί… Κοινό χαρακτηριστικό τους; Πώς δεν είναι πίστες για F1 ή για MotoGP, είναι όμως αυτό που θέλει η τοπική κοινωνία και που χρειάζονται πολλές εταιρίες. Με τον καιρό της Ελλάδας και με την αγορά γης να είναι σε ύφεση κάτι τέτοιο είναι το παράδειγμα που θα έπρεπε όλοι να κοιτούν, αλλά όχι. Εμείς θέλουμε σαράι, το παλατάκι είναι μικρό για την αφεντιά μας…

Ας ξεκινήσουμε από εκεί λέμε εμείς, κι όταν βελτιωθεί το είδος μας και φύγουμε από την νοοτροπία της καφετέρειας, τότε και οι αγώνες του παγκοσμίου μόνοι τους θα έρθουν... 

Ανασφάλιστα οχήματα & αύξηση τροχαίων: Πρώτες ημέρες μετά την καραντίνα

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/5/2020

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας φανερώνουν μία αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων στις αρχές του 2020 πριν από την έναρξη περιορισμών της κυκλοφορίας εξαιτίας της πανδημίας.

Τον Ιανουάριο αυξήθηκαν κατά 16,6% τα τροχαία ενώ τον Φεβρουάριο τα πήγαμε ακόμη χειρότερα, καθώς τα τροχαία αυξήθηκαν κατά 23,8%.

Κι όπως είχαμε τονίσει τότε και στο ΜΟΤΟ, τα στοιχεία έδειχναν και κάτι ακόμη πιο τρομακτικό, πως αυξήθηκαν στις αρχές του έτους και οι εγκαταλείψεις μοτοσυκλετιστών που υπήρξαν θύματα σε τροχαία. Ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις είχαν συγκλονίσει το ευρύτερο κοινό, όπως η δολοφονία –πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσει κανείς- του νεαρού μοτοσυκλετιστή από τον οδηγό της Corvette.

Η αυξημένη κίνηση μέσα στο 2020, απόρροια μίας πολύ μικρής ανάκαμψης που αχνά φαινόταν να έρχεται στην αγορά στις αρχές του έτους, καθώς και η άνοδος στις πωλήσεις αυτοκινήτων, έφερναν αυξημένη κίνηση στους δρόμους κι αυτό με την σειρά του οδηγούσε σε περισσότερα τροχαία. Οι Ελληνικοί δρόμοι και η άθλια ρυμοτομία, είναι ο πρώτος επιταχυντής για αυτό το φαινόμενο.

Τα πρώτα στοιχεία που μαζεύονται για τον Μάιο, δείχνουν πως μετά την καραντίνα επιστρέφουμε με μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης των τροχαίων, από τους δύο πρώτους μήνες του έτους.

Ταυτόχρονα έχουν πολλαπλασιαστεί τα ανασφάλιστα οχήματα που κυκλοφορούν αυτή την στιγμή, είναι πολύ νωρίς για να μετρηθεί πόσα από τα συμβόλαια που έληξαν δεν ανανεώθηκαν αλλά τα οχήματα κυκλοφορούν, ωστόσο οι ασφαλιστικές αρχίζουν να παρατηρούν αύξηση σε τροχαία με ανασφάλιστα οχήματα.

Στο ΜΟΤΟ χτυπήσαμε το πρώτο καμπανάκι προτού γίνει η άρση των περιορισμών στην κυκλοφορία. Κι όπως λέμε και στο τεύχος που κυκλοφορεί αυτή την στιγμή, το πρώτο διάστημα επιστροφής στην καθημερινή οδήγηση χρειάζεται προσοχή για πολλούς λόγους και για έναν ακόμη που δεν περνά από το μυαλό των περισσότερων: Μετά από μερικές ημέρες αποχής από την καθημερινή οδήγηση το σώμα δεν αντιδρά με την ίδια ταχύτητα που είχε συνηθίσει το μυαλό να βλέπει. Το σύνδρομο του «οδηγού του Σαββατοκύριακου» έρχεται στην περίπτωση της καραντίνας και γιγαντώνεται. Και καθώς το μυαλό δεν ξεχνά με την ίδια ταχύτητα που συμβαίνει στο σώμα, νομίζεις πως καμία από τις αντιδράσεις σου δεν έχει ατονήσει ούτε στο ελάχιστο. Στην πράξη όμως απαιτείται προσαρμογή.

Αυτό ισχύει για όλους τους οδηγούς, ενώ αντίστοιχα και οι πεζοί και οι ποδηλάτες πρέπει να συνηθίσουν στην αυξημένη κίνηση αυτών των ημερών. Οι πεζοί πέρασαν έναν μήνα που η διάσχιση του δρόμου χωρίς να κοιτάξεις ήταν ένα λάθος με εκατοντάδες φορές μικρότερες πιθανότητες να το πληρώσεις ακριβά. Η αλλαγή της διάθεσης από την έξοδο της καραντίνας, πολλαπλασιάζει επίσης όλα τα παραπάνω προς το χειρότερο, καθώς δίνει κανείς μικρότερη προσοχή από το συνηθισμένο.

Ήδη παρατηρούνται τις τελευταίες ημέρες σοβαρά τροχαία και επαληθεύονται οι φόβοι που εκφράσαμε πριν την άρση. Συνιστάται λοιπόν αυξημένη προσοχή στου δρόμους.

Παράλληλα όσοι έχουν αμελήσει να ανανεώσουν ασφαλιστικά συμβόλαια δεν ξέρουμε τι ακριβώς περιμένουν, αλλά δεν πρέπει κανείς να μετακινείται ανασφάλιστος.

Η ευχή είναι στο τέλος του μήνα τα στατιστικά να δείξουν πως δεν υπήρξε ραγδαία αύξηση των τροχαίων, που σημαίνει πως μετά το κύμα των πρώτων ημέρων, ο κόσμος θα δείξει μεγαλύτερη σύνεση στους δρόμους...