Euro 4 και Brexit σκοτώνουν τις μοτοσυκλέτες που αγαπήσαμε

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

29/6/2016

Μετά την Yamaha που ανακοίνωσε την διακοπή της παραγωγής των XT660Z και XJR 1300 λόγω των επικείμενων προδιαγραφών Euro 4, αλλά και της Kawasaki που με μια επιστολή γεμάτη συναισθηματισμό δήλωσε ότι η W 800 δεν θα είναι μαζί μας μετά το 2016, έρχονται φήμες που θέλουν και την Honda να βάζει τέλος στο δημοφιλές CBR 600 RR και πολύ πιθανόν και στο μεγαλύτερο Fireblade. Οι εγκρίσεις τύπου για τις μοτοσυκλέτες προδιαγραφών Euro 3 είχαν πάρει παράταση έως το τέλος του 2016 και υπάρχει ένα μικρό παραθυράκι για να πουλιούνται έως και το τέλος του 2017, αρκεί να μην ξεπερνούν τα 200 κομμάτια σε κάθε χώρα. Με άλλα λόγια, ο νομοθέτης έχει αφήσει ένα μικρό περιθώριο χρόνου στα εργοστάσια να πουλήσουν το στοκ μοτοσυκλετών Euro 3 που διαθέτουν, ταυτόχρονα όμως τα πιέζει να σταματήσουν την παραγωγή τέτοιων μοτοσυκλετών πριν τελειώσει το 2016, καθώς οι ποσότητες και ο χρόνος που θα τους έχει απομείνει για να τις πουλήσουν πριν την απαγόρευση θα είναι ελάχιστος. Τα ευρωπαϊκά εργοστάσια φαίνεται ότι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αυτή την στιγμή, καθώς η γκάμα των κινητήρων που χρησιμοποιούν είναι περιορισμένη και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σχεδιαστική ηλικία μικρότερη των δύο ετών, με αποτέλεσμα την ευκολότερη προσαρμογή τους στις αυστηρότερες προδιαγραφές Euro 4. Αντίθετα τα ιαπωνικά εργοστάσια έχουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα μοντέλων, χρησιμοποιούν πολλούς διαφορετικού τύπου κινητήρες και οι περισσότεροι από αυτούς είναι σχεδιασμένοι πριν από δέκα χρόνια. Επίσης, ο περιορισμένος χρόνος για την προσαρμογή των εργοστασίων στις προδιαγραφές Euro 4 (η εξέλιξη ενός νέου κινητήρα διαρκεί πάνω από δύο χρόνια) σε συνδυασμό με την τάση των ιαπωνικών εργοστασίων τα τελευταία πέντε χρόνια να κοιτούν την Ασιατική αγορά και να έχουν παραμελήσει τα ευρωπαϊκού προσανατολισμού μοντέλα τους (με εξαίρεση την σειρά MT της Yamaha) τους αναγκάζει να διακόψουν την παραγωγή ορισμένων μοτοσυκλετών τους, χωρίς ακόμα κα είναι βέβαιο αν έχουν έτοιμους τους αντικαταστάτες τους.

Η περίπτωση του Honda CBR 600 RR είναι η πιο ενδεικτική. Τα supersport 600 είναι μια κατηγορία που βρίσκεται σε εμπορικό μαρασμό αυτή την στιγμή και ο μόνος λόγος που τα εργοστάσια συνεχίζουν να τα παράγουν είναι γιατί έχουν ήδη αποσβέσει το κόστος εξέλιξής τους και το μόνο κόστος γι΄αυτά είναι τα υλικά τους. Αν όμως χρειαστεί να επενδύσουν στο σχεδιασμό νέου κινητήρα προδιαγραφών Euro 4, οι ασθενικές πωλήσεις των supersport 600 θα έκαναν μια τέτοια απόφαση οικονομικά ασύμφορη. Αν στις διεθνείς εκθέσεις μοτοσυκλέτας του φθινοπώρου τα ιαπωνικά εργοστάσια έχουν νέα CBR 600 RR, GSX-R 600/750, YZF-R6 και ZX-6R τότε η κατηγορία θα μείνει ζωντανή. Αν όμως δεν υπάρξουν αντικαταστάτες των σημερινών μοντέλων, τότε οι πιθανότητες να εξαφανιστεί η κατηγορία από τον χάρτη είναι περισσότερες από το να μην συμβεί το μοιραίο. Η Honda Europe πάντως, σε συνάρτηση με το Brexit που έχει κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ασταθή, ανακοίνωσε ότι τα καράβια που στέλνει μοτοσυκλέτες της στην Μεγάλη Βρετανία δεν θα έχουν μέσα CBR 600 RR…   

Παρκάρουν άναρχα οι μοτοσυκλέτες στο αεροδρόμιο

Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/9/2019

Έχουμε ως Έλληνες μία κακιά συνήθεια που αντανακλάται ιδιαίτερα έντονα και στην καθημερινή ζωή με την μοτοσυκλέτα, δεν μας καίγεται καρφί για τον διπλανό μας. Μην μπερδευτούμε με το φιλότιμο γιατί είναι άλλη ιστορία. Το φιλότιμο έρχεται στην επιφάνεια με την πρώτη φυσική αλληλεπίδραση, και αυτή η αντίθεση είναι επίσης μέρος του παράδοξου που κουβαλάμε ως λαός. Διότι για τον συνάνθρωπο που δεν ξέρουμε, που δεν έχουμε δει, δεν μας καίγεται καρφί. Θα ζήσει, θα πεθάνει, θα πρέπει να αιωρηθεί και να πετάξει πάνω από την μοτοσυκλέτα μας για να περάσει από εκεί που θα έπρεπε να περνά ανενόχλητος… δεν μας νοιάζει καθόλου.

Ζητάμε λοιπόν να υπάρχουν πάρκινγκ μοτοσυκλετών, βάζουμε ένα σωρό επιχειρήματα για να αιτιολογήσουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, κάνουμε λόγο για την κοινωνική μας ευαισθησία, που κυκλοφορούμε με δύο τροχούς αντί για τέσσερις, κι αμέσως μετά οι μισοί από εμάς θα αμαυρώσουν την συνολική μας εικόνα.

Είμαστε απαράδεκτοι, ας το δεχτούμε μπας και γίνει το πρώτο βήμα για να πάμε παρακάτω. Παρκάροντας όπου βρεις για να μην περπατήσεις ακριβώς δύο μέτρα παραπάνω, δεν κερδίζεις τίποτα περισσότερο από τον χαρακτηρισμό «Γαϊδούρι». Κάτω από το σπίτι, μπροστά από το μαγαζί, ακόμη κι έξω από την καφετέρια, μπορεί κανείς να το καταλάβει για λόγους ασφαλείας. Να μην θέλεις να φύγει ποτέ η μοτοσυκλέτα σου από το οπτικό σου πεδίο. Ακόμη κι έτσι βέβαια δεν δικαιολογούνται πολλά από αυτά που κάνουμε και βλέπουμε καθημερινά στις ελληνικές πόλεις.

Αντίθετα όμως, στο πάρκινγκ ενός αεροδρόμιου ενώ λείπεις σε άλλη χώρα, ποιος ο λόγος να την παρατήσεις ακριβώς στην διέλευση των πεζών; Ακριβώς από εκεί που θα περάσουν οι υπόλοιποι, όταν μερικά βήματα παραπάνω, κυριολεκτικά μερικά βήματα, έχει άπλετο χώρο; Το αστείο της υπόθεσης είναι, πως βάση στατιστικών για τον προορισμό των περισσότερων Ελλήνων, αναχωρώντας από το Ελ.Βενιζέλος το πιθανότερο είναι πως εκεί που έχεις προσγειωθεί θα είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός στο παρκάρισμα με οτιδήποτε κι αν νοικιάσεις. Γιατί ξέρεις πως δεν θα μείνεις ατιμώρητος - ό,τι πιο αποτελεσματικό με εμάς τους Έλληνες.

Το πάρκινγκ των μοτοσυκλετών στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, παρουσιάζει αρκετά προβλήματα από μόνο του. Ξεκίνησε ως ένας χώρος για προσωρινή στάθμευση που ήταν όμως καλυμμένος από την βροχή και έφτασε να είναι πρόβλημα διπλοπαρκαρισμένων και εύκολη λεία για τους κλέφτες, την μεγάλη μάστιγα με την οποία κανείς δεν ασχολείται σοβαρά. Ως μία λύση, το αεροδρόμιο μετέφερε την στάθμευση μοτοσυκλετών. Χώρισε την τελευταία γωνία ενός από τα πάρκινγκ μικρής διάρκειας, κι έβαλε τις μοτοσυκλέτες να ανεβαίνουν από την ράμπα των πεζών, πάνω σε μία κλειστή στροφή… Αντί να μας φτιάξει έναν χώρο μπροστά, όπως συμβαίνει σε άλλα αεροδρόμια της Μεσογείου, επέλεξε την τελευταία γωνία.

Για όσους παρκάρουν τις μοτοσυκλέτες τους και φεύγουν με τα πόδια, είχαν αφήσει μία δίοδο στα προσωρινά τοποθετημένα κάγκελα. Η κοινή λογική έλεγε πως κανείς δεν θα παρκάριζε ακριβώς μπροστά στην διέλευση. Κι όμως ακριβώς εκείνη ήταν που έκλειναν πρώτη. Λες και το έκαναν επίτηδες, μόλις έβλεπαν το άνοιγμα στα κάγκελα ελεύθερο, κάποιος έτρεχε να το πιάσει και να το κλείσει. Λες και υπάρχει κάποιου είδους συνεννόησης να εμποδίζεις πάντα τους υπόλοιπους. Έχουμε δει να δοκιμάζουν διάφορα για να μην παρκάρει κάποιος εκεί, να αφήνουν από χαρτιά μέχρι πλαστικοποιημένες ανακοινώσεις, να αλλάζουν κατεύθυνση τα κάγκελα, να βάζουν κορδέλες ή σχοινιά. Δεν δούλεψε τίποτα. Κάποιοι ταξιδιώτες το πήραν πάνω τους, αφήνουν "post-it" βρίζοντας στις μοτοσυκλέτες, έχουμε πετύχει και κάποιον που προσπαθούσε να ξεβιδώσει μανέτες και ήθελε να μας πείσει να μην καλέσουμε την αστυνομία, πως δεν πήγαινε να κλέψει, δεν ταιριάζουν οι μανέτες στην μοτοσυκλέτα του, αλλά δεν αντέχει άλλο να του μπαίνουν στα πλευρά προσπαθώντας να περάσει ανάμεσα από τιμόνια.

Τελευταία δεν υπάρχει καμία έξοδος για τους αναβάτες αφότου παρκάρουν, έχουν τοποθετηθεί κάγκελα ολούθε και ας κάνουν τον γύρο. Μόλις κάποιος μετακίνησε δύο από αυτά τα κάγκελα για να περάσει -ως πεζός πλέον- το αμέσως επόμενο λεπτό εμφανίστηκε και κάποιος άλλος για να παρκάρει ακριβώς εκεί. Μην τυχόν και μείνει καμιά πύλη ανοικτή και φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί. Οι απαντήσεις είναι αφοπλιστικές, κυμαίνονται από «που να το βάλω» με φόντο ένα κενό 5 μέτρων, εώς «λίγο θα κάνω» ενώ έχει εισιτήριο για πτήση. Πρόκειται απλά για αδιαφορία. Θέλουμε να έχουμε ξεχωριστό δικό μας χώρο, να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα ή να μην τον κλείνουν, όμως την ίδια στιγμή δεν θέλουμε και να τηρήσουμε τους βασικούς κανόνες για την ίδια την στάθμευση μοτοσυκλετών. Κι αυτό που είναι πιο ενοχλητικό, είναι πως χάνεις το δίκιο σου από την εικόνα που δίνει η μειοψηφία… Πριν προσπαθήσουμε λοιπόν να λύσουμε όλα τα προβλήματα με την στάθμευση των μοτοσυκλετών είναι αναγκαίο να απωλέσουμε πρώτα τέτοιες συμπεριφορές.

Ετικέτες