MotoGP – Αμφίβολο το μέλλον της Prima Pramac με την Ducati
KTM και Yamaha έχουν ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με την δορυφορική ομάδα
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
27/3/2024
Η δορυφορική ομάδα της Ducati, Prima Pramac, θα μπορούσε να τερματίσει την συνεργασία με το ιταλικό εργοστάσιο στα τέλη της σεζόν του 2024, χάρη σε μία ρήτρα που υπάρχει στο συμβόλαιό της, με τις KTM και Yamaha να έχουν ήδη έρθει σε επαφή με τους υπεύθυνους της ομάδας, με στόχο να αυξήσουν την παρουσία τους στο grid.
Λίγο πριν την έναρξη του δεύτερου γύρου των MotoGP στην Πορτογαλία, η Ducati ανακοίνωσε την υπογραφή συμβολαίου με τον νεαρό Fermin Aldeguer, ο οποίος το 2025 θα ανέβει από την Moto2 στην MotoGP κατηγορία. Η είδηση αυτή ήρθε λίγες μέρες μετά την δήλωση του Team Manager της Prima Pramac, Gino Borsoi, ότι το τέλος του 2024 σημαίνει και τη ολοκλήρωση της συνεργασίας του Jorge Martin με την δορυφορική ομάδα.
Συνδέοντας τις δύο αυτές ειδήσεις, οι πιθανότητες δείχνουν ότι ο Aldeguer προορίζεται για την σέλα της Pramac. Όπως όμως ξεκαθάρισε το εργοστάσιο του Borgo Panigale, η απόφαση για το αν ο Ισπανός αναβάτης της Moto2 θα πάρει ή όχι την θέση του Martin το 2025, επαφίεται αποκλειστικά στην Pramac.
Σύμφωνα με το ιταλικό εργοστάσιο, η ομάδα του Paolo Campinoti έχει αυτόματη ανανέωση του συμβολαίου για τις δύο επόμενες χρονιές. Στα τέλη του 2024, ωστόσο, ένας όρος που υπάρχει στο ισχύον συμβόλαιο, δίνει την δυνατότητα στην Pramac να τερματίσει την συνεργασία της με την Ducati. Σε αυτή την περίπτωση, το μέλλον του Aldeguer στην μεγάλη κατηγορία μένει μετέωρο μέχρι και τα τέλη της φετινής σεζόν.
Αυτή την στιγμή, η Pramac έχει καταφέρει να αποκτήσει υψηλό κύρος στους κόλπους του MotoGP, Φτάνοντας πέρυσι να διεκδικήσει μέχρι και τον τίτλο με τον Jorge Martin. Την φετινή σεζόν οι δύο αναβάτες της, Jorge Martin και Franco Morbidelli τρέχουν με τις ανανεωμένες GP24, όπως και οι εργοστασιακοί αναβάτες της Ducati. Όπως είναι λογικό, λοιπόν, οι υπόλοιποι κατασκευαστές δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν μία ευκαιρία για συνεργασία μαζί της να πάει χαμένη.
Οι δύο που ξεκίνησαν πρώτοι επαφές είναι η KTM και η Yamaha. Από την μία οι Αυστριακοί έχουν ήδη συνάψει συμφωνία με την Tech3, όμως έχουν σχέδια να επεκταθούν ακόμη περισσότερο, με την Prima Pramac να αποτελεί μία πολύ καλή επιλογή για τον στόχο τους. Από την άλλη, η Yamaha αυτή την στιγμή δεν έχει κάποια δορυφορική ομάδα στο grid, με τους δύο εργοστασιακούς αναβάτες της, Fabio Quartararo και Alex Rins να είναι οι μόνοι που συλλέγουν δεδομένα για το εργοστάσιο της Iwata.
Το 2024 φέρνει επίσης και την λήξη του συμβολαίου για την Pertamina Enduro VR46, η οποία αγωνίζεται φέτος με το περσινό πρωτότυπο της Ducati, με τα φετινά αποτελέσματα να μην ανταποκρίνονται μέχρι στιγμής στις επιθυμίες της ομάδας. Κρίνοντας από την στενή συνεργασία της Yamaha με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Valentino Rossi, ο οποίος είναι και ambassador για το ιαπωνικό εργοστάσιο, η Yamaha θα μπορούσε να κοιτάξει και προς τα εκεί, προκειμένου το 2025 να έχει τουλάχιστον μία δορυφορική ομάδα με μοτοσυκλέτες της.
Πηγές μέσα από την Pramac, βέβαια, διαψεύδουν τις φήμες, δηλώνοντας ότι είναι σχεδόν 100% βέβαιο ότι θα μείνουν με την Ducati. Σύμφωνα με τις ίδιες μένει μόνο η επίσημη ανακοίνωση.
Η αλήθεια είναι ότι το 2025 αποτελεί χρονιά ορόσημο για την συνεργασία του ιταλικού εργοστασίου με την Prima Pramac, καθώς συμπληρώνουν 20 χρόνια κοινής πορείας, από το 2005. Αρχικά, η Pramac μπήκε στα MotoGP το 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, με την Honda. Τρία χρόνια αργότερα όμως, υπέγραψε με την Ducati, ξεκινώντας μία μακροχρόνια συνεργασία. Το 2018, έγινε η καλύτερη δορυφορική ομάδα με αναβάτες τους Jack Miller και Danilo Petrucci. Από το 2020, η Pramac εξοπλίζεται με μοτοσυκλέτες παρόμοιες με αυτές των εργοστασιακών αναβατών, με στόχο την συλλογή περισσότερων δεδομένων για το εργοστάσιο του Borgo Panigale. Ενδεικτικό των στενών σχέσεων που έχουν αναπτύξει Ducati και Prima Pramac είναι ότι οι Bagnaia, Miller, Jorge Martin, Johann Zarco και Franco Morbidelli έχουν υπογράψει απευθείας με το εργοστάσιο για να βρεθούν στις σέλες τις δορυφορικής ομάδας.
Σίγουρα το συναισθηματικό κομμάτι θα παίξει τον ρόλο του, όμως δεν θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Τα αποτελέσματα είναι αυτά που κατά κύριο λόγο θα κρίνουν την τελική απόφαση της Pramac, με την Ducati να περιμένει μέχρι και το καλοκαιρινό διάλειμμα για το τι θα γίνει με την δορυφορική της ομάδα από την επόμενη χρονιά και μετά.
Isle of Man TT 2024, Superbike 1 - Ο Peter Hickman παίρνει την 14η νίκη του, άτυχος ο Michael Dunlop – [VIDEO]
Παρά το ρεκόρ μέσης ωριαίας στην κατηγορία, μία ατυχία με την ζελατίνα του κράνους του MD, χάρισε ουσιαστικά την νίκη στον Hickman
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
3/6/2024
Η νίκη του δραματικού αγώνα των Superbike στο TT ανήκει στον Peter Hickman, με την 14η νίκη του να τον φέρνει πλάι στον θρυλικό Mike Hailwood, ενώ 5,84 δευτερόλεπτα πίσω του βρέθηκε ο Davey Todd, με τον Dean Harrison να ολοκληρώνει την τριάδα του βάθρου, σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από την ατυχία του Dunlop που του στέρησε την ευκαιρία να ξεπεράσει τον θείο του Joey Dunlop, σημειώνοντας την 27η νίκη του στο Isle of Man TT.
Ο πρώτος αγώνας των Superbike στις 2/6 ήταν ένας από τους πιο συνταρακτικούς των πρόσφατων χρόνων, με τον Michael Dunlop να ηγείται για 25 ολόκληρα δευτερόλεπτα στα 2/3 της διάρκειας του αγώνα. Δυστυχώς, όμως, η απόλυτη κυριαρχία του θα ερχόταν σε άδοξο τέλος, καθώς βγαίνοντας από το δεύτερο pit stop, αντιμετώπισε ένα ζήτημα με την ζελατίνα του, η οποία ξεκόλλησε από το ένα σημείο συγκράτησης στο κράνος. Αυτό, τον ανάγκασε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, που του στέρησε μία θέση στο βάθρο, με τον MD να τερματίζει τελικώς στην τέταρτη θέση. Τέσσερις αγωνιστικές ημέρες μένουν μέχρι τις 8/6, για τον Dunlop να καταφέρει τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να ξεπεράσει έναν από τους πιο ιστορικούς αναβάτες του TT και θείο του, Joey Dunlop.
Στις 2:40 μ.μ. (τοπική ώρα) στις 2/6 και με τον καιρό να κάνει την χάρη σε αγωνιζόμενους και θεατές, οι κινητήρες της SBK κατηγορίας πήραν μπροστά για την εκκίνηση του πρώτου αγώνα. Περνώντας από το Glen Helen για πρώτη φορά, ο Todd ήταν αυτός που είχε τα ηνία του αγώνα, με τον Hickman μόλις 0,037 δέκατα πίσω του. Πίσω τους έρχονταν οι Harrison και Dunlop, ακολουθούμενοι από τον ομόσταυλο του Hickman, Josh Brookes. Έκτος ήταν ο James Hillier (WTF Racing Honda), με μόλις 3,5 δευτερόλεπτα να χωρίζουν την πρώτη εξάδα μεταξύ τους. Σύντομα, όμως, ο Brookes αναγκάστηκε αν εγκαταλείψει, καθώς στο Handley βγήκε η αλυσίδα από την μοτοσυκλέτα του.
Περνώντας από την γέφυρα Ballaugh, ο Todd παρέμενε μπροστά, με μόλις 0,166 δευτερόλεπτα να τον χωρίζουν από τον Harrison που πλέον είχε περάσει στην δεύτερη θέση. Ο Dunlop είχε και αυτός με την σειρά του περάσει τον Hickman, αφήνοντάς τον στην τέταρτη θέση. Μέχρι και το επόμενο σημείο ελέγχου, στο Ramsey, ο Todd είχε ανοίξει την διαφορά του στα 1,18 δευτερόλεπτα από τον Harrison, αν και ταχύτερος αναβάτης μεταξύ των δύο checkpoint – Ballaugh με Ramsey-, ήταν ο Hickman. Ο James Hind, ο οποίος βρέθηκε στην πέμπτη θέση την προηγούμενη ημέρα στον αγώνα των Supersport, αναγκάστηκε και αυτός σε εγκατάλειψη. Μαζί ακολούθησε και ο Shaun Anderson.
Η ολοκλήρωση του πρώτου από τους συνολικά 6, βρήκε τον Todd να γράφει μέση ωριαία 134,417 μ.α.ω. (216,323 χ.α.ω.), που του έδωσε 2,2 δευτερόλεπτα προβάδισμα από τον Dunlop με μέση ωριαία 134,118 (215,841 χ.α.ω.). Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο χρόνος του πρώτου στο τμήμα από Bungalow μέχρι Cronk Ny Mona, με τον Todd να σημειώνει το ταχύτερο πέρασμα, μέχρι τώρα. Ο Harrison με μέση ωριαία 134,048 (215,82 χ.α.ω.) ήταν μισό δευτερόλεπτο πιο πίσω, στην τρίτη θέση, με τον Hickman να γράφει 133,754 μ.α.ω. (215,256 χ.α.ω.) μένοντας τέταρτος. Ο Hillier και ο Jamie Coward της KTS Racing βρισκόντουσαν στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πίσω τους ήταν οι Conor Cummins, John McGuinness, David Johnson και Mike Browne. Μάλιστα, ο τελευταίος έγινε ο ταχύτερος αναβάτης με Aprilia στο Βουνό.
Ο Dunlop βρήκε την ταχύτητα στο Glen Helen, ψαλιδίζοντας το προβάδισμα του Todd στα 1,5 δευτερόλεπτα. Αν και ο Hickman ερχόταν όλο και πιο κοντά στον Harrison, με μόλις τρία δέκατα, παρ’ όλ’ αυτά έχασε ένα ακόμα δευτερόλεπτο από τους μπροστινούς. Ο Coward, επίσης, πλησίαζε τον Hillier, ρίχνοντας την απόσταση στα 2,2 δευτερόλεπτα.
Το πέρασμα από την γέφυρα Ballaugh βρήκε τον Dunlop μισό δευτερόλεπτο μπροστά, ενώ περνώντας για δεύτερη φορά από την φουρκέτα Ramsey η ψαλίδα με τον Todd είχε φτάσει στα 4,4 δευτερόλεπτα. Μεταξύ των δύο σημείων ελέγχου, ο MD είχε καταφέρει να σημειώσει και το ταχύτερο χρόνο στην κατηγορία, μέχρι τώρα, κάτι που αναμφίβολα τον βοήθησε να ξεφύγει, ενώ είχε βάλει πορεία για να σπάσει το ρεκόρ μέσης ωριαίας.
Τα 135,543 μ.α.ω. (218,135 χ.α.ω.) του δεύτερου γύρου, όμως, τον εκτόξευσαν στα 9 δευτερόλεπτα απόστασης από τον δεύτερο. Εκεί βρισκόταν πλέον ο Hickman με μέση ωριαία 134,701 μ.α.ω. (216,78 χ.α.ω.), αφήνοντας 4 δέκατα πιο πίσω στην τρίτη θέση τον Todd με 133,980 μ.α.ω. (215,619 χ.α.ω.). Ο τέταρτος Harrison συνέχιζε να χάνει έδαφος, ολοκληρώνοντας τον γύρο του Βουνού με μέση ωριαία 133,234 μ.α.ω. (214,419 χ.α.ω.). Hillier και Coward ολοκλήρωναν την πρώτη εξάδα, στην πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα. Πιο πίσω ήταν οι McGuinness, Cummins, Johnson και ο Browne, ο οποίος έμεινε μόλις για λίγο εκτός από το να σπάσει για πρώτη φορά το φράγμα των 130 μ.α.ω. (209 χ.α.ω.)
Η είσοδος στα πιτς επηρέασε περισσότερο τον Hickman, ο οποίος έχασε αρκετό χρόνο. Περνώντας για τρίτη φορά από το Glen Helen, είχε χάσει την δεύτερη θέση, με τον Todd να έχει ξεμακρύνει 5 δευτερόλεπτα από τον τρίτο Hickman. Εννιά ακόμα, μπροστά από τον δεύτερο, ήταν ο Dunlop, που είχε θέσει τον δικό του ρυθμό ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους. Στην ευθεία Sulby ο Dunlop βρήκε τον Harrison μπροστά του, περνώντας τον για να ηγείται τόσο στην κατάταξη, όσο και στην διαδρομή εκείνη την στιγμή.
Ο απίστευτος Dunlop συνέχισε να είναι ταχύτατος αυξάνοντας σε κάθε σημείο ελέγχου την διαφορά του, φτάνοντας τα 17,3(!) δευτερόλεπτα από τον Todd. Στο μεταξύ, ο έτερος αναβάτης της BMW, ο Hickman, ήταν τέσσερα δευτερόλεπτα πιο πίσω, στην τρίτη θέση. Ο Harrison βρισκόταν τέταρτος, χωρίς να απειλείται, ενώ λίγο πιο πίσω ο Coward είχε περάσει τον Hillier στην πέμπτη θέση, αν και μόλις για 0,3 δέκατα. Στην ένατη θέση, ο Cummins, αναγκάστηκε να αποσυρθεί, όπως το ίδιο έκαναν και οι Phill Crow και Rob Hodson. Ο 16 φορές νικητής του TT, Ian Hutchinson, που φέτος επέστρεψε στο TT μετά την περιπέτεια υγείας του, βγήκε εκτός στην Στροφή Windy.
Με την ολοκλήρωση του τέταρτου γύρου, η μέση ωριαία των 135,235 μ.α.ω. (217,639 χ.α.ω.) έδωσε στον Dunlop την δυνατότητα να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την διαφορά του από τον Todd, φτάνοντας τα 25,1 δευτερόλεπτα, λίγο πριν μπουν για δεύτερη – και μοιραία για τον Dunlop – φορά στα πιτς! Τα πράγματα είχαν αρχίσει να ζεσταίνονται στην μάχη της τρίτης θέσης, με τον Harrison να έχει εκμεταλλευτεί το ότι μπροστά του είχε τον Dunlop, ακολουθώντας τον – όσο μπορούσε – για να σημειώσει την καλύτερή του επίδοση με 135,185 μ.α.ω. (217,559 χ.α.ω.). Αυτό τον έφερε δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Hickman. Προσωπικό ρεκόρ είχαμε και για τον Coward με 132,655 μ.α.ω (213,487 χ.α.ω.), μέση ωριαία που τον έστειλε πέμπτο, μπροστά από τον McGuinness στην έκτη θέση.
Δυστυχώς, η καταστροφή περίμενε στην επόμενη γωνία τον Dunlop, καθώς φεύγοντας από τα πιτς, η νέα ζελατίνα στο κράνος του δεν είχε κουμπώσει σωστά. Αναγκάστηκε να σταματήσει στο Bray Hill, χάνοντας πολύτιμο χρόνο για να την βάλει στην θέση της. Το προτελευταίο του πέρασμα από το Glen Helen τον έφερε στην τέταρτη θέση, με τον Harrison να έχει πλέον τα ηνία της κούρσας! Ο Hickman είχε περάσει στην δεύτερη θέση, μόλις 1,1 δευτερόλεπτα πίσω από τον Harrison, με τον Todd να ακολουθεί από απόσταση δέκα δευτερολέπτων. Αναμφίβολα, θα υπάρχει ένταση στο box του MD, με όποιον είχε αναλάβει αυτή την δουλειά, να αναμένεται ότι άκουσε αρκετά… γαλλικά μετά τον αγώνα.
Μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο μας περίμενε μία ακόμη αλλαγή μπροστά, με τον Hickman να βρίσκεται πλέον δύο δευτερόλεπτα μπροστά από τον Harrison. Στο μεταξύ, ο Todd έκανε τον ταχύτερο χρόνο μεταξύ Ballaugh και Ramsey, παίρνοντας τα σκήπτρα από τον Dunlop, μένοντας κοντά μόλις 4,7 δευτερόλεπτα από τους προπορευόμενους. Όλα ήταν έτοιμα για έναν συναρπαστικό τελευταίο γύρο 60,3 χιλιομέτρων.
Εκεί ήταν που ο Hickman έδειξε την εμπειρία του στο TT, ανεβάζοντας τον ρυθμό για να σημειώσει μέση ωριαία 135,534 μ.α.ω. (218,120 χ.α.ω.) και να πάρει τελικώς την νίκη με 5,8 δευτερόλεπτα από τον Todd. Στην τρίτη θέση είδε την καρό σημαία εν τέλει ο Harrison, ολοκληρώνοντας τις θέσεις του βάθρου. Δυστυχώς η ατυχία που κόστισε πολύ χρόνο στον Dunlop, τον άφησε εκνευρισμένο στην τέταρτη θέση. Μόνη του παρηγοριά ότι κατέχει πλέον τον ταχύτερο γύρο στην Superbike κατηγορία, ολοκληρώνοντας την διαδρομή του Βουνού με μέση ωριαία 135,970 μ.α.ω (218,822 χ.α.ω.)!
Σπουδαία ήταν η μάχη και για την πέμπτη θέση, που τράβηξε μέχρι και το τέλος. Τελικός νικητής ήταν ο Hillier, 2,8 δευτερόλεπτα μπροστά από τον McGuinness, με τον Coward έβδομο, μόλις 0,2 δευτερόλεπτα πίσω. Την δεκάδα συμπλήρωσε ο Browne της INCompetition Aprilia, μαζί με τους Michael Rutter (Bathams Ales BMW) και Brian McCormack (Roadhouse Macau by FHO BMW). Τέσσερις ακόμη αγωνιστικές ημέρες απομένουν μέχρι και τις 8/6, όπου ο Dunlop θα έχει την ευκαιρία να περάσει μπροστά από τον θείο του, σημειώνοντας την 27η νίκη του, κάτι που σίγουρα ήθελε να καταφέρει στον αγώνα Superbike, δείχνοντάς το και με τον καταιγιστικό ρυθμό του.