Nordkapp 2017 – Στην άκρη της ηπείρου!

Το τέλος του δρόμου!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/7/2017

Κάτι παραπάνω από 200 χιλιόμετρα στροφών, υποθαλάσσιων τούνελ και μαγικού τοπίου, που πρέπει όμως να τα διανύσεις χωρίς να τα προσέχεις, κυριευμένος από την λαχτάρα της επίτευξης του ταξιδιού, και συνάμα την συνειδητοποίηση πως ήρθε το τέλος της περιπέτειας. Ανάμεικτα συναισθήματα που σε κυριεύουν πλήρως στον ίδιο δρόμο, μονάχα όταν έχεις ανάποδη φορά, καθώς στην άνοδο του χάρτη η λαχτάρα υπερισχύει της γλυκόξινης γεύσης που έχει το εισιτήριο για πίσω, με την συνέχιση του Ε6… να περάσεις Σουηδία, Φινλανδία, να μπεις στην Ρωσία και να μην σταματήσεις ποτέ…

Ανεβαίνοντας όμως τον δρόμο που έχει φτιαχτεί μονάχα για να φτάνεις στο άνω άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει ακόμα στο μυαλό σου. Θα σου έρθουν απότομα στην επιστροφή, κατεβαίνοντας τον ίδιο δρόμο. Μέχρι να φτάσεις στο Nordkapp από την μαγική διαδρομή, το μόνο που σκέφτεσαι είναι το απλοϊκό μνημείο με την υδρόγειο. Ο πιο πεζός από τους ανθρώπους θα πει ότι «σιγά, και τι έχει εκεί να δεις; πιο το νόημα;». Είναι γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ταξιδευτής, άλλωστε και ο πιο πεζός ανάμεσα στους ανθρώπους, όταν αρχίσει να ταξιδεύει βρίσκει μέσα του μία αψάδα ποιητικότητας. Γιατί το σημείο σαν στόχος, ναι δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει από μόνο του. Αν το πετύχεις χωρίς ομίχλη, όπως ο «υπερτυχερός» πλέον Γιώργος Πυρπασόπουλος, τότε απλά θα αγναντεύεις την θάλασσα, μέχρι εκεί που σου επιτρέπει η καμπυλότητα της Γης, στη άκρη ενός βράχου. Γνωρίζοντας πως από εκεί και πάνω υπάρχει μονάχα πάγος. Φτάνοντας όμως εκεί ο καθένας, έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα ο βράχος αυτός αποκτά άλλη αξία, επιβαρυμένη από τις εμπειρίες του ταξιδιού. Κι έτσι η φωτογραφία στο μνημείο είναι ίδια για όλους και ταυτόχρονα τελείως διαφορετική για τον κάθε ένα…

 

 

μετά από 3.500 χιλιόμετρα γίνεσαι "petrolhead" θέλεις δεν θέλεις...

Προσπαθήστε να το εξηγήσετε αυτό σε κάποιον που δεν ταξιδεύει και υπάρχουν δύο περιπτώσεις, ή θα σταματήσει να ακούει, ή θα του γεννηθεί η όρεξη για ταξίδια…

Οι σαράντα Africa Twin έφτασαν στο Nordkapp και πλέον αυτό σημαίνει ότι η μεγάλη παρέα πρέπει να σφίξει τα χέρια αποχαιρετώντας ο ένας τον άλλο. Ξεκίνησαν άγνωστοι μεταξύ τους και κατέληξαν φίλοι με κοινό κώδικα επικοινωνίας, δίνοντας την υπόσχεση πως θα κρατήσουν την συνοχή της παρέας, παρά την διάσπαση στους τέσσερις ορίζοντες. Με συμμετοχές από την Ιαπωνία, την Ινδονησία, την Ευρώπη, την Αμερική η παραπάνω πρόταση έχει κυριολεκτική έννοια…

Ο Πυρπασόπουλος μιλά με τα καλύτερα λόγια για αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, όπως άλλωστε και για όλες τις υπόλοιπες μέρες, αλλά αυτά τα ξέρετε ήδη. Από την Alta που δεν πρόλαβε να εξερευνήσει όσο θα ήθελε, μέχρι το Nordkapp το άγονο και αφιλόξενο τοπίο είναι τόσο γραφικό που αξίζει να το διασχίσεις ακόμα και χωρίς τον διάσημο προορισμό! Το αφιλόξενο στην όψη Nordkapp, έχει αρκετούς μόνιμους κατοίκους που τα πολύχρωμα σπίτια τους είναι το μόνο που σπάει το μουντό τοπίο. Όλοι τους έχουν κάποια σχέση με το ψάρεμα, την στιγμή που υποδέχονται περισσότερους από 200.000 τουρίστες κάθε χρόνο! Νοικιάζουν βάρκες, προσφέρουν φιλοξενία και άλλες τουριστικές υπηρεσίες, καθώς πολλοί επισκέπτες μένουν στο σημείο για μέρες περπατώντας στα βραχώδη μονοπάτια και φτάνοντας και στο διπλανό ακρωτήρι από το Nordkapp που είναι και το πραγματικό βόρειο σύνορο κατά μερικά μέτρα γης…

Δύο πράγματα ήταν αυξημένα σε σύγκριση με τις προηγούμενες μέρες. Το κρύο, που αποφάσισε να τους θυμίσει ότι το μπλε που βλέπουν τριγύρω τους είναι ο Β. Ατλαντικός, και ο κόσμος που έσπευδε να βγάλει την ίδια φωτογραφία, που όπως είπαμε έχει διαφορετική αξία. Αν και όλοι αυτοί ταξιδεύουν –κυρίως- στον Ε6, είναι μονάχα από την Άλτα και μετά που αντιλαμβάνεσαι αυξημένη την κίνηση. Εκεί ήταν που οι Africa Twin έγιναν ξαφνικά 41, όταν ένας ταξιδιώτης – παρακολουθώντας την πορεία της μεγάλης παρέας από τα social media, προσάρμοσε το ταξίδι του ώστε να βρεθούν όλοι μαζί στο Nordkapp!

Έχοντας αφαιρέσει τις εσωτερικές επενδύσεις από τα μπουφάν, αφού τις προηγούμενες μέρες ζούσαν μία νοτιο-ευρωπαϊκή άνοιξη κι όχι ένα Νορβηγικό καλοκαίρι στον Αρκτικό Κύκλο, η πρώτη στάση για βενζίνη κράτησε λίγο περισσότερο, μέχρι να βγουν από τις αποσκευές οι επενδύσεις… Η οργάνωση τους είχε εξασφαλίσει μεσημεριανό στο Nordkapp Hall, που υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να είναι ασφυκτικά γεμάτο, κάνοντας έτσι πολύωρη την παραμονή τους εκεί.

Μιλώντας αργά χθες βράδυ με τον Γιώργο, είναι σίγουρο πλέον πως στην επιστροφή θα κάνει δύο πράγματα, θα αποκτήσει την δική του Africa Twin που πλέον την έχει ερωτευτεί σε σημείο που θα την κρατήσει μέχρι να υπάρχει αντίστοιχη ηλεκτρική έκδοση. Δεν θα την αλλάξει αν δεν έρθει εκείνη η στιγμή στο μέλλον. Και θα αρχίσει να πηγαίνει πιο συχνά το χώμα. Είχε ξεκινήσει ως αστείο η ιδέα να μας ετοιμάσει ένα ξεχωριστό συγκριτικό παρέα με τον κολλητό του, ένα συγκριτικό πολύ λιγότερα τεχνικό και περισσότερο αφηγηματικό, και πλέον εντάσσεται κι αυτό στο πρόγραμμα! Μετά από 3.500 χιλιόμετρα, ο Πυρπασόπουλος έχει άλλη, πρωτόγνωρη, αίσθηση ασφάλειας με την Africa Twin, και πολύ-πολύ περισσότερη όρεξη για μοτοσυκλετιστικά ταξίδια…

Η Honda ολοκλήρωσε χθες βράδυ ένα δύσκολο εγχείρημα. Πήρε 40 ετερόκλητους αναβάτες, άγνωστους μεταξύ τους, και τους έβαλε να ζήσουν μία περιπέτεια με πολλά χιλιόμετρα και αυστηρό πρόγραμμα. Τώρα ξεκινά η αποτίμηση, όπως είπε στο video που μεταδόθηκε ζωντανά από το σημείο, ο επικεφαλής της Honda Europe, ώστε να αποφασιστεί πότε θα γίνει, κι αν θα γίνει το επόμενο Adventure Roads με καλεσμένους αυτή την φορά, τυχερούς ιδιοκτήτες Honda!

 

η περιπέτεια στο μεγαλείο της...


 

Διαβάστε επίσης:

Εκκίνηση

Μέρα 1η

Μέρα 2η

Μέρα 3η

Μέρα 4η

Μέρα 5η

Μέρα 6η

Μέρα 7η

 

Dakar 2023 – Kove: Η πιο σοβαρή έως τώρα εργοστασιακή κινέζικη ομάδα στο Rally Dakar

Κινέζοι αναβάτες με κινέζικη μοτοσυκλέτα - Έχει ξανά γίνει, τώρα πιο σοβαρά
Η Kove στο DAKAR 2023
Κινέζοι αναβάτες με κινέζικη μοτοσυκλέτα - Έχει ξανά γίνει, τώρα πιο σοβαρά
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/1/2023

Στο φετινό Dakar αγωνίζεται η Kove με μία κανονική εργοστασιακή ομάδα και με Κινέζους αναβάτες. Κινέζοι αναβάτες έχουν υπάρξει πολλοί εδώ και χρόνια στο Dakar, επίσης έχει ξανά υπάρξει κινέζικη εργοστασιακή ομάδα, ήταν το 2017 με την Zongshen και θα δούμε στο τέλος του άρθρου τι έγινε τότε, καθώς υπάρχει μία μικρή σύνδεση και με την Kove στο σήμερα.

Η Kove είναι η μία σχετικά καινούρια κινέζικη εταιρεία που ξεκίνησε συναρμολογώντας εξαρτήματα από διαφορετικούς προμηθευτές, κατασκευάζοντας έτσι μία σειρά πετυχημένων μοντέλων, ανάμεσά τους και η πεντακοσίων κυβικών Adventure μοτοσυκλέτα που την ξέρουμε ως Maverick και που έχουμε δοκιμάσει και αναλύσει στο MOTO.

Είναι επίσης η εταιρεία που σας παρουσιάσαμε ζωντανά από την EICMA όπου ξεχώρισε με το μοντέλο motocross όπως και με το Rally της, γιατί υποσχόταν να φέρει κάτι οικονομικά προσιτό σε κατηγορίες που το «απλό» είναι πλέον απλησίαστο. Βέβαια τα off-road μοντέλα δεν έχουν φτάσει εκεί μόνα τους, ούτε επειδή ποντάρουν πως για το χόμπι του ξοδεύει κανείς περισσότερα από ό,τι για την καθημερινή του μοτοσυκλέτα. Οι Motocross και οι Rally επιλογές που έχεις, είναι απόλυτα εξιδεικευμένες και έτοιμες ή σχεδόν έτοιμες για να αγωνιστείς στα εθνικά και όχι μόνο πρωταθλήματα γιατί η αγορά πήγαινε συνέχεια σε εκείνο που αποδεικνυόταν καλύτερο. Η εξέλιξή τους αντικατοπτρίζεται σε κάθε γραμμάριο βάρους που εξοικονομείται, και έπειτα από αυτό στις επιδόσεις τους και στον τρόπου σου επιτρέπουν να οδηγήσεις. Στην απόλυτη αυτή εξειδίκευση φτάσαμε επειδή και το κοινό έχει αλλάξει και επενδύει περισσότερο χρόνο στο χόμπι του, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και στα superbike. Κανείς λοιπόν δεν λέει πως κακώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, η εξελικτική πορεία δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική αλλά δυστυχώς αντίστοιχα δεν εξελίχθηκε και το πορτοφόλι της πλειοψηφίας ώστε να μην ενοχλεί που μία Rally μοτοσυκλέτα έτοιμη για αγωνιστική χρήση, κοστίζει όσο δύο Adventure. Η Kove, ευτυχώς, δεν λέει πως με κόστος μισής Adventure θα μπορείς να κάνει ό,τι και με την άλλη που κοστίζει επί τέσσερα. Κι ευτυχώς γιατί αυτό θα ήταν ένα τεράστιο ψέμα που θα σηματοδοτούσε πως δεν πρέπει να ασχοληθεί κανείς περισσότερο μαζί τους. Αντιθέτως απευθύνονται στον κόσμο που θα ήθελε να ασχοληθεί με το άθλημα αλλά δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν μπορεί να ξοδέψει το κόστος μίας μικρής γκαρσονιέρας για μία μοτοσυκλέτα που θα πετά στο χώμα, δεξιά και αριστερά. Λύσεις οικονομικές υπήρχαν και πριν από την Kove, αυτή απλά είναι μία διαφορετική προσέγγιση ενός έτσι κι αλλιώς χρόνιου προβλήματος.

Και είναι πρόβλημα γιατί συρρικνώνεται η αγορά αυτή που συνήθως τροφοδοτείται από πολέμαρχους των motocross enduro ή από τους λίγους που ανεβαίνουν σκαλί μετά τις Adventure. Οι προσιτές κινέζικες Rally δύσκολα θα αποτρέψουν κάποιον που μπορεί να διαθέσει ένα σεβαστό ποσό για το καλύτερο. Αντιθέτως όμως μπορούν να επιτρέψουν την πίτα αυτής της αγοράς να μεγαλώσει, προσελκύοντας ένα κοινό που έως τώρα οι παραδοσιακοί παίκτες έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσαν να απευθυνθούν. Και μαζί να μεγαλώσει και το κοινό των αξεσουάρ, του εξοπλισμού αναβάτη, των ελαστικών της κατηγορίας κτλ. Αν θεωρεί λοιπόν κανείς πως υπάρχει άμεσος ανταγωνισμός ας το ξανά σκεφτεί. Ανταγωνισμός σε βάθος (μεγάλο) χρόνου θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά μόνο αν μείνει η άλλη πλευρά στάσιμη.

Η Kove στο Dakar 2023

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος ή αν αύριο σπάσουν οι κινητήρες όλων των Kove, συμβαίνει με τους καλύτερους βλέπε Honda Yamaha όταν λίγα χρόνια πριν ξανά μπήκαν στο Dakar για να ανακόψουν το τρελό σερί της KTM, με την Honda τελικά να το καταφέρνει. Τον πρώτο καιρό βέβαια γράφαμε τίτλους όπως «Έσπασε ο κινητήρας της Honda του Brabec κτλ…», αντίστοιχα και της Yamaha διότι πολύ απλά αυτή ήταν η πραγματικότητα. Που επίσης ουδεμία σχέση έχει με την αξιοπιστία γενικά των εταιρειών. Αντικατοπτρίζει μονάχα με τη γνώση του πώς να κρατήσεις την σκόνη μακριά ή πώς να φτιάξεις έναν κινητήρα με ανοχή στην σκόνη. Δηλαδή θέμα εμπειρίας και μόνο. Ακόμη και αν σήμερα κιόλας ή τις επόμενες μέρες είναι η σειρά της Kove για έναν τέτοιο τίτλο, το γεγονός δεν αλλάζει πως αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας Κινέζος κατασκευαστής αντιμετωπίζει το θέμα «παγκόσμιοι αγώνες» και το Dakar, πιο σοβαρά από πριν.

Η Kove έχει μία εργοστασιακή ομάδα με δυνατό χαρτί τον DENG LIANSONG, τον τριαντάχρονο αναβάτη που έχει αγωνιστεί και στο παγκόσμιο Motocross και έχει τεράστια εμπειρία στο χώμα, όχι τόσο και στα Rally όμως. Έπειτα είναι ο νεότερος από τους τρεις, ο SUNIER SUNIER, ο οποίος όμως είναι μέχρι στιγμής και ο ταχύτερος της ομάδας ενώ έχει επίσης μεγάλη εμπειρία στην οδήγηση. Τρίτος ο FANG MINGJI ένας πρώην αστυνομικός που είναι όμως πολυπρωταθλητής στην Κίνα καθώς αγωνίζεται σε όλους τους χωμάτινους αγώνες περίπου δεκατέσσερα χρόνια στην σειρά, ενώ είναι νικητής και στο Taklimakan Rally.

Η Kove στο Dakar 2023
Από την μέση και προς τα κάτω στην γενική κατάταξη στο 1ο σκέλος, οι αναβάτες της Kove

Για να καταφέρει να ανταπεξέλθει στην πρόκληση, η Kove έδωσε τις μοτοσυκλέτες στους τρεις αναβάτες για προπόνηση εντός των συνόρων της, που λόγο συγκυρίας με την πανδημία δεν ήταν εύκολη υπόθεση και έπειτα τους έστειλε στο Dubai για να προπονηθούν με τους πατέρα και γιο, Dabrowski, τα καμάρια της Πολωνίας που έχουν μεγάλη εμπειρία στο Dakar και τώρα θα αγωνίζονται για 16η φορά.

Οι Dabrowski αποκάλυψαν διάφορα μυστικά της αγωνιστικής οδήγησης στο χώμα και στους αμμόλοφους στους τρεις Κινέζους αναβάτες και τους προετοίμασαν για τις διαφορές του εδάφους στην Σαουδική Αραβία. Ουσιαστικά η Kove, όπως και η Ινδική Hero που έχει δεκάδες φορές μεγαλύτερο όγκο πωλήσεων από εκείνη, έκανε το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνει κάποιος νέος κατασκευαστής. Μην το θεωρήσετε ως κάποια υπερ-προσπάθεια. Διαφέρει όμως έτη φωτός από εκείνο που είχε κάνει η Zongshen, η οποία «σύρθηκε» στο Dakar. Υπεύθυνοι για αυτό ο Willy Jobard και ο Thierry Béthys, δύο Γάλλοι ημίθεοι στη χώρα τους, για το Enduro και το Dakar, που το 2016  είχαν ήδη μία δεκαετία συμμετοχών στο δυσκολότερο Rally και έψαχναν τρόπο να συνεχίσουν να το κάνουν άλλη μία φορά χωρίς να βάζουν το χέρι -πιο βαθιά- στην δική τους τσέπη. Μέσα από την μεγάλη Γαλλική αγορά που οι Κινέζοι πάντα ακούν πρώτη (ακολουθεί η Ιταλική, η Γερμανική και η Ισπανική) βρήκαν τον σύνδεσμο που έπρεπε και κατέληξαν στην Zongshen που είχε την ρευστότητα να κάνει ένα Dakar μόνη της, πληρώνοντας η ίδια τα πάντα αν το ήθελε. Αδυνατούσαν όμως να δουν την πρακτική πλευρά μίας τέτοιας επένδυσης και το αντιμετώπισαν μονάχα ως μάρκετινγκ. Για αυτό και απαίτησαν από τους δύο Γάλλους να πάρουν μαζί τους και τρεις Κινέζους φτιάχνοντας μία ομάδα πέντε ατόμων. Από πλευράς αριθμού θα νόμιζε κανείς πως η Zongshen το είχε πάρει πιο σοβαρά και από την Hero, αλλά δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Για παράδειγμα ένας από αυτούς ήταν ο Ταϊβανέζος Richie Jen τραγουδιστής και ηθοποιός, σηματοδοτώντας και την πιο αγνή εποχή του 2017 μιας και οι σχέσεις Κίνας - Ταϊβάν  δεν είχαν φτάσει στο σημερινό επίπεδο. Οι άλλοι δύο, ο Zhao Hongyi και ο Zhangmin ήταν πολύ πιο έμπειροι και ικανοί αναβάτες. Το μοτέρ του Hongyi έσπασε βέβαια από το πρώτο σκέλος ενώ γενικά η όλη εμφάνιση της Zongshen ήταν να απλά για να γραφτεί ως η πρώτη εργοστασιακή κινέζικη παρουσία, ένα πυροτέχνημα που έσβησε γρήγορα. Η προσπάθεια της Kove λοιπόν με στόχο να πάρουν μία γεύση φέτος και να επιστρέφουν κάθε χρόνο με καλύτερες βλέψεις, χρησιμοποιώντας το Dakar ως στάδιο εξέλιξης και βελτίωσης, δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της Zongshen.

Σε αυτή την φωτογραφία οι δύο αυτές προσπάθειες ενώνονται καθώς οι αναβάτες της Kove φωτογραφίζονται με τους υπόλοιπους Κινέζους της Wu Pu Da Hai Dao Rally Team (αγωνίζονται με KTM). Οι δύο από δεξιά είναι οι αναβάτες της Zongshen

Η Kove στο Dakar 2023
Το σύνολο των Κινέζων αναβατών στο φετινό Dakar, με μπλε οι αναβάτες της Wu Pu Da Hai Dao Rally Team και από δεξιά ο Zhao Hongyi και ο Zhangmin που είχαν τρέξει με Zongshen

Η άλλη βασική διαφορά που έχει η Kove με ακόμη πιο σοβαρές προσπάθειες των outsiders, όπως είναι η Hero, είναι πως ξυπνά τα ένστικτα ανταγωνισμού της αγοράς μοτοσυκλέτας. Γιατί έχει ξεκάθαρα δηλώσει πως έρχεται στην Ευρώπη, όπως άλλωστε έχουμε γράψει εδώ, πως την περιμένουμε και στην Ελλάδα. Η Hero μπορεί να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής μετά την Bajaj, που σημαίνει πως έχει την ρευστότητα να υποστηρίξει μία ευρωπαϊκή επέκταση αλλά προς το παρόν δεν έχει τέτοιο στόχο, άρα δεν «ενοχλεί» και κανένα. Περισσότερος κόσμος που γίνονται μοτοσυκλετιστές και περισσότεροι στην αγωνιστική μοτοσυκλέτα πρέπει να είναι το ζητούμενο, για να μην καταλήγουμε κάθε χρόνο λιγότεροι.

 

Ετικέτες