Nordkapp 2017 – Από την αρχή στα δύσκολα!

Μαγική πρώτη μέρα για τον Γιώργο Πυρπασόπουλο!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

27/6/2017

Η παρέα των σαράντα ετερόκλητων αναβατών, διένυσαν χθες την δεύτερη μέρα του Nordkapp 2017 και την πρώτη οδηγική, κάνοντας μία είσοδο κατευθείαν στα βαθιά! Στολίστηκαν με χιονόπτωση, ομίχλη, βροχή και κρύο, μερικές φορές αυτά τα δύο σε διαστήματα τόσο κοντινά μεταξύ τους, όσο η άλλη έξοδος του τούνελ! Είναι αλήθεια πως τα τούνελ προσφέρουν μία ανάπαυλα από την μανία του καιρού, ιδιαίτερα όταν έχουν έξι χιλιόμετρα μήκος, όπως το μεγαλύτερο από αυτά που πέρασαν και εντυπωσίασε τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, που μπορούσε να το συγκρίνει μονάχα με το δικό μας, ολοκαίνουριο, στις σήραγγες των Τεμπών!

Μιλώντας αργά χθες το βράδυ με τον Γιώργο, η πρώτη ερώτηση ήταν σχετικά με την υγεία του, καθώς είχε φύγει από την Ελλάδα χωρίς να έχει ξεπεράσει μία ίωση που τον ταλαιπωρούσε και οδηγώντας μέσα από τους πάγους και σε θερμοκρασίες των 2 και 3 βαθμών, τα πράγματα σίγουρα δεν ήταν ιδανικά. Σύμφωνα όμως με τον Γιώργο, ήταν τόσο αποσβολωμένος με το τοπίο, το τόσο διαφορετικό από κάθε τι άλλο που έχει δει - και τις απίστευτες λεπτομέρειες, που είχε ξεχάσει τα πάντα! Οδηγώντας σε δρόμους με άψογη πρόσφυση, παρόλο που ήταν βρεγμένοι, με χιόνια που ακόμα δεν είχαν λιώσει, ο Γιώργος δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα περισσότερο πέρα από την μαγεία του σκανδιναβικού τοπίου, ξεχνώντας κάθε ενοχλητική λεπτομέρεια, μένοντας αφοσιωμένος στην παρατήρηση του τοπίου.

Τα πάντα γεννούσαν σχόλια, κάθε στροφή και μία νέα μικρή ιστορία, με την αναπόφευκτη σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα να είναι έντονη αυτή την πρώτη μέρα! Σε χωράφια κάθετα, όπως και εδώ σε εμάς, που σκαρφαλώνουν πλαγιές και μικρές κορυφές, το γκαζόν ήταν κομμένο και τα πάντα τακτοποιημένα. Σε μία άκρη της γης που η πρασινάδα μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς και το έδαφος στεγνώνει μονάχα για λίγο. Πεντακάθαροι δρόμοι σε άψογη κατάσταση που μπορεί να μαρτυρούν την ευημερία και τον πλούτο της χώρας, που είναι από τις πλέον παραγωγικές σε φυσικούς πόρους, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και τον βαθμό οργάνωσης.

Χθες ο Γιώργος με τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες του έκανε 500 χιλιόμετρα, και βρήκε χρόνο στις στάσεις για φωτογράφιση και στα σημεία μεταφοράς με φέρι μποτ, ανάμεσα στα φιόρδ, να γνωρίσει αρκετούς από τους υπόλοιπους. Εκτός από τον Τούρκο συνταξιδιώτη, έχει αρχίσει ήδη να κάνει τις πρώτες φιλίες, ενώ είχε και αρκετό χρόνο με τον Paulo Goncalves, τον βετεράνο Πορτογάλο αγνωνιζόμενο του Dakar και σχεδόν όλων των μεγάλων Rally. Ο Paulo έκανε ένα μικρό διάλλειμα από το πρόγραμμα προετοιμασίες του και τις υπόλοιπες ασχολίες στην ομάδα της Honda και οδήγησε με τις υπόλοιπες Africa Twin δοκιμάζοντας και το DCT σε συνθήκες ταξιδιού, που δεν είχε ξανά την ευκαιρία. Ο Γ. Πυρπασόπουλος μας μετέφερε τον παρακάτω διάλογο που ήταν η αρχή της γνωριμίας τους:

Paulo: Ξέρεις εμείς, Έλληνες και Πορτογάλοι, έχουμε πολλά κοινά στοιχεία
Γιώργος Πυρπ: Εννοείς, εκτός από την Τρόικα;
Paulo: (γελώντας δυνατά) Βασικά αυτό θα έλεγα
Γιώργος Πυρπ: Και μετά είναι και οι φωτιές στα δάση (αναφερόμενος στην πρόσφατη τραγωδία στην Πορτογαλία)

Από τον χρόνο που πέρασαν μαζί ο Πυρπασόπουλος εντυπωσιάστηκε από την φιλική συμπεριφορά του Paulo Goncalves και έβγαλε το συμπέρασμα πως πρόκειται για άνθρωπο με μεγάλη υπομονή. Αφού όπως μου είπε στο τηλέφωνο: «Δεν ξέρω πώς αντέχει και πάει μαζί μας, όταν σε μερικά κομμάτια του δρόμου κινούμαστε απλά με 80km/h!» - «Φαντάσου λοιπόν ότι το παρατσούκλι του είναι Speedy, οπότε ναι. Είναι άνθρωπος με υπομονή, τον ψυχογράφησες τέλεια!»

Την πρώτη μέρα κάλυψαν 500Km επαρχιακού δρόμου, χωρισμένοι σε τρία γκρουπ, καθώς η νομοθεσία στην χώρα, όπως και σε όλες τις σκανδιναβικές και τις περισσότερες χώρες της Δ. Ευρώπης, απαγορεύει την κίνηση στο δρόμο για γκρουπ που ξεπερνούν τις 15 μοτοσυκλέτες. Ακολουθώντας τον πλοηγό, ο Πυρπασόπουλος είχε όλο τον χρόνο να αφοσιωθεί στην παρατήρηση κι έτσι χθες το βράδυ εξέφρασε την ανησυχία –αστειευόμενος- πως σήμερα που θα είναι πιο αυτόνομοι, οδηγώντας μόνοι τους εκτός γκρουπ, θα έχει πρόβλημα αυτοσυγκέντρωσης με την πλοήγηση. Παράλληλα είναι κι ένας από τους ελάχιστους στο γκρουπ χωρίς θερμαινόμενα γκριπ, κι αυτό –στις συγκεκριμένες συνθήκες πάντα- προσθέτει ένα μικρό λιθαράκι όταν μιλάμε για ολοήμερη οδήγηση σε συνθήκες ελληνικού χειμώνα!

Οι προγνώσεις δεν δείχνουν να καλυτερεύουν για σήμερα, την στιγμή που θα οδηγήσουν παραλιακά, σε έναν δρόμο που βρέχεται κυριολεκτικά από τον παγωμένο ωκεανό, αν και περιμένουμε από τώρα το σχόλιο του Πυρπασόπουλο στο τέλος της ημέρας: «ήταν τόσο όμορφα που ξεχάστηκα!»

Χθες η μέρα τους άφησε σε ένα μικρό ξενοδοχείο. Ισχύει ένας μικρός κανόνας εδώ, που λέει ότι μπορείς να βγάλεις ένα μικρό συμπέρασμα για έναν λαό, αν βλέπεις τα μπάνια του σε ένα ξενοδοχείο μεσαίας κατηγορίας. Και το πρώτο πράγμα που δεσπόζει στο μπάνιο, είναι σταθερό, ευμέγεθες ανοιχτήρι για μπύρες!

https://bit.ly/MOTO_661

Αφιερώματα

Kawasaki: Κατασκευάζει το πρώτο τάνκερ υγροποιημένου υδρογόνου! Το τεράστιο όφελος για το μέλλον της μοτοσυκλέτας

Ο «Δρόμος του Υδρογόνου» από την Kawasaki

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/1/2020

Η Kawasaki μας φέρνει πιο κοντά σε μία οικονομία υδρογόνου, από μία οικονομία με βάση το πετρέλαιο όπως είμαστε τώρα. Κι αυτό έχει άμεσο ενδιαφέρον για την ελληνική οικονομία πρώτα, κι έπειτα για όλους τους μελλοντικούς μοτοσυκλετιστές!

Στο editorial του τεύχους 602 Ιανουάριος 2020 που μόλις κυκλοφόρησε, διαβάζετε για «τα ηλεκτρικά που καίνε βενζίνη» και την σημασία που έχει για το μέλλον -όχι το άμεσο- το υδρογόνο. Κάτι που πρώτη φορά γράφαμε πριν από δέκα χρόνια στο ΜΟΤΟ.

Πρωτοπόρος στον τομέα της ναυτιλίας, εξειδικευμένη στην κατασκευή δορυφόρων και εξαρτημάτων αεροσκαφών, με καινοτομίες στις αμαξοστοιχίες, η Kawasaki έχει ένα τεράστιο έργο και είναι γνωστή στο ευρύ κοινό μονάχα από το μικρότερο, το απειροελάχιστο επιχειρηματικό κομμάτι της. Τον τομέα της αναψυχής, όπως η ίδια ονομάζει το τμήμα μοτοσυκλέτας, τα ATV και τα Jet Ski, κι αυτό λέει πολλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζει -και κατασκευάζει- τις μοτοσυκλέτες.

Στον ευρύτατο τομέα δραστηριοποίησής της, περιλαμβάνονται η παραγωγή και η διαχείριση της ενέργειας, ξεκινώντας από τους κινητήρες για εργοστάσια παραγωγής μέχρι τις σωληνώσεις μεταφοράς. Σχεδιάζει και κατασκευάζει εργοστάσια για άλλους, ρομποτικές και συμβατικές εργαλειομηχανές και ο κατάλογος αρχίζει να ξεφεύγει από αυτό που μας ενδιαφέρει αυτή την στιγμή: Τον πρώτο τρόπο μαζικής μεταφοράς υδρογόνου!

Με βάση τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς πως η Kawasaki είναι η πλέον κατάλληλη, για να κατασκευάσει το πρώτο τανκερ που μεταφέρει υγροποιημένο υδρογόνο στους -253^οC! Αυτή την στιγμή η ανθρωπότητα αναζητά τον αποτελεσματικότερο τρόπο αποθήκευσης του υδρογόνου. Μπορεί να είναι το στοιχείο με την περισσότερη αφθονία στο σύμπαν, αλλά δεν του αρέσει να μένει μόνο του δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς. Δεν το συλλέγεις αλλά το παράγεις και μετά ψάχνεις τρόπους να το αποθηκεύσεις. Μέχρι τώρα η μαζική του μεταφορά ήταν αδύνατη. Η Kawasaki το αλλάζει αυτό.

Στους -253^οC το υδρογόνο υγροποιείται και συμπιέζεται κατά 1/800 καθιστώντας την κρυογονική θερμοκρασία συμφέρουσα. Στον τομέα της ναυτιλίας δεν αποτελεί έκπληξη ούτε είναι παντελώς άγνωστες οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που επίσης μεταφέρεται με τεράστια τάνκερ, απαιτεί -162^οC για να φτάσει σε κατάσταση υγρού από αέριο και η διαδικασία συντήρησης αυτής της θερμοκρασίας σε τεράστια τάνκερ, έχει τελειοποιηθεί.

Σχεδόν άλλους εκατό βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν, δεν φτάνεις εύκολα κι ας κατέχεις την τεχνολογία για τους πρώτους εκατό πενήντα. Για αυτό και η Kawasaki αναγκάστηκε να φτιάξει την πρώτη βιομηχανική μονάδα υγροποίησης υδρογόνου της Ιαπωνίας.

Μικρότερες εγκαταστάσεις υπήρχαν και υπάρχουν στην Ιαπωνία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως τώρα η Kawasaki φέρνει την πρώτη βιομηχανικής παραγωγής, με δυνατότητα υγροποίησης πέντε τόνων υδρογόνου ημερησίως.

Κάπου εδώ μπαίνει και λίγο από μοτοσυκλέτα στην ιστορία, μιας και οι άνθρωποι που σχεδίασαν τις φτερωτές, είναι οι ίδιοι πίσω από την υπερτροφοδότηση με το πλανητικό κιβώτιο στα H2R και H2!

Πώς αλλιώς θα φορτώσεις το πρώτο τάνκερ στον κόσμο, αν δεν έχεις και το πρώτο εργοστάσιο; Η Kawasaki λοιπόν έφτιαξε ήδη το εργοστάσιο και αυτή την στιγμή ναυπηγείται και το τάνκερ.

Kawasaki: «Είμαστε πολύ κοντά σε μία κοινωνία όπου χρησιμοποιούμε το υδρογόνο στην καθημερινότητα μας»

Βασισμένη στην τεχνογνωσία του υγροποιημένου φυσικού αερίου, η Kawasaki κατασκευάζει το LH2 τάνκερ της με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να ανταπεξέλθει στην πρόκληση. Χρειαζόταν άλλους 91^οC κάτω από το μηδέν, ενώ μόλις με μικρές διακυμάνσεις στην θερμοκρασία το υδρογόνο εξατμίζεται. Κατάφερε όμως να πάρει έγκριση από τον IMO, τον παγκόσμιο οργανισμό ναυτιλίας για το σχέδιο και τις λύσεις που πρότεινε.

Πάμε στο κομμάτι που αφορά την ελληνική οικονομία. Το υδρογόνο μπορεί να παραχθεί με ένα σωρό τρόπους, όμως ένας αποδοτικός αυτή την στιγμή είναι να χρησιμοποιηθεί ο γνωστός λιγνίτης. Όχι όμως καίγοντάς τον όπως κάνουμε τώρα, αλλά ατμοποιώντας τον παγιδεύοντας τα βλαβερά παράγοντα και κρατώντας το πλούσιο υδρογόνο που απελευθερώνει η διαδικασία.

Στην φωτογραφία: Η πρώτη βιομηχανική μονάδα υγροποίησης υδρογόνου της Ιαπωνίας

Δεν είναι απλή διαδικασία, όμως κι αυτή έχει τελειοποιηθεί από πολλές εταιρίες ανά τον κόσμο, ανάμεσά τους και η Kawasaki. Ο λιγνίτης είναι δύσκολο να μεταφερθεί, πρώτα γιατί η μικρή του πληρότητα σε άνθρακα απαιτεί την επεξεργασία τεράστιων ποσοτήτων κι άρα η παραγωγή πρέπει να γίνεται επί τόπου, κι έπειτα γιατί συμπιέζοντάς τον μπορεί να δημιουργηθούν σπινθήρες, το τελευταίο δηλαδή πράγμα που θέλεις να δεις σε ένα πλοίο, τρένο κτλ… Στην Σαχάρα μεταφέρεται σε τεράστια τρένα με ανοικτά βαγόνια, εκεί που η αφθονία χώρου και η έλλειψη του ανθρώπινου στοιχείου απλοποιεί τις διαδικασίες.

Στην Ελλάδα, όπως και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ο λιγνίτης αφθονεί και η καύση του πρόκειται να σταματήσει. Η τεχνολογία της Kawasaki είναι ο τρόπος για να συνεχίσει η εκμετάλλευσή του χωρίς τις βλαβερές επιπτώσεις στο περιβάλλον, παράγοντας υδρογόνο.

Ας κάνω εδώ μία σημαντική διευκρίνηση: Το υδρογόνο δεν είναι πηγή ενέργειας, όπως το πετρέλαιο. Είναι όμως ενεργειακό νόμισμα.

Χρειάζεσαι ενέργεια για να αποκτήσεις το υδρογόνο, ενέργεια για να το μεταφέρεις, κι ενέργεια για να το αποθηκεύσεις. Όταν όλα αυτά όμως έχουν μικρότερο άθροισμα σε κατανάλωση και κόστος, τότε αρχίζει να γίνεται συμφέρουσα η χρήση του.

Η Kawasaki έχει έτοιμες τις λύσεις και έχει ήδη κατασκευάσει τις μονάδες αποθήκευσης του υγροποιημένου υδρογόνου, τις δεξαμενές φύλαξης, το σύστημα μεταφοράς και τον τρόπο της χρήσης του.

Στην Αυστραλία αυτή την στιγμή υπάρχει ένα τεράστιο απόθεμα λιγνίτη από το οποίο παράγουν υδρογόνο. Με το νέο τάνκερ θα το μεταφέρουν στην Ιαπωνία και όλο αυτό είναι ήδη προτιμότερο από τις παραδοσιακές μεθόδους, πλην της πυρηνικής ενέργειας, από την οποία όμως απομπλέκονται οι Ιάπωνες.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για εμάς, είναι πως η Kawasaki έχει φτιάξει κάτι ακόμη, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον της μοτοσυκλέτας. Έχει εξελίξει τον τρόπο να χρησιμοποιείται το υδρογόνο στους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Το υδρογόνο καίγεται επτά φορές ποιο γρήγορα από την βενζίνη. Η BMW έχει εδώ και δέκα χρόνια αυτοκίνητο με κινητήρα εσωτερικής καύσης που καταναλώνει υδρογόνο. Το ρεζερβουάρ βέβαια της συγκεκριμένης BMW έχει τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη των δορυφόρων στο διάστημα και κοστίζει όσο μερικές εκατοντάδες συμβατικά αυτοκίνητα στην σειρά, άρα είναι μη εφικτό να υπάρξει εμπορική χρήση. Με την τεχνολογία της Kawasaki για καλύτερη χρήση στους κινητήρες εσωτερικής καύσης, και όλα τα προβλήματα λυμένα για την παραγωγή, μεταφορά, αποθήκευση κτλ, μένει ένα και μόνο πράγμα για να φτάσουμε στο όραμα της Kawasaki και πολλών ακόμη, μαζί και το δικό μας, δηλαδή μία οικονομία που να βασίζεται στο υδρογόνο. Εκεί που θέλουμε εκτός από ηλεκτρικά οχήματα με κυψέλες καυσίμου, να υπάρχουν και μοτοσυκλέτες με κινητήρες εσωτερικής καύσης που θα καταναλώνουν υδρογόνο. Το μόνο που λείπει από την εξίσωση είναι το κατάλληλο ρεζερβουάρ, και δυστυχώς απέχουμε πολλές δεκαετίες μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Τα ηλεκτρικά οχήματα θα είναι το ενδιάμεσο βήμα μέχρι τότε…

Η Kawasaki ασχολείται σοβαρά με το υδρογόνο ως το καύσιμο του μέλλοντος, ονομάζει το πλάνο της «Δρόμο του Υδρογόνου» και οραματίζεται μία κοινωνία που συλλέγει και παράγει ενέργεια με πολλούς τρόπους, αποθηκεύοντάς την με την μορφή υδρογόνου. Το τάνκερ αυτό, είναι ένα ακόμη βήμα προς την υλοποίηση αυτού του οράματος, και στο να δούμε οχήματα όπως τα ξέρουμε τώρα, οχήματα που κάνουν «βρουμ-βρουμ» και «μπράου-μπράου» και βγάζουν σκέτο νερό από τις εξατμίσεις τους…