Πέθανε σήμερα ο Kenji Ekuan, σχεδιαστής των Yamaha

Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/2/2015

Ο Kenji Ekuan ίσως δεν μας είναι γνωστός ως όνομα, όμως γνωρίζουμε πολύ καλά την δουλειά του, αφού πρόκειται για τον ιδρητή της σχεδιαστικής εταιρεία GK στην Ιαπωνία, η οποία είχε αναλάβει των σχεδιασμό των περισσότερων μοτοσυκλετών της Yamaha από την δεκαετία του ΄60 μέχρι και σήμερα. Τα πιο γνωστά μοντέλα που φέρουν την προσωπική του υπογραφή είναι το V-Max και η R1, όμως ο Kenji Ekuan και οι συνεργάτες τους ήταν υπεύθυνοι για πολλές ακόμα δημιουργίες της εταιρεία των τριών διαπασών, όπως τα concept bikes που εμφανίζονται στις εκθέσεις του Τόκυο. Ο Kenji γεννήθηκε στο Τόκυο το 1929 όμως την ζωή του στιγμάτισε μια για πάντα ο βομβαρδισμός της Hiroshima από τους Αμερικάνους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του πατέρα του από την ραδιενεργή ακτινοβολία. Το πάθος του για των βιομηχανικό σχεδιασμό πυροδότησε η εικόνα των κατεστραμμένων οχημάτων και κτηρίων που αντίκρισε μετά την έκρηξη της βόμβας και όπως ο ίδιος έλεγε: Μου έδειναν την εικόνα ότι ήθελαν να μου μιλήσουν και να παραπονεθούν που δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιηθούν αρκετά. Από τότε ήθελα να σχεδιάζω και να φτιάχνω αντικείμενα…

Το πιο διάσημο δημιούργημά του είναι το μπουκάλι για την σάλτσα σόγιας της εταιρείας KIKKOMAN με το χαρακτηριστικό κόκκινο καπάκι, όπως και μερικά από τα πιο εντυπωσιακά bullet-train της Ιαπωνίας. Το έργο του βραβεύτηκε πολλές φορές σε διεθνές επίπεδο, με πιο πρόσφατο το Golden Compass Award, ένα υψηλού κύρους σχεδιαστικό βραβείο που κέρδισε πέρσι στην Ιταλία.

GK Design Group Chairman

Kenji Ekuan

Βιογραφικό

1929 Born In Tokyo
1955 Graduated from the Tokyo National University of Fine Arts and Music
1957 Graduated from the Art Center College of Design (USA)
1957 Established GK Industrial Design Associates and took office as President
1970 Elected President of JIDA *1
1973 Executive Chairman of the Organizing Committee for ICSID '73 Congress, Kyoto
1976 Elected President of ICSID *2
1982 Appointed Chairman of the Committee for Exposition Facilities for Tsukuba EXPO '85 1985 Executive Producer of the Osaka Design Festival '85
1985 Appointed Director of the Kawakawa Design School
1987 Appointed Co-General Producer of the World Design Exposition '89, Nagoya
1989 Appointed Chairman of the "Design - Up" committee for Tokyo Metropolis
1995 Appointed Chairman of the Japan Institute of Design
1998 Appointed Chairman of the Design for the World
*1 JIDA --- Japan Industrial Designer's Association
*2 ICSID --- International Council of Societies of Industrial Design

Chairman of GK Design Group
Chairman of Design for the World
Senator of ICISID
Chairman of the Japan Finland Design Association
Board Member of Japan Association of Artist Craftsmen and Architects
Board Member of the Japan Society for Future Research
Dean of Shizuoka University of Art and Culture
Chairman of the Japan Institute of Design
Trustee of the Art Center College of Design (USA)
Advisory Member of University of Industrial Arts Helsinki (FINLAND)
Committee Member of Raymond Loewy Foundation Japan

Βιβλιογραφία

Dogu Ko (historical and philosophical analysis of the roles of "tools" in the life of man); published by Kajima Institute Publishing Co., Ltd. Tokyo 1967
Industrial Design (the world of Dogu, its origins, its future); published by Japan Broadcast Publishing Co., Ltd. (NHK Book), Tokyo 1971
The History of Kitchen Utensils; published by Shibata Shoten Publishing Co., Ltd. Tokyo 1976
Makunouchi Bento no Bigaku (the aesthetics of the Makunouchi Lunch Box); Published by Goma Shobo Co., Ltd. Tokyo 1980
The Philosophy of Tools; published by PHP publishers, Kyoto 1980
Butsudan to Jidosha (the Buddhist altar and the automobile); published by Kosei Shuppan, Tokyo 1986
Material Things and Japanese; published by Tokyo Shoseki, Tokyo 1994
Soul and Material Things; published by Holp Shuppan Publishers, Tokyo 1997
The aesthetics of Japanese Lunchbox; published by MIT PRESS, USA 1998
The Discourses of Dogu; published by Kajima Institute Publishing Co., Ltd. Tokyo 2000

Βραβεύσεις

ICSID Colin King Grand Prix (ICSID, 1979)
Honorary doctor of Science from Art Center College of Design (USA, 1981)
Honorary Membership of ORNAMO (Finnish Association of Designers, 1981)
Honorary Fellowship of IDIA (Australia, 1981)
Elected tot eh Mexican Academy of Design (Mexico, 1984)
International Design Award (IDSA, USA, 1988)
The Award for contributions to Design Promotion (Japan, 1992)
The Blue Ribbon Medal (Japan, 1992)
JIDA Grand Prix (Japan, 1993)
Sir Misha Black Medal (England, 1995)
Officier de L'Ordre des Arts et des letters (France, 1997)
Honorary Doctor from London Institute (England, 1999)
The Order of the Rising Sun (Japan, 2000)
Honorary Doctor from University of Art and Design Helsinki (Finland, 2001)
Lucky Strike Designers Award (2003)
The International Scientific and Technological Cooperation Award of The People's Republic of China (2004)
The Insignia of Commander in the Order of the Lion of Finland (Finland, 2005

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/2/2025

Η κλασσική διαδρομή του Nürburgring που ήταν ανοικτό με σύστημα διοδίων και έμπαινε όποιος ήθελε πληρώνοντας τον γύρο, κλείνει για τις μοτοσυκλέτες μετά από μία συζήτηση που κρατά χρόνια αλλά ποτέ δεν είχε οδηγήσει σε αποτέλεσμα.

Οι μοτοσυκλέτες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην βιωσιμότητα του Nürburgring, ειδικά κατά την περίοδο της χρεοκοπίας του έως την εξεύρεση χρηματοδότησης, όπως και στα χρόνια της πανδημίας. Ωστόσο την τελευταία τριετία έχουν αυξηθεί τα supercar και η παραδοσιακή διαδρομή της πίστας έχει περάσει σε ένα νέο επίπεδο όπου πλέον αντί για φτιαγμένα αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, βλέπεις νέα supercar με επίσης νέο κόσμο στο τιμόνι τους. Έχουν αυξηθεί και τα ατυχήματα και έχει ανέβει κατακόρυφα και η επικινδυνότητα, την ίδια στιγμή που οι μοτοσυκλέτες συνεχίζουν να αποτελούν συντριπτική μειοψηφία.

Το MOTO είναι το μόνο ελληνικό μέσο με μεγάλη εμπειρία στην κλασσική, μεγάλη διαδρομή του Nürburgring, καθώς υπάρχει και μία κανονική πίστα στην οποία οι μοτοσυκλέτες θα μπορούν να λάβουν μέρος πιο συχνά. Η πίστα αγώνων θα ανοίξει 38 φορές μέσα στο 2025 και ορισμένες ώρες από αυτές τις ημέρες θα αφοσιωθούν στις μοτοσυκλέτες χωρίς όμως σταθερό και γνωστό πρόγραμμα. Αν συγκεντρώσουν συμμετοχές, τότε θα δημιουργούν ενότητες μοτοσυκλετών, μέσα στην ημέρα.

Απαγόρευση μοτοσυκλετών στο Nürburgring! Χάσαμε άλλο ένα κάστρο — Ο μοτοσυκλετιστής είχε πάντα ένα γρήγορο αυτοκίνητο να τον καταδιώκει στην είσοδο των στροφών (φωτό: Από συγκριτικό του ΜΟΤΟ)

Στην παραδοσιακή διαδρομή όμως, εκείνη που κυρίως επισκέπτονται όσοι πηγαίνουν στο Nürburgring και ήταν ανοικτή όλα τα απογεύματα εκτός των ημερών που υπήρχαν track day ή δοκιμές πρωτότυπων και αγωνιστικών αυτοκινήτων, θα μπορούν να μπουν μόνο αυτοκίνητα!

Τα εξαιρετικά δημοφιλή «tourist rides» όπου απλά πήγαινες με το όχημά σου, οποιοδήποτε και αν ήταν αυτό, ακόμη και το βανάκι της εταιρείας που εργάζεσαι φορτωμένο με εργαλεία, κι έμπαινες αγοράζοντας γύρους, τώρα θα συνεχίσουν χωρίς τις μοτοσυκλέτες!

Για αυτές θα δεσμευτούν μόνο δύο ημερομηνίες, 30-31 Ιουλίου και 13-14 Αυγούστου με συγκεκριμένα track-day με πλοηγούς και κατάταξη σε γκρουπ βάση ικανότητας, όπου θα κινούνται μόνο μοτοσυκλέτες!

Καταρχάς να αποσαφηνίσουμε πως το Nürburgring ήταν ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία για μοτοσυκλετιστές και τα τελευταία χρόνια γινόταν ακόμη πιο επικίνδυνο για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω.

Προσωπικά εγώ, έχω βρεθεί στο Nürburgring πέντε φορές μέσα σε μία δεκαετία και συνολικά το ΜΟΤΟ έχει βρεθεί τις διπλάσιες σε μία περίοδο που ξεπερνά τις δύο δεκαετίες. Τις δύο από τις πέντε φορές βρέθηκα σε πολύ επικίνδυνη αναμέτρηση με supercar, όπως έγινα και μάρτυρας ατυχημάτων μεταξύ αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών. Όπως έχουμε περιγράψει λοιπόν μέσα από την αρθρογραφία στο ΜΟΤΟ για τις δοκιμές και τα συγκριτικά που έχουμε πραγματοποιήσει στο Nürburgring, η συνύπαρξη αυτοκινήτων και μοτοσυκλετιστών με μία τεράστια απόκλιση σε εμπειρία αναβατών και οδηγών, καθώς και η επικινδυνότητα της πίστας που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για λάθος, συνθέτουν ένα εξαιρετικά αφιλόξενο περιβάλλον για τις μοτοσυκλέτες!

Η λύση όμως που είχαμε προτείνει στους υπεύθυνους ασφαλείας του Nürburgring, όλοι όσοι φτάσαμε να συζητάμε μαζί τους και ιδιαίτερα οι Γερμανοί συνάδελφοι, κρατώντας ένα κοινό μέτωπο, ήταν να μπαίνουν οι μοτοσυκλέτες όλες μαζί με απλώς ένα πεντάλεπτο διακοπής για τα αυτοκίνητα! Έτσι και αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις δεύτερο γύρο στα “tourist rides” είναι αναγκαστικό να βγεις στο μέσο της μεγάλης ευθείας. Γκρουπάροντας λοιπόν τις μοτοσυκλέτες που πηγαίνουν κάθε φορά εκεί και με ένα κατά ελάχιστο αριθμό συμμετοχής που θα προκύπτει κάθε φορά από το πόσοι θα βρίσκονται εκεί, θα μπορούσαν οι μοτοσυκλέτες να μπαίνουν μόνες τους σε ένα παράθυρο χρόνου με τα αυτοκίνητα αμολημένα πίσω τους, απλά περιμένοντας περισσότερο από το συνηθισμένο.

Αυτή η λύση δεν είχε προταθεί για να εξαλείψει τον κίνδυνο αλλά για να τον περιορίσει κρατώντας τους γρήγορους με μοτοσυκλέτες μακριά από τον κίνδυνο των αυτοκινήτων.

Μην ξεχνάτε πως το Nürburgring δεν είναι μία κανονική πίστα αλλά λογίζεται ως ένας ιδιωτικός δρόμος με διόδια όπου την ώρα των “tourist rides” ισχύουν βασικές έννοιες του ΚΟΚ για την προσπέραση και την προτεραιότητα, όχι όμως και το όριο ταχύτητας.

Από τεχνικής πλευράς η διοίκηση του Nürburgring μπορεί να πραγματοποιήσει την λύση αυτή με ευκολία καθώς έχει πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει στην τεράστια διαδρομή που ξεπερνά τα είκοσι χιλιόμετρα (20.832μ) καθώς και σημάνσεις έτοιμες για απαγόρευση ή όχι των μοτοσυκλετών, καθότι ήδη περιόριζε την κίνησή τους μαζί με τα αυτοκίνητα όταν υπήρχε μεγάλη αναμονή και άσχημες καιρικές συνθήκες με ομίχλη, ή/και χιόνι. Δεν είναι δύσκολο να πας στο Nürburgring και στην είσοδο να έχει απλά μουντό καιρό αλλά να χιονίζει στα μισά της διαδρομής!

Ωστόσο με την άνοδο των συμμετοχών και την μεγάλη αναμονή στα “tourist rides” η πίστα επέλεξε απλά να ξεμπερδεύει με τον «βραχνά» των μοτοσυκλετών προς μεγάλη χαρά των οδηγών αυτοκινήτων.

Μπορεί τώρα όλο αυτό να μοιάζει μακρινό για εμάς εδώ στην Ελλάδα αλλά δεν μας αφήνει τελείως ανεπηρέαστους ως πολίτες της Ε.Ε. Για αρχή δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που επισκέπτονταν το Nürburgring και άλλοι τόσοι που είχαν όνειρο να το κάνουν αυτό κάποια στιγμή. Ένα όνειρο που δεν έχει σβήσει τελείως αλλά θα πρέπει να γίνει συγκριμένη ημέρα του χρόνου κι αυτό αν βρεθεί διαθεσιμότητα στις ορδές των Γερμανών αναβατών που θα δεσμεύσουν θέση.

Κι έπειτα είναι άλλο ένα κάστρο που χάνεται, άλλο ένα σημείο του χάρτη που οι μοτοσυκλετιστές περνούν σε 2^η μοίρα με την πρώτη ευκαιρία. Όταν η πίστα είχε οικονομικά προβλήματα, προσκαλούσε τους αναβάτες να την επισκεφτούν και διαφήμιζε και τις γεμάτες με στροφές διαδρομές γύρω από το Nürburgring, θέλοντας να το δούμε ως μία εκδρομή, συνδυάζοντας την κλασσική διαδρομή με την επίσκεψη στην περιοχή!

Τώρα που γεμίζουν όμως οι ημέρες με supercar, οι μοτοσυκλέτες περνούν σε δεύτερη μοίρα…