WESS 2019: Νικτής στο Erzbergrodeo ο Jarvis

Μια σημαντική επιτυχία!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/6/2019

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη αλλά η πέμπτη φορά που ο Graham Jarvis κατακτά έναν απ’ τους δυσκολότερους αγώνες Enduro. Αναφερόμαστε στον αναβάτη που το περασμένο Μάρτιο είχε επισκεφτεί τη χώρα μας και συγκεκριμένα τη Θήβα για να παραδώσει μαθήματα, χάρη στην διοεγάνωση του Enduro Club Thivas. Έχοντας νικήσει και πέρσι, ο Jarvis ήρθε στον φετινό αγώνα του Erzbergrodeo με πολύ αυτοπεποίθηση, γνωρίζοντας όμως πως με την διαδρομή να είναι ασφυκτικά γεμάτη από αναβάτες, η νίκη δεν θα ερχόταν εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, με την εμπειρία του και τη στρατηγική που ακολούθησε κατάφερε να κυριαρχήσει για πέμπτη φορά.

Όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι κι τώρα, ο Graham Jarvis ξεκίνησε ήπια και άρχισε αργά αλλά σταθερά να κινείται προς την κορυφή. Πέρασε με ασφάλεια το πρώτο check point του αγώνα 14ος και από κει κι έπειτα ξεκίνησε να προσπερνά τον έναν μετά τον άλλον αναβάτη. Μετά από μία ώρα αγώνα ήταν ήδη στη τρίτη θέση και με μικρή διαφορά απ’ τον πρώτο, έχοντας τη δυνατότητα να τον απειλήσει. Μετά τον πρώτο ανεφοδιασμό, όταν έφτασε στο Carl’s Dinner (σημείο της διαδρομής) έκανε την κίνηση ματ για να σφραγίσει τη νίκη του.

Απομακρύνθηκε απ’ τον Manni Lettenbichler και βρέθηκε στο Green Hell (άλλο ένα σημείο της διαδρομής) έχοντας τα ηνία του αγώνα. Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να ανέβει τον σχεδόν κάθετο λόφο με την πρώτη προσπάθεια, ο Jarvis παρέμεινε ψύχραιμος και δεν έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του όταν είδε τον Lettenbichler να βρίσκεται πίσω του. Έπειτα, αφού ήταν στη κορυφή, με τη μεθοδικότητά του κατάφερε να παραμείνει μπροστά για το υπόλοιπο της διαδρομής, μήκους 35,2 χιλιομέτρων,η οποία περιελάμβανε επίσης το Dynamite και Lazy Noon, δύο αρκετά τεχνικά σημεία. Ο Graham Jarvis ολοκλήρωσε πρώτος τον αγώνα μέσα σε  2 ώρες και 27 λεπτά.

Σε δηλώσεις του, ο Jarvis ανέφερε: “Αισθάνομαι υπέροχα. Πιστεύω πως είναι η πιο σημαντική νίκη της καριέρας μου στο Erzberg. Πολλοί άνθρωποι σχολίαζαν την ηλικία μου και στα 44 μου έχω ορισμένες αμφιβολίες σχετικά με την αντοχή μου κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όμως διατήρησα την αυτοσυγκέντρωσή μου και συνέχισα να πιέζω. Ήξερα πως είχα πολλή δουλειά να κάνω απ’ την εκκίνηση, αλλά τα γρήγορα κομμάτια του αγώνα που ήταν στην αρχή ποτέ δεν μου ταίριαζαν. Μόλις έφτασα στο Carls Dinner ξεκίνησα να ανακάμπτω. Ήταν διαφορετικό απ’ όταν το περπάτησα, όμως τα πήγα πολύ καλά. Κατάφερα να βρεθώ πρώτος πηγαίνοντας στο Green Hell.

Ο Alfredo Gomez έδωσε επίσης έναν εξαιρετικό αγώνα και κατάφερε να τερματίσει τέταρτος, ενώ ξεκίνησε απ’ τη τρίτη θέση. Στην εκκίνηση χρειάστηκε να δώσει μια σκληρή μάχη με τους υπόλοιπους αναβάτες στην πρώτη ανάβαση της διαδρομής. Έκτοτε προσπάθησε να πλησιάσει τους τρεις πρώτους, μπαίνοντας με γρήγορους ρυθμούς μέσα στο Carl’s Dinner και πλησίασε τον συμπατριώτη του Mario Roman. Στο 23ο check point είχε βρεθεί μπροστά απ’ τον Wade Young στην τέταρτη θέση, όπου και ολοκλήρωσε τον αγώνα με τέσσερα λεπτά διαφορά απ’ τον τρίτο.

Πρώτος αυτή τη στιγμή στη βαθμολογία βρίσκεται ο Manuel Lettenbichler (KTM) με 1.960 βαθμούς, δεύτερος ο Mario Roman (Sherco) με 1.770 και μετά τη νίκη του στο Erzbergrodeo, ο Graham Jarvis (Husquvarna) ακολουθεί κατά πόδας στη τρίτη θέση με 1.690.

Ετικέτες

Takahiro “Tiger” Sohwa - Σκοτώθηκε πέφτοντας από ψηλό κτήριο

Αγωνιζόμενος με βάθρα στο AMA Superbike τη δεκαετία του 1990 - Τα στοιχεία δείχνουν αυτοκτονία
Takahiro Sohwa
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

11/10/2024

Ο 59χρονος Takahiro Sohwa είχε το παρατσούκλι "Tiger" και ήταν πρώην αναβάτης αγώνων ταχύτητας, αφήνοντας το στίγμα του στο πρωτάθλημα AMA Superbike κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ενώ πριν τον θάνατό του ήταν Team Manager σε ομάδα του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος Superbike.

Ο Sohwa έγινε γνωστός αρχικά από τους αγώνες μοτοσυκλέτας του Ιαπωνικού Πρωταθλήματος στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου καθιερώθηκε ως ένας από τους ταχύτερους αναβάτες της χώρας μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Το 1991 πήρε την τρίτη θέση στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Superbike, κάτι που του άνοιξε τον δρόμο για να αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο πρωτάθλημα AMA Superbike ο Takahiro Sohwa συμμετείχε για τρεις σεζόν, όπου στις πρώτες δύο ήταν αναβάτης της Muzzy Kawasaki. Το 1993 τερμάτισε 5ος, με Πρωταθλητή τον Doug Polen, ενώ το 1994 τερμάτισε 3ος γενικής, με Πρωταθλητή τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Το 1995, όπου το Πρωτάθλημα πήγε στον Miguel DuHamel, ο “Tiger” μεταπήδησε στην ομάδα Ducati Fast by Ferraci, τερματίζοντας πολύ πίσω, μόλις στην 22η θέση, κάτι που σήμανε και το τέλος της καριέρας του στο AMA Superbike. Ο Ιάπωνας είχε καταφέρει να ανέβει στο βάθρο αρκετές φορές, με καλύτερο αποτέλεσμα τη δεύτερη θέση στον αγώνα της Pomona το 1994, πίσω από τον Troy Corser.

Takahiro Sohwa

Στη συνέχεια ο Sohwa επέστρεψε στην Ιαπωνία όπου συνέχισε να ασχολείται με τους αγώνες, αρχικά ως αγωνιζόμενος και κατόπιν από τη θέση του Team Manager αγωνιστικών ομάδων.

Takahiro Sohwa

Ο Τίγρης ήταν ευχάριστος χαρακτήρας, αλλά μιλούσε πολύ λίγα αγγλικά, οπότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συχνά δεν έκαναν τον κόπο να του πάρουν συνέντευξη, με αποτέλεσμα να μην πάρει ποτέ την αναγνώριση και τη δημοσιότητα που του άξιζε. Μια χιουμοριστική ιστορία για τον Tiger έχει να κάνει με μια ερώτηση δημοσιογράφου στην Daytona. Ο Sohwa είχε μόλις υποστεί ένα ατύχημα και ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την απόδοσή του στον αγώνα. Κι εκείνος απάντησε: “πέφτω συχνά και παρόλα αυτά συνεχίζω να είμαι γρήγορος.” End of story.

Takahiro Sohwa

Οι πληροφορίες για τον θάνατό του δείχνουν ότι αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα κτήριο στην Kamakura της Ιαπωνίας στις 6 Οκτωβρίου, γύρω στις 10:00 μ.μ.

Εκεί, ένας παρευρισκόμενος είδε τον Sohwa να πέφτει στο έδαφος από ψηλά, και ειδοποίησε την αστυνομία. Παρά τις προσπάθειες όσων έσπευσαν να βοηθήσουν, ο Sohwa πέθανε 40 λεπτά αργότερα. Οι αστυνομικοί αναφέρουν πως πριν πηδήξει στο κενό ο Sohwa είχε αφήσει στην οροφή του κτηρίου το κινητό, το πορτοφόλι και το μπουφάν του.

Σε δηλώσεις τους, φίλοι και συγγενείς του Sohwa εξέφρασαν αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό του θανάτου του Ιάπωνα ως αυτοκτονία, καθώς ήταν επιτυχημένος στη δουλειά του και δεν έδειχνε να τον απασχολεί κάτι.

Όμως όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η κατάθλιψη πολλές φορές δεν ανιχνεύεται από τον περίγυρο του ατόμου, με την αντρική ψυχική υγεία να παραμένει, σε μεγάλο βαθμό, στο περιθώριο μέχρι και σήμερα.

Ετικέτες