Trans – Asian 2017

Ένα επικό ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/6/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξαναχτυπά! Αυτή τη φορά πάνω στη σέλα ενός Honda CRF1000 Africa Twin με το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, κατά τη διάρκεια του οποίου θα καλύψει μια απόσταση 15.600 χιλιομέτρων ακολουθώντας την πορεία του περίφημου "δρόμου του μεταξιού". Η μοτοσυκλέτα είναι μια χορηγία του επίσημου εισαγωγές-διανομέα της Honda στην Ελλάδα (Αδελφοί Σαρακάκη Α.Ε.Β.Μ.Ε.) και μ' αυτή θα κινηθεί στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης.

Με αφετηρία την Ελλάδα, ο Μητσάκης θα καταλήξει στην Ινδονησία έχοντας περάσει από δέκα χώρες συνολικά (Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Μαλαισία και τέλος Ινδονησία), με στόχο να περάσει από σημαντικές πόλεις με ιστορική και πολιτιστική αξία όπως η Άγκυρα, το Ερζερούμ, το Εσφαχάν, η Κερμάν, η Κουέτα, η Λαχώρη, το Νέο Δελχί, το Βαρανάσι, η Ντάκα, η Γιανγκόν, η Μπανγκόκ και η Κουάλα Λουμπούρ.

Λίγο πριν ξεκινήσει, ο Μητσάκης δήλωσε πως πρόκειται για ένα δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι, με πολλές δυσκολίες και πιθανότητες για πολλά απρόοπτα, με κυριότερες αντιξοότητες αυτές που αφορούν τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Πέρα απ' αυτό όμως, οι δυσκολίες έχουν να κάνουν και με τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης σε πολλά από το μέρη που θα περάσει, καθώς και με τις ποικίλες γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες των περιοχών, που κυμαίνονται από ερήμους και τροπικά δάση, μέχρι νησιωτικά συμπλέγματα και ορεινές διαδρομές.

Θα κινηθεί με την μοτοσυκλέτα του στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί σχολαστική και ιδιαίτερα σοβαρή προετοιμασία, υπολογισμό όλων των παραμέτρων και πολύ καλή γνώση των περιοχών, κάτι που όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επιβεβαίωσε πλήρως τους προβληματισμούς του Μητσάκη.

Αυτή τη στιγμή, και μετά από αρκετές μέρες αναμονής και διαβουλεύσεων (χρειάστηκε η μεσολάβηση της ιρανικής πρεσβείας με απευθείας τηλεφώνημα στον υπάλληλο των συνόρων) ο Κωνσταντίνος κατάφερε να περάσει τα σύνορα Τουρκίας-Ιράν μη έχοντας όμως καμία πρόσβαση σε internet και social media, αφού είναι απαγορευμένα στη συγκεκριμένη χώρα. Η αποκατάσταση της επικοινωνίας αναμένεται να γίνει τις επόμενες πέντε μέρες, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκεται αλλού: Αυτές τις μέρες στο Ιράν επικρατεί ένας πρωτοφανούς έντασης καύσωνας, ο οποίος αναμένεται ότι θα δώσει ιστορικά ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών παγκοσμίως! Ο Μητσάκης σκοπεύει να οδηγήσει κατά τη διάρκεια του καύσωνα προκειμένου να διασχίσει γρήγορα τη χώρα και να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του, εκτός και αν οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες το καταστήσουν απαγορευτικό. Ελπίζουμε να τα καταφέρει ο Κωνσταντίνος και πολύ σύντομα να έχουμε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι.

RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Β - Λίχτενστάιν, Γερμανία

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/10/2022

Κάτω από ένα βαρύ, συννεφιασμένο ουρανό που με απειλούσε με βροχή,  προσέγγισα τα ελβετικά σύνορα, που απέιχαν μόλις 21 χλμ. από τις όχθες της Como –

Goodbye Italy, Welcome to Switzerland! Mε την απαραίτητη βινιέτα κολλημένη στον ανεμοθώρακα της BMW R 18 Classic, ξεκίνησα αμέσως μετά την διάσχιση της Ελβετίας με προορισμό το λιλιπούτειο πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

Ακολουθώντας την διαδρομή Lugano, Bellinzona, San Bernardino, Splugen, Bad Ragaz, Vaduz (190 χλμ.), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα στον καταπράσινο κόσμο των Άλπεων, με σημείο αναφοράς το ορεινό πέρασμα San Bernardino (2.066 μ.). Παρατεταμένες ανηφόρες, κατηφόρες, κλειστές και ανοικτές στροφές, αυστηρά όρια ταχύτητας, η BMW R 18 Classic ανταποκρίθηκε επάξια στις ποικίλλες προκλήσεις της διαδρομής και μου χάρισε μια ανεπανάληπτη εμπειρία οδηγικής απόλαυσης.  

Με έκταση μόλις 160 τετρ. χλμ., το λιλιπούτειο πριγκηπάτο του Λιχτενστάιν είναι το τέταρτο μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος (μετά το Βατικανό, το Μονακό και τον Άγιο Μαρίνο) και το έκτο μικρότερο στον κόσμο. Τόσο μικρό είναι το μέγεθος του Λιχτενστάιν, που οι 35.000 κάτοικοί του χαριτολογώντας αναφέρουν ότι «μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, το έχεις χάσεις»! Και δεν έχουν άδικο, αφού η απόσταση από την Ανατολή στη Δύση είναι κατά μέσο όρο 6,5 χλμ. και από τον Βορρά στο Νότο 25 χλμ.    

Φυσικά, ανάλογη σε έκταση –αλλά και πληθυσμό– ήταν η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου. Κτισμένη στο γεωγραφικό κέντρο της χώρας, κοντά στη δεξιά όχθη του Ρήνου, η μικρή Vaduz  φιλοξενούσε μόλις 5.000 κατοίκους. Στη γνωριμία μου με την πρωτεύουσα του Λιχτενστάιν, μού δόθηκε η εντύπωση πως είχα προσεγγίσει μια τυπική ελβετική ή αυστριακή κωμόπολη.

Το μεσαιωνικό κάστρο, ο κεντρικός πεζόδρομος Stadtle, το Ταχυδρομικό Μουσείο Γραμματοσήμων, οι Αμπελώνες & τα Δοκιμαστήρια κρασιών «Hofkellerei des Fürsten von Liechtenstein», ο νέο-γοτθικού ρυθμού Καθεδρικός ναός (1873) και το Κυβερνητικό κτήριο (1905) υπήρξαν τα σημεία ενδιαφέροντος που τράβηξαν εδώ την προσοχή μου. 

Και μετά το Λιχτενστάιν, σειρά είχε η Γερμανία να φιλοξενήσει την πορεία του RIDE THE CLASSIC WAY” -η πόλη Fussen της Βαυαρίας ήταν ο επόμενος σταθμός μου. Ο φιδίσιος επαρχιακός οδικός άξονας που επέλεξα για να προσεγγίσω την Fussen (158 χλμ.) διέσχιζε χαμηλούς λόφους και κατάφυτες πεδιάδες, ενώ  γραφικές κωμοπόλεις, χαριτωμένα χωριά με παραδοσιακά ξύλινα αγροτόσπιτα, μικρές εκκλησίες και περίτεχνα διακοσμημένα πανδοχεία -όλα εναρμονισμένα με το τοπικό οικοσύστημα της γερμανικής υπαίθρου- «παρέλασαν» μπροστά στα μάτια μου.

Ο λόγος που επέλεξα να διανυκτερεύσω στην κοσμοπολίτικη Fussen είχε σχέση με τα δυο διάσημα αξιοθέατά της. Σε απόσταση αναπνοής από το ιστορικό κέντρο της Fussen, τα βασιλικά κάστρα Neuschwanstein (κτίστηκε το 1886 από το βασιλιά Λουδοβίκο B΄) και Hohenschwangau (κτισμένο από το βασιλιά Μαξιμιλιανό Β΄ το 1832) ύψωναν τα αγέρωχα τείχη τους μέσα στην καταπράσινη αγκαλιά των Βαυαρικών Άλπεων. Κτισμένα σε  κοντινή απόσταση από τα γερμανο-αυστριακά σύνορα, τα δύο επιβλητικά κάστρα της Βαυαρίας έμοιαζαν να ξεπηδούν μέσα από ένα γοητευτικό παραμύθι αλλοτινών εποχών και μού χάρισαν μια συναρπαστική περιπλάνηση στα μονοπάτια της γερμανικής ιστορίας.