Trans – Asian 2017

Ένα επικό ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/6/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξαναχτυπά! Αυτή τη φορά πάνω στη σέλα ενός Honda CRF1000 Africa Twin με το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, κατά τη διάρκεια του οποίου θα καλύψει μια απόσταση 15.600 χιλιομέτρων ακολουθώντας την πορεία του περίφημου "δρόμου του μεταξιού". Η μοτοσυκλέτα είναι μια χορηγία του επίσημου εισαγωγές-διανομέα της Honda στην Ελλάδα (Αδελφοί Σαρακάκη Α.Ε.Β.Μ.Ε.) και μ' αυτή θα κινηθεί στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης.

Με αφετηρία την Ελλάδα, ο Μητσάκης θα καταλήξει στην Ινδονησία έχοντας περάσει από δέκα χώρες συνολικά (Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Μαλαισία και τέλος Ινδονησία), με στόχο να περάσει από σημαντικές πόλεις με ιστορική και πολιτιστική αξία όπως η Άγκυρα, το Ερζερούμ, το Εσφαχάν, η Κερμάν, η Κουέτα, η Λαχώρη, το Νέο Δελχί, το Βαρανάσι, η Ντάκα, η Γιανγκόν, η Μπανγκόκ και η Κουάλα Λουμπούρ.

Λίγο πριν ξεκινήσει, ο Μητσάκης δήλωσε πως πρόκειται για ένα δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι, με πολλές δυσκολίες και πιθανότητες για πολλά απρόοπτα, με κυριότερες αντιξοότητες αυτές που αφορούν τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Πέρα απ' αυτό όμως, οι δυσκολίες έχουν να κάνουν και με τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης σε πολλά από το μέρη που θα περάσει, καθώς και με τις ποικίλες γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες των περιοχών, που κυμαίνονται από ερήμους και τροπικά δάση, μέχρι νησιωτικά συμπλέγματα και ορεινές διαδρομές.

Θα κινηθεί με την μοτοσυκλέτα του στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί σχολαστική και ιδιαίτερα σοβαρή προετοιμασία, υπολογισμό όλων των παραμέτρων και πολύ καλή γνώση των περιοχών, κάτι που όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επιβεβαίωσε πλήρως τους προβληματισμούς του Μητσάκη.

Αυτή τη στιγμή, και μετά από αρκετές μέρες αναμονής και διαβουλεύσεων (χρειάστηκε η μεσολάβηση της ιρανικής πρεσβείας με απευθείας τηλεφώνημα στον υπάλληλο των συνόρων) ο Κωνσταντίνος κατάφερε να περάσει τα σύνορα Τουρκίας-Ιράν μη έχοντας όμως καμία πρόσβαση σε internet και social media, αφού είναι απαγορευμένα στη συγκεκριμένη χώρα. Η αποκατάσταση της επικοινωνίας αναμένεται να γίνει τις επόμενες πέντε μέρες, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκεται αλλού: Αυτές τις μέρες στο Ιράν επικρατεί ένας πρωτοφανούς έντασης καύσωνας, ο οποίος αναμένεται ότι θα δώσει ιστορικά ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών παγκοσμίως! Ο Μητσάκης σκοπεύει να οδηγήσει κατά τη διάρκεια του καύσωνα προκειμένου να διασχίσει γρήγορα τη χώρα και να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του, εκτός και αν οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες το καταστήσουν απαγορευτικό. Ελπίζουμε να τα καταφέρει ο Κωνσταντίνος και πολύ σύντομα να έχουμε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι.

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν
7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες