SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Β' ανταπόκριση

Τα Ουράλια Όρη και η Πύλη της Σιβηρίας

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

26/6/2023

Οι πόλεις Saratov, Syrzan, Samara και Ufa παρεμβάλλονταν μετά την Volgograd στην ανατολική πορεία μου προς την Σιβηρία. Αστική διανυκτέρευση πραγματοποίησα μόνο στην Saratov, ενώ στη συνέχεια επέλεξα να κοιμίζω το ταλαιπωρημένο μου κορμί σε μοτέλ της διαδρομής.

Αναφορικά με τις εξυπηρετήσεις των ταξιδιωτών του δρόμου (ύπνος, φαγητό, καύσιμα), η κατάσταση στους εθνικούς άξονες της Ρωσίας ήταν αρκετά οργανωμένη και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα, βενζίνη 95 οκτανίων διέθεταν όλα τα πρατήρια καυσίμων, ενώ οι τιμές στα μοτέλ ξεκινούσαν από 10 Ευρώ το δωμάτιο (σε αυτή την τιμή ήταν με κοινόχρηστη τουαλέτα). Μοναδικό πρόβλημα που με κούραζε καθοδόν ήταν η πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, ειδικά των φορτηγών.

Η ακούραστη SYM NH-T 300 είχε καταγράψει 4.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού όταν συνάντησε το Υπερσιβηρικό Δρόμο / Transiberian Road (Μόσχα– Βλαδιβοστόκ). Πλέον, ο θρυλικός Υπερσιβηρικός θα αναλάμβανε να φιλοξενήσει την πορεία μου μέχρι σχεδόν το τέλος του ταξιδιού. Όλα ευθεία τώρα, δεν στρίβω πουθενά!

Ως γνωστόν, ο ορεινός κόσμος των Ουραλίων (τα Υπερβόρεια Όρη των αρχαίων Ελλήνων) εκτελούν χρέη γεωγραφικών συνόρων Ρωσίας και Σιβηρία, Ευρώπης και Ασία. Μετά την πόλη Ufa ξέφυγα από την μονοτονία των ρωσικών πεδιάδων και για 150 χλμ. βρέθηκα να οδηγώ μέσα στο καταπράσινο τοπίο των Ουραλίων.

Ήταν μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή που με υποχρέωσε σε πολλές στάσεις, για να την απαθανατίσω με άπειρα φωτογραφικά κλικ. Κι όταν τελικά επιτεύχθηκε η υπέρβαση των Ουραλίων, με καλωσόρισε πλέον η ανατολική Σιβηρία.

Για τους οδικούς ταξιδιώτες, η πόλη Omsk θεωρείται η «Πύλη της Σιβηρία». Η σιβηρική πόλη, που αποτέλεσε στο παρελθόν τόπο εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι), με ενθουσίασε ιδιαίτερα χάρη στα καλαίσθητα κτίσματα του 18ου – 19ου αιώνα που κοσμούσαν το κέντρο της. Ο Καθεδρικός ναός, το Πολιτιστικό κέντρο και το Εθνικό Θέατρο ήταν τα κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος στη βόλτα γνωριμίας με την Omsk, η οποία θεμελιώθηκε στις όχθες του ποταμού Irtis το 1710 και σήμερα στεγάζει περίπου 1.700.000 κατοίκους.

Εδώ στην Omsk ήταν ώρα να αλλάξω λάδια στην λευκή SYM NH-T 300 – μετά από 6.000 χλμ. έπρεπε να την «κεράσω» καινούρια λάδια. Έτσι επισκέφθηκα ένα συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης, παρέα όμως με τον Oleg, έναν Ρώσο σύντροχο που είχα γνωρίσει καθοδόν για την Omsk την προηγούμενη μέρα. Κι ενώ εγώ άλλαξα λάδια στην SYM NH-T 300, ο Oleg άλλαξε λάστιχα στην μοτοσυκλέτα του (YAMAHA SUPER TENERE 1200), για να ταξιδέψει κατόπιν στους χωματόδρομους της Μογγολίας.

Με καινούρια λάδια στο μοτέρ και ηθικό ακμαιότατο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ήμασταν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση. Η αχανής Σιβηρία ήταν μπροστά και μας καρτερούσε

Ετικέτες

ταξίδι

ταξιδιωτικό

μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_659

Ταξιδιωτικά άρθρα

Ταξίδι "Volga Route": Στην αφετηρία του Βόλγα (B' Ανταπόκριση)

Grozny, Astrakhan, Volgograd

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/9/2022

Τα ρώσικα σύνορα απείχαν περίπου 160 χλμ. βόρεια της Τιφλίδας. Την μετάβασή μου στην χώρα του Βόλγα ανέλαβε ο φημισμένος «Military Road», ένας ορεινός οδικός άξονας που ανηφορίζει στην επιβλητική οροσειρά του Καυκάσου, σε υψόμετρο 2.379 μ. (πέρασμα Jvari Pass).

Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής ήταν εκπληκτικό και δικαιολογημένα μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου. Μέχρι που έφτασα στα ρωσο-γεωργιανά σύνορα και αντίκρισα πανικόβλητος μια ατελείωτη ουρά οχημάτων η οποία ξεπερνούσε τα 3 χλμ. - ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των συνοριακών διαδικασιών έφτανε τις 7 ώρες. Ευτυχώς όμως, εξαιτίας ενός τρακαρίσματος που έγινε η αιτία να ακινητοποιηθούν όλοι, κατάφερα να ξεγλιστρίσω και να προσπεράσω την ουρά των οχημάτων για να φτάσω μόνος μου στα ρώσικα τελωνεία. Χρόνος ολοκλήρωσης των συνοριακών διαδικασιών; Μόλις μια ώρα! Αν έχεις τύχη διάβαινε.

Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny (140 χλμ. βορειοανατολικά των συνόρων), προσφέρθηκε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ρώσικου εδάφους. Αν και μεγάλο τμήμα της Grozny είχε καταστραφεί από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Τσετσένων αυτονομιστών (1990-2000), τριγυρνώντας στους δρόμους της τσετσένικης πρωτεύουσας με την πράσινη BMW F 850 GS αντίκρισα μια σύγχρονη, νεότευκτη πόλη, στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμικό στοιχείο.

Πρωταρχική μέριμνα μου στην Grozny ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από την επίσημη κρατική τράπεζα, αφού οι πιστωτικές–χρεωστικές κάρτες μου ήταν εκτός λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεις των Δυτικών χωρών στη Ρωσία.

Κι από την λαμπερή Grozny, πορεία κατόπιν προς την πόλη Astrakhan (480 χλμ.), διασχίζοντας ένα επίπεδο τοπίο ερήμου. Κτισμένη στο Δέλτα του Βόλγα, στο γεωγραφικό σημείο όπου ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης χύνεται στην Κασπία Θάλασσα μετά από μια πορεία 3.650 χλμ., η Astrakhan σηματοδότησε και επίσημα την απαρχή του υδάτινου οδοιπορικού «VOLGA ROUTE».

Εδώ στην Astrakhan, ο Τιμούρ και η Νατάσα, ένα ζευγάρι ντοπιων μοτοσυκλετιστών, έγιναν οι οικοδεπότες και ξεναγοί μου στην πρώτη πόλη του Βόλγα. Ρώσικη μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη που μου έμεινε αξέχαστη!

Η πράσινη BMW F 850 GS, ακολουθώντας πιστά την κοίτη του Βόλγα (430 χλμ. βόρεια), με οδήγησε κατόπιν στην πόλη Volgograd (πρώην Στάλινγκραντ), στην οποία διαδραματίστηκαν τραγικά πολεμικά γεγονότα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τον Στάλιν να υπενθυμίζει στους ελεύθερους πολιορκημένους της πόλης πως «ο Βόλγας έχει μόνο μια όχθη», οι ηρωικοί υπερασπιστές του Σταλινγκράντ απέτρεψαν, μετά από 142 μέρες πολιορκίας, την άλωση της πόλης από τους Γερμανούς. Και μπορεί το Σταλινγκράντ να παρέμεινε τελικά σε ρωσικά χέρια, το τίμημα ωστόσο υπήρξε μεγάλο, καθώς 1.000.000 ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της πόλης.

Έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στην προάσπιση του Σταλινγκράντ αντιπροσωπεύει το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα “The Motherland Calls” που δέσποζε στην κορυφή του λόφου Mamayev, όπως και ένα παρακείμενο κυκλικό μνημείο, όπου έκαιγε η άσβεστη φλόγα των ηρώων.

Επιπλέον, ιστορικά «αποτυπώματα» της ηρωικής εποποιίας αντίκρισα στο Πολεμικό Μουσείο της μάχης του Στάλινγκραντ και στην παρακείμενη μισογκρεμισμένη κατοικία του Λοχαγού Pavlova – το μοναδικό κτίσμα της πόλης που απέμεινε όρθιο. Εδώ στο Σταλινγκραντ, δίπλα στις όχθες του Βόλγα, βουβός και συγκλονισμένος βρέθηκα αντιμέτωπος με την Ιστορία και τα απομεινάρια της.