SYM MIDDLE EAST: Στους δρόμους της Μέσης Ανατολής, με SYM Joyride 300 - Μέρος 3

Πέρασμα στο Ιράκ

SYM Middle East ταξιδιωτικό με τον Κ. Μητσάκη

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/2/2023

Μετά την ιρακινή πρωτεύουσα, η κόκκινη γραμμή του χάρτη κατευθυνόταν βόρεια με προορισμό την Μοσούλη. Μόλις 405 χλμ. με χώριζαν από την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ και το ετοιμοπόλεμο SYM JOYRIDE 300 ξεκίνησε για μια ακόμα οδική αποστολή στους “ταλαιπωρημένους” δρόμους της ιρακινής επικράτειας.

Δεν θα συγχωρούσα με τίποτα τον εαυτό μου αν καθοδόν δεν σταματούσα στην πόλη Samarra (125 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης) – ο λόγος ήταν ο σπειροειδής μιναρές Malwiyyah, ένα επιβλητικό κτίσμα του 850 μ. Χ. Μοναδικός στο είδος του παγκοσμίως, ο καφετί μιναρές της Samarra βελόνιζε τον ουρανό σε ύψος 53 μ. και στην κορυφή του σκαρφάλωσα ανεβαίνοντας από την εξωτερική περιφερειακή σκάλα του. Από την ανεμοδαρμένη κορυφή του μιναρέ, το βλέμμα μου ταξίδεψε ανεμπόδιστα προς όλες τις κατευθύνσεις της επίπεδης ιρακινής γης.

Ο έλεγχος στο στρατιωτικό μπλόκο στην είσοδο της Μοσούλης ήταν ιδιαίτερα εξονυχιστικός και χρονοβόρος: ξεφύλλισμα και φωτοτυπία διαβατηρίου, αρκετές ερωτήσεις, κοφτές ματιές, μουδιασμένα χαμόγελα. Εντέλει, με την δύση του ηλίου, η Μοσούλη μού άνοιξε την αστική αγκαλιά της και με καλωσόρισε κοντά της.

Για 3 χρόνια (2014-2017) η Μοσούλη αποτέλεσε το προπύργιο του Ισλαμικού κράτους, όταν η πόλη έπεσε στα χέρια του ISIS. Πάνω από 11.000 κάτοικοι θανατώθηκαν με βίαιο και φρικιαστικό τρόπο από τους τζιχαντιστές, ενώ στη πολύμηνη μάχη για την ανακατάληψη της πόλης από τα ιρακινά στρατεύματα, ένα μεγάλο μέρος της πολύπαθης Μοσούλης καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς και τις οδομαχίες.

Οι εικόνες που αντίκρισα τριγυρνώντας στους δρόμους της Μοσούλης ήταν πραγματικά σοκαριστικές και με “ταρακούνησαν”. Μεγάλο τμήμα της παλαιάς πόλης ήταν ακόμα ισοπεδωμένο, εκατοντάδες κτίρια είχαν εμφανέστατα τα ολέθρια σημάδια του πρόσφατου πολέμου, ενώ καταστροφές είχαν υποστεί και πολλά έργα υποδομής (δρόμοι, γέφυρες, δημόσια κτίρια). Παρόλα αυτά, στις δυο μέρες που παρέμεινα στη Μοσούλη, οι καλοσυνάτοι και φιλόξενοι κάτοικοί της μου δώριζαν συνεχώς αυθόρμητα χαμόγελα καρδιάς.

Επόμενος –και τελευταίος– προορισμός του “SYM MIDDLE EAST” εντός της ιρακινής επικράτειας ήταν η κοντινή πόλη Erbil. Για να προσεγγίσω όμως την Erbil έπρεπε να εισέλθω στα γεωγραφικά όρια της αυτόνομης περιοχής του Ιρακινού Κουρδιστάν, της οποίας τον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας ασκούν πλέον (από το 1992) οι Κούρδοι και όχι οι Ιρακινοί.

Η Erbil, που θεωρείται η πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο, αφού τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησής της χρονολογούνται από το 6.000 π.Χ. Το υποβλητικό πλινθόκτιστο κάστρο της παλαιάς πόλης (σήμα κατατεθέν της Erbil) και τα πολύβουα παζάρια της αποτέλεσαν τις κυριότερες στάσεις στο οδοιπορικό γνωριμίας μου με την κατεξοχήν μητρόπολη των Κούρδων στο Ιράκ.

Ο επίλογος του ιρακινού σκέλους του “SYM MIDDLE EAST” γράφτηκε στα τουρκικά σύνορα, που απείχαν 210 χλμ. βορειοδυτικά της Erbil. Με ανάμεικτα συναισθήματα αποχαιρέτησα την ιστορική γη της αρχαίας Μεσοποταμίας και γκάζωσα για την Τουρκία...

Ετικέτες

sym

ταξιδιωτικό

μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_660

Ταξιδιωτικά άρθρα

Επικαιρότητα

2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape: Αποστολή εξετελέσθη!

Χτίζοντας δεσμούς

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

13/5/2019

Ένα ιδιαίτερο ταξίδι με ένα πολύ όμορφο μήνυμα έφτασε στο τέλος του. Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μαζί με τον γιο του Γιώργο, όχι μόνο ένωσαν δύο από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά ακρωτήρια πάνω σε ένα Honda Africa Twin 1000, αλλά ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο το δέσιμο μεταξύ πατέρα και γιου με μια μοναδική συλλογή κοινών εμπειριών:

"Βάζοντας ρόδα στο Nordkapp, πατέρας και γιος είχαμε ολοκληρώσει με επιτυχία την ζεύξη των δυο ευρωπαϊκών χερσαίων ακρωτηρίων (“Cape 2 Cape”), ενώνοντας –με όχημα την μοτοσυκλέτα μας– τον ελληνικό νότο με το νορβηγικό βορρά. Το λόγο είχε τώρα η επιστροφή ή αλλιώς η μεγάλη κατηφόρα, όπως χαριτολογώντας "βαπτίσαμε" το ταξίδι πίσω στα πάτρια εδάφη.

Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν σαφώς διαφοροποιημένο, μόνο όμως στο κομμάτι της Σκανδιναβίας. Η Σουηδία θα φιλοξενούσε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής (Nordkapp – Alta – Hapamanda – Stockholm – Malmo), ενώ η διαδρομή Travemunde – Venice θα παρέμενε σχεδόν η ίδια.
Ξεκινήσαμε ευδιάθετοι να κατηφορίζουμε, αλλά με πολύ κρύο και χιόνι. Από το Nordkapp ως την Stockholm (1.800 χλμ.) τα "είδαμε όλα"! Ένα κύμα κακοκαιρίας με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (από 3 C έως –6 C ) συνταξίδευε μαζί μας για τέσσερεις μέρες. Λευκά τοπία, παγωμένες ανάσες, κρύες αναμνήσεις…

Για δεύτερη φορά στο ταξίδι μας πατήσαμε τον Αρκτικό κύκλο – αυτήν την φορά στην κωμόπολη Juokseng της Σουηδίας. Φτάνοντας στην Στοκχόλμη, ο Γιώργος με αποχαιρέτησε και επέστρεψε αεροπορικώς στην Αθήνα. Όχι λόγω ψύχους, αλλά τα σχολεία άνοιγαν την επόμενη μέρα και θα έπρεπε να επιστρέψει στα θρανία μετά τις πασχαλινές διακοπές. Εγώ, αντίθετα, με συνεπιβάτη πλέον την μοναξιά, συνέχισα το ανιαρό μεροκάματο του δρόμου, οδηγώντας την Honda Africa Twin 1000 ADV πίσω στην Ελλάδα.
Νυχτερινό ατμοπλοϊκό ταξίδι Malmo – Travemunde και αυθημερόν πορεία κατόπιν για Μόναχο (830 χλμ.). Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας πήρα μια διήμερη ανάσα ξεκούρασης, με ημερήσια ξενάγηση στα ιστορικά-πολιτιστικά μνημεία της πόλης και νυχτερινή κραιπάλη στις θορυβώδεις μπυραρίες της…

Αποχαιρετώντας αξημέρωτα το Μόναχο, κατευθύνθηκα τάχιστα στο κοντινό Salzburg, την γενέτειρα του Μότσαρτ. Ολιγόωρη παραμονή για cafe viennua και χαλαρό σουλάτσο στα πλακόστρωτα σοκάκια της μελωδικότερης αυστριακής πόλης. Και το τελείωμα της ημέρας με βρήκε να απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα στα υδάτινα μονοπάτια της Βενετίας των Δόγηδων. Ήταν ομολογουμένως μια ωραία τρέλα: το πρωί Γερμανία, το μεσημέρι Αυστρία, το απόγευμα Ιταλία!!

Με την επιβίβασή μου στο πλοίο «ΑSTERION ΙΙ» της ANEK LINES, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του “2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape ” . Στο ατμοπλοϊκό ταξίδι Βενετία – Πάτρα, οι άνθρωποι της ANEK LINES φρόντισαν –για ακόμα μια φορά– να μου προσφέρουν μια ποιοτική και ευχάριστη εμπειρία εν πλω, ενώ η διαδρομή Πάτρα – Αθήνα αποτέλεσε τον επίλογο ενός πολύ ιδιαίτερου όσο και συναισθηματικού ταξιδιού. Άντε Γιώργο, και του χρόνου…"