Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Δ' ανταπόκριση

Στο ψηλότερο πέρασμα της Κ. Ασίας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/7/2019

Ήταν αδύνατον να βρεθώ στην Κεντρική Ασία και να μην επιχειρήσω την διάσχιση του φημισμένου “Pamir Road”, του ορεσίβιου οδικού άξονα που διασχίζει την απόκρημνη οροσειρά των Pamir. Από τα ίδια αυτά βουνά είχε περάσει και ο Μάρκο Πόλο, όταν ταξίδευε με προορισμό την μυθική Κίνα.

Περίπου 1.200 χιλιόμετρα είναι το μήκος του “Pamir Road”, με αφετηρία την πρωτεύουσα Dushanbe του Τατζικιστάν και τερματισμό την κωμόπολη Sary Tash του Κιργιστάν. Σύμφωνα με το “επιχειρησιακό σχέδιο” που κατέστρωσα επιμελώς, το οδικό πρόγραμμα του “Pamir Road” χωρίστηκε σε 4 μέρες – διαδρομές: α) Dushanbe – Qalai Khum (350 km), β) Qalai Khum – Khorog (250 km), γ) Khorog – Murgab (320 km), δ) Murgab – Sary Tash (230 km).
Τις δυο πρώτες μέρες, πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπίο καθοδόν είχε ο ποταμός Pyandzh, που εκτελούσε παράλληλα και χρέη συνοριακής γραμμής. Ο δρόμος πήγαινε παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, ενώ ακριβώς απέναντί μου απλωνόταν το Αφγανιστάν.
Η πιο δύσκολη διαδρομή ήταν αναμφίβολα η διαδρομή Qalai Khum – Khorog. Λόγω της άσχημης κατάστασης του οδικού άξονα, τόσο το κορμί μου, όσο και οι αναρτήσεις της λευκής Honda CB500X, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα. Για 10 ολόκληρες ώρες, αναβάτης και μοτοσυκλέτα χοροπηδούσαμε μαζί στον ρυθμό της πέτρας. Τελικά, αντέξαμε και οι δυο.


Στην διαδρομή Khorog – Murgab (320 km) τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, αφού η άσφαλτος (αν και με πάμπολλες λακκούβες) διευκόλυνε την οδήγηση και με βοήθησε να απολαύσω το επιβλητικό τοπίο των γρανιτένιων βουνοκορφών. Όμως, μυϊκή ατονία, πονοκέφαλος και δυσκολία στην αναπνοή ήταν τα συμπτώματα που άρχισαν να με ταλαιπωρούν, αφού το υψόμετρο σταδιακά ανέβαινε πάνω από τα 3.800 μ. Στόχος μου άλλωστε ήταν να σκαρφαλώσω στα 4.655 μ., στο ορεινό πέρασμα Ak Baital Pass, το ψηλότερο πέρασμα της Κεντρικής Ασίας, που απείχε μόλις 80 χιλιόμετρα βόρεια της Murgab.


Και τελικά τα κατάφερα. Το έπαθλό μου για την διάσχιση του “Pamir Road” με καρτερούσε στο ορεινό πέρασμα Ak Baital και το πανηγύρισα δεόντως! Στην υπόλοιπη διαδρομή ως την πόλη Os (Κιργιστάν), τα δυνατότερα σημεία ήταν τα δυο ορεινά περάσματα (Kasil Art 4.282 m., PassTarduk Pass 3.615 m.), η γαλάζια λίμνη Karakul και οι σκηνές καθημερινότητας των κατοίκων στην μεταξένια πόλη Os.


Έχοντας πραγματοποιήσει την υπέρβαση του “Pamir Road”, και με καταγεγραμμένα 10.200 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού, ξεκίνησε η επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη. Το οδοιπορικό μου στα χνάρια του εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού είχε πια ολοκληρωθεί, προσφέροντάς μου αλησμόνητες κεντροασιατικές εμπειρίες και συγκινήσεις. Τι έχω να σας προτείνω; Βάλτε οπωσδήποτε την Κεντρική Ασία στα ταξιδιωτικά σας πλάνα…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

Ταξιδιωτικό: Mε την BMW R 1300 GS στην Ορεινή Αρκαδία - Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

Στη Στεμνίτσα της πετρόκτιστης Αρκαδίας
Μητσάκης με BMW R 1300 GS στην Αρκαδία
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

30/11/2023

Ένα οδοιπορικό στα γεωγραφικά όρια της πανάρχαιας Αρκαδίας, στην καρδιά της Πελοποννήσου, μένει πάντα ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη του επισκέπτη ως μια δυνατή ταξιδιωτική εμπειρία που συγκλονίζει για τις έντονες εναλλαγές και αντιθέσεις του πανέμορφου τοπίου της τραχιάς αρκαδικής γης.

Η Βυτίνα, το όρος Μαίναλο, η Στεμνίτσα και η Δημητσάνα αποτελούν αναμφίβολα τους δημοφιλέστερους προορισμούς στη γη του Πάνα, ενώ ο επισκέπτης ξαφνιάζεται ευχάριστα από την απλότητα, τη φιλοξενία και τη ντομπροσύνη των ντόπιων, οι οποίοι δικαίως περηφανεύονται για την πλούσια μυθολογία και τη βαρύτιμη ιστορική παρακαταθήκη του τόπου τους.

Με προορισμό την αρκαδική κωμόπολη Στεμνίτσα, το δίτροχο σεργιάνι που πραγματοποίησα στην αρκαδική καρδιά της Πελοποννήσου έγινε με την ολοκαίνουρια BMW R 1300 GS / Option 719 Tramuntana (ευγενική παραχώρηση της BMW ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ Α.Ε). H οδήγηση της πράσινης (Aurelius Green Metallic) BMW R 1300 GS στη διαδρομή Αθήνα–Τρίπολη ήταν γρήγορη και απολαυστική, χάρη στον ολοκαίνουργιο boxer κινητήρα των 1.300 cc, τον ισχυρότερο boxer που έχει κατασκευάσει το βαυαρικό εργοστάσιο στην ιστορία του (145 ίππους στις 7.750 σ.α.λ.), ενώ από τις 4 χαρτογραφήσεις λειτουργίας (Eco, Rain, Road και Enduro), είχα επιλέξει τη Road.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Σύντομη η στάση στην κεντρική πλατεία της Βυτίνας για έναν ζεστό καφέ, ευκαιρία για αξιολόγηση των εντυπώσεων από τη μεγάλη Adventure μοτοσυκλέτα της BMW, που με καλωσόριζε στη νέα εποχή GS. Οι ανασχεδιασμένες αναρτήσεις της νέας R 1300 GS με εξέπληξαν καθοδόν για την ακρίβεια οδήγησης και την υποδειγματική σταθερότητα που πρόσφεραν. Παρεμπιπτόντως, στον εξοπλισμό του μοντέλου που οδηγούσα υπήρχε διαθέσιμη η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση DSA (Dynamic Suspension Adjustment) και το ηλεκτρονικό σύστημα ανύψωσης Adaptive Vehicle Height Control (AVHC).

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Αποχαιρετώντας τη Βυτίνα, ο στριφτερός οδικός άξονας που είχε ως φυσικό καταλύτη τις δασοσκέπαστες πλαγιές του Μαίναλου και το φαράγγι του Λούσιου, προσπέρασε τη Δημητσάνα και με οδήγησε στην πετρόκτιστη Στεμνίτσα (20 χλμ. νοτιοανατολικά της Βυτίνας). Δημιούργημα των φημισμένων Λαγκαδινών κτιστάδων, κτισμένη στη θέση που κάποτε δέσποζε η αρχαία αρκαδική πόλη Υψός, η Στεμνίτσα φωλιάζει σε υψόμετρο 1.080 μ. (στις δυτικές παρυφές του Μαίναλου) και μου αποκαλύφτηκε σταδιακά, με τα πυργόσπιτά της να ξεπροβάλλουν εντυπωσιακά μέσα από τον πράσινο μανδύα της φύσης.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Αυθεντικός ορεινός οικισμός του Μοριά, η Στεμνίτσα συνιστά ένα αυθεντικό μνημείο τοπικής αρχιτεκτονικής με μεγάλη παράδοση στην τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας και στην κατασκευή εκκλησιαστικών καμπανών και κηροπήγιων. Αυτές οι δραστηριότητες συντέλεσαν στην οικονομική άνθιση και ευμάρεια της Στεμνίτσας, η οποία εξελίχθηκε σταδιακά σ’ ένα αρκετά ευκατάστατο κεφαλοχώρι της Τουρκοκρατίας και των μετέπειτα χρόνων.

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Στη γνωριμία μου με την Στεμνίτσα γοητεύτηκα από τα καλαίσθητα αρχοντικά, τους επιβλητικούς πύργους και τις ιστορικές μεταβυζαντινές εκκλησίες της -μέσα στα πέτρινα όριά της κρύβονται περίπου 18 εκκλησίες. Ξεχωριστό ενδιαφέρουν είχαν οι εκκλησίες του Αγίου Νικολάου (14ου αιώνα), της Παναγίας Μπαθερώ (12ου αιώνα), των Τριών Ιεραρχών (17ου αιώνα) και της Ζωοδόχου Πηγής (όπου έγιναν τον Μάιο του 1821 οι συνεδριάσεις της Α΄ Πελοποννησιακής Γερουσίας).

Αρκαδία

Στις προτεραιότητές μου ήταν η επίσκεψη στο τοπικό Λαογραφικό Μουσείο (φιλοξενείται στο πυργόσπιτο του Χατζή, αλλά ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης) και στην Τεχνική Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας, η οποία συνεχίζει την παράδοση στην κατεργασία των πολύτιμων μετάλλων (στεγάζεται στο παλιό Δημοτικό Σχολείο).

Ελαφρύτερη κατά 12 κιλά από την προηγούμενη γενιά GS, η R 1300 GS αποδείχθηκε αρκετά ευέλικτη και ευκολοδήγητη μέσα στα σοκάκια της Στεμνίτσας. Με την πράσινη BMW R 1300 GS / Option 719 Tramuntana προσέγγισα έτσι διάφορα «μπαλκόνια» της Στεμνίτσας, απ’ όπου η πανοραμική θέα της αρκαδικής κωμόπολης ήταν άκρως αποκαλυπτική! Και φυσικά, θα ήμουν ασυγχώρητος αν δεν δοκίμαζα σ’ ένα από τα καφενεία της πλατείας (δίπλα ακριβώς στο καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται από το 1887) το παραδοσιακό γλυκό κουταλιού Λούσιου -αξεπέραστη γεύση με συνταγή γιαγιάς!

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Η ώρα της επιστροφής στο κλεινόν άστυ είχε δυστυχώς φτάσει! Μπροστά μου στεκόταν η ανανεωμένη BMW R 1300 GS, το κορυφαίο μοντέλο των μεγάλων μοτοσυκλετών Adventure. Κοιτάζοντάς την κατάματα στον πολυσυζητημένο προβολέα της Matrix LED, συμφώνησα ότι η BMW, στην ολοκαίνουργια γενιά της απόλυτης best seller της, είχε αλλάξει σχεδόν τα πάντα! Εκτός από την αυθεντική οδηγική απόλαυση GS!

Αρκαδία με BMW R 1300 GS

Καθώς η Στεμνίτσα χανόταν σταδιακά μέσα από τους καθρέπτες της πράσινης BMW R 1300 GS, ένοιωσα επιτακτική την ανάγκη να πατήσω φρένο, να κοντοσταθώ για λίγο και να κοιτάξω πίσω μου. Δεν ήταν μόνο τα μνημειακά αποτυπώματα της Ιστορίας και της θρησκείας που με καθήλωσαν εδώ στην πετρόκτιστη καρδιά της αρκαδικής γης. Ήταν επίσης η δύναμη του ορεινού τοπίου, που μέσα από το θέαμα των βουνοκορφών τ’ οποίο συγκλονισμένος αντίκριζα, έβαζε την τελευταία, εμπνευσμένη πινελιά στον σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής της ασυμβίβαστης αρκαδικής φύσης. Ήταν η στιγμή που την ψυχή μου πλημμύρισαν τα λόγια του ποιητή μας, Κωνσταντίνου Καβάφη:

"Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κι εγώ τη φύση λίγο…

όλα ωραία και μεγάλα, φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά…"