Κωνσταντίνος Μητσάκης - Απίστευτη ταλαιπωρία στο Πακιστάν από... πλαστό ελληνικό έγγραφο της ΕΛΠΑ!

Κατασχέθηκε η μοτοσυκλέτα της QJMOTOR, και έγινε μεγάλος αγώνας για να μπορέσει ο Έλληνας αναβάτης να συνεχίσει το ταξίδι του
Η ΕΛΠΑ εκδίδει πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

17/7/2024

Μια απίστευτη ταλαιπωρία βίωσε ο γνωστός ταξιδιώτης μοτοσυκλέτας και συνεργάτης του ΜΟΤΟ, Κωνσταντίνος Μητσάκης στο Πακιστάν, όπου οι τελωνιακοί κατέσχεσαν τη μοτοσυκλέτα με την οποία ταξίδευε στη διαδρομή του QJ TRANS ASIA 2024, πληροφορώντας τον πως το έγγραφο Carnet De Passages en Douane για τη μοτοσυκλέτα του Κ. Μητσάκη που εξέδωσε η ΕΛΠΑ ήταν πλαστό (μη έγκυρο)! Σημειώστε πως το CDP αποτελεί τελωνειακό έγγραφο που ταυτοποιεί το όχημα του ταξιδιώτη σε έναν σημαντικό αριθμό χωρών στον κόσμο, με τη FIA να είναι υπεύθυνη για αυτό.

Αποτέλεσμα του πλαστού εγγράφου της ΕΛΠΑ ήταν να ξεκινήσει γολγοθάς προσπαθειών από την QJMOTOR, τον Κ. Μητσάκη, τον Έλληνα Πρόξενο στο Ισλαμαμπάντ, και τον Επίτημο Πρόξενο της Ελλάδας στη Λαχώρη για να μπορέσει να αποδεσμευτεί η μοτοσυκλέτα, και να συνεχιστεί το ταξίδι.

Ακολουθεί η σειρά των γεγονότων, όπως μας την εξιστορεί ο Κ. Μητσάκης: "Αυτά που άκουγα από τους Πακιστανούς τελωνιακούς του συνοριακού φυλακίου Wahga (σύνορα Πακιστάν - Ινδίας) μού φαίνονταν εξωπραγματικά! Το Carnet De Passages που είχα εκδώσει από την ΕΛΠΑ, έχοντας καταβάλει το ποσό των 3.000 ευρώ ως εγγύηση, ήταν πλαστό (μη έγκυρο) σύμφωνα με το e-mail που είχε σταλεί στο συνοριακό τελωνείο από την FIA (επισυνάπτω)!

FIA, ΕΛΠΑ

Εδώ και 4 χρόνια η ΕΛΠΑ δεν είναι μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας FIA (Federation Internationale de I’ Automobile) και κατά συνέπεια δεν έχει την δικαιοδοσία να εκδίδει Carnet! Με λίγα λόγια, κάποιοι στην Ελλάδα παρανομούν -και κερδοσκοπούν- εκδίδοντας έγγραφα που δεν είναι νόμιμα και αυθεντικά!

Κατάσχεση

Οι τελωνειακές αρχές κατάσχεσαν την μοτοσυκλέτα κι εγώ κατέλυσα σ’ ένα κοντινό ξενοδοχείο, απ’ όπου ξεκίνησα έναν μαραθώνιο επικοινωνιών με Ελλάδα και με τις Ελληνικές διπλωματικές Αρχές στο Πακιστάν. Κατόπιν έντονων πιέσεών μου, η ΕΛΠΑ απέστειλε ένα γελοίο e-mail στο τελωνείο, τ’ οποίο δεν έγινε αποδεκτό λόγω ψευδών και ανακριβειών.

Ελληνικό Προξενείο

Ευτυχώς, χάρη στη πολύτιμη βοήθεια και διαμεσολάβηση του Έλληνα Πρόξενου στο Ισλαμαμπάντ Ευάγγελου Μπατιστάτου και του Επίτιμου Πρόξενου της Ελλάδας στη Λαχώρη Shahbaz Agha (τους οποίους και ευχαριστώ θερμά), κάμφθηκαν οι αρχικές αντιρρήσεις των τελωνιακών Αρχών και δέχτηκαν να αποδεσμεύσουν την μοτοσυκλέτα μόνο στη περίπτωση προσκόμισης νέου, έγκυρου Carnet.

Carnet de passages από Γερμανία

Με την προϋπόθεση όμως να εξέλθω από το Πακιστάν από την ίδια συνοριακή είσοδο που είχα μπει (και όχι από την Ινδία), αφού σύμφωνα με τον τελωνιακό διευθυντή είχα εισέλθει στη χώρα “παράνομα”, με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα της μοτοσυκλέτας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Μια βδομάδα αργότερα παρέλαβα ένα καινούριο Carnet από την ADAC Γερμανίας. Κι αφού αποδεσμεύθηκε η μοτοσυκλέτα και μου επιστράφηκε, συνεχίζω πλέον την διαδρομή του QJ TRANS ASIA προς τα αφγανικά σύνορα και κατόπιν για την περιοχή της Κεντρικής Ασίας..."

ΕΛΠΑ

Ευχόμαστε καλό ταξίδι στον Κ. Μητσάκη, και ελπίζουμε να επιληφθούν του θέματος οι ελληνικές αρχές, ώστε να μην συνεχίσει η ΕΛΠΑ να εκδίδει μη έγκυρα ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά και να ελεγχθεί για τα έγγραφα που έχει ήδη εκδώσει και για τα οποία κάποιοι έχουν εισπράξει μεγάλα χρηματικά ποσά.

2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape: Στη γη των ταράνδων

Η ώρα της επιστροφής
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/5/2019

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ολοκλήρωσε παρέα με τον γιο του Γιώργο το πρώτο μισό του ταξιδιού τους φτάνοντας στο Βόρειο Ακρωτήρι, και πλέον ετοιμάζονται για την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη:

"Το Ελσίνκι όπου αποβιβαστήκαμε ήταν η αφετηρία του τελευταίου σκέλους του ταξιδιού μας “Cape 2 Cape”. Μόλις 1.500 χλμ. μας χώριζαν πλέον από το βορειότερο χερσαίο ακρωτήρι της Ευρώπης. Πατέρας και γιος βλέπαμε μπροστά μας μόνο Nordkapp, τ’ οποίο φάνταζε στο μυαλό μας ως το πολυπόθητο ταξιδιωτικό "λάφυρο" που θέλαμε διακαώς να κουρσέψουμε.


Σε δυο πράγματα επιστήσαμε την προσοχή μας οδηγώντας τις επόμενες μέρες την Honda Africa Twin 1000 ADV προς τον νορβηγικό βορρά: στα χαμηλά όρια ταχύτητας των φιλανδικών δρόμων και στους αμέριμνους ταράνδους.
Τι άλλο είχαμε να φοβηθούμε; Μα φυσικά τις καιρικές συνθήκες, που για την εποχή του ταξιδιού μας αποτελούσαν τον βασικότερο παράγοντα προσέγγισης του Nordkapp –ήταν τέλη Απριλίου και οι θερμοκρασίες κυμαίνονταν από -5 C έως 4 °C. Ναι μεν ο δρόμος ήταν ανοικτός από τα χιόνια, όμως, οι απρόβλεπτες διακυμάνσεις και μεταβολές του καιρού (μια πυκνή χιονόπτωση ή μια σφοδρή καταιγίδα) μπορούσαν να μας ακινητοποιήσουν καθοδόν. Εντέλει, κανένα δυσάρεστο σενάριο δεν επικράτησε. Ήλιος με δόντια και ο υδράργυρος να μην ξεκολλά από τους 0 °C…


Η στάση μας στην φιλανδική πόλη Rovaniemi ήταν επιβεβλημένη για δύο λόγους. Εμείς θέλαμε –σαν δυο χαζοτουρίστες– να περιηγηθούμε στο χωριό του Αι-Βασίλη και να αγοράσουμε χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια, ενώ η μοτοσυκλέτα μας ήθελε να απαθανατίσει την παρουσία της στον Αρκτικό Κύκλο. Τελικά μείναμε όλοι ικανοποιημένοι…
Για πολλούς μοτοσυκλετιστές, το Nordkapp αντιπροσωπεύει ένα ταξίδι–όνειρο ζωής. Κι όχι άδικα, αφού τα ειδυλλιακά σκανδιναβικά τοπία, οι γεωγραφικές συντεταγμένες του μακρινού βορρά, η θέα του απέραντου Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού, η διάσημη αφαιρετική υδρόγειος σφαίρα του νορβηγικού ακρωτηρίου, όλα αυτά –αλλά και πολλά ακόμα– αποτελούν τις Σειρήνες που έλκουν τους ρομαντικούς μοτο-ταξιδιώτες στο ιδιότυπο προσκύνημα του Nordkapp.


Ήταν απόγευμα, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, όταν η Honda Africa Twin 1000 ADV φρενάρισε στην άκρη του γκρεμού, στην βόρεια άκρη της Ευρώπης. Με τα συναισθήματα να κάνουν πάρτι, αγκάλιασα τον μικρό συνεπιβάτη μου –που κάθε άλλο πάρα "μικρός" αποδείχθηκε για ένα τόσο απαιτητικό ταξίδι– και του πρόσφερα το καλύτερο δώρο ever: την υδρόγειο σφαίρα του Nordkapp. Και φυσικά, ο ίδιος το πανηγύρισε ανάλογα.


Ποιο ήταν όμως το δώρο που χάρισα στον εαυτό μου; Είχα φτάσει στο βορειότερο χερσαίο ακρωτήριο της Ευρώπης, παρέα με τον γιό μου, ταξιδεύοντας μαζί στην ίδια σέλα. Είχα επιστρέψει μετά από 28 χρόνια στο Nordkapp με την καλύτερη παρέα, τον Γιώργο…"

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery