Νέο BMW S1000RR 2019

Από πλάγια οδό (μία ακόμη) επιβεβαίωση
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

7/7/2018

Ελπίζαμε να το δούμε στην EICMA τον Νοέμβριο του ’17, ως φετινό μοντέλο, όμως η πολύαναμενόμενη ανανέωση του S1000RR έρχεται όπως όλα δείχνουν τον Οκτώβριο στην Intermot, το μεγάλο διεθνές σαλόνι μοτοσυκλέτας στην Γερμανία που διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια, ή το αργότερο στην EICMA τον Νοέμβριο. Σε κάθε περίπτωση οι πόντοι που συλλέγουν οι πιθανότητες να το δούμε ως μοντέλο του ’19 ξεπερνούν κατά πολύ το όριο εκείνο που καθιστούν την είδηση άξια παρακολούθησης, επιβάλλοντας να ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά. Κι αυτό γιατί πέρα από διάφορες μικρές και μεγάλες αναφορές από τους ανθρώπους του εργοστασίου, η αναφορά του κ. Genesio Bevilacqua διευθυντή της Althea Racing σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, σφραγίζει με λίγο πιο επίσημο τρόπο, την έλευση του νέου S1000RR από την νέα χρονιά.

Η Althea Racing είναι η ομάδα που φέρνει την BMW στο World Superbike Championship αλλά και στο European Superstock 1000 Championship, διατηρώντας ευθεία γραμμή επικοινωνίας μαζί τους. Κι αυτό γιατί όπως εξηγεί ο ίδιος ο κ. Bevilacqua στον Ιταλό δημοσιογράφο, Gianmaria Rosati, η BMW ακολουθεί το Ιαπωνικό μοντέλο συνεργασίας με τις επαγγελματικές ομάδες που είναι η από κοινού εξέλιξη της μοτοσυκλέτας, σε αντίθεση με τους Ιταλούς της Aprilia και της Ducati, που σου πουλούν την μοτοσυκλέτα και τέλος.

H τωρινή BMW S 1000 RR της Althea Racing

Η μεγάλη διαφορά είναι πως η Ducati σου την παραδίδει στο τελικό στάδιο εξέλιξης, έτοιμη να την ρυθμίσεις και να αγωνιστείς, ενώ η BMW, όπως η Yamaha και η Kawasaki, θα δουλέψει μαζί σου εξελίσσοντας τα ηλεκτρονικά της μοτοσυκλέτας. Μετακυλίοντας έτσι ένα μεγάλο βάρος της εξέλιξης στην ομάδα, με αντάλλαγμα την απόκτηση της μοτοσυκλέτας και την υποστήριξη του εργοστασίου, υπογράφοντας δηλαδή έναν κανονικό μνημόνιο συνεργασίας, η Althea Racing καταλήγει στο τέλος μία πλήρως εργοστασιακή ομάδα και ταυτόχρονα σε διαρκή επικοινωνία με την BMW.

Για αυτό και είναι προβληματισμένοι, δίνοντας ταυτόχρονα και την είδηση, πως όταν δούμε το S1000RR στα σαλόνια του ’18 θα είναι πολύ αργά για να ξεκινήσει η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας για την επόμενη σεζόν του WSBK, πόσο μάλλον όταν η ομάδα θα χρειαστεί να στελεχωθεί εκ νέου με αναβάτες.

Είναι ήδη πολύ αργά και τώρα, για να ξεκινήσει κανείς τις δοκιμές, εξελίσσοντας την επόμενη αγωνιστική έκδοση της S1000RR, πόσο μάλλον μόλις μερικούς μήνες πριν τον πρώτο αγώνα. Κι αυτό γιατί το ζήτημα σύμφωνα με τον κ. Bevilacqua, είναι τα ηλεκτρονικά απέναντι στον ανταγωνισμό. Η S1000RR κυριάρχησε από την πρώτη στιγμή ως κορυφαία superbike, ήταν η δυνατότερη και μάλιστα με τρόπο αποδοτικό, όμως σιγά-σιγά ο ανταγωνισμός κατάφερε να την φτάσει, ιδιαίτερα από την στιγμή που η BMW δεν επένδυσε τόσο όσο θα έπρεπε, στην εξέλιξη των ηλεκτρονικών για αγωνιστική χρήση. Αυτό θα της έδινε το προβάδισμα και για τις μοτοσυκλέτες παραγωγής, όπου επίσης η τεχνολογία έχει κάνει άλματα και ο ανταγωνισμός έχει επενδύσει ξοδεύοντας απίστευτο χρόνο, ένα παράδειγμα που ισχύει για όλους αλλά εκφράζεται πιο δυνατά από τις Ducati και Aprilia.

Ιδιαίτερα για αυτούς τους δύο, ο διευθυντής της Althea λέει πως πλέον έχουν ισοφαρίσει την BMW στο σύνολο από εκεί που απήχαν αρκετά, ενώ βήματα εμπρός έχουν γίνει και από την Yamaha, την στιγμή που ο συνδυασμός Rea και Kawasaki είναι σαρωτικός και σε σημείο που αυτή την στιγμή δεν πλησιάζεται εύκολα.

Για αυτό τον λόγο η Ιταλική ομάδα που μέχρι το 2015 έτρεχε με Aprilia και Ducati, και από το 2016 με BMW, δεν γνωρίζει αν θα συνεχίσει και τον επόμενο χρόνο την συνεργασία της με το Γερμανικό εργοστάσιο. Αν η BMW δεν τους δώσει σύντομα μία απάντηση με ένα πολύ σφιχτό πλάνο συνεργασίας, καθώς ο χρόνος πιέζει, τότε θα πρέπει να βρουν μία διαφορετική συνεργασία, την στιγμή που έχει ακουστεί πολύ συχνά και το όνομα του Tom Sykes αν παραμείνουν στην στέγη της BMW!

Ο λόγος όμως που οι Ιταλοί δεν έχουν ακόμη πάρει το νέο S1000RR, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικός, καθώς δεν αποκλείεται η BMW να θέλει μία πιο άμεση, πιο προσωπική ενασχόληση με το WSBK με την πλήρη εμπλοκή της. Στοιχείο που φοβάται και ο LORIS BAZ, καθώς γενικότερα η επόμενη σεζόν έχει για εκείνον πολλά σενάρια.

Στρόφαλος με αντίθετη περιστροφή

Η αιτία της καθυστέρησης της ανανέωσης του S1000RR μπορεί ωστόσο να είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή, καθώς υπάρχει έντονη φημολογία πως ο νέος κινητήρας θα έχει στρόφαλο που περιστρέφεται αντίθετα από τους τροχούς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειώνει την αδράνεια από το γυροσκοπικό φαινόμενο, κάνοντας πολύ πιο εύκολο να πιέσεις την μοτοσυκλέτα να στρίψει απότομα, ενώ φρενάρεις από πολλά χιλιόμετρα. Ταυτόχρονα όμως απαιτεί περισσότερα κινούμενα μέρη, ώστε να κατευθύνεις την περιστροφή αυτή στο κιβώτιο και στην τελική μετάδοση, αυξάνοντας έτσι την ροπή αδράνειας και επηρεάζοντας την ιπποδύναμη εξαιτίας –ακριβώς- των περισσότερων κινούμενων μερών.

Το θέμα είναι πως από το 2016 και μετά, δεν υπάρχει καμία μοτοσυκλέτα στα MotoGP που ο στρόφαλός της να μην περιστρέφεται αντίστροφα από τους τροχούς, κι αυτό γιατί το όφελος από την αμεσότητα στο πλάγιασμα, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από την χαμένη ιπποδύναμη στην τελική μετάδοση. Κυρίως γιατί τα εξελιγμένα μέταλλα που χρησιμοποιούνται στα MotoGP και πάντα με δεδομένο την μικρή διάρκεια ζωής, εγγυόνται το μικρό βάρος και την σχετικά μικρή απώλεια.

Βέβαια στην κορυφαία κατηγορία η πρακτική αυτή δεν ήταν ποτέ άγνωστη, και ήταν η Honda που το 1987 με την θρυλική NSR500 την εγκαινίασε και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, σαρώνοντας τα πρωταθλήματα στα 500… ωστόσο είναι αυτό ακριβώς το θέμα: Πρόκειται για μία διάταξη που με ελάχιστες εξαιρέσεις όταν μιλάμε για μοτοσυκλέτες δρόμου με πολλά άλογα, δεν χρησιμοποιείται συχνά. Και οι λόγοι είναι οι παραπάνω.

Αν πράγματι λοιπόν το νέο S1000RR έχει στρόφαλο που περιστρέφεται αντίστροφα από τους τροχούς, τότε χαλάλι στην αναμονή διότι η BMW θα έχει φέρει ένα νέο διαμάντι στην κατηγορία, ακριβώς όπως ήταν –και είναι- ο προκάτοχός του. Ταυτόχρονα βέβαια θα πρέπει η ιπποδύναμη όχι μόνο να διατηρείται, αλλά να περάσει τον ανταγωνισμό, πράγμα εξίσου δύσκολο, με όλα τα παραπάνω ζητήματα να ισχύουν, και την Ducati να φέρνει ένα V4 που υπόσχεται την ίδια εκρηκτικότητα με το μεγαλύτερο κατά εκατό κυβικά αδερφάκι του, που ήδη μας έχει εντυπωσιάσει.

Superbike test: Ducati Panigale V4S vs Aprilia RSV4RF
Στις Σέρρες, στα Μέγαρα και στο δρόμο

Υπάρχει επίσης και η φήμη για μία αντίστοιχη κίνηση όπως της Ducati, από την Aprilia αυτή την φορά, με ανανέωση του V4 που είναι ήδη άκρως ανταγωνιστικός και ταυτόχρονα με μία έκδοση στα 1.100 κυβικά που μπορεί να κοντράρει ευθέως την «φτιαγμένη για track-days» Panigale!

Δεν περιμένει κανείς από την BMW να μην στοχεύσει την κυριαρχία στην κατηγορία, από την στιγμή μάλιστα που την κράτησε για τόσο πολύ, αν θα το κάνει όμως με κάτι τόσο εξελιγμένο παραμένει ερωτηματικό, μεγαλύτερο από το πότε θα εμφανιστεί μπροστά μας. Διατηρώντας ή ακόμα καλύτερα, αυξάνοντας την ιπποδύναμη, προσθέτοντας κινούμενα μέρη, κι όλα αυτά την στιγμή που ο κινητήρας θα είναι έτοιμος για τις “Euro5” προδιαγραφές –αλλιώς πιο το νόημα- το νέο S1000RR θα στρίβει και καλύτερα σε αγωνιστικό ρυθμό. Ένας συνδυασμός λοιπόν που ακόμα περισσότερο αυξάνει την διάθεση της Althea να περιμένει τους Γερμανούς μέχρι και την τελευταία στιγμή, και ταυτόχρονα καθιστά άκρως επιτακτική την ανάγκη για ολική επανεξέταση των ηλεκτρονικών. Η BMW έχει λοιπόν εξαιρετικά πολύπλοκο έργο μπροστά της κι αυτό μας κεντρίζει το ενδιαφέρον ακόμη περισσότερο

Ετικέτες

EICMA 2024: Phelon & Moore - Αναβίωση για τη βρετανική μάρκα που έκλεισε πριν από έξι 10ετίες

Πρώτη παρουσίαση στην EICMA - Made in China και αυτή - Αρχή με 2 μοτοσυκλέτες και 2 scooters
Phelon and Moore EICMA 2024
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

11/11/2024

Το ξεχασμένο όνομα της βρετανικής Phelon & Moore αναβιώθηκε και η νέα εταιρεία παρουσίασε στο Μιλάνο τις πρώτες δύο μοτοσυκλέτες της αλλά και δύο scooters.

Δεν είναι τυχαίο που δυσκολεύεστε να φέρετε στη μνήμη σας κάποιο ιστορικό στοιχείο ή μια μοτοσυκλέτα της Phelon & Moore (P&M) και νιώθετε έντονη την ανάγκη για γκουγκλάρισμα, ειδικά αν δεν είστε από εκείνους που ασχολούνται συστηματικά με την ιστορία των δύο τροχών ή με τις κλασσικές μοτοσυκλέτες.

Phelon and Moore

Ίσως το όνομα Panther να σας είναι πιο οικείο γιατί έτσι έγιναν κυρίως γνωστές οι μοτοσυκλέτες της βρετανικής εταιρείας -από τις αρχές του 1920 και έπειτα- που ιδρύθηκε στο Yorkshire της Αγγλίας το 1904, από τον Joah Phelon και τον μηχανικό Richard Moore. Ο Moore μπήκε στην εταιρεία έπειτα από τον θάνατο του ανηψιού του Phelon, Harry Rayner, σε τροχαίο δυστύχημα με την εταιρεία να ονομάζεται αρχικά Phelon & Rayner.

Αυτό που χαρακτήριζε τις μοτοσυκλέτες της Phelon & Moore ήταν οι καινοτομίες που τις έκαναν να ξεχωρίζουν αλλά και η φήμη που απέκτησαν ως πολύ ποιοτικές και αξιόπιστες μεταξύ των δύο πολέμων, ενώ ήταν δημοφιλείς και με side car. 

Οι P&M χρησιμοποιούσαν μετάδοση με αλυσίδα από το 1902, λίγο αργότερα ήρθαν και τα κιβώτια ταχυτήτων (δύο στην αρχή και έπειτα τέσσερεις) ενώ σήμα κατατεθέν τους ήταν ο μονοκύλινδρος κινητήρας που αποτελούσε ενεργό μέρος του πλαισίου και είχε περιστραφεί ολόκληρος μέσα στο πλαίσιο κατά 40 μοίρες (κινητήρας sloper). Το πρώτο πρωτότυπο έκανε την εμφάνισή του το 1900 με τα χειροποίητα μοντέλα να κατασκευάζονται και να πωλούνται μεταξύ 1901 και 1903. 

Phelon and Moore EICMA 2024

Σύμφωνα και με σχετικές αναφορές κάποιοι πιστεύουν ότι η P&M, ενσωματώνοντας όλα τα παραπάνω, ήταν η πρώτη που ξέφυγε από τα ποδήλατα με κινητήρα και δημιούργησε την πρώτη πραγματική μοτοσυκλέτα. 

Αυτό το χαρακτηριστικό παρέμεινε μέχρι και το οριστικό κλείσιμο της εταιρείας το 1966, με την P&M να βρίσκεται ήδη σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης από το 1962. Τα οικονομικά προβλήματα ξεκίνησαν τον 'B ΠΠ γιατί σε αντίθεση με τον 'A ΠΠ, η P&M δεν ήταν ανάμεσα στις εταιρείες που κατασκεύασαν μοτοσυκλέτες μαζικά για τον στρατό.

Η προσπάθεια αναβίωσης το ονόματος της P&M ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια από ένα γκρουπ επενδυτών και τώρα 58 χρόνια μετά έγινε και η αναβίωση της Phelon & Moore στη EICMΑ με δύο μοτοσυκλέτες και δύο scooter που κατασκευάζονται στην Κίνα.

Η πρώτη μοτοσυκλέτα και εκείνη με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι Capetown, ένα όνομα που δεν επιλέχθηκε τυχαία αφού η P&M θέλει να συνδεθεί με το παρελθόν της και η πρωτεύουσα της Ν. Αφρικής ήταν και ο τελικός προορισμός του τεράστιου ταξιδιού των Theresa Wallach και Florence Blenkiron, με τις δύο γυναίκες να ξεκινούν από το Λονδίνο και να διασχίζουν κάθετα την Αφρική περνώντας μέσα από τη Σαχάρα χωρίς βοήθεια, στη σέλα μιας Panther.

Phelon and Moore EICMA 2024

Η Capetown δεν αντιγράφει άλλη μοτοσυκλέτα και ξεχωρίζει με τη σχεδίασή της, έχει πλαίσιο χωροδικτύωμα, μονόμπρατσο ψαλίδι και πλούσιο στάνταρ εξοπλισμό αφού σε αυτόν περιλαμβάνεται TFT οθόνη επτά ιντσών που προφέρει πλοήγηση και συνδεσιμότητα, αλλά και σύστημα ανίχνευσης τυφλού σημείου, ρυθμιζόμενη ζελατίνα, traction control, σύστημα παρακολούθησης πίεσης ελαστικών, ρυθμιζόμενο ABS με λειτουργία off-road και full LED σώματα.

Η μοτοσυκλέτα ζυγίζει με το ρεζερβουάρ της γεμάτο 240 κιλά και για την κίνησή της χρησιμοποιεί ένα εν σειρά δικύλινδρο μοτέρ 693 κ.εκ. με δύο εκκεντροφόρους στην οχταβάλβιδη κεφαλή του και απόδοση 74 ίππους και 6,93 κιλά ροπή. Η Capetown 

Απλώς ικανοποιητική βαφή, προσεγμένο design που δείχνει ότι κάποιος όντως ασχολήθηκε με τη σχεδίαση της μοτοσυκλέτας και καλή συναρμογή πλαστικών είναι αυτά που είδαμε από κοντά για την Capetown που θα είναι διαθέσιμη σε δύο εκδόσεις, μία με χυτές αλουμινένιες και μία με ακτινωτές ζάντες, αλλά και με εννέα κιλά επιπλέον βάρους.

​   Phelon and Moore

Επόμενη είναι η cruiser Panther, η μοτοσυκλέτα που είναι απορίας άξιο που πήρε το πλέον αναγνωρίσιμο όνομα της P&M αφού ανήκει σε μια κατηγορία με σχετικά περιορισμένο ενδιαφέρον στην Ευρώπη -όχι όμως στην Ασία ή την άλλη μεριά του Ατλαντικού. 

Αυτή η μοτοσυκλέτα φέρει V2 κινητήρα 573 κ.εκ. με μέγιστη ισχύ 54 ίππων στις 8.500 σ.α.λ. και 4,94 κιλά ροπής στις 8.500 και 6.500 σ.α.λ. αντίστοιχα. Και η Panther που θυμίζει αρκετά Softail στο πίσω μέρος της θα παραχθεί σε δύο εκδόσεις, την C και την S με την πρώτη να φέρει μπόλικο χρώμιο και τροχούς 16 ιντσών με "χοντρά" ελαστικά, ενώ στην S το χρώμιο απουσιάζει ο τροχός μπροστά είναι 19 ιντσών και η γενικότερη αισθητική βγάζει περισσότερη "κακία". Βάρος 246 και 249 γεμάτα κιλά για την S και την C αντίστοιχα. 

Η P&M είχε και scooter πριν από εξήντα και πλέον χρόνια και η νέα εταιρεία σκοπεύει επίσης να έχει στην γκάμα της scooter με την αρχή να γίνεται με δύο μοντέλα εντελώς διαφορετικής προσέγγισης αλλά με το ίδιο όνομα, Panthette.

Phelon and Moore Panthette S

Το πρώτο είναι το Panthette S, ένα μικρού κυβισμού scooter με 16άρη εμπρός τροχό και 14 πίσω που θα είναι διαθέσιμο με δύο υγρόψυκτος κινητήρες, 125 και 200 κ.εκ. με απόδοση 12 και 17 ίππων αντίστοιχα και βάρος στα 142 κιλά γεμάτο. 

Στοιχεία του στάνταρ εξοπλισμού που προκαλούν εντύπωση είναι η κάθετη TFT οθόνη πληροφοριών με διαγώνιο στις επτά ίντσες και το σύστημα ανίχνευσης τυφλού σημείου (!), ενώ κάτω από τη σέλα χωρά δύο κράνη σύμφωνα με τον κατασκευαστή του.

​   Phelon and Moore

Το δεύτερο scooter είναι το Panthette X, με adventure αισθητική και διάθεση για να κινηθεί και στο χώμα με ακτινωτούς τροχούς και ζάντες 14 και 13 ιντσών εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Και εδώ η οθόνη είναι επτά ιντσών αλλά οριζόντιας διάταξης με τον εξοπλισμό να περιλαμβάνει το σύστημα ανίχνευσης τυφλού σημείου όπως και μεγάλες προστατευτικές χούφτες αλλά και θερμαινόμενα γκριπ. Το πιρούνι μπροστά είναι ανεστραμμένο 41 χλστ. και δύο αμορτισέρ με ξεχωριστό δοχείο φροντίζουν για την πίσω ανάρτηση.

Το Panthette X θα είναι διαθέσιμο ως 125 αλλά και 300 με την απόδοση στους 12 και 24 ίππους αντίστοιχα. Μένει να δούμε αν και πότε τα συγκεκριμένα μοντέλα θα έρθουν και στην ελληνική αγορά αφού μέχρι στιγμής δεν έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από κάποιον έμπορο.