Rictor Skyrider X1 - Κινέζικη η πρώτη ιπτάμενη ηλεκτρική "μοτοσυκλέτα" 

Παρουσιάστηκε στη φετινή CES 2025 - Στόχος να μπει στην παραγωγή το 2026
Rictor Skyrider X1
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

10/1/2025

Το ιπτάμενο Rictor Skyrider X1 παρουσιάστηκε στη φετινή Έκθεση Consumer Electronics στο Λας Βέγκας των Ηνωμένων Πολιτειών ως η πρώτη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα που μπορεί να πετάξει.

Χωράει πολλή συζήτηση αν το Rictor Skyrider X1 είναι όντως μοτοσυκλέτα, μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιεί έναν τροχό στο εμπρός μέρος του και έναν στο πίσω για να κινείται όταν βρίσκεται στο έδαφος. Όπως και το αν είναι η πρώτη ιπτάμενη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα αφού η τσέχικη UDX έχει παρουσιάσει από πέρσι τη δική της πρόταση ως concept, με το AirWolf να μην κλείνει τον χειριστή του σε κουβούκλιο, να έχει τιμόνι και θέση μοτοσυκλέτας, αλλά όχι ρόδες. Ωστόσο το πρωτότυπο που δοκιμάζεται είναι ακόμη υπό κλίμακα.

Όπως και να έχει το Skyrider X1 μπορεί να κινηθεί σύμφωνα με τη Rictor ως δίκυκλο με ταχύτητα έως και τα 70 χλμ./ώρα με τους βοηθητικούς τροχούς να αναπτύσσονται όταν προσγειώνεται ενώ δεν διευκρινίζεται αν παραμένουν έτσι όσο βρίσκεται στο έδαφος. Στον αέρα η ταχύτητα φτάνει τα 100 χλμ./ώρα.

Rictor Skyrider X1

Ο "αναβάτης" είναι κλεισμένος σε κουβούκλιο και χρησιμοποιεί τιμόνι αυτοκινήτου, όπως φαίνεται και στη σχετική φωτογραφία, η οποία αποκαλύπτει ότι το Skyrider X1, δεν είναι ακριβώς πρωτότυπο όπως υποστηρίζουν οι άνθρωποι της θυγατρικής της Kuickwheel που κατασκευάζει πατίνια, σκούτερ και ποδήλατα, όλα ηλεκτρικά. Πρόκειται concept, μια ιδέα που πήρε φυσική μορφή και έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να φτάσει στο στάδιο του πρωτότυπου και να πετάξει έστω και δοκιμαστικά. 

Το "ξεγυμνωμένο" πιλοτήριο με τους πρόχειρα κολλημένους σωλήνες και η πόρτα που... πέφτει καθώς ανοίγει είναι απτές αποδείξεις ενώ δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη τίποτα από εξαρτήματα, όργανα και ηλεκτρονικά συστήματα για να μπορεί να κάνει το Skydiver X1 τα εντυπωσιακά πράγματα που ισχυρίζονται οι άνθρωποι της Rictor.

Το Skyrider X1 φέρει τέσσερεις ηλεκτρικούς κινητήρες με τον καθένα να δίνει κίνηση σε οχτώ έλικες, με τους άξονες στους οποίους στηρίζονται να αναδιπλώνονται ότι βρίσκεται στο έδαφος.

Rictor Skyrider X1

Τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή του μονοθέσιου Skydiver X1 είναι το αλουμίνιο και τα ανθρακονήματα ώστε το βάρος να κρατηθεί χαμηλά και αυτό να μπορεί να απογειώνεται έχοντας ωφέλιμο "φορτίο" της της τάξης των 100 κιλών.

Το ιπτάμενο όχημα της Rictor θα φέρει σύστημα που θα του επιτρέπει να απογειώνεται και να προσγειώνεται αυτόματα αλλά και αυτοματοποιημένο σύστημα πτήσης το οποίο θα μπορεί να επιλέξει και τη βέλτιστη διαδρομή στο εναέριο χώρο του αστικού περιβάλλοντος. 

Η ιπτάμενη "μοτοσυκλέτα" θα μπορεί επίσης να προσαρμόζει την πορεία της ανάλογα με τις αλλαγές στο περιβάλλον που πετάει συμπεριλαμβανομένης και της αλλαγής του καιρού. Στη θεωρία τουλάχιστον οι Κινέζοι δεν έχουν αφήσει τίποτα στην τύχη, ούτε στην ασφάλεια. Ισχυρίζονται ότι το Skyrider μπορεί να πετάξει με ασφάλεια ακόμη και αν ένα από τα μοτέρ του σταματήσουν να λειτουργούν ενώ φέρει και αλεξίπτωτο, για καλό και για κακό.

Rictor Skyrider X1

Το Skydiver X1 θα είναι διαθέσιμο σε δύο εκδόσεις SL και SX με τη διαφορά να εντοπίζεται στη χωρητικότητα της μπαταρίας. Η μικρότερη θα είναι 10,5 kWh και η δεύτερη 21 kWh ενώ από ότι καταλαβαίνουμε διαφορετική θα είναι και η χημεία τους αφού η μικρότερη φορτίζει με τη μισή ταχύτητα από τη μεγαλύτερη -24 και 50 kW αντίστοιχα. Χωρίς να διευκρινίζεται για ποια από τις δύο η Rictor δίνει μέγιστο χρόνο πτήσης τα 40 λεπτά που είναι μάλλον υπεραισιόδοξο νούμερο ακόμη και για τη μεγαλύτερη μπαταρία.

Η Rictor θέλει να βγάλει στην παραγωγή ένα τόσο προηγμένο όχημα υπολογίζοντας ότι θα κοστίζει μόλις το ένα τρίτο της τιμής που έχουν αντίστοιχα ανταγωνιστικά οχήματα VTOL σήμερα δηλαδή λίγο κάτω από 50.000 ευρώ.

 

500.000€ πληρώνουν οι μισοί οδηγοί για να είναι στην Moto2 αντί να πληρώνονται

Αναλόγως ομάδας μπορεί να πέσει στις 400.000 την σεζόν
500.000€ πληρώνουν οι μισοί οδηγοί για να είναι στην Moto2 αντί να πληρώνονται
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

31/12/2024

Σε συνέντευξή του πριν λίγες ο Martin αποκάλυψε πως το 60% των αναβατών στην Moto3 πληρώνει για να βρίσκεται εκεί με την ευχή να καταφέρει να ξεχωρίσει, να αποκτήσει χορηγούς και αργότερα να μπορέσει να κλείσει συμβόλαιο με μία μεγάλη ομάδα κερδίζοντας πλέον αντί να πληρώνει. Από το 40% που απομένει οι περισσότεροι απλώς βγάζουν τα έξοδά τους χωρίς να αμείβονται και ένα μικρό ποσοστό κερδίζει κιόλας.

Αυτή είναι πιο πρόσφατη καταγραφή εξόδων που υπάρχει, καθώς σε διάφορες εποχές των MotoGP έχουμε αναφερθεί στα έξοδα που χρειάζεται για να συμμετάσχει κανείς.

Ο Martin είπε πως όσο ήταν στην Moto3 και στην Aspar κέρδιζε 30-40.000€ και όταν έγινε 17 ετών κατάφερε να φτάσει τις 70.000€ μαζί με ορισμένους χορηγούς. Μιλάμε όμως για την Aspar και την κορυφή όπου οι αμοιβές του πρώτου μπορεί να φτάσουν ακόμη και τις 150.000€, την ίδια στιγμή που λίγες θέσεις πιο κάτω πληρώνουν οι αναβάτες για να μπορέσουν να είναι εκεί.

Στην Moto2 τα ποσοστά αντιστρέφονται, το 60% αμείβεται ως ένα βαθμό κερδίζοντας, στην κορυφή έως και 300.000€, όμως το υπόλοιπο μεγάλο ποσοστό πληρώνει για να είναι εκεί.

Το κόστος κυμαίνεται από 400.000 έως 500.000€ και μάλιστα πρέπει να παλέψεις για να βρεις θέση. Ένας από τους αναβάτες που πληρώνουν για την θέση τους στην Moto2 και έχει μιλήσει ανοικτά για το κόστος συμμετοχής είναι ο Andrea Migno που σε παλαιότερη συνέντευξή του δήλωσε πως απαιτούνται 400.000€ για την Moto2, 200.000€ για το εθνικό πρωτάθλημα της Ιταλίας και λίγο πιο κάτω για την κατηγορία Supersport.

Στα MotoGP τα νούμερα αυτά διπλασιάζονται, ωστόσο δεν υπάρχουν πλέον θέσεις που θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τόσο εύκολα, αν δηλαδή θεωρείται εύκολο να δαπανά ένα εκατομμύριο ευρώ μόνο για την συμμετοχή του. Τελευταίος που καταλάμβανε μία θέση καλύπτοντας τα έξοδά του ήταν ο Τσέχος Karel Abraham, ο πατέρας του οποίου έχει την πίστα του Brno. Η αποχώρησή του είχε γίνει μάλιστα με επεισοδιακό τρόπο καθώς ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει να συμμετάσχει αλλά η Dorna χρειαζόταν την θέση.

Σπάνια αρκεί μόνο το ταλέντο για να ξεχωρίσει κανείς σε ένα τέτοιο άθλημα που απαιτεί τεράστια ποσά, μόνο για να προπονηθεί ο νέος αθλητής. Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που επίσης τραβά τα βλέμματα με τις υψηλές αμοιβές του, τα αθλήματα με μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα απαιτούν έναν πολύ ακριβό εξοπλισμό και έναν επίσης πολύ ακριβό χώρο για να ξεκινήσει κανείς να εξασκείται, ανεβάζοντας κατακόρυφα τον πήχη των θυσιών που επιβάλλονται να γίνουν. Ένα από τα πλέον γνωστά παραδείγματα είναι ο Stoner που έχει πολλές φορές διηγηθεί τις θυσίες που έκανε η οικογένειά του με την ευχή να τα καταφέρει, την ίδια στιγμή που υπάρχουν περιουσίες που χάθηκαν σε αναβάτες που δεν κατάφεραν να φτάσουν στο κορυφαίο επίπεδο. Για τους περισσότερους άλλωστε το να αγωνίζεσαι γνωρίζοντας τις θυσίες που κάνει η οικογένειά σου είναι μία θηλιά που ορισμένες ημέρες την αισθάνεσαι πιο σφιχτά. Όπως άλλωστε είχε πει και ο Migno «υπήρξαν στιγμές που έχασα την αγάπη μου για το άθλημα». Τώρα εργάζεται στην VR46 ως βοηθός προπονητή και αναλυτής video.