Το τεράστιο δακτυλίδι του φεγγαριού με βρήκε καθισμένο κατάχαμα να πίνω ολομόναχος την μπύρα μου στην παραλία της Darwin. Είχα ήδη περάσει τρεις "γεμάτες" μέρες στην πρωτεύουσα της πολιτείας Northern Territory. Η γνωριμία μου με τον Νικ Χαλκίτη (τον αντιπρόεδρο της τοπικής Ελληνικής Κοινότητας), τα αστικά αξιοθέατα της Darwin και η επίσκεψη σε μια φάρμα κροκοδείλων, αποτέλεσαν τις πιο δυνατές αναμνήσεις που μου χάρισε το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Top End της Αυστραλίας.
Από την επομένη, ξανά στους δρόμους της μοναξιάς και της ανίας με την μαύρη ΚΤΜ… Καινούργιο πεδίο εξερεύνησης η δυτική πλευρά του νησιού –αρχικός προορισμός η πόλη Broome της πολιτείας Western Australia (2.100 χλμ. δυτικά της Darwin). Τουλάχιστον, είχα αφήσει πίσω μου –έστω και προσωρινά– την τρομερή Outback. Ακόμα ένα μπουκάλι μπύρα και ξεκινώ, νωρίς το άλλο πρωί.
Στην πόλη Broome έφτασα τελικά μετά από έξι μέρες πορείας. Είχα πολλά να δω και να κάνω καθοδόν, αρχής γενομένης από το Εθνικό Πάρκο Nitmiluk National Park. Εδώ, οι καταρράκτες Edith Falls και το φαράγγι Katherine Gorge αποτελούν σημεία αναφοράς για το ανεπιτήδευτο κάλλος και την μοναδικότητά τους –η διήμερη στάση στην κοντινή πόλη-ορμητήριο Katherine ήταν επιβεβλημένη.
Ο χωμάτινος οδικός άξονας Gibb River Road ήταν σύμφωνα με τις πληροφορίες των ντόπιων μια αρκετά όμορφη και συναρπαστική διαδρομή μέσα στο ημι-ορεινό τοπίο της βορειοδυτικής Αυστραλίας –δεν μπορούσα να μην την διατρέξω. Ξόδεψα άλλες δυο μέρες καθοδόν για τα περίπου 600 χιλιόμετρα της διαδρομής, άξιζε όμως την ταλαιπωρία του χωματόδρομου.
Και μετά τους καταρράχτες, τα φαράγγια, τις άπειρες υπέργειες τερμιτοφωλιές και τους χωματόδρομους της διαδρομής Darwin-Kathrine-Kununurra-Broome, ο ασφάλτινος άξονας Great Northern Hwy με οδήγησε τελικά στην πόλη Broome, που καθρεπτιζόταν στο ωκεάνιο γαλάζιο της δυτικής αυστραλιανής ακτογραμμής. Εδώ, ο λαμπερός ήλιος, η θάλασσα, τα αιματοβαμμένα δειλινά, οι κατάμεστες παραλίες και ο υδράργυρος των 30ο C υπόσχονταν να μου χαρίσουν τις πολύτιμες στιγμές χαλάρωσης και "αποφόρτισης" που τόσο είχα ανάγκη…
Κωνσταντίνος Μητσάκης