Royal Enfield HNTR 350 Long Term Test: Το μεγάλο service των 10.000 χιλιομέτρων
Ανταλλακτικά, εργασία και κόστος
Από τον
Μπάμπη Μέντη
27/10/2023
Το μπλε-άσπρο HNTR 350 που έχουμε στο περιοδικό για δοκιμή μακράς διαρκείας έχει γίνει το πιο διάσημο Royal Enfield της Ελλάδας, όχι μόνο γιατί σε κάθε τεύχος του ΜΟΤΟ υπάρχει ειδική σελίδα με λεπτομέρειες για την πορεία της δοκιμής (όπως και για όλα τα Long Term Test που έχουμε), αλλά και γιατί κυκλοφορεί διαρκώς στους δρόμους, τραβώντας πάνω του όλα τα βλέμματα. Δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα που να μην έρθει κάποιος να μας ρωτήσει για αυτή τη μοτοσυκλέτα!
Αυτή την εβδομάδα ξεπέρασε τα 9.300 χιλιόμετρα στον ολικό χιλιομετρητή του και αποφασίσαμε να κλείσουμε ραντεβού για το μεγάλο service που σύμφωνα με την Royal Enfield πρέπει να γίνει έως τα 10.000 χιλιόμετρα. Μέχρι τώρα έχουμε κάνει μόνο μια αλλαγή λαδιών/φίλτρο λαδιού στα 4.500 χιλιόμετρα (η Enfield λέει έλεγχο στα 5.000 και αλλαγή στα 10.000), οπότε αυτή τη φορά στο “μεγάλο” service θα πρέπει να γίνει επιπλέον έλεγχος του μπουζί και των διάκενων στις βαλβίδες, πέρα από τους τυπικούς ελέγχους σε αλυσίδα, φρένα και αναρτήσεις.
Ο αερόψυκτος κινητήρας του HNTR (ίδιος με των 350 Meteor, 350 Classic, 350 Bullet) έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την ευκολία συντήρησης από οποιονδήποτε μπορεί να πιάσει στο χέρι του ένα κατσαβίδι χωρίς να αυτοτραυματιστεί. Οι τεχνικές γνώσεις που απαιτούνται είναι κατανοητές ακόμα και από μια μονοκύτταρη αμοιβάδα και το μόνο εργαλείο που θα χρειαστεί κάποιος και δεν θα βρει κάτω από τη σέλα του HNTR είναι τα φίλερ για τον έλεγχο του διάκενου των βαλβίδων. Όλες οι άλλες εργασίες γίνονται με ένα-δυο κοινά γερμανοπολύγωνα/καρυδάκια, οπότε το “μεγάλο” service θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνουμε μόνοι μας στο περιοδικό ή να το κάνεις ακόμα και στην άκρη του δρόμου κατά την διάρκεια ενός μακρινού ταξιδιού στο κέντρο της Αφρικανικής ηπείρου.
Για να είμαστε όμως τυπικοί με την διαδικασία του Long Term Test και φυσικά για να μην χάσουμε την τριετή παγκόσμια εργοστασιακή εγγύηση της Royal Enfield, η εργασία έγινε στο κεντρικό συνεργείο της ελληνικής αντιπροσωπείας MUVUS A.E.
Τα ανταλλακτικά που απαιτεί το “μεγάλο” service είναι ένα φίλτρο λαδιού, ένα φίλτρο αέρα, περίπου δύο λίτρα ημί-συνθετικού λαδιού 15W-50 (παίρνει 1,7 λίτρα με αλλαγή φίλτρου και 2,2 λίτρα όταν ο κινητήρας είναι εντελώς στεγνός μετά από γενική επισκευή) και ένα μπουζί (YR7MES / M12 Bosch).
Η επιλογή του ημί-συνθετικού λαδιού και του συμβατικού μπουζί έγινε από την Royal Enfield με μοναδικό στόχο να μπορείς να τα βρεις εύκολα και φτηνά σε οποιοδήποτε σημείο της γης. Αυτός είναι και ο λόγος που τα διαστήματα ελέγχου και αντικατάστασης των λαδιών και του μπουζί είναι κάθε 10.000 χιλιόμετρα. Με 100% συνθετικά λάδια και μπουζί ιριδίου τα διαστήματα θα μπορούσαν να είναι πολύ μεγαλύτερα. Το ίδιο σκεπτικό έχει και η επιλογή ρύθμισης του διάκενου των βαλβίδων με κόντρα-παξιμάδι αντί για καπελότα. Αν είχε καπελότα θα ήθελε έλεγχο/ρύθμιση κάθε 30.000 ή 45.000 ή ακόμα και 60.000 χιλιόμετρα, όμως για να γίνει αυτός ο έλεγχος χρειάζεται συνήθως να βγουν οι εκκεντροφόροι και χρειάζονται ειδικά εργαλεία για τον σωστό χρονισμό τους.
Με το κόντρα-παξιμάδι του κινητήρα της Enfield χρειάζεσαι μόνο ένα γερμανοπολύγωνο και ένα φίλερ. Μιλάμε για δέκα-δεκαπέντε λεπτά δουλειά το πολύ! Και όπως ξέρουμε όλοι, ο χρόνος είναι χρήμα για τα συνεργεία, επιβαρύνοντας το κόστος ενός service.
Να’ μαστε λοιπόν στον Κουβαρά Αττικής με το HNTR 350 πάνω στη ράμπα. Δίπλα του στον πάγκο έχουμε δύο μπουκάλια Motul 5100 (από 9,20€ το μπουκάλι Χ 2=18,4€), το γνήσιο φίλτρο αέρα (4,05€+24% ΦΠΑ=5€), ένα μπουζί (6,46€+24% ΦΠΑ= 8€) και ένα γνήσιο φίλτρο λαδιού (2,49€+24% ΦΠΑ= 3,1€). Αυτά μας κάνουν συνολικά 34,5€ σε ανταλλακτικά. Το δικό μας το HNTR 350 χρειαζόταν επίσης μια μανέτα συμπλέκτη γιατί είχε πέσει κάτω σταματημένο και είχε στραβώσει, όπως επίσης και ένα σετ πίσω τακάκια γιατί δεν θα έβγαζαν πάνω από 5.000 χιλιόμετρα που είναι το επόμενο service. Οπότε στα 34,5€ προσθέστε 12,23€+24% ΦΠΑ= 15,2€ για την μανέτα και 16,13€+24% ΦΠΑ= 20€ για τα τακάκια. Σύνολο 34,5€+15,2€+20€= 69,7€ για ανταλλακτικά. Η εργασία για την αντικατάσταση των ανταλλακτικών, την ρύθμιση των βαλβίδων και τον γενικό έλεγχο της μοτοσυκλέτας με βάση την προτεινόμενη εργατοώρα της αντιπροσωπείας ήταν 50€ συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ.
Οπότε συνολικά το “μεγάλο” σέρβις του HNTR 350 (ανταλλακτικά και εργασία) κοστίζει 34,5+50=84,5€ με ΦΠΑ. Ο δικός μας τελικός λογαριασμός με τα επιπλέον τακάκια και την μανέτα συμπλέκτη ήταν 113,29€ με ΦΠΑ.
Δοκιμή Royal Enfield Himalayan - Οδηγώντας στις διαδρομές του Ράλι Σαρδηνίας
Ξεψαχνίζουμε τη νέα ινδική On-Off στην πανευρωπαϊκή παρουσίαση της, σε άσφαλτο και χώμα
Από τον
Κώστα Γκαζή
25/4/2024
Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε στη Σαρδηνία, για να πάρουμε μια πρώτη οδηγική γεύση από τη νέα εποχή της Royal Enfield Himalayan, της ινδικής On-Off μοτοσυκλέτας της μεσαίας κατηγορίας που στη δεύτερη και υγρόψυκτη πλέον έκδοσή της φιλοδοξεί να συνεχίσει την κληρονομιά του προκατόχου της, ως best-selling μοντέλο σε όλο τον κόσμο.
Καλά τα μεγάλα Adventure μοντέλα, αλλά δεν έχουν όλοι 15 ή 20 ή 25 χιλιάδες ευρώ για να ξοδέψουν σε μια μοτοσυκλέτα, ούτε χρειάζεται κανείς 1.500 κυβικά, 150 άλογα και 250 κιλά βάρους για να διασκεδάσει σε άσφαλτο και χώμα. Κι αν οι ευρωπαϊκές και ιαπωνικές εταιρείες έχουν απορροφηθεί στην… κούρσα εξοπλισμών, κυβισμού και επιδόσεων, παρουσιάζοντας ολοένα και πιο μεγάλες σε κυβισμό και διαστάσεις μοντέλα, έρχονται τώρα Κινέζοι και Ινδοί να γεμίσουν το κενό προσφοράς που υπάρχει στην αγορά, με μερικά εξαιρετικά μοντέλα, συμπεριλαμβανομένης της νέας Himalayan, που προτάσσουν το… μέτρο (τόσο στα σημαντικά νούμερα επιδόσεων και βάρους όσο και στην τιμή αγοράς), έναντι της υπερβολής, κερδίζοντας οπαδούς αλλά και τις εντυπώσεις όσων τα οδηγούν.
Το παλαιότερο Himalayan είχε παρουσιαστεί το 2016, και ξεχώρισε για την σπαρτιάτικη απλότητα και αντοχή του στα δύσκολα, αποτελώντας ένα ινδικό “σιδερένιο άλογο”, που κόστιζε ελάχιστα σε αγορά και συντήρηση, έκαιγε επίσης ελάχιστα, ενώ άντεχε τα πάντα αγόγγυστα και μπορούσε να μεταφέρει τον ιδιοκτήτη του σε καθημερινή βάση τόσο στην άσφαλτο ως άλλο “παπί”, όσο και στο χώμα, αποτελώντας αξιολογότατο όχημα παντός εδάφους. Καλά όλα αυτά, αλλά ουδείς άσφαλτος που λέει και η Λαίδη, και το πρώτο εκείνο Himalayan με τον αερό-ελαιόψυκτο μονοκύλινδρο κινητήρα των 411 κ.εκ. με τις 2 βαλβίδες απέδιδε μόλις 24,3 αλογάκια, για ένα βάρος 200 κιλών (πολύ ατσάλι, μεγάλη αντοχή, αλλά και πολύ βάρος)… δεν το έλεγες και συγκλονιστικό στην οδήγηση. Προσθέστε και το ιδιαίτερα αδύναμο μπροστινό φρένο που θύμιζε ταμπούρο, και έχετε μια πλήρη εικόνα για ένα μοντέλο που άφηνε εξαιρετικές εντυπώσεις σε χαλαρή οδήγηση με ροή ακόμα και στα πιο κακοτράχαλα εδάφη, όμως απεχθανόταν οποιαδήποτε απόπειρα του αναβάτη για να κάνει τα πράγματα πιο σβέλτα και πιο διασκεδαστικά. Σούζα; Θα αστειεύεστε! Άλματα; Ναι, αν λάβεις υπόψη σου πως 9 στις 10 θα προσγειωνόσουν με endo αφού η μοτοσυκλέτα δεν είχε τη δυνατότητα περάσματος στο έδαφος κάποιας απότομης αύξησης της ιπποδύναμης ακόμα κι αν... “βίαζες” συμπλέκτη και γκάζι. Τέλος, ο εξοπλισμός ήταν εντελώς βασικός, αν εξαιρέσεις το Tripper της αναβαθμισμένης έκδοσης του 2019 χάρη στο οποίο ο αναβάτης απολάμβανε turn-by-turn πλοήγηση, και τη δυνατότητα απενεργοποίησης του ABS στον πίσω τροχό για την εκτός δρόμου οδήγηση.
Και φτάνουμε στο 2024, και στη Σαρδηνία, για την πανευρωπαϊκή αποστολή της ολοκαίνουργιας Royal EnfieldHimalayan. Μια μοτοσυκλέτα με πολλές και δραματικές βελτιώσεις, που επιτέλους καταφέρνει να προσθέσει διασκέδαση στη συνταγή των Ινδών, με κύριο υπεύθυνο τον νέο, υγρόψυκτο μονοκύλινδρο κινητήρα 452 κ.εκ. με τις 4 βαλβίδες, που η Enfield ονομάζει Sherpa, αποτίοντας φόρο τιμής στη βουνίσια φυλή των σκληροτράχηλων κατοίκων των Ιμαλαίων που χωρίς αυτούς το 99% των ορειβατών που “κατέκτησαν” το Έβερεστ θα είχαν γυρίσει πίσω στα μισά της ανάβασης. Από τους 24,3 ίππους / 6.500 rpm της παλαιότερης μονάδας, η νέα εκτοξεύει την απόδοση στους 39,5 ίππους / 8.000 rpm, σε μια αύξηση δύναμης 62,55%! Αυτή ακριβώς η αύξηση χαρίζει την πολυπόθητη απόδοση που έλειπε από το 411, και δίνει στη μοτοσυκλέτα τη δυνατότητα τόσο για σούζες με 1η και 2α στο κιβώτιο, με τη χρήση συμπλέκτη, όσο και για πλαγιολισθήσεις με το γκάζι αλλά και για άλματα!
Πολλές είναι και οι υπόλοιπες βελτιώσεις που αφορούν σχεδόν όλα τα εξαρτήματα της νέας Himalayan, από το πλαίσιο μέχρι τις αναρτήσεις, από το κιβώτιο στον συμπλέκτη, από τα φρένα στο ρεζερβουάρ και πάει λέγοντας.
Αν όμως διαβάζοντας τα παραπάνω πιστέψετε πως το Himalayan μεταμορφώθηκε σε KTM 390 Adventure, θα πρέπει να το σκεφτείτε ξανά. Κι αυτό καθώς οι Ινδοί επέλεξαν να κρατήσουν τον ίδιο χαρακτήρα στη νέα Himalayan όπως και στην 411, βάζοντας προτεραιότητα στη φιλικότητα, την αντοχή σε κακομεταχείριση και στον χρόνο, και στον απροβλημάτιστο all-round χαρακτήρα, παρά στις επιδόσεις. Οι τελευταίες είναι αδιαμφισβήτητες, όμως αν δεν τις κυνηγήσεις ίσως να μην τις γευτείς και ποτέ. Δάγκωμα στα φρένα; Κακό! Δεν το θέλουμε. Θυμηθείτε την οδήγηση στο χώμα. Ποιος θέλει να πιέζεις τη μανέτα και να κοκαλώνει ο τροχός; Κανείς. Σούζα με το γκάζι μόνο; Κακή! Να τρομάξει μεγάλη μερίδα πελατών στο test-ride και να απομακρυνθούν με βήμα ταχύ; Όχι, όχι, και πάλι όχι.
Όλα στο νέο Himalayan έχουν στόχο τη διατήρηση του προηγούμενου χαρακτήρα της αερόψυκτης μοτοσυκλέτας, ώστε να διατηρήσει παράλληλα η Enfield και το προηγούμενο πελατολόγιό της. Όσο για τους θερμόαιμους, ένα ψάξιμο σε μεσαίες και ψηλές στροφές, θα φέρει τα απαραίτητα χαμόγελα, και όλοι θα είναι ικανοποιημένοι.
Η εξέλιξη του νέου μοντέλου έγινε σε συνεργασία του τμήματος R&D που βρίσκεται στη Βρετανία, και με το αντίστοιχο της Ινδίας, με τους Βρετανούς να σπρώχνουν προς τις επιδόσεις, και με τους Ινδούς να βάζουν φρένα, κάνοντας ακόμα και παράπονα για την υγρόψυξη! “Μα είναι τόσο απαραίτητο να είναι υγρόψκτος ο κινητήρας;!” Γκάζι από τη μία, φρένο από την άλλη, μέχρι το αποτέλεσμα της διελκυστίνδας αυτής να ικανοποιεί και τους οπαδούς της συντήρησης αλλά και της προόδου.
Μάλιστα για να μας αποδείξουν οι άνθρωποι της εταιρείας το πόσο καλή δουλειά είχαν κάνει με τη νέα Himalayan, για τη μέρα της οδήγησης είχαν σχεδιάσει μια διαδρομή 160+ χιλιομέτρων, με ελάχιστα από αυτά στον αυτοκινητόδρομο. Το 95% της οδήγησης έγινε τόσο σε κακοτράχαλους στριφογυριστούς επαρχιακούς δρόμους (με τμήματα με πούδρα και χώμα που πολλές φορές δεν φαινόταν λόγω σκιών από τα δέντρα, και τα καταλάβαινες μόνο αφού… ξεκίναγε το γλίστρημα) όσο και σε χώμα. Κι αν αποφύγαμε τα… enduro μονοπάτια, εντούτοις η διαδρομή είχε μεγάλο μέρος από τους απαιτητικούς χωματόδρομους στους οποίους διεξάγεται το ράλι Σαρδηνίας. Με μεγάλες ευθείες για να πάρεις πολλή φόρα, που αποδεικνυόταν άκρως επικίνδυνο όταν δεν γνωρίζεις τη διαδρομή και ξαφνικά ανακαλύπτεις πως το πατημένο χώμα μετατρέπεται χωρίς προειδοποίηση σε φυτευτή πέτρα ή σε κροκάλες που αναστατώνουν την πορεία της μοτοσυκλέτας, και βάζουν δύσκολα σε αναρτήσεις. Με απότομες κατηφόρες με κροκάλα, όπου καταλαβαίνεις με τον καλύτερο τρόπο τη λειτουργία των φρένων και του ABS.
Και με ένα άλμα για γενναίους (όχι το διαβόητο Micky’s Jump, ευτυχώς), το οποίο σε πέταγε κυρίως μακριά και όχι ψηλά, ενώ για να βγει ωραία η φωτογραφία έπρεπε να το κάνεις τουλάχιστον με 3η σκασμένη! Το άλμα μάλιστα κατέληξε σε μορφή άτυπου διαγωνισμού, καθώς δημοσιογράφοι, influencers και youtubers προσπαθούσαν να ξεπεράσει ο ένας το ρεκόρ του άλλου, και ευτυχώς το κόψαμε λίγο πριν η 3η γίνει 4η και αρχίσουμε να κινδυνεύουμε να γίνουμε ήχος και φως στην προσγείωση με τριψήφιο αριθμό χιλιομέτρων στο κοντέρ. Κι όμως, Ινδοί και Βρετανοί της Royal Enfield ένιωθαν σιγουριά να βάλουν τη μοτοσυκλέτα τους σε τέτοιο στίβο μάχης που θα μπορούσε να τονίσει τις όποιες αδυναμίες του συνόλου, ενώ παράλληλα το βάρος έπεφτε αρκετά και στους συμμετέχοντες που έπρεπε να δείξουμε την απαραίτητη ωριμότητα, ώστε να μη φτάσουμε στα επίπεδα του... “if he dies, he dies”, όπως είχε πει κι ο Ivan Drago στο Rocky IV.
Κι αφού εξαντλήσαμε την ποικιλία εδαφών και καταστάσεων στα οποία οδηγήσαμε τη νέα Himalayan, επιστρέψαμε στη βάση μας έχοντας διανύσει δέκα ολόκληρες ώρες σε δρόμο και χώμα. Μαζί μας, στη βόλτα συμμετείχαν και τα μέλη της ομάδας σχεδιασμού και προώθησης της Royal Enfield, τόσο από την Ινδία όσο και από τη Βρετανία, πάντα πρόθυμοι να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση και με ανοιχτή διάθεση, χωρίς ίχνος κρυψίνοιας, ένα ακόμη σημάδι της εμπιστοσύνης που είχαν στο προϊόν τους, και στο γεγονός πως είχαμε να κάνουμε με μια πραγματικά εξαιρετική μοτοσυκλέτα.
Στο τέλος της ημέρας, οι οιωνοί για τη νέα Himalayan ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκοί. Δέκα ώρες απολαυστικής οδήγησης και διαλειμμάτων για κατανάλωση σαρδηνιακού… αντικρυστού (με τη διαφορά πως ήταν γουρούνι αντί αρνί), καιμπόλικης κουβέντας, με τμήματα της διαδρομής που αρκετές φορές με γέμισαν αδρεναλίνη αλλά και φόβο, και όμως δεν συνοδεύτηκαν από καμία πτώση μεταξύ των συμμετεχόντων, παρά το γεγονός πως μεταξύ μας είχαμε ακόμα και… αστέρια του modelling με κολάν και κολιέ έξω από το μπουφάν, content creators με ελάχιστη εμπειρία, αλλά και youtubers κανιβάλους που έσπρωχναν τις καταστάσεις πέρα από τα όρια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα χέρια μου που ταλαιπωρούνται από τενοντίτιδες παρέμειναν φρέσκα, παρόλο που δεν έχουμε cruise control, ενώ το ίδιο συνέβη και με τα μαλακά μου μόρια. Την ίδια στιγμή καμία μοτοσυκλέτα δεν παρουσίασε βλάβη, τίποτα δεν… έπεσε στα άλματα, ενώ το μυαλό γέμισε από τις εικόνες και τις εμπειρίες της ημέρας, με το χαμόγελο να παραμένει στα χείλη για πολλές ώρες ακόμα.
Κι αν το νέο Himalayan ικανοποιεί σε τόσο μεγάλο βαθμό οδηγικά, εντυπωσιακός είναι και ο εξοπλισμός της μοτοσυκλέτας παρόλο που η ινδική εταιρεία έχει κι εδώ εφαρμόσει το “παν μέτρον άριστον” μην φορτώνοντας το νέο της μοντέλο με ηλεκτρονικά βοηθήματα και λοιπά gadget.
Το μάτι σκαλώνει στην TFT οθόνη οργάνων που διαθέτει δωρεάν πλοήγηση με χάρτες της Google και πλήρη συνδεσιμότητα με το smartphone του αναβάτη, αλλά και στο josytick στον αριστερό διακόπτη. Ευχρηστία και ευκολία πλοήγησης παντού. Το ίδιο καλή είναι και η σέλα που αλλάζει ύψος σε λίγα δευτερόλεπτα για να ικανοποιήσει διαφορετικά ύψη αναβατών, ενώ θετικές εντυπώσεις αφήνουν τα πίσω φλας που παίζουν τον ρόλο και του φωτιστικού σώματος, αλλά και τα δεκάδες χρηστικά και όμορφα αξεσουάρ με τα οποία μπορεί να εξοπλίσει το Himalayan ο ιδιοκτήτης του.
Από εξάτμιση της Akrapovic που δίνει άλλο ήχο και απόδοση στον Sherpa κινητήρα, στην επίπεδη σέλα Rally, σε αλουμινένιες πλαϊνές βαλίτσες σε μεταλλικό ή μαύρο χρώμα, σε μαλακά σαμάρια, σε 3 top-box σκληρά και μαλακά, σε ψηλότερη ζελατίνα, μεταλλική μεγάλη ποδιά κινητήρα, κάγκελα κινητήρα, rally τιμόνι και διαφορετικές σέλες, προβολάκια, χούφτες, προστατευτικά κάγκελα προβολέα και ψυγείου, και αρκετά ακόμη που εξελίσσει και πιστοποιεί αυτή τη στιγμή η Enfield. Και μην ξεχάσουμε και τους δεκάδες κατασκευαστές aftermarket αξεσουάρ που έχουν ήδη παρουσιάσει τις δικές τους γκάμες αξεσουάρ για τη Himalayan. Όρεξη να έχεις να ψάχνεις και να φορτώνεις τη μοτοσυκλέτα με πράγματα.
Περισσότερα θα διαβάσετε στην αναλυτική δοκιμή της νέας Himalayan στο τεύχος 654 του ΜΟΤΟ που κυκλοφορεί στις αρχές Μάιου στα περίπτερα