Triumph Scrambler 1200XC/XE: Οδηγούμε στην Πορτογαλία-Πρώτες εντυπώσεις [video]

Μία κλασσική που ξεπερνά την κατηγορία της

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/12/2018

Το ζητούσατε με κάθε ευκαιρία, μία μερίδα αναγνωστών δεν σταματούσε να επαναλαμβάνει συνεχώς το ίδιο μετά από κάθε ανακοίνωση μίας νέας Adventure, μίας μεγάλης παντός δρόμου μοτοσυκλέτας με ακόμα περισσότερα κυβικά, ακόμα περισσότερα άλογα. Ήθελαν κάτι πάνω από χίλια κυβικά, αλλά μικρό σε όγκο, με πιο κλασσική εμφάνιση, λιγότερο φανταχτερό και σύνθετο σε όψη. Ορίστε λοιπόν, η Triumph έφερε την απάντηση φτιάχνοντας μία κλασσική μοτοσυκλέτα με εκτός δρόμου δυνατότητες, για να εμπλουτίσει την ήδη πλούσια γκάμα των Scrambler που χρόνια τώρα έχει αναπτύξει. Δεν ήταν αυτοσκοπός να μπει απέναντι στις παντός δρόμου, αλλά κάπου στον δρόμο της εξέλιξης του 1200, άρχισε να προκύπτει αυτή η δυνατότητα… Διότι αν αλλάξεις την νοοτροπία που βλέπεις τα ταξίδια και την περιπέτεια, τότε δεν υπάρχει τίποτα που το νέο Scrambler δεν μπορεί να προσφέρει απέναντι σε μοτοσυκλέτες όπως το GS της BMW, για το οποίο άλλωστε η Triumph έχει φυσικά την απευθείας απάντηση, φτιαγμένη ακριβώς απέναντί του, το μοναδικό τρικύλινδρο της κατηγορίας, το Tiger 1200.

Για όλους εκείνους όμως που η νοοτροπία των ταξιδιών και τις περιπέτειας δεν άλλαξε με την εξέλιξη των Adventure ή που πάντα τους προκαλούσε ο όγκος τους για να μπλέξουν μαζί τους στους χωματόδρομους, μία τέτοια μοτοσυκλέτα όπως το Scrambler είναι μία πρόταση που έως τώρα δεν είχαν. Οι μεγάλες παντός δρόμου φαντάζουν υπερβολικές σε όγκο και όψη σε πολλούς αναβάτες που θα ήθελαν τον πλούσιο εξοπλισμό και τις δυνατότητες της σημερινής κατηγορίας, κάτι ισάξιο τους και ταυτόχρονα πιστό στις απαρχές αυτής της κατηγορίας κι έτσι το Scrambler είναι ξαφνικά η ωραιότερη λύση! Δεν φτιάχτηκε για να κυνηγήσει αυτό το κοινό βέβαια αλλά για την κλασσική κατηγορία που η Triumph έχει χτίσει παράδοση πλέον, οδηγώντας το όμως ανακαλύπτεις πως ανταποκρίνεται πλήρως στην πρόκληση των μεγάλων ταξιδιών με μπόλικο χώμα και περιπέτεια!

Δείτε ένα teaser video από την πρώτη ημέρα της δοκιμής μας

Στην Πορτογαλία που αυτές τις ημέρες το οδηγούμε αποκλειστικά, η Triumph επαναλαμβάνει αυτό ακριβώς, πως με βάση τα λεγόμενα των πελατών της, που πάνω στην γνώμη τους σχεδίασε το νέο Scrambler, και με την ανταπόκριση που πήρε από τους δημοσιογράφους, θα ήθελε πολύ να εξερευνήσει αυτή ακριβώς την πλευρά της προσωπικότητας του νέου τους μοντέλου. Είμαστε ακόμη στην πρώτη ημέρα μίας πολυήμερης δοκιμής καθώς οι Άγγλοι θέλουν η πρώτη επαφή μαζί της να πλαισιωθεί από μπόλικη οδήγηση, όμως μπλέκοντας σε μπόλικη λάσπη και μετά από 12 ώρες οι πρώτες εντυπώσεις έχουν ήδη σκιαγραφήσει την άποψη. Εκτός δρόμου και ιδιαίτερα στην έκδοση XE, το Scrambler 1200 κάνει θαύματα!

Εξαιρετικές, πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις με ένα πιρούνι της Showa που απορροφά τα πάντα χωρίς να αφήνει το τιμόνι να κλωτσήσει τα χέρια στου, ακόμη κι όταν πέφτεις με δύναμη σε νεροφαγώματα ή περνάς πάνω από κοτρώνες που είδες την τελευταία στιγμή έχοντας φορτώσει χιλιόμετρα στους χωματόδρομους γεμίζοντας την τρίτη και αλλάζοντας σε τετάρτη! Πίσω τα δύο αμορτισέρ της Ohlins έχουν πολύ σωστό βύθισμα και σκληραίνουν την απόσβεση αρκετά ψηλά ενώ η επαναφορά είναι ακριβώς εκεί που πρέπει. Ούτε γρήγορη κάνοντας τον πίσω τροχό να αναπηδήσει στα σαμαράκια, ούτε αργή για να σε αναγκάζει να κόψεις ταχύτητα μετά από άλματα, λακκούβες και οτιδήποτε το ταΐσεις! Με το Scrambler αρχίζεις να οδηγείς γρήγορα στο χώμα αμέσως μόλις το καβαλήσεις, η απλότητα που σου προσφέρει την στιγμή που έχει όλη την σύγχρονη τεχνολογία, είναι κάτι εντελώς καινούριο τόσο για τις κλασσικές μοτοσυκλέτες, όσο και για εκείνο το κομμάτι των παντός δρόμου, που μπορεί πλέον να καλύψει.

Με τον κινητήρα του Thruxton και καίριες αλλαγές που θα αναλύσουμε στο τεύχος αφού ολοκληρωθεί η δοκιμή, πλαίσιο που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τον όγκο να μικρύνει και λαιμούς εξατμίσεων που τους αγκαλιάζεις με το γόνατο χωρίς εκείνο να καίγεται, το μινιμαλιστικό σε εμφάνιση Scrambler μένει πιστό στην παράδοση και τις κλασσικές γραμμές. Είναι όμως η πρώτη μοτοσυκλέτα που έχει την άμεση υποστήριξη της Google για την ενσωματωμένη πλοήγηση, και επίσης η πρώτη στον κόσμο που μπορεί να συνεργαστεί απευθείας με την GoPro ελέγχοντας την λειτουργία της κάμερας από τα χειριστήρια! Πρόκειται για ένα από τα πολλά παραδείγματα που η Scrambler 1200 έχει να δείξει στον δρόμο της μέσα από την γειτονιά των Adventure…. Προς το παρόν τα αξεσουάρ αυτά που ανήκουν στον πρόσθετο εξοπλισμό θα καθυστερήσουν για λίγο, διότι κάθε ασύρματη επικοινωνία πρέπει να περάσει από μία διαδικασία αδειοδότησης που πολλές φορές είναι διαμετρικά αντίθετη με τους χρόνους που απαιτεί ένας κινητήρας, για παράδειγμα. Έτσι κι αλλιώς όμως είναι αξεσουάρ που τοποθετεί ο αντιπρόσωπος, οπότε κάθε νέος ιδιοκτήτης των Scrambler που - θα είναι σχεδόν άμεσα διαθέσιμα στις εκθέσεις των καταστημάτων θα μπορεί από την Άνοιξη του 2019 να το προσθέσει στην μοτοσυκλέτα του, κάνοντας και την απαραίτητη αναβάθμιση στο λογισμικό.

Με έξι καταστάσεις λειτουργίας στην έκδοση XE που έχει και αναρτήσεις με μεγαλύτερη διαδρομή, ένα εξαιρετικό cornering ABS, μονάδα IMU που γνωρίζει την κλίση της μοτοσυκλέτας, ώστε να πληροφορεί αναλόγως το ABS και το traction control, το Scrambler ενσωματώνει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Αν δεν θέλεις κάτι τέτοιο, τα πάντα απενεργοποιούνται πλήρως, μαζί και το ABS, όμως εδώ που είμαστε (μετά το 2015 δηλαδή) η τεχνολογία είναι πάντα καλύτερη από τον άνθρωπο και η Triumph έχει βαδίσει σε δοκιμασμένα μονοπάτια που τα προσάρμοσε στον χαρακτήρα του Scrambler. Οπότε η συνεργασία με τον αναβάτη είναι σε πολύ καλό επίπεδο.

Κάτω από την σέλα ένα ειδικό ντουλαπάκι με προστατευτικό εσωτερικό και σύνδεση usb μπορεί να φιλοξενήσει ένα έξυπνο κινητό τηλέφωνο, άλλο ένα κρυμμένο σημείο της σύνδεσης του κλασσικού Scrambler με το σήμερα, ενώ παράλληλα και το ίδιο το τηλέφωνο επικοινωνεί ασύρματα με τα νέα όργανα μεταφέροντας μηνύματα και πληροφορίες μέσα από μία εξειδικευμένη, δωρεάν, εφαρμογή. Φτάνει φυσικά, να προμηθευτεί κανείς το Bluetooth αξεσουάρ που θα γίνει διαθέσιμο την άνοιξη, όπως λέμε παραπάνω.

Η δοκιμή εδώ στην Πορτογαλία είναι ακόμη σε εξέλιξη και μας περιμένουν πολλά ακόμη χιλιόμετρα με μπόλικη άσφαλτο αλλά και μία χωμάτινη ακόμη έκπληξη. Υπάρχουν πολλά λοιπόν να δούμε τώρα που το Scrambler ανέβασε τον πήχη ψηλά, όντας η πρώτη κλασσική που μπαίνει στην γειτονιά των σύγχρονων adventure μοτοσυκλετών!

Ετικέτες

Αποκλειστικό

https://bit.ly/badilikia25

Honda CBR1000RR & CBR1000RR SP

Οδηγούμε στην Πορτογαλία!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/2/2017

Στον δικό του δρόμο

Επιστρέψαμε από την παρουσίαση των νέων Honda CBR1000RR και Honda CBR1000RR SP - MY 2017 αφήνοντας πίσω μας το Portimao της Πορτογαλίας, να προσπαθεί να στεγνώσει. Από τα τερτίπια της τύχης και του καιρού, είμασταν ανάμεσα στους ελάχιστους που πραγματοποίησαν την δοκιμή στο βρεγμένο, καθώς πέσαμε στην αρχή μία κακοκαιρίας, την στιγμή που άλλοι ξένοι δημοσιογράφοι είχαν την εμπειρία της οδήγησής του στην ηλιόλουστη πίστα του παγκοσμίου WSBK. Αυτό αφαιρεί πολλούς πόντους από την ευχαρίστηση της δοκιμής, δεν μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πώς συμπεριφέρεται σε πολύ γρήγορο ρυθμό, όμως από την άλλη μας αποκαλύπτει τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στις πιο δύσκολες συνθήκες… και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στο Fireblade είναι από τις βασικότερες των αλλαγών, συγκριτικά με το προηγούμενο μοντέλο.

Μαζί μας στην οδήγηση ήταν ο Freddie “Fast” Spencer και ο Nicky Hayden -που μόλις είχε επιστρέψει από την Jerez και την δοκιμή του SP2- κι έτσι με την δική τους παρουσία η εμπειρία της οδήγησης στην καταρρακτώδη βροχή, έγινε σημαντικά πιο ανώδυνη. Έχοντας μπροστά σου τον Freddie Spencer να οδηγεί δεκάδες φορές πιο ομαλά από όλους τους υπόλοιπους, κρατώντας τις ιδανικές γραμμές και καταβάλλοντας ελάχιστη προσπάθεια, σε έκανε να ξεχνάς τον κόπο αλλά και τον θυμό που η δοκιμή δεν θα ήταν τόσο διασκεδαστική όσο την περίμενες. Η πίστα του Portimao αποτελεί παράδεισο για δοκιμές μοτοσυκλέτων και απόλαυση οδήγησης, αλλά όχι τόσο για αγώνες σύμφωνα με τον Fast Freddie, κι ας φιλοξενείται εκεί το WSBK… Όπως και να ‘χει είναι απολαυστική και έχοντας οδηγήσει εκεί BMW S1000RR, Kawasaki Ninja ZX-10R, Ducati Panigale αλλά και supersport μοτοσυκλέτες, ανυπομονούσα να αντιπαραβάλλω την εμπειρία τους με εκείνη του νέου Fireblade. Αντί αυτού, βρεθήκαμε όσοι είμασταν εκεί να υποβάλλουμε τα νέα ηλεκτρονικά στις δυσκολότερες των συνθηκών, με μόνη βοήθεια προς όφελός τους, τα αγωνιστικά βρόχινα ελαστικά της Bridgestone. Η απόδοση των ελαστικών στο βρεγμένο σου δίνει μία εντύπωση για τα περιθώρια πρόσφυσης που απολαμβάνουν οι αναβάτες στα παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και όρια. Μπορεί να παρουσιάζουν κορυφαία συμπεριφορά στην βρεγμένη άσφαλτο, αλλά δεν γίνονται και θαύματα όταν το νερό καλύπτει στην άσφαλτο και δημιουργεί ρυάκια.

Πρώτη μεγάλη προσθήκη, είναι η χρήση Ride by Wire και μπορεί να ακουστεί περίεργο, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που η Honda χρησιμοποιεί RbW σε τετρακύλινδρο εν σειρά. Κάτι τέτοιο περνά ως λιγότερα σημαντικό μπροστά στα υπόλοιπα ηλεκτρονικά βοηθήματα που φέρνει η Honda στην οικογένεια Fireblade, όμως αν γνωρίζει κανείς την εμμονή της Honda με το RbW θα καταλάβει τον λόγο που δίνουμε έκταση. Στο Africa Twin δεν τοποθέτησαν RbW λέγοντας ότι δεν είχαν τρόπο να το κάνει να συμπεριφέρεται σαν να υπάρχει κανονική γκαζιέρα, πράγμα σημαντικό για την οδήγηση στο χώμα. Αντίστοιχα σημαντικό είναι και για την οδήγηση στην πίστα, καθώς όταν ανοίγεις το γκάζι στην έξοδο με την μοτοσυκλέτα πλαγιασμένη, χρειάζεται να έχεις πολύ καλό έλεγχο του γκαζιού. Εδώ είναι που έρχεται η εμμονή της Honda, που λέει ότι για να χρησιμοποιήσει RbW θα πρέπει αυτό να ανταποκρίνεται με την αίσθηση που σου δίνει μία κανονική γκαζιέρα, αλλιώς δεν βλέπει τον λόγο να το κάνει. Για να είναι λοιπόν παρόν το RbW στο νέο Fireblade, σημαίνει ότι η Honda κατάφερε να προσαρμόσει την λειτουργία του, και να την φέρει πολύ κοντά στο συνηθισμένο. Πράγματι, η αίσθηση από το γκάζι είναι εκπληκτική και δεν σ’ αφήνει να παραπονεθείς για κανένα από τα μειονεκτήματα που έχει η ηλεκτρονική διαχείριση του γκαζιού σε άλλες μοτοσυκλέτες.

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό. Μεταφέροντας ένα μέρος των στρεβλώσεων στο πλαίσιο, από το ψαλίδι που ήταν μέχρι τώρα, το Fireblade μετατρέπεται αρκετά σε συμπεριφορά. Αυξάνεται σημαντικά η ευελιξία και οι αλλαγές κατεύθυνσης γίνονται πιο άμεσα από πριν. Σε επόμενο τεύχος θα αναλύσουμε πλήρως τι έχουν κάνει με πλαίσιο και ψαλίδι οι Ιάπωνες της Honda, και πώς μεταφράζεται αυτό στην οδήγηση της μοτοσυκλέτας. Προς το παρόν ας κρατήσουμε το σχόλιο του “Fast” Freddie: «Οι αλλαγές σε ακαμψία που ήθελα από το 2008, είναι τώρα εδώ! Η μοτοσυκλέτα είναι πολύ πιο εύκολο να μετατοπίσει το βάρος εμπρός, ώστε να ελαφρύνεις τον πίσω τροχό στην είσοδο και να τον κατευθύνεις προς το εξωτερικό της στροφής στο σημείο ακριβώς που θέλεις»

Πέρα όμως από τα ηλεκτρονικά, το σημαντικότερο για εμένα είναι η μείωση της ακαμψίας του πλαισίου κατά 10% και η αύξηση της ακαμψίας του ψαλιδιού κατά ίδιο ποσοστό

Το ABS και το traction control είχαν άψογη συμπεριφορά στις δύσκολες δικές μας συνθήκες. Είναι τελείως διαφορετικό να δοκιμάζεις το ABS με slick ελαστικά κρατώντας τα φρένα μέχρι το εσωτερικό της στροφής σε μεγάλη κλίση, από το να φρενάρεις οριακά με βρόχινα αγωνιστικά ελαστικά, πριν αφήσεις τα φρένα για να στρίψεις με πολύ μικρότερη κλίση. Στις δύο αυτές περιπτώσεις έχεις την ευκαιρία να καταλάβεις τα πάντα για την λειτουργία του, αλλά χρειάζεται να το γνωρίσεις και στις δύο περιπτώσεις κι όχι σε μία από τις δύο. Αντίστοιχα είναι τα πράγματα και για το traction control με την διαφορά ότι στο βρεγμένο αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα την προοδευτικότητα του συστήματος και τον βαθμό παρέμβασης. Δεν περίμενα η Honda να πράξει κάτι λιγότερο, από το να κυνηγήσει τα υψηλότερα των στάνταρ αυτή την στιγμή. Δεν είχε και επιλογή άλλωστε. Όταν μπαίνεις τελευταίος στον χορό των ηλεκτρονικών δεν υπάρχουν περιθώρια για αναθεωρήσεις. Θα πρέπει κατευθείαν να βρεθείς στο ίδιο σκαλί με τους υπόλοιπους, αν όχι στο πιο πάνω.

Όταν βρίσκεσαι σε μία τέτοια παρουσίαση, τόσο σημαντική, η χαρά της οδήγησης είναι μονάχα μία πτυχή της δουλειάς. Η συζήτηση με τους ανθρώπους του εργοστασίου έχει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Το «σημαντική παρουσίαση» στην αρχή της παραγράφου, χαρακτηρίζει την τεχνολογική πολυπλοκότητα του μοντέλου και τον βαθμό κατάρτισης όσων έδωσαν το παρόν. Δεν έχει να κάνει με το αγοραστικό ενδιαφέρον του κόσμου, ή την εμπορικότητα του μοντέλου. Οι μηχανικοί του CBR1000RR είναι από τους καλύτερους στην Honda και μαζί τους έφεραν τους καλύτερους από Bridgestone και Ohlins. Είχα την ευκαιρία να απευθύνω τις ερωτήσεις απευθείας στα αυτιά εκείνου που ήταν σε θέση να απαντήσει… Μαθαίοντας για παράδειγμα για τις χιλιάδες γραμμές κώδικα που χρειάζονται οι αναρτήσεις του SP, τον λόγο που λειτουργούν με προκαθορισμένα βήματα και όχι ελεύθερα ανάμεσα σε πλαίσια, όπως της Aprilia, και εκείνος να εκθέσει τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Μιλάμε για μία σπάνια ευκαιρία. Οι ημι-ενεργητικές αναρτήσεις του SP έχουν ένα πολύπλοκο τρόπο λειτουργίας, για τον οποίο μπορείς –αν βαριέσαι- να μην μάθεις καμία λεπτομέρεια και να τις διαχειριστείς με εύκολο τρόπο που δεν μαρτυρά τι γίνεται παρακάτω.

Τα εθνικά πρωταθλήματα έχουν φτάσει σε σημείο που μονάχα με πολλά λεφτά και προετοιμασία, μπορείς να τα κυνηγήσεις. Υπάρχουν αγώνες που μπορείς να συμμετέχεις με πολύ μικρότερο κόστος, όμως σε γενικές γραμμές τα πρωταθλήματα έχουν ξεφύγει πλήρως από τότε που αγόραζες μία μοτοσυκλέτα από τον αντιπρόσωπο και την επόμενη μέρα την έτρεχες με σκοπό το κύπελλο. Πολλές δεκαετίες και τεράστια βήματα εξέλιξης έχουν γίνει από τότε, και τώρα έρχονται τα ηλεκτρονικά να μας φέρουν πιο κοντά σε αυτή την εξαιρετική περίπτωση: Να αγοράζουμε κάτι ανταγωνιστικό με αυτό που ο πρωταθλητής της χώρας κερδίζει το κύπελλο!

Είχαμε αυτή την συζήτηση με τον Freddie Spencer, τον άνθρωπο που το μυαλό του και το χέρι του, ήταν το software και το hardware ενός traction control που διαχειριζόταν σε αγωνιστικές συνθήκες περισσότερα άλογα σε λιγότερα κιλά. Και το έκανε αλάνθαστα πατώντας στα χειρότερα ελαστικά. Λέγοντας πως τα ηλεκτρονικά θα μας δώσουν ή μας δίνουν, την ευκαιρία να είμαστε κοντά στην κορυφή ενός εθνικού πρωταθλήματος, απλά περνώντας την πόρτα του αντιπροσώπου, σηματοδοτεί μία νέα εποχή για αυτό το σπορ. Υπό λογικά πλαίσια μπορείς να πεις ότι είναι και προσιτή μία τέτοια μοτοσυκλέτα. Όχι για την δική μας οικονομική κατάσταση, όχι για την εποχή μας, όμως και τότε που κέρδιζε κανείς - απλά αγοράζοντας την superbike της εποχής, χρειαζόταν ένα τεράστιο ποσό συγκριτικά με τον μέσο μισθό της εποχής. Αντί να υποστηρίζεσαι από μία ομάδα μηχανικών για να τρέχεις έναν αγώνα, έρχεται η Ohlins και σου λέει ότι θα το κάνεις μόνος σου - και μάλιστα θα σε βοηθήσει ξεμπλέκοντας τις διαφορετικές καταστάσεις λειτουργίας και απλοποιώντας τις ρυθμίσεις. Εννοείται ότι θέλεις έναν χάρτη στην αρχή για να πλοηγηθείς στο μενού, αφού δεν χωράνε συγκεντρωμένα όλα αυτά στην έγχρωμη, πανέμορφη οθόνη, όμως αμέσως θα το συνηθίσεις και θα αποστηθίσεις τις διαδικασίες.

Είχα επίσης πολύ περισσότερο χρόνο παρέα με τον κ. Masatoshi Sato, υπεύθυνο εξέλιξης του νέου CBR, από την αρχική μας συνομιλία στην EICMA, όταν τον ρωτούσα για τις αλλαγές στο σύστημα ψύξης του CBR και την σχεδιαστική λεπτομέρεια στην ψύξη του τέταρτου και τρίτου κυλίνδρου, που στο προηγούμενο επέφερε διαφορά στην δυνατότητα αποβολής θερμότητας. Τα είχαμε γράψει αυτά στο ρεπορτάζ από την EICMA στο τεύχος 565… Επειδή τέτοιες ερωτήσεις δεν είχε συνηθίσει να ακούει από δημοσιογράφους, θυμόταν το όνομα και τώρα ρωτούσε ο ίδιος πώς ήταν η μοτοσυκλέτα, αν μου άρεσε το design κτλ… Του μετέφερα εκτός από την δική μας άποψη, κι όσα έγραφαν στο Facebook του MOTO συμφωνώντας οι περισσότεροι πως δεν τους αρέσει το τελικό της εξάτμισης και διαφωνώντας για την συνολική εικόνα της μοτοσυκλέτας, που στους περισσότερους άρεσε και μάλιστα αρκετά…

Στο τεύχος Μαρτίου λοιπόν, στο επόμενο τεύχος του MOTΟ, θα δώσουμε μία εκτεταμένη ανάλυση σε όλα τα παραπάνω, όπως ακριβώς χρειάζεται, στην έκταση που τους αξίζει και μπορούν να πάρουν στην έντυπη έκδοση. Θα σχολιάσουμε επίσης και το «πρέπει να ακούς το κοινό σου» που είπε ο αρχιμηχανικός του CBR, την στιγμή που μάλλον τους πήρε πολύ καιρό από τότε που άκουσαν μέχρι τότε που έπραξαν… έμαθαν όμως το μάθημα – μου τόνισε κλείνοντας το μάτι. Οι Ιάπωνες έχουν αλλάξει: Κανονικά δεν μιλούν για τον ανταγωνισμό, δεν είναι διαχυτικοί για όσα φτιάχνουν και προπαντός δεν «κλείνουν το μάτι», ενώ γενικότερα οι γκριμάτσες περιορίζονται ανάμεσα σε φίλους… οπότε αυτά είναι νέα δεδομένα και φανερώνουν αλλαγές και στον τρόπο σκέψης.

Ο John McGuinness όπως είναι κάθε φορά όταν πρόκειται να οδηγήσει...