Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
15/9/2019
Έχετε βγάλει μαχαίρια και τα ακονίζετε έτοιμοι να φάτε ο ένας τον άλλο. Παρακαλούνται όμως οι οπαδοί να αποχωρήσουν από τώρα πριν εκνευριστούν και χαλάσουν καμία οθόνη, αυτό είναι ένα κείμενο για φιλάθλους και μόνο. Τι έχει συμβεί για όποιον το έχασε; Rossi και Marquez μπλέχτηκαν σε ένα σκηνικό που θυμίζει το 2015, διαφέρει από κάθε άλλη διαμάχη που έχουμε δει από τότε έως σήμερα και ανεβάζει την θερμοκρασία και τις πιέσεις. Όλα αυτά έγιναν στην Q2, ακριβώς στην σημαία κι ενώ ο Marquez – και πολύ πιθανότατα και ο Rossi – πήγαιναν για την πρώτη γραμμή της εκκίνησης. Ο Ισπανός για την pole position συγκεκριμένα. Το τι συνέβη στην κατάταξη, όπως και τα αποτελέσματα τα διαβάζετε εδώ.
Συνοπτικά όμως έγινε το εξής: Στον τελευταίο γύρο ο Marquez βρίσκεται να προσπαθεί για τον χρόνο ενώ είναι πίσω από τον Rossi. Επιχειρεί μία επιθετική προσπέραση που δεν του βγαίνει και σε καλό, κόβει τον Rossi χάνει και την είσοδο της στροφής πατώντας έξω από το κερμπ κάτι που ακυρώνει αυτομάτως και τον γύρο του. Έξω όμως έχει πατήσει και ο Rossi οπότε και ο δικός του γύρος είναι ήδη άκυρος. Αργότερα και οι δύο θα ισχυριστούν πως δεν κατάλαβαν πως πάτησαν έξω. Ο Rossi δικαιολογείται περισσότερο γιατί ήταν πράγματι για λίγο το περιθώριο που πάτησε εκτός, του Marquez πάλι όχι και τόσο. Και ο ίδιος όμως δεν λέει πως δεν το κατάλαβε, αλλά πως δεν ήταν σίγουρος. Άρα αναγνωρίζει πως εκείνη την στιγμή κάτι κατάλαβε και είναι ειλικρινής σε αυτό το σημείο. Εγώ θα πω πως σε μία τέτοια περίπτωση όταν δεν έχεις καμία άλλη ευκαιρία να βελτιώσεις την κατάταξη και δεν είσαι σίγουρος, τότε απλά συνεχίζεις κανονικά. Κανείς λογικός αγωνιζόμενος δεν σταματά την προσπάθεια με την αμφιβολία, και έχουμε δει ήδη αναβάτες να πανηγυρίζουν τον τερματισμό χωρίς να έχει τελειώσει ο αγώνας. Ο Rins παραλίγο να κάνει το ίδιο λάθος μόλις πριν λίγες μέρες, και τον έσωσε το γεγονός πως είναι κανόνας στην αμφιβολία να συνεχίζεις. Αυτό το ξέρουν όλοι οι αναβάτες, από την ποδηλασία μέχρι τα MotoGP, οπότε ας αφήσουμε για λίγο το ποιος πάτησε στο πράσινο. Πάτησαν και οι δύο, ο ένας σίγουρα δεν μπορούσε να το ξέρει, κι αυτός είναι ο Rossi, ο άλλος παραδέχτηκε πως δεν ήταν βέβαιος εκείνη την στιγμή, και δικαιολογείται απόλυτα να συνεχίσει από οποιονδήποτε έχει μπει σε πίστα…
Τι έγινε αμέσως μετά; Το σκηνικό που ξεχωρίζει από κάθε άλλη διαμάχη, μία παραλίγο σύγκρουση και πτώση. Κλήθηκαν και οι δύο να απολογηθούν και στο τέλος της ημέρας έβγαλαν δύο διαφορετικές ανακοινώσεις. Ας δούμε τι είπε ο Marquez συνοπτικά και όχι σε απευθείας μετάφραση:
«Εκείνη την στιγμή δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί, διότι μία τέτοια προσπέραση στα δοκιμαστικά είναι περίεργη" – συμπληρώστε οι αναγνώστες και σπάνια. "Για τις προθέσεις του Rossi ρωτήστε τον ίδιο, εγώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν τον περίμενα να βγει για να βρεθώ πίσω του, όταν βγήκα από το box και ξεκίνησα την προσπάθειά μου ήμουν μόνος στην πίστα. Μετά είδα τον Valentino να πηγαίνει πιο σιγά, δεν θα πω να με περιμένει. Του άφησα περιθώριο και μετά ξεκίνησα την προσπάθειά μου για γρήγορο γύρο και τον είδα μπροστά μου, εκεί στην έκτη στροφή πάτησε έξω και ήδη ο γύρος του ήταν άκυρος. Όμως μετά πήγαινε σβέλτα, όχι πολύ γρήγορα, αλλά σβέλτα. Είχα την ευκαιρία να τον περάσω στην πίσω ευθεία και είναι αλήθεια πως στην γρήγορη στροφή πάτησα έξω. Εκείνη την στιγμή είχα αμφιβολία για το αν πάτησα έξω το είδα μετά για επιβεβαίωση. Στην 14η απλά έστριψα και είδα να μου έρχεται μία μοτοσυκλέτα πολύ γρήγορα για αυτή την στροφή. Είχα μία καλή αντίδραση και ΑΥΤΗ την φορά γλίτωσα την πτώση. Η δεύτερη αντίδραση ήταν να σηκώσω το χέρι και διευκρινίζω πως δεν ήταν για να ζητήσω συγνώμη αλλά έλεγα «τι συμβαίνει εδώ;» διότι δεν καταλάβαινα".
Ακολουθεί μία ερώτηση για το τι θα κάνει στον αγώνα μετά από αυτό που έγινε και λέει κάτι σημαντικό:
«Δεν είμαι ο Marquez του 2015! Είμαι πιο ώριμος! Ξέρω ποιος είναι ο στόχος μου, που είναι η μάχη μου. Κάποιοι αναβάτες δεν με απειλούν στο πρωτάθλημα, δεν μπορούν να το κερδίσουν (βαθμολογικά) οπότε εμένα ο στόχος μου είναι να βρεθώ στο βάθρο σε μία δύσκολη για την Honda πίστα.»
Κι έρχεται επιτέλους μία γαργαλιστική ερώτηση, για το αν φαντάζεται τι περνούσε από το μυαλό του Rossi. Ο πιο ώριμος, πιο έξυπνα σκεπτόμενος Marquez αποφασίζει να μην απαντήσει: «Φαντάζομαι τι είχε στο μυαλό του αλλά δεν θα το πω» Το επαναλαμβάνει αυτό δυο φορές, και ο λόγος που δεν μεταφράζουμε από την αρχή τα λόγια του αλλά τα εξηγούμε, είναι αυτή η γλώσσα του σώματος, τα «you know» που πετάει για συνδετικά ανάμεσα στις προτάσεις. Εκεί που είναι όλο το νόημα! Τι να πει; Πως ο Rossi άνοιξε γραμμή και άφησε το γκάζι ψάχνοντας στα αριστερά του τον Marquez για να τον βγάλει εκτός; Να ρίξει δηλαδή λάδι στην φωτιά; Μέσα στο Misano; «Ρωτήστε τον ίδιο και θα σας εξηγήσει, αλλά ξέρω την απάντησή του, πως έφτασε πολύ γρήγορα για την συγκεκριμένη στροφή με σκοπό να με προσπεράσει αλλά δυστυχώς αναγκάστηκε να ανοίξει γραμμή». Κάπου εδώ ο Marquez θα επαναλάβει πως ΑΥΤΗ την φορά απέφυγε την πτώση που ακόμη και ένα σπασμένο δάχτυλο θα είχε συνέπειες στο πρωτάθλημα με τους απανωτούς αγώνες και με τον προσδιορισμό ΑΥΤΗ την φορά -για άλλη μία φορά- συνδέει το σκηνικό αυτό με όλα τα παλιότερα. Ακριβώς αυτό που θέλουν όλοι δηλαδή για να ανάψουν τα αίματα…
Αμέσως μετά θα τονίσει το λάθος στρατηγικής και εδώ προφανώς αναφέρεται σε μία Q2 με δύο εξόδους και το πότε έγινε η δεύτερη. Ερωτάται συγκεκριμένα για το αν θα ζητήσει την ποινή του Rossi και απαντά πως δεν θα χάσει τον χρόνο του με οποιαδήποτε προστριβή γιατί ο Rossi είναι πίσω στην βαθμολογία και δεν κινδυνεύει από αυτόν. Εδώ ο Marquez λέει ψέματα. Ας ήταν ο Xavier, την ποινή θα την ζητούσε σίγουρα. Αυτό που δεν θέλει είναι ένα γενικό γιουχάρισμα οπουδήποτε κι αν βρεθεί, που ήδη το έχει σίγουρο στο Misano μέσα. Για αυτό δεν δίνει συνέχεια, για τον όχλο, για το οπαδιλίκι που είναι κακό για το άθλημα, την ίδια ώρα που θα το ήθελε όμως για τον ίδιο! Δεν θα τον ενοχλούσε αν συνέβαινε ανάποδα. Θα ήθελε να έχει μία κερκίδα τόσο κόκκινη, όσο η κίτρινη του Rossi. Προφανώς και έχει την δικιά του, αλλά σε φωτεινότητα κερκίδων χάνει. Και η Dorna θα το ήθελε διπλά και τριπλά από τον Marquez. Οπότε; Οπότε δεν έχει σημασία τι πιστεύεις, κάνε την πάπια. Αυτό θα ήθελε πραγματικά να πει εκείνη την στιγμή και εν μέρη το ομολογεί, όταν βάζει εμπρός την βαθμολογία. Άρα ας μεταφράσουμε τώρα τα λόγια του Marquez: «Αν είμασταν κοντά στο πρωτάθλημα, σίγουρα θα ζητούσα την τιμωρία του κι ας με περίμεναν ένα σωρό οπαδοί στις κερκίδες».
Ο Rossi είπε κι εκείνος πως η στρατηγική του για την Q2 δεν ήταν η καλύτερη, βρέθηκε στο τέλος να προσπαθεί για τον ταχύτερο γύρο και χαρακτήρισε αυτό που έγινε με τον Marquez ως πρόβλημα. Πήγαινε στο εκατό τοις εκατό της προσπάθειάς του, τον προσπέρασε άγαρμπα ο Marquez αναγκάζοντάς του να χάσει χρόνο, προσπάθησε στην φουρκέτα να φύγει εμπρός αλλά δεν τα κατάφερε, άνοιξε γραμμή και πάει και αυτή η προσπάθεια. Εκεί κάνει μία παύση και δίνει ένα βλέμμα σε όλους γύρω του που απλά τους λέει αυτό που θέλει να ξέρουν. Εκείνο που αν το πει θα βρεθεί υπόλογος, αυτό που θα περιμένει να φύγει από τους αγώνες και θα το γράψει με μεγάλα γράμματα στην αυτοβιογραφία του! Αν ξέρεις τον Rossi ξέρεις πολύ καλά τι θέλει να πει εκείνη την στιγμή! Αν τον ξέρεις δεν πιστεύεις στιγμή την μπαρούφα του «πήγαινα γρήγορα», αλλά «ήθελα αυτό το α…..κι να το πετάξω έξω, με είχε εκνευρίσει!» Ως οπαδός του Rossi δεν δικαιούσαι να πιστέψεις το αντίθετο. Ακόμη πιο γαργαληστικά για εσένα οπαδέ, απαγορεύεται και να το βροντοφωνάξεις. Διότι αν το κάνεις επικροτείς μία άσχημη συμπεριφορά που δεν γίνεται ανεκτή στις μέρες μας. Δεν είμαστε στο ’90 να μοιράζουμε σφαλιάρες στην pit lane, ή να σηκώνονται ποδαράκια να κλωτσάνε (αναφέρομαι στο 1992). Αν το παραδεχτεί ο Rossi θα έχει συνέπειες. Για αυτό και θα το γράψει στην αυτοβιογραφία του, την επόμενη που θα βγάλει και που θα είναι η δεύτερη ενώ θα έχει και τρίτη. Να είστε σίγουροι πως θα είναι τρεις. Μπορεί κανείς να πει πως φυσικά και ο Rossi λέει εκείνη την στιγμή την αλήθεια και όλοι οι υπόλοιποι είναι λακαμάδες και ντορνεϊκοί και ένα σωρό πράγματα. Αν το έλεγε μπροστά στον Rossi, εκείνος θα του γελούσε συνωμοτικά και θα του έλεγε να μην εξάπτεται, να είναι υπεράνω. Είμαστε στο 2019 και η εποχή που μπορείς να βγεις μπροστά και να πεις, «ήθελα να του δώσω σφαλιάρα» έχει τελειώσει. Άρα; Άρα ναι, ο Marquez έκανε κάτι εκνευριστικό που θα μπορούσε και να μην το κάνει, να περάσει πιο καθαρά αμέσως μετά μιας και σε εκείνο το σημείο δεν τον καθυστερούσε πραγματικά - και ναι ο Rossi πάνω στον εκνευρισμό του έκανε… άνοιξε την γραμμή του τέλος πάντων. Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια. Για τώρα. Τα υπόλοιπα ο πανούργος Ιταλός θα τα πει και ο ίδιος στο δεύτερο βιβλίο του να είσαστε σίγουροι. Να γίνει ανάλυση από τις κάμερες; Για ποιο λόγο; Η Dorna την έκανε ήδη κεκλισμένων των θυρών με τους δύο να κάθονται σχεδόν δίπλα - δίπλα, σε ένα αμήχανο παγωμένο σκηνικό που κράτησε μάλιστα και πολύ λιγότερο από αυτό που περίμεναν και οι δύο. Για αυτό και ο Marquez ήξερε την απάντηση του Rossi από πριν. Τα πάντα μπορείς να ισχυριστείς στο video, δεν υπάρχει γραμμή να τραβήξεις το οφσάιντ. Όλοι ξέρουμε τι έγινε, και όλοι χτυπάμε παλαμάκια και προχωράμε παρακάτω λέγοντας «όλα καλά παιδιά, δεν χτύπησε κανείς, έλα πάμε, πάμε, όλα καλά!».
Αναγνωρίζω κι άλλο λάθος βέβαια, το γεγονός πως ο Marquez είχε δει τον Rossi να πατά εκτός κερμπ για λίγο και δεν του χάρισε την δυνατότητα της αμφιβολίας μετέπειτα στον λόγο του εμπρός στις κάμερες... Εκείνης δηλαδή που ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε για να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Αν είχε πατήσει έξω γιατί πήγαινε γρήγορα; Αναρωτιέται ο Marquez. Μα για τον ίδιο λόγο που το έκανες κι εσύ φίλε, γιατί δεν πουλάς ποτέ τον γύρο για την αμφιβολία, το ξέρει και ο de Puniet αυτό, ο άνθρωπος που είχε πέσει και δεν δεχόταν πως είχε πέσει, συνέχιζε να αμφιβάλει όπως οφείλει ένας καλός αγωνιζόμενος να κάνει…
Αν δεν είσαστε οπαδοί του Rossi ή χειρότερα αν δεν τον συμπαθείτε καθόλου, να ξέρετε πως υπάρχει κάτι που πρέπει να θαυμάζει κανείς. Αυτή την πηγαία κατανόηση του κόσμου γύρω του, πως όλοι κινούνται λίγο πιο αργά μπροστά του από αυτό που το γρήγορο μυαλό του μπορεί και είναι σε θέση να αντιληφθεί. Δεν μιλάω για τους άλλους αναβάτες, αλλά για όλους εμάς γύρω του. Είναι λίγο πιο έξυπνος, όχι πάντα, μερικές φορές όμως είναι. Δεν τον νοιάζει ποια φορά είναι αυτή, πότε θα τον πιστέψεις ή όχι, δεν του καίγεται καρφί. Κι αυτό είναι το δεύτερο που πρέπει να θαυμάζει όποιος δεν είναι οπαδός του ή ακόμη και ενάντιός του…
