EnduroGP 2024 - Ο Andrea Verona της GASGAS πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της Ιταλίας

Δύσκολες συνθήκες στην πίστα της Bettola, με την ξηρασία και την ζέστη να παίζει παιχνίδια με τα σύννεφα και την βροχή
Andrea Verona
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

25/6/2024

Μετά την καυτή πρώτη μέρα, όπου ο Josep Garcia κατάφερε να αψηφήσει τον δυνατό ήλιο για να πατήσει στο πρώτο σκαλί του βάθρου, η βροχερή και λασπώδης Κυριακή ήταν η μέρα που ο Andrea Verona θα κατάφερνε να πάρει την πολυπόθητη νίκη στο GP της πατρίδας του, δίνοντας χαρά στους Ιταλούς που βρέθηκαν εκεί για να τον υποστηρίξουν, μετά από μία εκπληκτική μάχη με τον Holcombe.

Η νύχτα του Σαββάτου έφερε μαζί με το φεγγάρι και μία ισχυρή καταιγίδα, η οποία έβρεξε για τα καλά την πίστα, αφήνοντας τη σκόνη του χώματος για την πρώτη ημέρα του τέταρτου γύρου του Enduro GP και αναγκάζοντας τις ομάδες σε νέες ρυθμίσεις των μοτοσυκλετών τους, για τις ολισθηρές και λασπώδεις συνθήκες της δεύτερης ημέρας, την Κυριακή. Για να γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα, όλοι οι αναβάτες είχαν την ευκαιρία να κάνουν έναν γύρο, χωρίς χρονομέτρηση, πριν το απαιτητικό Enduro Test, το οποίο κρίθηκε ιδιαίτερα κρίσιμο, χάρη στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν. Οι αναβάτες που θα σημείωναν καλούς χρόνους εκεί, θα αύξαναν τις πιθανότητές τους για ένα καλό αποτέλεσμα και στον κυρίως αγώνα.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Ο Steve Holcombe της Honda Racing RedMoto Enduro Team ήταν αυτός που ολοκλήρωσε το MAXXIS Enduro Test άψογα, περνώντας πρώτος. Θέτοντας τον ταχύτερο χρόνο στον πρώτο γύρο, κατάφερε να αποκτήσει 4 ολόκληρα δευτερόλεπτα διαφορά από τον δεύτερο Andrea Verona της GASGAS Factory Racing, με τον Brad Freeman της Beta Factory Racing να συμπληρώνει το βάθρο, στην τρίτη θέση. Ο νικητής της προηγούμενης μέρας, Garcia, της Red Bull KTM Factory Racing είχε μία ατυχία πέφτοντας πάνω σε δέντρα, λάθος που του κόστισε σχεδόν 50 δευτερόλεπτα.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Γρήγορα, ο Garcia άφησε πίσω του τη δύσκολη στιγμή του, ξεκινώντας το ACERBIS Cross Test με στόχο να επιστρέψει στο γκρουπ των πρώτων. Στο μεταξύ ο Verona πέρασε μπροστά από τον Holcombe, περνώντας πρώτος την γραμμή για την ολοκλήρωση του πρώτου από τους τρεις συνολικά γύρους. Ταχύτερος στο POLISPORT Extreme Test και στο MAXXIS Enduro Test, πριν έρθει δεύτερος από τον Garcia στο ACERBIS Cross Test, ο Holcombe ολοκλήρωσε τον δεύτερο γύρο 18 ολόκληρα δευτερόλεπτα πίσω από τον Verona, στη δεύτερη θέση.

Διατηρώντας έναν δυνατό ρυθμό, ο Garcia είχε καταφέρει να σημειώσει μία απίστευτη επιστροφή, βρισκόμενος στην τρίτη θέση με μόλις έναν γύρο να απομένει. Τέταρτος ήταν ο Freeman, ενώ ο Antoine Magain της CH Racing Sherco συμπλήρωνε την πρώτη πεντάδα. Ο καιρός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη ακόμη, με καταιγιστική βροχόπτωση στον τρίτο γύρο και φέρνοντας εκ νέου αλλαγές στην κατάταξη.

Έχοντας πάρει τη νίκη σε POLISPORT Extreme Test και MAXXIS Enduro Test, ο Holcombe είχε τον ρυθμό να βρεθεί στην πρώτη θέση. Μία πτώση του Garcia, τον είχε φέρει στο πρώτο σκαλί του βάθρου με μόνο τον ACERBIS Cross Test αγώνα να απομένει για να ολοκληρώσει τον θρίαμβό του.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Από την άλλη, ο Verona, βρισκόμενος στο GP της πατρίδας του θα τα έπαιζε όλα για όλα, με τον Ιταλό να μάχεται μέχρι και το τέλος για την νίκη.

Βάθρο

Τελικώς, κατάφερε να εξασφαλίσει το πρώτο σκαλί του βάθρου, με ελάχιστη διαφορά από τον Holcombe, στα μόλις 46 εκατοστά του δευτερολέπτου. Ο Βρετανός της Honda αναγκάστηκε να αρκεστεί στη δεύτερη θέση, δείχνοντας εμφανώς απογοητευμένος. Λογικό αν σκεφτούμε ότι έχασε την πρωτιά κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια του, φτάνοντας τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Μία από τις καλύτερες προσπάθειες ήταν αναμφίβολα αυτή του Garcia, ο οποίος ολοκλήρωσε τη δεύτερη μέρα στην τρίτη θέση, μετά την πτώση που του στοίχισε σημαντικά σε χρόνο.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Καλή ήταν η μέρα και για τον Βέλγο αναβάτη της Sherco, Magain, ο οποίος εξασφάλισε ένα από τα καλύτερα αποτελέσματά του, εδώ και πολύ καιρό, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση. Ήταν ταυτόχρονα και επικεφαλής του τραίνου της Sherco, με τους Zach Pichon και Hamish MacDonald, επίσης αναβάτες του Γάλλου κατασκευαστή, να συμπληρώνουν την πέμπτη και έκτη θέση, αντίστοιχα.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Στο γυναικείο πρωτάθλημα Enduro, η Mireia Badia της RIEJU Factory Racing ήταν αυτή που πήρε τις νίκες και τις δύο ημέρες, κάνοντας το double και δείχνοντας ότι η λάσπη δεν την ενόχλησε στο ελάχιστο. Η ομόσταυλη της Badia, Rosie Rowett, έκανε το 1-2 για την RIEJU, μετά από μία σκληρή μάχη με την Elodie Chaplot  της Beta, που έκλεισε το βάθρο με μόλις τρία δευτερόλεπτα διαφορά. Την πρώτη πεντάδα συμπλήρωσαν οι Justine Martel (Beta) και Emelie Borg (Sherco).

Στην κατηγορία E1, ο Holcombe ήταν αυτός που αναδείχθηκε νικητής, μπροστά από τον Garcia στη δεύτερη θέση και τον τρίτο Pichon. Από την άλλη, στην E2 ήταν ο Verona αυτός που ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου, με τον Matteo Pavoni της Jet Zanardo Husqvarna δεύτερο. Ο Samuele Bernardini της Honda Racing RedMoto Enduro Team ολοκλήρωσε την πρώτη τριάδα, μετατρέποντας το βάθρο της E2 σε μία πλήρως ιταλική υπόθεση.

Απόλυτη κυριαρχία για τη Sherco στην E3, κάνοντας το 1-2. Πρώτος ήρθε ο Magain, με τον MacDonald να τον ακολουθεί στην δεύτερη. Τρίτος ήρθε ο Freeman με Beta.

EnduroGP – Ο Andrea Verona πήρε την νίκη την δεύτερη μέρα στο GP της πατρίδας του

Μετά και την ολοκλήρωση του τέταρτου γύρου του EnduroGP, πρώτος γενικής είναι ο Josep Garcia (KTM) με 144 βαθμούς. Δεύτερος, βρίσκεται ο Andrea Verona (GASGAS) με 134 βαθμούς, ενώ λίγο πιο πίσω στην τρίτη θέση έρχεται ο Steve Holcombe (Honda) με 128 βαθμούς. Καλύτερα τοποθετημένος αναβάτης της Beta είναι ο Brad Freeman με 85 βαθμούς στην τέταρτη θέση, ενώ πίσω του ακολουθεί ο Nathan Watson – επίσης με Beta – με τους 80 βαθμούς να τον φέρνουν στην πέμπτη θέση. Έκτος είναι ο Zach Pichon (Sherco) με 63 βαθμούς, ενώ οι 59 βαθμοί του Samuele Bernardini (Honda) τον φέρνουν στην 7η θέση. Ο Jamie McCanney (Husqvarna) έρχεται πιο πίσω, στην όγδοη με 55 βαθμούς. Την δεκάδα ολοκληρώνουν οι Hamish MacDonald (Sherco) και Matteo Cavallo (TM Racing) στην 9η και 10η θέση με 50 και 46 βαθμούς, αντίστοιχα.

MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint
motomagMotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

4/1/2024

Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!

Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.

Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.

Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:

Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.

Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.

H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.

Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.

Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:

1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023

 

 

Ετικέτες