Η πρώτη Ducati 851

Μια απίστευτη ιστορία με ελληνικό χρώμα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/7/2017

Η Ducati 851 Tricolore έχει τα χρώματα της ιταλικής σημαίας, όμως ένα μέλος του Ducati Athens Club 1990, κατάφερε να αγοράσει σε δημοπρασία του εξωτερικού  την πρώτη τετραβάλβιδη, υγρόψυκτη Ducati που κατασκευάστηκε ποτέ (!) δίνοντας στην ιστορία μας ελληνικό χρώμα. Μετά την άφιξη της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα τα (πάντα) δραστήρια μέλη του Ducati Athens Club 1990 έκαναν μια ξεχωριστή εκδήλωση, ζητώντας από τα υπόλοιπα μέλη τους να συγκεντρώσουν σε έναν χώρο όλα τα 851/888 που έχουν.

Έτσι, παρά την καταρρακτώδη βροχή εκείνου του Σαββάτου, στο πεζοδρόμιο έξω από το Le Greche πάρκαραν η πρώτη 851 Tricolore, μέχρι και την τελευταία μπλε 888! Εμείς ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη αυτή της σπάνιας (και άκρως συλλεκτικής) μοτοσυκλέτας να μας γράψει ένα κείμενο με όλη την ιστορία της, αλλά κυρίως με όλες τις καυτές λεπτομέρειες και τα κουτσομπολιά που την συνοδεύουν. Στο κείμενο που ακολουθεί θα μάθετε γιατί έχουν ένα στρογγυλό σημάδι στην σέλα τους τα πρώτα 851, πού εμπλέκεται η βρετανική Cosworth, ποιο εξάρτημα της Ferrari F40 έχει χρησιμοποιήσει η Ducati στην 851 και πολλά άλλα τρελά, παλαβά αλλά και άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία από ιστορικής άποψης!

 

 

Κείμενο: Γιώργος Ματσανίκας (Ιδιοκτήτης του 851 Tricolore και μέλος του Ducati Athens Club)

Φωτό: Πάνος Λαγογιάνης (μέλος του Ducati Athens Club)

Το Ducati Club Hellas 1990, η παλιότερη λέσχη φίλων της Ιταλικής μάρκας συνεχίζει την προσπάθεια να γνωρίσει στους νεότερους φίλους της μάρκας και γενικότερα στο ευρύ μοτοσυκλετικό κοινό την ιστορία της Ducati μέσα από διάφορες θεματικές εκδηλώσεις ιστορικών μοντέλων. Μετά από τις πολύ πετυχημένες εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια της εταιρείας, καθώς και της μονοήμερης εκδρομής με τα μονοκύλινδρα της δεκαετίας του 1960-70, ήρθε και η εκδήλωση για τα 30 χρόνια της εμβληματικής Ducati 851, του μοντέλου που έφερε την Ducati ξανά στις επιτυχίες και με το οποίο κατέκτησε τα παγκόσμια πρωταθλήματα superbikes του 1990,1991,1992. Στην συνεχεία μετουσιώθηκε στην απόλυτη μοτοσυκλέτα των ‘90ies. την 916, που κατέκτησε τους παγκόσμιους τίτλους 1994,1995,1996,1998,1999, αλλά και τις καρδιές των Ducatisti και μια μόνιμη θέση στο μουσείο μοντέρνας τέχνης της ΝέαςΥόρκης.

Η ιστορία των Desmoquattro κινητήρων παραγωγής (ο πρώτος τετραβάλβιδος desmo είχε δοκιμαστεί στην GP 500 πριν το 1970) ξεκίνησε νωρίς το 1985, όταν πλέον η Ducati είχε περάσει στα χέρια των παντοδύναμων αδελφών Castglioni, στους οποίους μεταξύ άλλων ανήκε η Moto Morini και η Gagiva. Οι Castglioni έβαλαν τα κεφάλαια που χρειάζονταν η Ducati για να εξελίξει τους κινητήρες της, αφού ήταν πλέον φανερό ότι οι δικύλινδροι, διβάλβιδοι και αερόψυκτοι κινητήρες της, είχαν φτάσει πλέον στο όριο της απόδοσής τους και δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν την δύναμή των υγρόψυκτων τετρακύλινδρων ιαπωνικών μοτοσυκλετών.

Για τη εξέλιξη του κινητήρα επιστρατεύτηκε ο Massimo Bordi, μηχανικός που κατά την διάρκεια των σπουδών του το 1973 είχε εργασθεί σε ένα τετραβάλβιδο κινητήρα της Ducati για την διπλωματική του εργασία. Στην αρχή η εξέλιξη της κεφαλής έγινε σε συνεργασία με την αγγλική Cosworth των Mike Costinkai Keith Duckworth το 1985-’86, (που ήταν υπεύθυνοι για μερικούς από τους πιο πετυχημένους κινητήρες της F1), αλλά καθώς η Ducati επέμεινε στο δεσμοδρομικό σύστημα κίνησης των βαλβίδων, η Cosworth αποσύρθηκε και η τελική μορφή της κεφαλής ήταν αποτέλεσμα αποφάσεων και εξέλιξης της Ducati και του Bordi εξολοκλήρου.

Η πρώτη προσπάθεια για το πρώτο υγρόψυκτο τετραβάλβιδο μοτέρ έγινε ήδη από το 1986, με τον μηχανικό της G.Mengoli και το πρωτότυπο του 748ie που έτρεξε στον αγώνα αντοχής του Bold’Or 24 Hours στη Γαλλία τον Σεπτέμβριο του 1986, και κατάφερε να αγωνιστεί για 13 ώρες πριν εγκαταλείψει από διωστήρα .

Ήταν ένα πρωτότυπο υγρόψυκτο μοτέρ, με τέσσερις βαλβίδες, που όμως απέδοδε πάνω από 100 ίππους. Είχε καταλύτη στην εξάτμιση, κάτι που επιλέχθηκε ως βασικό στοιχείο εξέλιξης του κινητήρα. Στη συνέχεια ο Bordi παρουσίασε το 1987 το πρωτότυπο 851 που απέδιδε 120 ίππους στις 10.500 στροφές και με το οποίο αγωνίσθηκε ο Marco Licchinelli το 1987 στον αγώνα Battle Of Twins στη Daytona όπου ανακηρύχθηκε νικητής. Πλέον, για να μπορέσει η μοτοσυκλέτα να ομολογκαριστεί και να στοχεύσει τις νίκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα SBK παρήχθησαν 207 αγωνιστικά μοντέλα 851, ή “Kit Bike” όπως τα ονομάσανε, και 304 μοντέλα Strada για χρήση δρόμου.

Όλες οι μοτοσυκλέτες ήταν βαμμένες μόνο σε ένα σχέδιο στα χρώματα της ιταλικής σημαίας εξού και το προσωνύμιο Tricolore.

Στην συνέχεια, στον πρώτο αγώνα στο παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1998, η μοτοσυκλέτα στην παρθενική της επαφή με τους αγώνες κέρδισε την καρώ σημαία. Πολύ καλά πήγε και το 1989 με κύριο μέλημα του εργοστασίου την εξέλιξη της αξιοπιστίας της και τελικά έκλεισε με την απόλυτη κυριαρχία και συλλογή των παγκοσμίων πρωταθλημάτων 1990, '91 και ’92.

Στην εκδήλωση του Ducati Club Hellas 1990 κατάφεραν να μας παρουσιάσουν τρία μοντέλα των μελών της λέσχης, που καλύπτουν αντιπροσωπευτικά όλο το φάσμα της παραγωγής, από το πρώτο Tricolore Strada του 1988, το κλασσικό και υπέροχο κόκκινο μοντέλο 851 του 1992 με τον άσπρο σκελετό, που έβγαινε σχεδόν ίδιο από το 1990 έως το 1992 με βελτιωμένες πλέον αναρτήσεις και ηλεκτρικά, καθώς και το τελευταίο μοντέλο του 1993 το ονομαζόμενο 888 -αφού ο κυβισμός είχε αυξηθεί μεγαλώνοντας την διάμετρο του πιστονιού από τα 92mm στα 94mm.

Το Tricolore 851 Strada που βλέπουμε στις φωτογραφίες είναι το πρώτο (!) από τα 304 που παρήχθησαν και είναι η μοτοσυκλέτα που έφερε την τεχνολογική επανάσταση στην εταιρεία με εντελώς καινούργιες τεχνολογικές λύσεις από ό,τι συνήθιζε η εταιρεία να παράγει μέχρι τότε. Κύριες διαφορές με την προηγουμένη "κοσμοθεωρία" της Ducati ήταν η υδρόψυξη, οι τετραβάλβιδες κεφαλές, ο ηλεκτρονικός ψεκασμός (που όμως συνδυάστηκε υπέροχα με την παράδοση διατηρώντας το δεσμοδρομικο σύστημα κίνησης των βαλβίδων), οι δυο κύλινδροι σε κλασική διάταξη V-90 μοιρών (ή L όπως την αποκαλούσε ο Taglioni), ο ξηρός συμπλέκτης και το κλασσικό σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο, που πλέον είχε εξελιχθεί ώστε να προσφέρει εξαιρετική στιβαρότητα και ακαμψία.

Από το 1998 μέχρι το 1994 παρήχθησαν συνολικά 9.421 851, συμπεριλαμβανόμενων των αγωνιστικών μοτοσυκλετών, των ειδικών εκδόσεων καθώς και των εφτά χειροποίητων πρωτότυπων μοντέλων του Bordi του 1987. Όλες οι μοτοσυκλέτες παραγωγής ήταν μόνο κόκκινες, όπως το μοντέλο του 1992 της εκδήλωσης του κλαμπ που βλέπουμε στις φωτογραφίες, εκτός από τα 511 μοντέλα που παρήχθησαν το 1988, καθώς και τα τελευταία 15 μοντέλα του 888 Strada που παρήχθησαν μόνο σε 300 μονάδες και 15 από αυτά βάφτηκαν με μπλε χρώμα κατευθείαν πανω από το κόκκινο, κατά εντολή του Ιάπωνα εισαγωγέα της Ducati στο Τόκυο . Ένα από αυτά επέστρεψε στην Ελλάδα και  βρίσκεται στα χέρια του προέδρου του Ducati Club Hellas 1990, Νίκου Καλαμβρέτζου.

Όταν ο δημιουργός τους, ο Bordi, αποσύρθηκε το 2001 (και ως τεχνικός διευθυντής ανέλαβε ο Mengoli) τον ρωτήσανε ποιο μοντέλο από αυτά που δημιούργησε θα ήθελε να έχει στην συλλογή του και χωρίς δισυαγμό επέλεξε το 888 Strada του 1993, καθώς ήταν το τελευταίο και καλύτερο μοντέλο απαλλαγμένο από τα προβλήματα της νεότητάς του και με απαράμιλλή βελούδινη λειτουργία και φιλικότητα!

Γυρίζουμε λοιπόν στην ντίβα της εκδήλωσης, το 851 Tricolore, την πρώτη υδρόψυκτη, τετραβάλβιδη Ducati παραγωγής και μοναδικής στην Ελλάδα, καθώς δεν εισήχθη ποτέ επίσημα στη χώρα μας. Οι περίπου 11.000 λίρες Αγγλίας την καθιστούσαν μια από τις ακριβότερες μοτοσυκλέτες παραγωγής της εποχής της (εκτός της Yamaha FZR750R που ήταν η ακριβότερη Homologation Ready Superbike).  Ας δούμε μερικά από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της, καθώς και κάποια παραλειπόμενα που πάντα ως αστικοί μύθοι συνοδεύουν την δημιουργία ενός καινούργιου "αιρετικού" μοντέλου. Ας μην ξεχνάμε ότι για τους σκληροπυρηνικούς φίλους της εταιρείας, ηλεκτρονικά, σένσορες, σωλήνες νερού, ήταν πράγματα που οι παλιότεροι… δεν έβλεπαν με καλό μάτι!

 

 

Η 851 Τρικολόρε η πρώτη τετραβάλβιδη Ducati παραγωγής είχε κα κάτωθι τεχνικά χαρακτηριστικά

--------------------------------------------------------

 

-Τα πρώτα μόνο μοντέλα παραγωγής είχαν στο αφρώδες της σέλας ένα ελάττωμα που εξαλείφθηκε στα μεταγενέστερα μοντέλα, ήταν ένα στρογγυλό σημάδι, που εικασίες ήθελαν να είχε προκληθεί από ένα τεχνικό στο εργοστάσιο που κατά λάθος άφησε πάνω στο καλούπι μια Μόκα, μια καυτή μηχανή παρασκευής εσπρέσο! 

 

-Οι ζάντες του Strada ήταν περιέργως 16αρες Marvic με στεφάνια αλουμινίου Akront, που θεωρούνται έργα τέχνης σήμερα, αλλά τότε ήταν υπεύθυνα για την περίεργη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας και την μείωση των δυνατοτήτων της, κάτι που κατακρίθηκε αρκετά από τον ειδικό τύπο της εποχής και που δεν απαντήθηκε ποτέ ικανοποιητικά από το εργοστάσιο!

 

-Καθώς η Ducati ήταν στην αγορά για ένα σύστημα ηλεκτρονικού ψεκασμού, επιλέχθηκε το σύστημα της Weber-Marelli που ήταν έτοιμο και ήταν το ίδιο που χρησιμοποιείται στην Ferrari F40. Ήταν ένα σύστημα "χαρτογραφημένου" ψεκασμού, αντίθετα από τα συστήματα της Bosch, και η εξέλιξη γινόταν στο δυναμόμετρο, όπου ο υπολογιστής ανάφλεξης και ψεκασμού έπαιρνε υπόψιν μόνο τη θέση της πεταλούδας και τις στροφείς του μοτέρ!

 

-Ο Bordi ήθελε να το ονομάσει 850 αλλά ο Mengoli τον έπεισε να το πούνε 851 για να αποφύγουν σύγχυση με το Fiat 850.

 

-Η έκδοση Strada, αν και αρκετά μειωμένη σε επιδόσεις από την αγωνιστική, ήταν ουσιαστικά η ίδια μοτοσυκλέτα και μπορούσε πολύ εύκολα να τροποποιηθεί ώστε να αποδίδει 120 ίππους , με καινούργιο τσιπάκι εγκέφαλου, εκκεντροφόρους, βαλβίδες ελαφρού κράματος και ελεύθερες εξατμίσεις! Έλειπε μόνο το αγωνιστικό ψαλίδι και οι 17αρες ζάντες μαγνησίου!

 

-Τα φρένα του πρώτου Tricolore μοντέλου παραγωγής ήταν της Brembo, τετραπίστονες δαγκάνες με πλήρως πλευστούς δίσκους από χυτοσίδηρο των 285 χιλιοστών, που αργότερα αντικαταστάθηκαν με ατσάλινους προς απογοήτευση των αγοραστών.

 

-Τα πρώτα μοντέλα Tricolore ήταν ουσιαστικά μια περιορισμένη παραγωγή και πολλά μέρη ήταν χειροποίητα, καθώς δεν είχαν αναπτυχθεί οι γραμμές παραγωγής. Ττα φαίρινγκ ήταν πολυεστερικά, απλωμένα στο χέρι, το ντεπόζιτο αλουμινίου είκοσι λίτρων φτιαγμένο στο χέρι, όπως ήταν και μερικά αλουμινένια μέρη της πίσω ανάρτησης.

 

Η 851 παρότι ως πρώτο μοντέλο είχε αρκετά παιδικά προβλήματα, άλλαξε τη ροή της ιστορίας για την Ducati, αφού ξεκίνησε την δεσμοδρομική τετραβάλβιδη κυριαρχία για μια ολόκληρη εικοσαετία! Η ευκαιρία να βλέπουν και οι νεότεροι τέτοια ιστορικά μοντέλα σε λειτουργία και να μπορούν να τα αγγίξουν και να ακούσουν την μελωδία των κινητήρων τους είναι ανεκτίμητη, όπως και η προσπάθεια όλων των λεσχών και φίλων κλασσικών μοτοσυκλετών και μη, που πασχίζουν θυσιάζοντας τον ελεύθερο χρόνο τους μην υπολογίζοντας έξοδα. Παρά τα όποια λάθη ή παραλείψεις, είναι πάνω από κάθε κριτική και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση!

 

 

Τροχαίο ατύχημα μοτοσυκλέτας με πεζό: Τι πρέπει να κάνει ο αναβάτης

Η ψυχοφθόρα νομική διαδικασία ενός ατυχήματος με τραυματισμό
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/9/2020

Τα στατιστικά στοιχεία είναι ξεκάθαρα. Τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν μέσα στις πόλεις με μικρές ταχύτητες και τα περισσότερα ατυχήματα με τραυματισμούς και θανάτους αφορούν εκείνα που εμπλέκονται πεζοί. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε μερικά βασικά πράγματα που πρέπει να κάνει ένας μοτοσυκλετιστής σε περίπτωση που εμπλακεί σε ατύχημα με πεζό, αλλά και την νομική διαδικασία που ακολουθεί. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει καλυφθεί ελάχιστα, αλλά τα στατιστικά των τροχαίων στις ελληνικές πόλεις δείχνουν πως θα έπρεπε όλοι μας να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, ξεκινώντας από το πλέον βασικό: Σταματάμε, δεν εγκαταλείπουμε το σημείο και βλέπουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας καλώντας παράλληλα το ΕΚΑΒ και την Τροχαία. Διασφαλίζουμε πως τα υπόλοιπα αυτοκίνητα δεν θα πέσουν επάνω στον τραυματία και χωρίς να τον μετακινήσουμε ακολουθούμε τις οδηγίες του ΕΚΑΒ και της Τροχαίας, αφού τους έχουμε ήδη ενημερώσει. Φαντάζει περίεργο να δηλώνει κανείς το αυτονόητο, αλλά τα στατιστικά δείχνουν άλλα πράγματα. Ενδεχομένως οι εγκαταλείψεις συμβαίνουν γιατί κανείς δεν γνωρίζει την νομική διαδικασία και ο φόβος τους υπερνικά. Γι' αυτό ας δούμε και όλες τις κινήσεις μετά από αυτό το σημείο. Δεν θα μπούμε σε νομικές λεπτομέρειες που το πιθανότερο είναι να σας μπερδέψουν. Θα ασχοληθούμε μόνο με την ουσία και θα προσπαθήσουμε να απλοποιήσουμε όσο γίνεται τα πράγματα για να γίνουν κατανοητά σε όλους.

Ένα τροχαίο ατύχημα με πεζό, χωρίζεται σε δύο στάδια. Το πρώτο είναι οι ενέργειες που πρέπει να κάνουμε αμέσως μετά το ατύχημα στον τόπο του ατυχήματος και το δεύτερο έχει να κάνει με την νομική διαδικασία (σε περίπτωση που ακολουθήσει τέτοια).

 

Οι ενέργειες που πρέπει να κάνουμε αμέσως μετά το ατύχημα είναι άκρως σημαντικές, διότι καθορίζουν σε απόλυτο βαθμό την διάσταση που θα πάρουν οι νομικές διαδικασίες στο επόμενο στάδιο (αν υπάρξει τέτοιο, που συνήθως υπάρχει όταν τραυματιστεί κάποιος).

 

Τα δύο πρώτα πράγματα που κάνουμε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ είναι να καλέσουμε από το ΔΙΚΟ ΜΑΣ τηλέφωνο την τροχαία και το ΕΚΑΒ. Γιατί από το δικό μας και όχι από κάποιου άλλου; Διότι σε περίπτωση που ακολουθήσει ποινική διαδικασία ο εισαγγελέας το αναγράφει στο Κλητήριο Θέσπισμα (δηλαδή στο κατηγορητήριο) και είναι το ΜΟΝΟ στοιχείο υπέρ σου το οποίο λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη ο/η πρόεδρος του δικαστηρίου.

Ποτέ δεν εγκαταλείπουμε τον τόπο του ατυχήματος και ποτέ δεν αφήνουμε τον πεζό να πάρει εκείνος τηλέφωνο την τροχαία και το ΕΚΑΒ. Δεν τον αφήνουμε με την έννοια πως το έχουμε κάνει ήδη εμείς. Άμεσα! Διαφορετικά ο εισαγγελέας θα καταγράψει πως ο πεζός κάλεσε σε βοήθεια που είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΤΙΚΟ στοιχείο εναντίον σου σε περίπτωση που βρεθείς στην αίθουσα του δικαστηρίου για την ποινική διαδικασία.

 

Προφανώς σε περίπτωση που έχουμε τραυματιστεί και εμείς σοβαρά κάτι τέτοιο ίσως να μην είναι εύκολο να γίνει, αλλά αν μπορούμε τουλάχιστον να μιλήσουμε και η ζωή μας δεν βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο από τον τραυματισμό μας, είναι σημαντικό να κάνουμε εμείς όλες τις απαραίτητες ενέργειες και να μείνουμε στον τόπο του ατυχήματος περιμένοντας την ιατρική βοήθεια για εμάς και κάθε εμπλεκόμενο καθώς και την Τροχαία, που όταν υπάρχει τραυματισμός έρχεται πιο γρήγορα. Τουλάχιστον εμπειρικά, έτσι συμβαίνει.

 

Τι να προσέξουμε κατά την διάρκεια της αυτοψίας από την τροχαία:

 

Δυστυχώς στην Ελλάδα, η τροχαία και τα δικαστήρια δεν λαμβάνουν όσο θα έπρεπε υπόψη την κακή ποιότητα των δρόμων, την κακή σήμανσή τους, τα παράνομα σαπουνόνερα από το λούκι της κυρα-Μαρίας που πλένει το μπαλκόνι κ.τ.λ.

Ακόμα κι οι αστυνομικοί του τμήματος του Ανακριτικού της Τροχαίας που είναι φιλότιμοι και τιμούν τον όρκο που έδωσαν να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους Νόμους του ελληνικού κράτους, δεν συνηθίζουν να γράφουν στην έκθεσή τους πως η άσφαλτος είναι εκτός προδιαγραφών ή πως το STOP και το φανάρι είναι πίσω από τη νεραντζιά που δεν κλάδεψε ο Δήμος ή πως οι διαγραμμίσεις της διάβασης των πεζών έχουν ξεθωριάσει τελείως. Δύσκολα κάποιος δημόσιος λειτουργός θα γράψει (από μόνος του/της) σε έγγραφο που θα πάει στο ποινικό δικαστήριο κάτι που να λέει πως υπάρχει ευθύνη μιας άλλης δημόσιας υπηρεσίας ή δημόσιου υπαλλήλου. Ακόμα κι αν το κάνει, το δικαστήριο ενδέχεται να μην το λάβει σοβαρά υπόψη του. Γενικά στις εκθέσεις που στέλνει η τροχαία στα δικαστήρια, οι ελληνικοί δρόμοι παρουσιάζονται στην πλειοψηφία τους ως άριστα φωτισμένοι, με άριστη σήμανση και πρόσφυση πίστας. Παρ' όλα αυτά, δεν χάνεις τίποτα αν τους ζητήσεις (επίμονα) να καταγράψουν τις πραγματικές συνθήκες. Μην ελπίζεις όμως πως θα το κάνουν ή πως θα το λάβει υπόψη του το δικαστήριο, διότι αυτό θα ανοίξει τον δρόμο να ζητήσεις εσύ αποζημίωση από κάποια δημόσια υπηρεσία και κάτι τέτοιο προσπαθούν να το αποφύγουν με κάθε τρόπο. Άλλωστε ο ΚΟΚ έχει προβλέψει να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα για τις δημόσιες αρχές με μία φράση κλειδί, πως ο οδηγός πρέπει να προσαρμόζει την ταχύτητά του με βάση την κατάσταση του οδοστρώματος.

Εκείνο που πραγματικά θα πρέπει να ζητήσεις επίμονα από το ανακριτικό της τροχαίας είναι να πάρει επί τόπου καταθέσεις από τον πεζό, από εσένα και αν είναι δυνατόν από μάρτυρες που είδαν το ατύχημα. Ειδικά οι επί τόπου καταθέσεις των μαρτύρων είναι πολύ χρήσιμες, διότι με αυτόν τον τρόπο θα έχεις τα προσωπικά στοιχεία τους σε περίπτωση που τους χρειαστείς στο δικαστήριο. Επίσης θα πρέπει να τους κάνεις σαφές πως ΕΣΥ πήρες τηλέφωνο για να έρθουν και πως ΕΣΥ τηλεφώνησες στο ΕΚΑΒ. Το επαναλαμβάνουμε ξανά διότι από αυτό θα εξαρτηθούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο δικαστήριο.

Επίσης, θα πρέπει να ζητήσεις να κάνουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αλκοτέστ στον/στην πεζό, αν έχεις εμφανή ένδειξη. Θα πρέπει να καταλάβεις πως στα δικαστήρια μετράνε μόνο τα στοιχεία που έχει καταγράψει η τροχαία και όχι οι ισχυρισμοί σου στις καταθέσεις σου. Η επιτόπου παρουσία του ΕΚΑΒ είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, ακόμα κι αν ο τραυματισμός είναι μια απλή γρατσουνιά, ενώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ είναι να ζητήσεις να εξετάσουν και εσένα, ακόμα κι αν νομίζεις πως δεν έχεις πάθει τίποτα. Σε περίπτωση που ακολουθήσει ποινική/αστική διαδικασία, οι ιατρικές γνωματεύσεις είναι υψίστης σημασίας. Επίσης αυτό που είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και δεν κάνει ΚΑΝΕΙΣ, είναι να ζητήσεις από την τροχαία να επιβάλει τα προβλεπόμενα πρόστιμα στον πεζό αν εκείνος έχει παραβιάσει κάποια διάταξη του άρθρου 38 του Κ.Ο.Κ.

Ναι, μπορεί οι πεζοί να μην χρειάζεται να πάρουν δίπλωμα για να κυκλοφορούν στους δρόμους, όμως η ελληνική νομοθεσία μέσω του Κ.Ο.Κ. καθορίζει πότε ένας πεζός χρησιμοποιεί νόμιμα ή παράνομα τον δρόμο και μάλιστα προβλέπει διοικητικά πρόστιμα.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αν ο πεζός έχει παραβιάσει κόκκινο σηματοδότη διασχίζοντας τον δρόμο ή έχει περάσει τον δρόμο 10 μέτρα μακριά από το σημείο που βρίσκεται διάβαση, η τροχαία είναι υποχρεωμένη να του κόψει επί τόπου κλήση και να του επιβάλει το προβλεπόμενο χρηματικό πρόστιμο. Δεν πρόκειται να το κάνουν μόνοι τους, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να τους το υποδείξεις εσύ. Επίσης, μόνο αυτές οι δύο παραβάσεις των πεζών έχουν πραγματικό αντίκτυπο στις αποφάσεις των δικαστηρίων και καμία άλλη από εκείνες που προβλέπει το άρθρο 38 του Κ.Ο.Κ… Ελλαδάρα!   

 

Από το νοσοκομείο στο δικαστήριο

Σε περίπτωση τραυματισμού, μετά την επιτόπου συλλογή στοιχείων, το ανακριτικό τμήμα της τροχαίας είναι υποχρεωμένο να συντάξει επίσημη έκθεση και να επαναλάβει την διαδικασία της ανάκρισης, παίρνοντας ξανά καταθέσεις από εσένα, τον πεζό και τους μάρτυρες που είδαν το ατύχημα (αν είχες φροντίσει να πάρουν τα στοιχεία τους στον τόπο του ατυχήματος...) και φτιάχνει σχεδιάγραμμα που συμπεριλαμβάνει στην τελική της έκθεση. Έως αυτό το σημείο ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. Είσαι απλώς μάρτυρας όπως και ο πεζός. ΟΜΩΣ! Και αυτό είναι πολύ σημαντικό όπως θα δούμε παρακάτω. Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει σε όποιον τραυματιστεί, να ζητήσει την ποινική δίωξη εκείνου που θεωρεί υπεύθυνο για τον τραυματισμό του. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν είναι δεδομένη η ποινική σου δίωξη, δηλαδή δεν πας κατευθείαν στο ποινικό δικαστήριο ως κατηγορούμενος αν δεν το ζητήσει ο τραυματίας πεζός (εξαιρούνται οι περιπτώσεις βαρύ τραυματισμού. Σε περιπτώσεις ελαφρού τραυματισμού ο εισαγγελέας ενεργεί μετά από κλήτευση - έχει όμως το δικαίωμα να ασκήσει ποινική δίωξη αυτεπάγγελτα, αλλά τηρεί το δικαίωμα παραίτησης από την κλήτευση αν δεν υπάρχει σοβαρός τραυματισμός ή κίνδυνος για την ζωή του ενάγοντος). Με λίγα λόγια, στους μη σοβαρούς τραυματισμούς πρέπει πρώτα να το ζητήσει εκείνος που τραυματίστηκε και ΜΟΝΟ τότε ο εισαγγελέας ξεκινά την διαδικασία της ποινικής δίωξης. ΠΡΟΣΟΧΗ ΞΑΝΑ! Αυτό σημαίνει πως αν τραυματιστείς εσύ ή και εσύ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΠΕΖΟΥ για τον τραυματισμό σου, αν εκείνος έχει παραβιάσει το άρθρο 38 του Κ.ΟΚ. Όμως για να έχει νόημα κάτι τέτοιο, θα πρέπει στην έκθεση της τροχαίας να περιγράφεται με σαφήνεια η παραβίαση κάποιας από τις διατάξεις του άρθρου 38 του Κ.Ο.Κ. Επίσης η ποινική διαδικασία είναι κάτι που θέλεις να αποφύγεις, όχι μόνο εσύ, αλλά και ο πεζός, ασχέτως αν δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος. Οπότε μην ζητήσεις την ποινική δίωξη του πεζού αν εκείνος δεν έχει ζητήσει την δική σου, διότι θα ξεκινήσεις μια ποινική διαδικασία που θα χάσεις χρόνο και χρήμα, ακόμα κι αν την κερδίσεις!

Η νομική άγνοια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου σε αυτές τις περιπτώσεις. Όχι μόνο για εσένα, αλλά και  για τον πεζό. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι πεζοί που τραυματίζονται σε τροχαία, ζητούν ουσιαστικά από τα δικαστήρια ΜΟΝΟ τη χρηματική αποζημίωσή τους, δηλαδή ζητούν από εσένα ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ και όχι ποινικές. Δηλαδή δεν ενδιαφέρονται πραγματικά αν θα “φας” έξι μήνες φυλακή με αναστολή ή όχι - εκτός βέβαια αν μιλάμε για υποθέσεις που ο αναβάτης οδηγούσε μεθυσμένος/μαστουρομένος ή έκανε παντιλίκια εκεί που σε στενά που παίζουν μικρά παιδιά ή εγκατέλειψε το θύμα κτλ... περιπτώσεις δηλαδή που θέλουμε να δούμε τον θύτη βαθιά στην φυλακή. Έτσι αν έχουν πάρει τα λεφτά που ζητούσαν από τα αστικά δικαστήρια, συνήθως (κατόπιν συνεννοήσεων των δικηγόρων...) εμφανίζονται στο ποινικό δικαστήριο και ζητούν την διακοπή της ποινικής δίωξης του οδηγού.

Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία των υποθέσεων χωρίς σοβαρό τραυματισμό αποκτά και ποινικό σκέλος, διότι η εξέλιξη της ποινικής δίωξης χρησιμοποιείται ως πρόκριμα για την έκβαση του αστικού δικαστηρίου. Η αλήθεια είναι πως στην ποινική διαδικασία, ο τραυματίας έχει δικαίωμα να ζητήσει ΚΑΙ αστική αποζημίωση πέραν της ποινικής τιμωρίας σου, όμως προς τιμήν τους οι περισσότεροι Έλληνες πρόεδροι των ποινικών δικαστηρίων αποφεύγουν να καθορίσουν χρηματικές αποζημιώσεις και αφήνουν αυτό το σκέλος της υπόθεσης για την αίθουσα του αστικού δικαστηρίου.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως εσένα και τον πεζό, σας συμφέρει να λυθεί το πρόβλημα χωρίς δικαστήρια ή έστω αν οδηγηθούν εκεί τα πράγματα να είναι στα αστικά δικαστήρια, όπου πλέον ο πεζός έχει να κάνει κυρίως με την ασφαλιστική σου εταιρεία σε περίπτωση που αυτή αρνείται να τον αποζημιώσει. Έτσι κι αλλιώς, εκεί θα δοθεί τελικά η πραγματική λύση και όχι στα ποινικά. Καθώς είπαμε πολλά, καλό είναι να ανακεφαλαιώσουμε υπογραμμίζοντας τα βασικότερα σημεία:

 

ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ δεν εγκαταλείπεις το σημείο του ατυχήματος (Ναι, ακόμα και αν οδηγούμε μεθυσμένοι ή χωρίς δίπλωμα) διότι αυτό λαμβάνει υπόψη του το ποινικό δικαστήριο. Πέρα από χυδαία ενέργεια, η εγκατάλειψη τραυματία θα έχει βαρύτατες ποινικές συνέπειες, που μπορείς να αποφύγεις.

 

Καλείς εσύ την τροχαία και το ΕΚΑΒ, ανεξάρτητα αν υπάρχει εμφανής τραυματισμός, ώστε να έχεις τα στοιχεία που αποδέχεται το δικαστήριο σε περίπτωση που οδηγηθούν εκεί τα πράγματα

 

Η ποινική διαδικασία είναι χάσιμο χρόνου για εσένα και τον πεζό, αλλά πολλές φορές κρίνεται απαραίτητη από τους νομικούς συμβούλους για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω. Αν ο πεζός θέλει μόνο χρηματική αποζημίωση, συζήτησε μαζί του πώς θα τον βοηθήσεις να την εισπράξει από την ασφαλιστική εταιρεία σου χωρίς να μπλέξετε στα δικαστήρια για τα επόμενα 3-4 χρόνια

 

Σε περίπτωση που τελικά βρεθείς στις αίθουσες του δικαστηρίου, καλό είναι να εμφανιστείς με δικηγόρο ακόμα κι αν ξέρεις από πριν πως η μεγαλύτερη ποινή είναι φυλάκιση μερικών μηνών με αναστολή (δηλαδή δεν πας φυλακή και δεν πληρώνεις τίποτα), διότι η νομική διαδικασία μπορεί να κρύβει παγίδες για τις οποίες δεν είσαι προετοιμασμένος.  

 

Τέλος να πούμε πως σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται η πραγματική αξία της ασφαλιστικής σου εταιρείας, ιδιαίτερα αν έχεις πληρώσει για νομική κάλυψη.

 

Το πιο βασικό όλων όμως είναι ένα. Μην εγκαταλείψεις τον χώρο του ατυχήματος επειδή φοβάσαι τα δικαστήρια και μην πας φυλακή. Φυλακή θα πας και βαριά χρηματικά πρόστιμα θα υποστεί μονάχα αν φύγεις! Ακόμα κι αν φταις 100% και δεν έχεις δίπλωμα, δεν έχεις ασφάλεια ή είσαι μεθυσμένος, μείνε εκεί.

ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ και ΚΑΛΕΣΕ την αστυνομία και το ΕΚΑΒ. Οι νόμοι και οι δικαστές θα είναι υπέρ σου σε αυτή την περίπτωση

 

Ετικέτες