Τα μοτο-ταξί στο Ναϊρόμπι αλλάζουν συνήθειες

Για την εμφάνιση αυτή φταίει Ολλανδός καλλιτέχνης
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/6/2018

Σε ολόκληρη την Αφρική, αλλά και πολλές χώρες της Ν. Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, οπουδήποτε δηλαδή οι ανάγκες μετακίνησης αυξάνονται αντιστρόφως ανάλογα με το εισόδημα, κυριαρχούν τα moto-taxi. Ίσως η πιο πολυτελής πλευρά τους είναι η εικόνα που παρουσιάζουν στην Γαλλία, όπου Honda Goldwing περιμένουν να σε παραλάβουν από το αεροδρόμιο, για παράδειγμα, προσφέροντας κράνος με σκουφάκι μίας χρήσης, αδιάβροχα όταν χρειάζεται καθώς και μπόλικο χώρο για αποσκευές. Εδώ το ζητούμενο δεν είναι το χαμηλό κόστος, αλλά η ταχύτητα μετάβασης μέσα από τον μόνιμα μποτιλιαρισμένο αστικό ιστό του Παρισιού…

Στην Αφρική οι κατά κύριο λόγο εισαγόμενες από την Ινδία μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν οι μοτο-ταξιτζήδες, προσφέρουν μία φθηνή λύση μετακίνησης την ώρα που οι δημόσιες συγκοινωνίες απέχουν έτη φωτός από την επάρκεια. Αποκαλούνται με διάφορα ονόματα, όμως σε ολόκληρη την ανατολική Αφρική έχει επικρατήσει το «Μπόντα Μπόντα» χωρίς κανείς να ξέρει πώς προέκυψε η ονομασία αυτή. Το πιθανότερο είναι να έχει βγει μεταφράζοντας τον μονοκύλινδρο ήχο…

Με τις περισσότερες αφρικανικές χώρες να επιτρέπουν την εισαγωγή ινδικών μοτοσυκλετών, όπως των Bajaj, χωρίς την επιβολή πρόσθετων δασμών και με την χρηματοδότηση για μοτοσυκλέτες να γίνεται για πρώτη φορά διαθέσιμη, οι μοτοσυκλετιστές στην Αφρική αυξάνονται με τεράστιο ρυθμό. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ορισμένες χώρες μιλάμε για ποσοστά αυξήσεων στις πωλήσεις σε μία τάξη μεγαλύτερη του 12.000% μέσα σε μία πενταετία, καθώς από εκεί που πωλούνταν μερικές εκατοντάδες μοτοσυκλέτες, οι παραγγελίες ξεπέρασαν τα χιλιάδες μοντέλα.

Με αυτή την τρομακτική αύξηση νέων μοτοσυκλετιστών, είναι λογικό να ανθήσει και το επάγγελμα του μοτο-ταξιτζή που εξίσου γρήγορα άρχισε να πάσχει από κορεσμό. Οι πρώτοι ταξιτζήδες γνώρισαν την ευκαιρία της οικονομικής ανεξαρτησίας σε χώρες που κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί, κι έτσι σύντομα το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από όσους πρακτικά μπορούσε να σηκώσει η ζήτηση. Σε αυτό βοήθησε απόλυτα και η πλήρης απουσία νομικού πλαισίου και σχεδιασμού, που διέπει το σύνολο των χωρών που δραστηριοποιούνται οι  «Μπόντα Μπόντα». Για να καταπολεμήσουν την υπερπροσφορά, οι μοτο-ταξιτζήδες της Αφρικής άρχισαν να καστομάρουν τις μοτοσυκλέτες τους, ώστε να τραβήξουν τα βλέμματα, αποτελώντας ελκυστικότερη λύση για τον υποψήφιο πελάτη. «Και στην ζούγκλα το ίδιο κάνουν τα ζώα για να προσελκύσουν το θηλυκό ή το θήραμά τους. Υπάρχουν πουλιά που διακοσμούν τις φωλιές τους με κάθε χρωματιστό αντικείμενο που θα βρουν», είναι η εξήγηση που δίνει ένας από αυτούς για την πρακτική που ακολουθούν.

Μέχρι εδώ όμως τα πράγματα δεν είχαν γίνει τσίρκο. Τσίρκο θα γινόντουσαν μόνο όταν ένας Ολλανδός συγγραφέας – καλλιτέχνης, θα συνεργαζόταν με έναν σχεδιαστή μόδας από την Ουγκάντα, διαμορφώνοντας μερικούς μοτο-ταξιτζήδες σε πραγματικό θίασο, αλλάζοντας παράλληλα τις συνήθειες των μοτο-ταξί.

Ο Ολλανδός Hoek ονόμασε την καλλιτεχνική αυτή παρέμβαση «Παραφροσύνη Μπόντα Μπόντα» αν και η τρέλα ήταν μάλλον δική του. Έπεισε μερικούς μοτο-ταξιτζήδες πως μονάχα με το customάρισμα των μοτοσυκλετών δεν θα ξεχωρίσουν κι έπρεπε να κάνουν το ίδιο και για τους εαυτούς τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες και έχει οδηγήσει τον Hoek σε δύο εκθέσεις φωτογραφίας, αν και τυπικά η ονομασία είναι λάθος. Κι αυτό γιατί παρόλο που στην ανατολική Αφρική ο όρος «Μπόντα Μπόντα», είναι ο πιο συνηθισμένος, συγκεκριμένα στο Ναϊρόμπι την πρωτεύουσα της Κένυας, τα μοτο-ταξί ονομάζονται «πίκι-πίκι». Είναι μία μικρή παρέμβαση βέβαια αυτή, μπροστά στην μόδα που ξεκίνησε ο Ολλανδός στο Ναϊρόμπι, την στιγμή που στην διπλανή Ουγκάντα, οι μοτο-ταξιτζήδες προσπαθούν να ξεχωρίσουν προσφέροντας στους πελάτες κράνη και ανακλαστικά γιλέκα… ενώ πλέον οργανώνονται μέσα από εφαρμογές κινητών που επίσης τα τελευταία χρόνια η χρήση τους έχει εκτοξευθεί

 

Πηγή έπνευσης του Ολλανδού μεταξύ άλλων είναι οι: Mad Max Driver, Machette, Vibze, Ghost Rider, Red Devil, Lion, The Rasta Driver αν και πολλοί στο Ναϊρόμπι δεν αναγνωρίζουν ορισμένες από τις προελεύσεις αυτές, αγνοώντας πχ, τον "Machette"

Η BMW και η φούσκα στο Μόναχο

Πώς η αγορά ακινήτων επηρεάζει την τιμολογιακή πολιτική
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

26/2/2020

Η BMW αντιμετωπίζει ένα πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα, όταν πραγματοποιεί μία έρευνα για μείωση κόστους: Πέφτει πάνω στον σκόπελο της φούσκας ακινήτων του Μονάχου! Μπορεί το εργοστάσιο της BMW Motorrad να βρίσκεται στο Βερολίνο κατασκευάζοντας εκεί όλες τις μοτοσυκλέτες πλην λίγων περιπτώσεων, ωστόσο είναι το Μόναχο αυτό που δημιουργεί το τεράστιο πρόβλημα.

Στην προσπάθειά της να προσελκύσει νέους εργαζομένους, αλλά και να κρατήσει τους υπάρχοντες, η BMW Motorrad έρχεται αντιμέτωπη με την βίαιη αναπροσαρμογή προς τα πάνω των ενοικίων, και των τιμών πώλησης. Είναι χαρακτηριστικό πως στο Μόναχο η μέση τιμή τετραγωνικού σκαρφάλωσε ήδη πάνω από τα €8,000 όταν η μέση τιμή για την Γερμανία το 2019 ήταν στα €2,993!

Έκθεση της UBS θεωρεί την αγορά ακινήτων του Μονάχου την μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική φούσκα της Ευρώπης, την ίδια στιγμή που ο Γερμανός οικονομικός αναλυτής κ. Torsten Slok, θεωρεί τα ακίνητα στην Γερμανία συνολικά ως έναν από τους κορυφαίους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία. Η μόνη αντίστοιχη περίπτωση που πλησιάζει σε επικινδυνότητα το Μόναχο, είναι η αγορά ακινήτων του Χονγκ Κονγκ.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που μας έδωσε άνθρωπος που εργάζεται στην BMW Motorrad στο Μόναχο για την δυσκολία εύρεσης στέγης. Ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν βρει ένα παράθυρο στην αυστηρή νομοθεσία περί ελεύθερων χώρων οικοπέδων και χτίζουν διώροφα σπίτια στην θέση των γκαράζ, με εμβαδό πλάκας έως σαράντα τετραγωνικών. Για αυτά τα «σπίτια στην αυλή» που το ταβάνι είναι λίγο χαμηλότερα και έχουν εμβαδό έως 80 τετραγωνικά αλλά σε δύο ορόφους, η τιμή έχει φτάσει και τα €750.000 από το μισό εκατομμύριο πριν λίγα χρόνια.

Ένα διαμέρισμα τεσσάρων χώρων στο Lehel έχει αυτή την στιγμή λίγο πιο κάτω από 4 εκατομμύρια Ευρώ ενώ ένα σπίτι σε προάστιο λίγο πιο έξω από το Μόναχο με πέντε χώρους ξεκινά στα 5 εκατομμύρια.

Οι νέες πολυκατοικίες που χτίζονται αυτή την στιγμή δεν λύνουν το πρόβλημα καθώς είναι σταγόνα στον ωκεανό, με τιμές διαμερισμάτων που ξεκινούν κοντά στα δύο εκατομμύρια.

Το Μόναχο έχει προσελκύσει πολύ κόσμο τα τελευταία χρόνια με ετήσιο ρυθμό αύξησης πλυθυσμού στο 6% και σταθερή άνοδο τιμών τα τελευταία 15 χρόνια.

Βασική αιτία που συμβαίνει αυτό, είναι οι μεγάλες εταιρίες που προσλαμβάνουν συνέχεια κόσμο. BMW, Siemens και Allianz είναι μονάχα μερικοί από τους μεγάλους εργοδότες…

Όταν λοιπόν η BMW Motorrad μετακόμισε στις προηγούμενες εγκαταστάσεις της F1 στο Μόναχο στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το πρόβλημα υπήρχε ήδη… Απλά δεν ήταν τόσο μεγάλο.

Πληρώνοντας μισθούς λίγο πιο πάνω από άλλες Ευρωπαϊκές εταιρείες, η BMW Motorrad έχει και πάλι εργαζομένους που αδυνατούν να βρουν το δικό τους σπίτι, ή βαραίνουν από πολύ υψηλό δανεισμό.

Το ζήτημα είναι πως όσο αυξάνει το κόστος της εργατοώρας, τόσο αυξάνει και το κόστος των μοτοσυκλετών που σχεδιάζει το R&D…

Το πρόβλημα αυτό το έχουν πολλές εταιρείες τεχνολογίας χρόνια τώρα, μιας και αυτές είναι που μεγαλώνουν απότομα, και στην πορεία έχουν βρει μία σειρά από λύσεις…

Ωστόσο υπάρχει και κοντινότερο παράδειγμα, ένας άλλος κατασκευαστής έχει ήδη βρει την καλύτερη λύση και την έχει βάλει σε εφαρμογή, όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο…

 

Ετικέτες