Νέος ΚΟΚ υπέρ της μοτοσυκλέτας: Πρώτη απόπειρα νομοθέτησης της διήθησης σε σταματημένα αυτοκίνητα

Μία αλλαγή που περιμένουμε χρόνια
Νέος ΚΟΚ υπέρ της μοτοσυκλέτας: Πρώτη απόπειρα νομοθέτησης της διήθησης σε σταματημένα αυτοκίνητα Μία αλλαγή που περιμένουμε χρόνια  Μία μεγάλη πρώτη κίνηση νομοθέτησης υπέρ της διήθησης που περιμένουμε χρόνια μοχλεύεται εδώ και πάρα πολύ καιρό με πρωτεργάτες τον ΣΕΜΕ, ενώ το εύλογο θα ήταν να είχε μεριμνήσει χρόνια τώρα η Πολιτεία, όπως έχει κάνει η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης. Νόμιμη είναι επίσης η διήθηση σε 3 μεγάλες πολιτείες των ΗΠΑ και με όρους καλύτερους από αυτό που θα κάνει τώρα η Ελλάδα. Ο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/9/2024

Μία μεγάλη πρώτη κίνηση νομοθέτησης υπέρ της διήθησης που περιμένουμε χρόνια μοχλεύεται εδώ και πάρα πολύ καιρό με πρωτεργάτες τον ΣΕΜΕ, ενώ το εύλογο θα ήταν να είχε μεριμνήσει χρόνια τώρα η Πολιτεία, όπως έχει κάνει η Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης. Νόμιμη είναι επίσης η διήθηση σε 3 μεγάλες πολιτείες των ΗΠΑ και με όρους καλύτερους από αυτό που θα κάνει τώρα η Ελλάδα.

Ο νέος ΚΟΚ που δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί προβλέπει για πρώτη φορά την κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στους στοίχους των αυτοκινήτων, κάτι το οποίο ήταν και είναι παράνομο, απλά ήταν εξαιρετικά σπάνιο να βεβαιωθεί κλήση μόνο για την διήθηση.

Ακόμη και τώρα υπάρχει μεγάλη άγνοια για το ζήτημα στους ίδιους τους μοτοσυκλετιστές, που αγνοούν τον λόγο που επιμένουμε πρώτα να υπάρχει ένας όρος για την πρακτική αυτή, όπως η λέξη διήθηση, και να σταματήσουμε να διαβάζουμε σε ειδησεογραφικά site γενικούς ενδιαφέροντος την λέξη «σφήνα», «χώσιμο» και άλλα τέτοια που δεν περιγράφουν την συντεταγμένη και υπό κανόνες κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στα αυτοκίνητα, όπως θέλουμε όλοι να έχουμε.

Για αυτό αρχικά το ΜΟΤΟ είχε ξεκινήσει εδώ και χρόνια μία εκστρατεία για την χρήση ενός συγκεκριμένου όρου. Μία πρώτη θετική γνωμοδότηση για την χρήση του όρου έρχεται από τον κο. Νίκο Σαραντάκο, συγγραφέα, μεταφραστή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ειδήμων στη φρασεολογία, ετυμολογία και τη λεξικογραφία. Μπορείτε να διαβάσετε την συζήτηση για τον όρο διήθηση στο προσωπικό του ιστολόγιο, στο τέλος της σελίδας εδώ.

Αυτή η άγνοια που υπάρχει κυρίως μεταξύ μας για το τι προβλέπει ο νόμος, είναι που καθιστά δύσκολη την διεκδίκηση απέναντι στην Πολιτεία, καθώς οι μοτοσυκλετιστές αγνοούν πως το να μην καλύπτονται από τον νόμο, έχει επιπτώσεις και σε περιπτώσεις τροχαίων με υπαιτιότητα τρίτου.

Πέρσι είχε προκαλέσει αίσθηση πως βεβαιώθηκε κλήση για κίνηση "ιππαστί στη διαχωριστική γραμμή" με τον μέσο μοτοσυκλετιστή να πέφτει από τα σύννεφα πως προβλέπεται από τον νόμο η κλήση για την διήθηση με κάθε είδους ταχύτητα και όχι μόνο για «σφήνες» και άλλα για τα οποία κατηγορούν όσοι δεν είναι μοτοσυκλετιστές, την Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του ΚΟΚ πως θέλει να μας δώσει το δικαίωμα. Καμία σχέση με αυτό!

Ο νέος ΚΟΚ κάνει μία πρώτη προσπάθεια να βάλει μία τάξη σε κάτι που έτσι και αλλιώς συμβαίνει στους Ελληνικούς δρόμους. Παράνομοι θα συνεχίσουμε να είμαστε καθώς δεν υιοθετείται το παράδειγμα της Γαλλίας, της Αγγλίας και των ΗΠΑ όπου σημειώστε πως ήταν το χειρότερο. Το μόνο που προβλέπει ο νέος ΚΟΚ είναι να μπορούμε να περάσουμε ανάμεσα στα αυτοκίνητα όταν αυτά είναι σταματημένα και χωρίς να παραβιάζεται το όριο ταχύτητας.

Το νέο όριο ταχύτητας, όπως ήταν δεδομένο πως θα γίνει, θα μειωθεί εντός αστικού ιστού στα 30 χ.α.ω αλλά θα πρέπει να δούμε τις εξαιρέσεις που θα φέρει το μέτρο καθώς δεν αναμένεται πως θα ισχύει για όλη την πόλη ούτε σε δρόμους που συνδέουν περιοχές αλλά σε στενούς δρόμους που αυτή την στιγμή, έτσι και αλλιώς, δεν κινούνται τα οχήματα με μεγάλες ταχύτητες.

Η αποτυχία της Πολιτείας να ενημερώσει, να εξηγήσει και να προβλέψει είναι παταγώδης και δεν το βλέπουμε αυτό μόνο στις δηλώσεις Υφυπουργών και Υπουργών για τις αλλαγές στον ΚΟΚ.

Υπάρχει επίσης σοβαρή παράβλεψη των προβλημάτων που ήδη έχουν αυτοί οι δρόμοι, η κατασκευή τους, η σχεδίασή τους, η ανοχή στην κατάσταση των παρκαρισμένων, η αδυναμία κατασκευής χώρων στάθμευσης και η πολεοδομική αναρχία που θα έπρεπε να είναι στην καθημερινή ατζέντα, πριν αρχίσει να μιλά κανείς για μικροκινητικότητα και το πόσο θα μειωθούν τα ατυχήματα αν αλλάξει το όριο ταχύτητας προς τα κάτω. Από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Θετικό όμως και το γεγονός πως προβλέπεται πλέον να παρκάρουμε κάθετα στο πεζοδρόμιο, όχι επάνω, ενώ μέχρι τώρα το νόμιμο είναι να παρκάρουμε παράλληλα καταλαμβάνοντας περισσότερο χώρο.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό, για όποιον ξοδέψει ελάχιστο χρόνο να το σκεφτεί, πως οι αλλαγές του νέου ΚΟΚ απλά ακολουθούν κάποιες από τις πρακτικές που ήδη εφαρμόζονται και έρχονται να τις αγκαλιάσουν ως έχει, σταματώντας την εναντίωση που έτσι και αλλιώς ήταν αβάσιμη.

Παραπληροφόρηση υπάρχει και για όσο προβλέπει ο ΚΟΚ για την χρήση κράνους, βέβαια εκεί ξεκινάμε από την έλλειψη παιδείας που διακατέχει τον κόσμο, μία συζήτηση που εμείς συγκεκριμένα έχουμε ανοιχτή για 39 πλέον χρόνια και σε λίγους μήνες ετοιμαζόμαστε να τα κάνουμε 40! Σε αυτά τα σαράντα χρόνια έχουμε ακούσει κάθε είδους ηλίθιο επιχείρημα για την μη χρήση του, και ακριβώς επειδή είναι πολλά τα χρόνια που φωνάζουμε για αυτό, έχουμε δει τους ορκισμένους αρνητές της χρήσης του κράνους να γίνονται οι πρώτοι υποστηρικτές του, όταν αργότερα γίνονται γονείς και τα παιδιά τους ξεκινούν να οδηγούν μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος. Το οποίο και θεωρούμε πως είναι το καλύτερο παράδειγμα, σε ορισμένες περιπτώσεις με τραγική κατάληξη, μετατρέπεται στο χειρότερο παράδειγμα: Τα έχουμε ζήσει όλα αυτά σε υπερθετικό βαθμό μέσα από την επικοινωνία με το κοινό σε βάθος 40ετίας και ναι, υπάρχει διαφορά και από γενιά σε γενιά. Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν θα χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια για την χρήση του κράνους με τον τρόπο που ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ πραγματοποιεί και κλείνω εδώ αυτή την παρένθεση: Αυτή την στιγμή ΔΕΝ υπάρχει χρηματικό πρόστιμο για την μη χρήση κράνους! Όσοι λοιπόν κάνουν λόγο για «εισπρακτικό μέτρο» όταν κόβονται κλήσεις, είναι γιατί μιλούν αγνοώντας τον ΚΟΚ. Το εισπρακτικό μέτρο εξετάζεται να επιστρέψει όμως θεωρώντας πως αυτό θα φέρει την μείωση της πραγματικότητας που συναντά κανείς εκεί έξω.

Μία πιο σωστή αντιμετώπιση θα ήταν η σωστή ενημέρωση καθώς και η ολοκληρωτική κατάργηση ΦΠΑ, -που τώρα είναι μειωμένος στο 13%- συνοδευόμενα από κίνητρα για την χρήση του αντί της σκληρότερης επιβολής του που φέρνει αντίδραση αντί για αποδοχή!

Αντί αυτών όμως εξετάζεται και η επιστροφή στο χρηματικό πρόστιμο ενώ δεδομένο είναι πως θα γίνουν αυστηρότερες οι ποινές που θα φτάνουν έως την αφαίρεση της άδειας οδήγησης για 5 χρόνια! Κάθε δίκυκλο, των μικρών ηλεκτρικών και των πατινιών συμπεριλαμβανομένων εμπίπτει στον ίδιο πλέον κανόνα για το κράνος.

Επίσης ο νέος ΚΟΚ θα σταματήσει να τιμωρεί το ίδιο το όχημα με αφαίρεση στοιχείων κυκλοφορίας και σε περιπτώσεις βεβαίωσης παράβασης μέσω κάμερας που δεν πιστοποιείται ο οδηγός του αυτοκινήτου την δεδομένη στιγμή, η κλήση θα αφορά τον ιδιοκτήτη, εδώ δεν έχουμε ουσιαστική αλλαγή, αλλά περιγραφή του τρόπου με τον οποίο θα σταματήσουν οι παραβάσεις να αφορούν το όχημα και θα επικεντρώνονται στον οδηγό ή αναβάτη του.

Θετικά κρίνουμε την αλλαγή σε κακούργημα για όσους κινούνται στην ΛΕΑ ή σταθμεύουν σε θέσεις ΑΜΕΑ και ράμπες αν αποδειχτεί καθυστέρηση ασθενοφόρου, ή κίνδυνος σε άνθρωπο και ξένα πράγματα. Είναι τραγική εικόνα να βλέπεις αυτοκίνητα πάνω στην ΛΕΑ ή να παρκάρουν σε θέση ΑΜΕΑ άτομα που δεν το δικαιούνται και από εδώ και υπάρχει πρόβλεψη να λογαριάζεται ως έκθεση σε κίνδυνο η πρακτική αυτή, επισύροντας πολύ αυστηρές ποινές.

Οι επικίνδυνη οδήγηση, η οδήγηση με την επήρεια αλκοόλ, η παραβίαση STOP, ερυθρού σηματοδότη και η υπερβολική ταχύτητα μπαίνουν επίσης στο φάσμα αυστηροποίησης των ποινών και κατά περιπτώσεις την αναγωγή τους σε κακούργημα προβλέποντας προφυλάκιση και φυλάκιση.

Η βεβαίωση των κλήσεων θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά και ο παραβάτης θα λαμβάνει SMS με την επιβεβαίωσή της, με την εμπλοκή του οικοσυστήματος GOV να γίνεται για να αποφευχθεί το σβήσιμο των κλήσεων και να καταμετρούνται οι αντίστοιχοι πόντοι ποινής, η συγκέντρωση των οποίων οδηγεί σε αφαίρεση της άδειας οδήγησης.

Στο σημείο που ο ΚΟΚ αλλάζει και νομοθετεί υπέρ πρακτικών που έτσι και αλλιώς συμβαίνουν, όπως το παρκάρισμα κάθετα στο πεζοδρόμιο, ή η κίνηση των μοτοσυκλετών ανάμεσα στα αυτοκίνητα, τα πράγματα οδεύουν προς την σωστή κατεύθυνση και δεν πρέπει να εξεγείρονται οι οδηγοί των αυτοκινήτων αλλά το αντίθετο. Στα σημεία αυστηροποίησης των ποινών, έχει αποδειχτεί ήδη πως δεν βελτιώνουν την κατάσταση, όχι μόνο εξαιτίας της αντίδρασης αλλά γιατί έτσι και αλλιώς κανείς δεν γνωρίζει τον ΚΟΚ, αγνοώντας τι προβλέπει αλλά ακόμη και για το τι τιμωρείται και επιτρέπεται. Το έργο της Πολιτείας οφείλει να εμβαθύνει, να ενημερώνει, να διαπαιδαγωγεί εφ’ όρου ζωής και να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης και μετακίνησης.

Andy Carlile: Μιλήσαμε με τον ταχύτερο του Nurburgring!

Η άγνωστη ιστορία με τον Guy Martin!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/9/2019

Οι αναγνώστες του ΜΟΤΟ ξέρουν την ιστορία του Andy Carlile από το 2015 όταν κάναμε την πρώτη του συνέντευξη. Δεν έχει αλλάξει κάτι από τότε, ως προς το ποιος είναι: Εξακολουθεί και τώρα να είναι ο πιο γρήγορος στο ring, και αναμένεται να μείνει έτσι για πάντα! Το γιατί θα φανεί παρακάτω…

Το ρεκόρ του Andy αφορά τον «τουριστικό» γύρο, το λεγόμενο Bridge to Gantry για όσους δεν γνωρίζουν τις λεπτομέρειες της μοναδικής αυτής πίστας, και για συντομία BTG. Ένας γύρος BTG είναι αυτό που θα κάνουν όλοι όσοι επισκεφτούν το Nurburgring, κατά το οποίο είσαι αναγκασμένος να βγεις έξω στο τέλος του γύρου και να ξανά μπεις αμέσως αν το θέλεις, αλλά σε καμία περίπτωση να μην συνεχίσεις γράφοντας τον έναν γύρο μετά τον άλλο ασταμάτητα χωρίς να πραγματοποιήσεις έξοδο από την πίστα. Το πλήρες γυρολόγιο μπορεί να γίνει μονάχα αν η πίστα είναι «ρεζερβέ» πράγμα δύσκολο πρώτα γιατί δεν υπάρχουν πολλές ελεύθερες ημερομηνίες μιας και όλες οι εταιρίες κάνουν εκεί δοκιμές, και δεύτερον διότι κάτι τέτοιο κοστίζει πολύ. Το Nordschleife, η μεγάλη πίστα του Nurburgring, το οποίο περιλαμβάνει κι άλλες οπότε τα ονόματα έχουν σημασία, έχει μήκος 20,832 χιλιόμετρα και ένα μεγάλο τμήμα της υπάρχει από το 1927. Ο γύρος που μετράμε, το Bridge to Gantry, έχει μήκος 19,1 χιλιόμετρα εξαιρώντας την μεγάλη ευθεία στο τέλος κατά την οποία επιβραδύνεις για να βγεις, αντί να συνεχίσεις τον γύρο σου.

Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος του Andy είναι ο ταχύτερος που υπάρχει. Επτά λεπτά και δέκα δευτερόλεπτα για το BTG ή επτά λεπτά και 24 δευτερόλεπτα αν συνέχιζε τον γύρο του με την παλιά Yamaha R1. Ναι, το ρεκόρ αυτό κρατά από το 2012 όταν τώρα τα superbike έχουν πολύ περισσότερα άλογα και πολύ καλύτερα ηλεκτρονικά. Βασικά ΤΩΡΑ έχουν ηλεκτρονικά για πρώτη φορά, με την έννοια πως ΤΩΡΑ πλέον τα ηλεκτρονικά τους είναι ικανά να βελτιώσουν ουσιαστικά και εντυπωσιακά τον αγωνιστικό ρυθμό. Κι όμως, καμία νέα προσπάθεια δεν έχει γίνει.

Τον Andy που εργάζεται ως πλοηγός και δάσκαλος στο Nordschleife, κυρίως με αυτοκίνητα με τα οποία είναι εξαιρετικά γρήγορος, δεν τον έχουν προσεγγίσει οι μεγάλες εταιρίες για να του δώσουν μία τέτοια ευκαιρία. Μία νέα μοτοσυκλέτα και όλα όσα χρειάζεται για να σπάσει το δικό του ρεκόρ. Να τονίσουμε εδώ πως το ρεκόρ του έχει γίνει με μία πινακιδάτη Yamaha R1 με ελαστικά δρόμου και όχι slick μιας και αυτά απαγορεύονται στους τουριστικούς γύρους στο Nordschleife! Δεν μπαίνεις με κάτι που είναι παράνομο να κυκλοφορήσει στο δρόμο, εκτός κι αν δεσμεύσεις την πίστα για κάτι τέτοιο.

Σε αυτό το σημείο το τυχαίο σχόλιο του internet, στα social media κτλ, βιάζεται να πληκτρολογήσει κάτι του στιλ: «φέρτε τον Guy Martin να το ρίξει στο έξι», μιας και κάτω από επτά λεπτά είναι το ρεκόρ για τα αυτοκίνητα. Και ο τυχαίος θα το πει αυτό διότι δεν ξέρει τι σημαίνει Nurburgring, και θεωρεί επίσης πως ο πιο δημοφιλής αναβάτης του Isle of Man -όχι ο ταχύτερος- θα καταφέρει να βγάλει τον Andy από την θέση του…

Κανείς όμως δεν φαντάζεται πως ο Guy Martin και ο Andy δούλεψαν μαζί για να σπάσουν το ρεκόρ του Andy! Και είναι πολύ λίγοι εκείνοι που γνωρίζουν ακριβώς πόσα μεγάλα ονόματα έχουν προσπαθήσει να σπάσουν αυτό το ρεκόρ όλα αυτά τα χρόνια! Ας ρίξουμε λίγο φως στο σκηνικό με το Guy Martin για αρχή, μιας κι αυτή είναι μία από τις ελάχιστες φορές που ο πάντα λιγομίλητος, πάντα μαζεμένος Andy, εξιστορεί τι συνέβη! Κι εσείς θα είσαστε από τους λίγους που θα μάθετε αυτή την ιστορία…

Καταρχήν καθόλου τυχαία δεν ασχολούμαστε με τον Andy. Για τις ανάγκες του τεύχους Οκτωβρίου και το μεγάλο συγκριτικό ημι-ενεργητικών αναρτήσεων που ετοιμάζουμε, ταξιδέψαμε από το Παρίσι στο Nurburgring, ακολουθώντας απίστευτες διαδρομές σε επαρχιακούς δρόμους, όπως θα διαβάσετε στο τεύχος. Αγνοώντας τους αυτοκινητόδρομους και πηγαίνοντας μέσω Βελγίου και Λουξεμβούργου στην Γερμανία. Γνωρίζοντας τον Andy από την δοκιμή του Kawasaki H2, όταν του το δώσαμε να το οδηγήσει μέσα στην πίστα, του τηλεφωνήσαμε για να βρεθούμε στο αχανές Nurburgring και να μας πει τα νέα του ring, μαζί και την ιστορία του με τον Guy Martin. Βλέπετε ο Andy είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό του Nurburgring, απαντάει σε τηλέφωνα που γνωρίζει κι αυτό θα σας βοηθήσει να απαντήσετε κι εσείς μόνοι σας σε ορισμένα ερωτήματα που ενδεχομένως δημιουργηθούν, σχετικά με την «αξιοποίηση» ενός τέτοιου ταλέντου…

Για να μάθετε πώς κατέληξε ο Andy να ξέρει απ'έξω κι ανακατωτά την "Πράσινη Κόλαση":

Δοκιμή Kawasaki H2 (2015-2018) Οδηγούμε στο Nürburgring- Αρχείο περιοδικού ΜΟΤΟ

Δεν ήταν ο Guy Martin που προσέγγισε τον Andy, αλλά πρακτικά έγινε το ακριβώς αντίθετο. Ο Martin έβλεπε το Nordschleife ως έναν τρόπο να γίνει καλύτερος στους αγώνες δρόμου και ταυτόχρονα να κατακτήσει ένα δύσκολο βουνό. Ο Martin θέλει να βάζει τέτοιους στόχους, ολοένα και σκληρότερους και να πιέζει τον εαυτό του να τους καταφέρει. Για αυτό και τα παράτησε όλα, ώστε να διασχίσει την αμερικάνικη ήπειρο κατακόρυφα με ποδήλατο… Το ρεκόρ στο Nordschleife ήταν ένα από εκείνα που ήθελε να έχει καταφέρει στην ζωή του. Αντίστοιχα ο εσωστρεφής και λιγομίλητος Andy, ήθελε να αφήσει μία μεγάλη κληρονομιά στην καριέρα του στο Nurburgring. Βλέπετε η πίστα αυτή έχει πολλούς ήρωες στα αυτοκίνητα, ελάχιστους στην μοτοσυκλέτα με καλύτερο όλων τον Andy και κανέναν άλλο που να είναι τόσο γρήγορος με όλα.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν από σεζόν σε σεζόν γύρω από την πίστα μέσα από μαθήματα που κάνουν. Αυτό είναι όλο. Η οδήγησή τους είναι θεϊκή, όμως η φήμη τους περιορίζεται στους δρόμους γύρω από το Nordschleife όπως και μέσα σε αυτό, ως εκεί. Ήθελε λοιπόν ένα μεγαλύτερο όνομα που θα τον δείξει με το δάχτυλο και θα πει: «ό,τι κατάφερα το οφείλω σε αυτόν το κύριο». Λίγοι θα σκεφτόντουσαν έτσι, τέτοιος άνθρωπος είναι ο Andy. Ήθελε να γίνει γνωστός όχι ως αυτός που έχει το ρεκόρ, αλλά ως εκείνος που βοήθησε να σπάσει και στο πρόσωπο του Guy θεώρησε πως βρήκε αυτό που έψαχνε.

Όταν ο Guy Martin βρέθηκε στο Nordschleife για άλλη δουλειά, ήταν ο Andy που του πρότεινε να μείνει και να δουλέψουν μαζί μέχρι να το καταφέρουν, μέχρι να σπάσει το ρεκόρ! Το πρώτο που του είπε ο Andy ήταν τα μεγάλα μυστικά που ο ίδιος έχει φάει χρόνια για να τα ανακαλύψει. Ποιες στροφές, σε ποιες ώρες της ημέρας σου ρίχνουν τον ήλιο τόσο χαμηλά που δεν βλέπεις. Που χάνεται η πρόσφυση, όχι σε ποια στροφή, αλλά σε ποια γραμμή κάθε στροφής! Που τρέχουν νερά στο υπέδαφος και μεταβάλλεται η θερμοκρασία της ασφάλτου! Λεπτομέρειες απίστευτες.

Σε μία πίστα θεωρείς την πρόσφυση δεδομένη και ανάλογα προσαρμόζεις την μοτοσυκλέτα και τον εαυτό σου. Στους αγώνες δρόμου η πρόσφυση δεν είναι δεδομένη, είναι όμως αμετάβλητη ανάμεσα σε μία μικρή χρονική περίοδο. Το κοντινότερο που είχε βρεθεί ο Martin στα δεδομένα του Nordschleife ήταν πως στο Isle of Man μπορεί να βρέχει στην μισή διαδρομή και στην άλλη να έχει λιακάδα. Στο Nurburgring, εγώ προσωπικά, έχω βρεθεί να χιονίζει στις βόρειες στροφές και νότια να έχει κανονικότατη λιακάδα. Ο καιρός όμως δεν ήταν το θέμα του Martin… Ακόμη και στο Isle of Man οι στροφές είναι κάτι σταθερό κάθε χρονιά. Προφανώς και η πρόσφυση μεταβάλλεται από επίσκεψη σε επίσκεψη, από χρόνο σε χρόνο, όμως στις άπειρες δοκιμές τις ημέρες πριν τον αγώνα αυτά τα όρια αποκαλύπτονται. Δεν συμβαίνει το ίδιο με το Nordschleife. Εκεί οι συνθήκες είναι δυναμικές και η προσαρμογή σου πρέπει να είναι αντίστοιχη. Ο Andy, όπως και πολλοί άλλοι που κάνουν την δουλειά του πλοηγού εκεί, έχουν ξεκινήσει αγοράζοντας ένα ετήσιο εισιτήριο, συντηρώντας τον εαυτό τους αλλάζοντας σεντόνια στους άπειρους ξενώνες της περιοχής. Πάνω από εξήντα φορές έχει κάνει όλη την διαδρομή με τα πόδια. Έχει σκύψει στα τέσσερα χαϊδεύοντας τις στροφές για να δει τα ξεχωριστά κομμάτια ασφάλτου. Κι έπειτα έχει περάσει πέντε χρόνια οδηγώντας πριν κάνει το ρεκόρ, κάθε μέρα για κάθε από τις πέντε σεζόν. Σταματούσε μόνο όταν έπεφτε το χιόνι, όταν τελείωνε η κάθε σεζόν. Τόσο πολύ χρόνο έχει επενδύσει για να μάθει την πίστα αυτή. Ποιος πρωτοκλασάτος οδηγός μπορεί να επενδύσει αυτό τον χρόνο ακυρώνοντας κάθε τι άλλο που κάνει, για να αποκτήσει την εμπειρία αυτή; Κανείς.

Ο Guy Martin και ο Andy μαζί, πίστεψαν πως θα μπορούσαν αν απομονωθούν, να παρακάμψουν την φυσική οδό. Δεν έκαναν τίποτε άλλο: Τις ώρες που δεν οδηγούσαν μαζί, μιλούσαν βήμα – βήμα για την πίστα. Ανέλυαν κάθε στροφή. Έβλεπαν τα video το ένα πίσω από το άλλο. Πρώτα ακολουθούσαν οι πολύ αργές στροφές και μετά οι υπόλοιπες. Πρώτες σε ανάλυση ερχόντουσαν οι στροφές που έρχεσαι με πολλά χιλιόμετρα από υψομετρική διαφορά και ξαφνικά τις βλέπεις μπροστά σου. Μετά εκείνες που νομίζεις πως δεν θέλουν ιδιαίτερη προσοχή αλλά τελικά χάνεις χρόνο αν δεν τις πάρεις σωστά. Είπαν και για όσες τις πουλάς τελείως για να πλασαριστείς καλύτερα στην επόμενη. Δεν άφησαν μυστικό, δεν σταμάτησαν να προσπαθούν, όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν ερχόταν. Ο Guy Martin βελτιωνόταν συνεχώς, όχι όμως τόσο που να φτάσει ακόμη και να αγγίξει το υπάρχον ρεκόρ. Γλίτωσε την καταστροφή επίσης αρκετές φορές και κάπου εκεί του τελείωσε ο χρόνος που σκόπευε να επενδύσει, έχασε και την υπομονή του, το πιο σημαντικό…

Τα πιο δύσκολα τα είχε κερδίσει, τα κάρουζελ, τις φοβερές και τρομερές στροφές με την θετική κλίση, τις περνούσε τέλεια. Τις κλειστές με κλειστά τα μάτια πλέον. Συνολικά όμως έχανε χρόνο και μάλιστα πολύ. Ο Andy συνέχισε να επιμένει: «Δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο τώρα, πέρα από περισσότερες ημέρες!»… κι όμως είχαν ήδη φάει εβδομάδες και ο Guy Martin ένιωθε πως έχανε τον χρόνο του. Το Nordschleife ήταν ένα κάστρο που δεν μπορούσε να γκρεμίσει, ακόμη και με την βοήθεια του αρχιτέκτονα που το έχτισε!

Η παρακάτω πρόταση θα ηχήσει λοιπόν κάπως παράξενη στο εσωτερικό αυτί: Θέλεις μόνο τέσσερις γύρους για να μάθεις το Nordschleife! Κι ο Andy συμφωνεί με το όριο των τεσσάρων γύρων…

Αυτό για να μην νιώθει κανείς πως δεν πρέπει να επισκεφτεί την «Πράσινη Κόλαση», όπως είναι μία από τις ονομασίες του Nordschleife! Τέσσερις γύροι βέβαια κοστίζουν εκατό ευρώ σε σημερινές τιμές, που μόνο λίγο δεν είναι αν βάλεις και το ταξίδι μέχρι εκεί. Ωστόσο σε τέσσερις γύρους μπορείς πλέον να ξέρεις που βρίσκεσαι και που πατάς, κι αυτό σημαίνει πως μπορείς να αρχίσεις να νιώθεις λίγο καλύτερα για το μέρος που έχεις έρθει. Άλλο πράγμα η επίσκεψη εκεί και το να οδηγήσεις γρήγορα, κι άλλο όταν κυνηγάς να σπάσεις το ρεκόρ. Ας μην αποθαρρυνθεί κανείς λοιπόν.

Για την ιστορία πάντως, ο Guy Martin βρήκε τρόπο να έχει ένα ρεκόρ από το Nurburgring, έβαλε μέσα το.. van! Έγινε ο ταχύτερος με βανάκι, που βέβαια δεν είναι τυχαίο αλλά του περισσεύουν τα άλογα και έθεσε σε μια κάποια χρήση τους πάρα πολλούς γύρους που έκανε προσπαθώντας να μάθει απ’ έξω την πίστα…

Το γεγονός πάντως πως ο Guy Martin δεν τα κατάφερε, έχοντας τον Andy στο πλευρό του, στο 100% του χρόνου, ο Andy δεν έκανε άλλα μαθήματα εκείνη την περίοδο έχοντας πρακτικά σταματήσει να δουλεύει, έχει αποθαρρύνει άλλους πρωτοκλασάτους αναβάτες από την προσπάθεια. Παράλληλα η πίστα η ίδια δεν δέχεται εύκολα να την δεσμεύσεις αποκλειστικά για να κυνηγήσεις το ρεκόρ. Από την άλλη καμία εταιρία δεν έχει επενδύσει σε αυτό σοβαρά, ώστε και η πίστα να το ξανά σκεφτεί. Και οι πρωτοκλασάτοι αναβάτες όσες προσπάθειες έχουν κάνει είναι κατόπιν άλλης πρωτοβουλίας. Στην αυτοκινητοβιομηχανία ένα ρεκόρ στο Nurburgring ισοδυναμεί με πολύτιμη δημοσιότητα και πολλούς τίτλους σε εφημερίδες και περιοδικά που διαφορετικά θα κόστιζαν πολύ περισσότερο σαν σκέτη διαφήμιση. Αποτελεί επίσης χώρο δοκιμών για σχεδόν όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Η BMW έχει κανονικό test center μερικά μέτρα από την είσοδο της πίστας! Για τις εταιρίες μοτοσυκλετών δεν είναι το ίδιο. Και γενικά το Nurburgring δεν είναι το ίδιο πλέον για τις μοτοσυκλέτες… Σε λίγα χρόνια θα είναι απαγορευτικό να πάει κανείς εκεί και θα το αναλύσουμε αυτό στο τεύχος. Φαίνεται πάντως πως τα περιθώρια για να σπάσει το ρεκόρ του Andy στενεύουν κάθε χρόνο και περισσότερο, αντί να διευρύνονται!

 

Η δοκιμή και το συγκριτικό των μοτοσυκλετών, έχει γίνει σε συνεργασία με το περιοδικό MOTO Magazine France
φωτό: Gregory Mathieu
 
Ο γύρος του Andy Carlile που έσπασε κάθε ρεκόρ:
Ετικέτες