Εργοστάσιο – Μουσείο Ducati

Στο λίκνο των θρύλων

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

27/6/2017

Η Bologna είναι μια πόλη που διαθέτει πάρα πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν ξεχωριστή και να την συνυφάνουν με διάφορα πολιτιστικά και πολιτισμικά δεδομένα. Σε όλους εμάς όμως, το όνομα της Bologna είναι το ένα και το αυτό με μία μόνο θρυλική επωνυμία: της Ducati.

Πριν από λίγο καιρό βρεθήκαμε στην Bologna για μια από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που μια εταιρεία επιλέγει να κάνει την παρουσίαση ενός νέου μοντέλου στην έδρα της. Συνήθως το μπουλούκι των δημοσιογράφων συγκεντρώνεται σε κάποιο θέρετρο, που συνδυάζει τον καλό καιρό με τις απαραίτητες υποδομές και το πολύ καλό οδικό δίκτυο, προκειμένου να διαπιστώσουμε την αποτελεσματικότητα των σχεδιαστών του. Με το Scrambler Café Racer όμως, η Ducati επέλεξε να το δείξει για πρώτη φορά στον ειδικό τύπο καλώντας τους δημοσιογράφους στο "σπίτι" της. Να οδηγήσουμε το νέο μοντέλο λίγα χιλιόμετρα από εκεί που είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου, εκεί που οδηγήθηκε για πρώτη φορά από τους αναβάτες εξέλιξης, εκεί ουσιαστικά που διαμορφώθηκαν τα χαρακτηριστικά της απόδοσης και της συμπεριφοράς της. Όποιος έχει οδηγήσει εκεί στους πρόποδες των Απέννινων, στο περίφημο Passo della Futa, μπορεί να καταλάβει γιατί γενικότερα οι κόκκινες μοτοσυκλέτες διαθέτουν αυτόν τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτήρα. Το bonus όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η δυνατότητα που είχαμε να επισκεφθούμε το εργοστάσιο με τις γραμμές παραγωγής και στη συνέχεια το ανανεωμένο μουσείο της εταιρείας πριν καν οδηγήσουμε την μοτοσυκλέτα, για να δούμε από κοντά πώς φτιάχνονται τα πραγματικά αντικείμενα του πάθους.

Η ιστορική γραμμή

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, δημιουργήθηκε μια μεγάλη δραστηριότητα γύρω από την τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών, με τον Giuglielmo Marconi –γνήσιο τέκνο της Bologna- να κατοχυρώνει την πατέντα του ραδιοτηλέγραφου. Την ίδια εποχή, ένας συντοπίτης του, ο Adriano Cavalieri Ducati κατοχυρώνει την πατέντα για τον πομπό βραχέων ραδιοκυμάτων και στις 4 Ιουλίου του 1926, μαζί με τα αδέρφια του Bruno και Marcello, ιδρύει την Societa Scientifica Radio Brevetti Ducati. Το αντικείμενο της εταιρείας ήταν η κατασκευή μικρών πυκνωτών Manens, οι οποίοι φτιάχνονταν σε ένα μικρό σπίτι από δύο εργάτες και μια γραμματέα! Μέσα σε δέκα χρόνια, η ανάπτυξη της εταιρείας ήταν τέτοια που απασχολούσε χιλιάδες υπαλλήλους στο καινούργιο εργοστάσιο στην περιοχή του Borgo Panigale. Τον Οκτώβρη του 1944 όμως, το εργοστάσιο βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους με αποτέλεσμα να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά, αλλά μέσα σε έναν χρόνο ξαναχτίστηκε με αντικείμενο πλέον την κατασκευή μικρών μοτοσυκλετών, που αποτελούσαν ένα φθηνό μέσο μετακίνησης στην μεταπολεμική περίοδο της Ιταλίας.

Η αρχή έγινε με το περίφημο Cucciolo (κουτάβι στα ιταλικά), έναν μικρό τετράχρονο κινητήρα 48 κυβικών που μπορούσε να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε ποδήλατο, ο οποίος απέκτησε διαστάσεις φαινομένου. Λίγο αργότερα φτιάχτηκε το "60", η πρώτη ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα της Ducati, και στη συνέχεια "μπήκε το νερό στ' αυλάκι" με την έλευση του Fabio Taglioni και την σχεδίαση του 125 Sport. Έκτοτε, η Ducati είχε μια διαρκώς ανοδική πορεία, τόσο εμπορικά όσο και αγωνιστικά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ducati Siluro 100 που έσπασε 46 (!) παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας εν έτει 1956. Η ιστορική συνέχεια επεφύλαξε πολλά ορόσημα για την Ducati, όπως τα Scrambler και το 750GT, το πρώτο superbike της εταιρείας την δεκαετία του '70 με τον πρώτο δικύλινδρο desmo V 90° και πρόγονος του SuperSport Desmo του '73 που μπήκε στη συλλογή του μουσείου Guggenheim ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες που φτιάχτηκαν ποτέ. Το έτερο σήμα-κατατεθέν της Ducati, το πλαίσιο χωροδικτύωμα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1979 στο Pantah 500 και την επόμενη χρονιά επανασχεδιάστηκε από τον Taglioni για το 600 ΤΤ2, με το βάρος του να φτάνει μόλις στα 7 κιλά!

Η λίστα με τους ιστορικούς σταθμούς της Ducati είναι μακρά, η οποία συμπεριλαμβάνει από νίκες στο Dakar (με το Cagiva Elefant που είχε κινητήρα της Ducati), μέχρι το θρυλικό 916 που επαναπροσδιόρισε τα superbikes της σύγχρονης εποχής και το Monster που έκανε το ίδιο για την κατηγορία των Naked. Η συνεργασία με την Cagiva δημιούργησε πολύ ισχυρότερους δεσμούς, καθώς το 1985 η εταιρεία του Castiglioni ενέταξε την Ducati στον όμιλο (αφού πιο πριν, το 1950, είχε αναλάβει τον έλεγχο το ιταλικό κράτος), ενώ το 1996 η εταιρεία άλλαξε ιδιοκτησιακό καθεστώς περνώντας στα χέρια της αμερικανικής Texas Pacific Group και το 2005 τα αδέρφια Bonomi επανέφεραν την εταιρεία σε ιταλικά χέρια. Το 2012 όμως, η Ducati εξαγοράστηκε από το Volkswagen Group –και πιο συγκεκριμένα από την Audi που ανήκει στον όμιλο- όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ακολουθώντας το επιχειρηματικό πλάνο των Γερμανών.

Το "κόκκινο" εργοστάσιο

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το πρώτο εργοστάσιο της Ducati ήταν ουσιαστικά το υπόγειο του σπιτιού των αδερφών Ducati, όπου κατασκεύαζαν πυκνωτές και εξοπλισμό για ραδιόφωνα. Το 1935 λειτούργησαν για πρώτη φορά οι εγκαταστήσεις στο Borgo Panigale, ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης του κύκλου εργασιών της εταιρείας, δίνοντας μια επιπλέον ώθηση στην δυναμική της Ducati. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέληξε να αποτελεί ένα… μικρό χωριό, ενώ λίγο μετά άνοιξαν δύο νέα εργοστάσια της εταιρείας με αντικείμενο τις δραστηριότητες της Ducati στον τομέα των οπτικών. Ενώ το όλο εγχείρημα βρισκόταν σε μια οργιώδη ανάπτυξη, ήρθε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος να βάλει ένα απότομο φρένο. Το 1943 το εργοστάσιο επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και τον Οκτώβριο του 1944 καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων. Μετά το τέλος του πολέμου ξεκίνησε αμέσως η ανακατασκευή του και το 1948 τα αδέρφια Ducati έφυγαν από την εταιρεία. To 1954 η Ducati διασπάστηκε σε δύο εταιρείες, την Ducati Elettrotecnica και την Ducati Meccanica. Η Ducati Meccanica ήταν η εταιρεία που συνέχισε την παραγωγή μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της οποίας αποτελεί μέχρι σήμερα το βασικό εργοστάσιο της Ducati, καθώς η εταιρεία διαθέτει πλέον κι ένα εργοστάσιο στην Ταϊλάνδη όπου συναρμολογούνται οι μοτοσυκλέτες που έχουν προορισμός τις αγορές της Ασίας.

Σήμερα, το εργοστάσιο της Ducati στην Bologna παραμένει ένα μικρό… χωριό, με ένα σύμπλεγμα κτιρίων και εγκαταστάσεων να αποτελούν την καρδιά της ιταλικής εταιρείας. Εκεί που βρίσκονται τα γραφεία της εταιρείας ήταν οι γραμμές παραγωγής, ενώ οι τωρινές γραμμές συναρμολόγησης κινητήρων είναι στο κτήριο που χτίστηκε μεταξύ του 1969-1973 και αποτελούσε το εργοστάσιο παραγωγής των αλουμινένιων και τα ατσάλινων μερών.

Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον

Έχοντας επισκεφθεί πολλά εργοστάσια-και δη ευρωπαϊκά- κατασκευής μοτοσυκλετών, το εργοστάσιο της Ducati δεν ξεχωρίζει για τις τεχνολογικές του καινοτομίες ή για το πρωτότυπο σύστημα των logistics που χρησιμοποιεί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακολουθεί ό,τι πιο σύγχρονο και άρτιο υπάρχει στον συγκεκριμένο τομέα. Λίγο ως πολύ όμως, τα περισσότερα εργοστάσια είναι εναρμονισμένα για τις σύγχρονες τεχνικές και ακολουθούν –με μικρές διαφοροποιήσεις- τις ίδιες μεθόδους. Το εργοστάσιο στο Borgo Panigale ξεχωρίζει για άλλο λόγο κι όχι τόσο για την μειωμένη παρουσία αυτοματισμών σε σχέση με τα άλλα εργοστάσια. Με το που περνάς την πύλη του ιστορικού εργοστασίου –πιστέψτε με, δεν είναι υπερβολή- γίνεσαι αποδέκτης μιας εντελώς διαφορετικής ατμόσφαιρας. Ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία, ένας οργανισμός γενικότερα, είναι οι άνθρωποί του και στην Ducati αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι διοικητικοί υπάλληλοι, είναι όλοι τους άνθρωποι παθιασμένοι με την μοτοσυκλέτα και την φίρμα. Δουλεύουν για την Ducati και γουστάρουν που το κάνουν. Παντού βλέπεις χαμόγελα και ευχάριστες φυσιογνωμίες που δημιουργούν μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα μέσα σε ένα επαγγελματικό και υψηλού τεχνολογικά επιπέδου περιβάλλον. Στις τέσσερις γραμμές συναρμολόγησης οι εργάτες που μοντάρουν τα πλαίσια με τους κινητήρες δουλεύουν λες και πρόκειται για την δική τους μοτοσυκλέτα. Η έντονη γυναικεία παρουσία (πάνω από το 20% είναι γυναίκες) δίνει μια διαφορετική αισθητική στον βιομηχανικό σκηνικό. Ανάμεσα στα CNC και τους επεξεργασμένους στροφάλους, την μονοτονία του μετάλλου την σπάνε δύο μεγάλες γλάστρες με φίκους, γύρω από τις οποίες στρίβουν ξυστά τα περονοφόρα με τις εξαρτήματα για τις γραμμές παραγωγής. Ακόμη και στον λειτουργικό και ποιοτικό έλεγχο μέσα στα κλειστά δυναμόμετρα, οι εργάτες που κάνουν την διαδικασία μοιάζουν λες κι έχουν στηθεί για κόντρα σε φανάρι, αντί να αλλάζουν βαριεστημένα ταχύτητες και να συλλέγουν στοιχεία. Μικρές λεπτομέρειες που όλες μαζί όμως φτιάχνουν το διαφορετικό κλίμα που "μυρίζει" Ducati.

Από τις τέσσερις γραμμές παραγωγής η μία είναι αφιερωμένη στην οικογένεια των Panigale λόγω της ιδιαιτερότητας των κινητήρων τους και στις άλλες τρεις συναρμολογούνται όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της γκάμας. Στις τρεις αυτές γραμμές τα μοντέλα που συναρμολογούνται εξαρτώνται από τις προπαραγγελίες των αντιπροσώπων και όχι από την κάθε παραγγελία ξεχωριστά του εκάστοτε πελάτη, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο εργοστάσιο της BMW, και στην ακμή της σεζόν (που ξεκινάει την άνοιξη και τελειώνει το φθινόπωρο) σε ορισμένες απ' αυτές δουλεύουν έως και τρεις βάρδιες.

Κάπου ανάμεσα στις γραμμές συναρμολόγησης των κινητήρων και μοτοσυκλετών, υπάρχει μια κατακόκκινη –τι παράξενο!- πόρτα, ερμητικά κλεισμένη με ηλεκτρονικές κλειδαριές και καθόλου παράθυρα. Πάνω της έχει μόνο ένα μεγάλο αυτοκόλλητο: Ducati Corse. Πίσω από αυτή την πόρτα βρίσκεται το άντρο του αγωνιστικού τμήματος της Ducati. Η εξέλιξη, ο σχεδιασμός και η βάση των εργοστασιακών ομάδων, τόσο για τα MotoGP όσο και για τα WSBK, γίνεται σ' αυτό το τμήμα του εργοστασίου, στο οποίο φυσικά ούτε λόγος για να ρίξουμε έστω και μια κλεφτή ματιά.

Για τους λάτρεις των στατιστικών, να αναφέρουμε ότι οι εγκαταστάσεις του Borgo Panigale καταλαμβάνουν μια έκταση 71.657 τετραγωνικών μέτρων, ενώ η συνολική έκταση του οικοπέδου είναι 114.873m². Εκεί εργάζονται 1.187 άνθρωποι, από τους 1.558 που απασχολεί η Ducati παγκοσμίως. Εξίσου εντυπωσιακά είναι και τα νούμερα της παραγωγής, καθώς το 2016 έγιναν 55.451 παραδόσεις μοτοσυκλετών στους ιδιοκτήτες τους (ένα νούμερο ρεκόρ για την εταιρεία), ενώ η παραγωγή της περασμένης χρονιάς στο εργοστάσιο της Bologna ήταν 47.054 μοτοσυκλέτες.

Επένδυση στην εκπαίδευση

Η Ducati είναι όμως κάτι περισσότερο από ένα εργοστάσιο παραγωγής μοτοσυκλετών. Είναι μια φίρμα με δυνατό σήμα και ιδιαίτερα ισχυρούς δεσμούς με τους πελάτες της –και όχι μόνο- όντας ταυτόχρονα συνώνυμο του πάθους και του ιταλικού σχεδιασμού. Αυτά τα στοιχεία είναι που της έδωσαν την ώθηση για να δραστηριοποιηθεί και σε τομείς διαφορετικούς από τον αυστηρά κατασκευαστικό χώρο, επενδύοντας τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην ενίσχυση του brand name της.

Το Fisica in Moto (η φυσική της μοτοσυκλέτας) είναι ένα διαδραστικό εργαστήριο φυσικής μέσα στο εργοστάσιο της Ducati. Είναι κατασκευασμένο για μαθητές γυμνασίου-λυκείου και είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ του Fondazione Ducati (του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ducati που συμμετέχει σε κοινωνικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις) και του λυκείου Malpighi από την Bologna. Η διαδρομή που έχει σχεδιαστεί για τους μαθητές που επισκέπτονται το εργαστήριο, είναι σχεδιασμένη από κοινού από τους καθηγητές του σχολείου και καθηγητών από το πανεπιστήμιο της Bologna, στην οποία τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν στην πράξη την εφαρμογή των νόμων της φυσικής πάνω στην μοτοσυκλέτα, με ενδιαφέρουσες δράσεις και πειράματα.

Παράλληλα, σε ένα πιο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης λειτουργεί το project DESI (Ducati Education System Italy). Είναι ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε να λειτουργεί το Σεπτέμβριο του 2014 από την Ducati και την Lamborghini –τις δύο ιταλικές εταιρείες που ανήκουν στο Audi group), με στόχο την φοίτηση και την εκπαίδευση στην Ιταλία. Μέσα απ' αυτό, δίδεται η δυνατότητα σε νεαρούς Ιταλούς να κάνουν το επόμενο βήμα σ' αυτούς τους τομείς και είναι βασισμένο στο σύστημα που χρησιμοποιείται ήδη στην Γερμανία. Ουσιαστικά, παρέχει την ευκαιρία στο να προχωρήσει η εκπαίδευση μέσα από την πρακτική άσκηση σε πραγματικές συνθήκες, μέσα στην εταιρεία. Σε συνεργασία με τα κολέγια Fiorovanti Belluzzi και Aldini Valeriani, συμμετείχαν 48 φοιτητές την πρώτη χρονιά και 26 την δεύτερη σε τρεις διαφορετικούς τομείς της παραγωγικής διαδικασία, παίρνοντας ένα πολύτιμο εφόδιο για την μετέπειτα ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

Το νέο μουσείο της Ducati

Για την Ducati, κάθε προϊόν της αποτελεί ένα έργο τέχνης και ως τέτοια θα έπρεπε να έχουν τον δικό τους ξεχωριστό χώρο για να εκτίθενται στα μάτια του κοινού.

Γι' αυτό το λόγο, το 1998, ιδρύθηκε το μουσείο της Ducati, που συμπεριλαμβάνεται κι αυτό στις εγκαταστάσεις του Borgo Panigale. Πρόκειται για έναν χώρο 850 τετραγωνικών μέτρων το οποίο μέχρι πρότινος στέγαζε μόνο το αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας της Ducati. Πρόσφατα, ο χώρος ανακαινίσθηκε και αναδιοργανώθηκε και πλέον εκτίθενται όλα τα μοντέλα-ορόσημα της Ducati, μαζί με τις καινοτομίες και τα τεχνολογικά στοιχεία που την χαρακτηρίζουν.

Το καλωσόρισμα στο μουσείο γίνεται από μια ιστορική αναδρομή με εκθέματα από τότε που η Ducati δεν κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες αλλά πυκνωτές και εξαρτήματα ραδιοφώνων, μαζί με φωτογραφίες από τα αδέρφια Ducati και το σπίτι τους, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο εργοστάσιο της φίρμας.

Η συνέχεια είναι αφιερωμένη στις μοτοσυκλέτες, οι οποίες είναι μοιρασμένες σε τέσσερα δωμάτια και σε τρεις τομείς, με το λευκό χρώμα να κυριαρχεί στους τοίχους προκειμένου οι μοτοσυκλέτες να ξεχωρίζουν και να μην αποσπά τίποτε το βλέμμα από πάνω τους, όπως μας είπαν οι άνθρωποι που μας ξενάγησαν στον ανακαινισμένο χώρο.

Ο ένας τομέας έχει να κάνει με την ιστορία των μοτοσυκλετών παραγωγής παραθέτοντας τα κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία της εποχής που δημιουργήθηκαν. Ο δεύτερος τομέας αφορά τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες και την αγωνιστική παράδοση της εταιρείας, όπου τα εκθέματα συνοδεύονται από τα αμέτρητα τρόπαια που έχουν κερδίσει σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο τρίτος τομέας είναι αφιερωμένος στους ίδιους τους αναβάτες της Ducati, τους "ήρωες της Ducati", όπως τους αποκαλούν οι άνθρωποι της εταιρείας.

Συνολικά εκτίθενται 46 μοτοσυκλέτες, εκ των οποίων οι 19 είναι μοτοσυκλέτες παραγωγής, ενώ για μερικές από αυτές είναι η πρώτη φορά που ποζάρουν ως εκθέματα.

Ετικέτες

Ducati

Ducati Panigale

https://bit.ly/badilikia25

Αφιερώματα

Τροχαίο ατύχημα μοτοσυκλέτας με πεζό: Τι πρέπει να κάνει ο αναβάτης

Η ψυχοφθόρα νομική διαδικασία ενός ατυχήματος με τραυματισμό

Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/9/2020

Τα στατιστικά στοιχεία είναι ξεκάθαρα. Τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν μέσα στις πόλεις με μικρές ταχύτητες και τα περισσότερα ατυχήματα με τραυματισμούς και θανάτους αφορούν εκείνα που εμπλέκονται πεζοί. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε μερικά βασικά πράγματα που πρέπει να κάνει ένας μοτοσυκλετιστής σε περίπτωση που εμπλακεί σε ατύχημα με πεζό, αλλά και την νομική διαδικασία που ακολουθεί. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει καλυφθεί ελάχιστα, αλλά τα στατιστικά των τροχαίων στις ελληνικές πόλεις δείχνουν πως θα έπρεπε όλοι μας να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, ξεκινώντας από το πλέον βασικό: Σταματάμε, δεν εγκαταλείπουμε το σημείο και βλέπουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας καλώντας παράλληλα το ΕΚΑΒ και την Τροχαία. Διασφαλίζουμε πως τα υπόλοιπα αυτοκίνητα δεν θα πέσουν επάνω στον τραυματία και χωρίς να τον μετακινήσουμε ακολουθούμε τις οδηγίες του ΕΚΑΒ και της Τροχαίας, αφού τους έχουμε ήδη ενημερώσει. Φαντάζει περίεργο να δηλώνει κανείς το αυτονόητο, αλλά τα στατιστικά δείχνουν άλλα πράγματα. Ενδεχομένως οι εγκαταλείψεις συμβαίνουν γιατί κανείς δεν γνωρίζει την νομική διαδικασία και ο φόβος τους υπερνικά. Γι' αυτό ας δούμε και όλες τις κινήσεις μετά από αυτό το σημείο. Δεν θα μπούμε σε νομικές λεπτομέρειες που το πιθανότερο είναι να σας μπερδέψουν. Θα ασχοληθούμε μόνο με την ουσία και θα προσπαθήσουμε να απλοποιήσουμε όσο γίνεται τα πράγματα για να γίνουν κατανοητά σε όλους.

Ένα τροχαίο ατύχημα με πεζό, χωρίζεται σε δύο στάδια. Το πρώτο είναι οι ενέργειες που πρέπει να κάνουμε αμέσως μετά το ατύχημα στον τόπο του ατυχήματος και το δεύτερο έχει να κάνει με την νομική διαδικασία (σε περίπτωση που ακολουθήσει τέτοια).

Οι ενέργειες που πρέπει να κάνουμε αμέσως μετά το ατύχημα είναι άκρως σημαντικές, διότι καθορίζουν σε απόλυτο βαθμό την διάσταση που θα πάρουν οι νομικές διαδικασίες στο επόμενο στάδιο (αν υπάρξει τέτοιο, που συνήθως υπάρχει όταν τραυματιστεί κάποιος).

Τα δύο πρώτα πράγματα που κάνουμε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ είναι να καλέσουμε από το ΔΙΚΟ ΜΑΣ τηλέφωνο την τροχαία και το ΕΚΑΒ. Γιατί από το δικό μας και όχι από κάποιου άλλου; Διότι σε περίπτωση που ακολουθήσει ποινική διαδικασία ο εισαγγελέας το αναγράφει στο Κλητήριο Θέσπισμα (δηλαδή στο κατηγορητήριο) και είναι το ΜΟΝΟ στοιχείο υπέρ σου το οποίο λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη ο/η πρόεδρος του δικαστηρίου.

Ποτέ δεν εγκαταλείπουμε τον τόπο του ατυχήματος και ποτέ δεν αφήνουμε τον πεζό να πάρει εκείνος τηλέφωνο την τροχαία και το ΕΚΑΒ. Δεν τον αφήνουμε με την έννοια πως το έχουμε κάνει ήδη εμείς. Άμεσα! Διαφορετικά ο εισαγγελέας θα καταγράψει πως ο πεζός κάλεσε σε βοήθεια που είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΤΙΚΟ στοιχείο εναντίον σου σε περίπτωση που βρεθείς στην αίθουσα του δικαστηρίου για την ποινική διαδικασία.

Προφανώς σε περίπτωση που έχουμε τραυματιστεί και εμείς σοβαρά κάτι τέτοιο ίσως να μην είναι εύκολο να γίνει, αλλά αν μπορούμε τουλάχιστον να μιλήσουμε και η ζωή μας δεν βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο από τον τραυματισμό μας, είναι σημαντικό να κάνουμε εμείς όλες τις απαραίτητες ενέργειες και να μείνουμε στον τόπο του ατυχήματος περιμένοντας την ιατρική βοήθεια για εμάς και κάθε εμπλεκόμενο καθώς και την Τροχαία, που όταν υπάρχει τραυματισμός έρχεται πιο γρήγορα. Τουλάχιστον εμπειρικά, έτσι συμβαίνει.

Τι να προσέξουμε κατά την διάρκεια της αυτοψίας από την τροχαία:

Δυστυχώς στην Ελλάδα, η τροχαία και τα δικαστήρια δεν λαμβάνουν όσο θα έπρεπε υπόψη την κακή ποιότητα των δρόμων, την κακή σήμανσή τους, τα παράνομα σαπουνόνερα από το λούκι της κυρα-Μαρίας που πλένει το μπαλκόνι κ.τ.λ.

Ακόμα κι οι αστυνομικοί του τμήματος του Ανακριτικού της Τροχαίας που είναι φιλότιμοι και τιμούν τον όρκο που έδωσαν να υπηρετούν το Σύνταγμα και τους Νόμους του ελληνικού κράτους, δεν συνηθίζουν να γράφουν στην έκθεσή τους πως η άσφαλτος είναι εκτός προδιαγραφών ή πως το STOP και το φανάρι είναι πίσω από τη νεραντζιά που δεν κλάδεψε ο Δήμος ή πως οι διαγραμμίσεις της διάβασης των πεζών έχουν ξεθωριάσει τελείως. Δύσκολα κάποιος δημόσιος λειτουργός θα γράψει (από μόνος του/της) σε έγγραφο που θα πάει στο ποινικό δικαστήριο κάτι που να λέει πως υπάρχει ευθύνη μιας άλλης δημόσιας υπηρεσίας ή δημόσιου υπαλλήλου. Ακόμα κι αν το κάνει, το δικαστήριο ενδέχεται να μην το λάβει σοβαρά υπόψη του. Γενικά στις εκθέσεις που στέλνει η τροχαία στα δικαστήρια, οι ελληνικοί δρόμοι παρουσιάζονται στην πλειοψηφία τους ως άριστα φωτισμένοι, με άριστη σήμανση και πρόσφυση πίστας. Παρ' όλα αυτά, δεν χάνεις τίποτα αν τους ζητήσεις (επίμονα) να καταγράψουν τις πραγματικές συνθήκες. Μην ελπίζεις όμως πως θα το κάνουν ή πως θα το λάβει υπόψη του το δικαστήριο, διότι αυτό θα ανοίξει τον δρόμο να ζητήσεις εσύ αποζημίωση από κάποια δημόσια υπηρεσία και κάτι τέτοιο προσπαθούν να το αποφύγουν με κάθε τρόπο. Άλλωστε ο ΚΟΚ έχει προβλέψει να λύσει όλα αυτά τα προβλήματα για τις δημόσιες αρχές με μία φράση κλειδί, πως ο οδηγός πρέπει να προσαρμόζει την ταχύτητά του με βάση την κατάσταση του οδοστρώματος.

Εκείνο που πραγματικά θα πρέπει να ζητήσεις επίμονα από το ανακριτικό της τροχαίας είναι να πάρει επί τόπου καταθέσεις από τον πεζό, από εσένα και αν είναι δυνατόν από μάρτυρες που είδαν το ατύχημα. Ειδικά οι επί τόπου καταθέσεις των μαρτύρων είναι πολύ χρήσιμες, διότι με αυτόν τον τρόπο θα έχεις τα προσωπικά στοιχεία τους σε περίπτωση που τους χρειαστείς στο δικαστήριο. Επίσης θα πρέπει να τους κάνεις σαφές πως ΕΣΥ πήρες τηλέφωνο για να έρθουν και πως ΕΣΥ τηλεφώνησες στο ΕΚΑΒ. Το επαναλαμβάνουμε ξανά διότι από αυτό θα εξαρτηθούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο δικαστήριο.

Επίσης, θα πρέπει να ζητήσεις να κάνουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αλκοτέστ στον/στην πεζό, αν έχεις εμφανή ένδειξη. Θα πρέπει να καταλάβεις πως στα δικαστήρια μετράνε μόνο τα στοιχεία που έχει καταγράψει η τροχαία και όχι οι ισχυρισμοί σου στις καταθέσεις σου. Η επιτόπου παρουσία του ΕΚΑΒ είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, ακόμα κι αν ο τραυματισμός είναι μια απλή γρατσουνιά, ενώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ είναι να ζητήσεις να εξετάσουν και εσένα, ακόμα κι αν νομίζεις πως δεν έχεις πάθει τίποτα. Σε περίπτωση που ακολουθήσει ποινική/αστική διαδικασία, οι ιατρικές γνωματεύσεις είναι υψίστης σημασίας. Επίσης αυτό που είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και δεν κάνει ΚΑΝΕΙΣ, είναι να ζητήσεις από την τροχαία να επιβάλει τα προβλεπόμενα πρόστιμα στον πεζό αν εκείνος έχει παραβιάσει κάποια διάταξη του άρθρου 38 του Κ.Ο.Κ.

Ναι, μπορεί οι πεζοί να μην χρειάζεται να πάρουν δίπλωμα για να κυκλοφορούν στους δρόμους, όμως η ελληνική νομοθεσία μέσω του Κ.Ο.Κ. καθορίζει πότε ένας πεζός χρησιμοποιεί νόμιμα ή παράνομα τον δρόμο και μάλιστα προβλέπει διοικητικά πρόστιμα.

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αν ο πεζός έχει παραβιάσει κόκκινο σηματοδότη διασχίζοντας τον δρόμο ή έχει περάσει τον δρόμο 10 μέτρα μακριά από το σημείο που βρίσκεται διάβαση, η τροχαία είναι υποχρεωμένη να του κόψει επί τόπου κλήση και να του επιβάλει το προβλεπόμενο χρηματικό πρόστιμο. Δεν πρόκειται να το κάνουν μόνοι τους, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να τους το υποδείξεις εσύ. Επίσης, μόνο αυτές οι δύο παραβάσεις των πεζών έχουν πραγματικό αντίκτυπο στις αποφάσεις των δικαστηρίων και καμία άλλη από εκείνες που προβλέπει το άρθρο 38 του Κ.Ο.Κ… Ελλαδάρα!

Από το νοσοκομείο στο δικαστήριο

Σε περίπτωση τραυματισμού, μετά την επιτόπου συλλογή στοιχείων, το ανακριτικό τμήμα της τροχαίας είναι υποχρεωμένο να συντάξει επίσημη έκθεση και να επαναλάβει την διαδικασία της ανάκρισης, παίρνοντας ξανά καταθέσεις από εσένα, τον πεζό και τους μάρτυρες που είδαν το ατύχημα (αν είχες φροντίσει να πάρουν τα στοιχεία τους στον τόπο του ατυχήματος...) και φτιάχνει σχεδιάγραμμα που συμπεριλαμβάνει στην τελική της έκθεση. Έως αυτό το σημείο ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. Είσαι απλώς μάρτυρας όπως και ο πεζός. ΟΜΩΣ! Και αυτό είναι πολύ σημαντικό όπως θα δούμε παρακάτω. Η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει σε όποιον τραυματιστεί, να ζητήσει την ποινική δίωξη εκείνου που θεωρεί υπεύθυνο για τον τραυματισμό του. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν είναι δεδομένη η ποινική σου δίωξη, δηλαδή δεν πας κατευθείαν στο ποινικό δικαστήριο ως κατηγορούμενος αν δεν το ζητήσει ο τραυματίας πεζός (εξαιρούνται οι περιπτώσεις βαρύ τραυματισμού. Σε περιπτώσεις ελαφρού τραυματισμού ο εισαγγελέας ενεργεί μετά από κλήτευση - έχει όμως το δικαίωμα να ασκήσει ποινική δίωξη αυτεπάγγελτα, αλλά τηρεί το δικαίωμα παραίτησης από την κλήτευση αν δεν υπάρχει σοβαρός τραυματισμός ή κίνδυνος για την ζωή του ενάγοντος). Με λίγα λόγια, στους μη σοβαρούς τραυματισμούς πρέπει πρώτα να το ζητήσει εκείνος που τραυματίστηκε και ΜΟΝΟ τότε ο εισαγγελέας ξεκινά την διαδικασία της ποινικής δίωξης. ΠΡΟΣΟΧΗ ΞΑΝΑ! Αυτό σημαίνει πως αν τραυματιστείς εσύ ή και εσύ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΠΕΖΟΥ για τον τραυματισμό σου, αν εκείνος έχει παραβιάσει το άρθρο 38 του Κ.ΟΚ. Όμως για να έχει νόημα κάτι τέτοιο, θα πρέπει στην έκθεση της τροχαίας να περιγράφεται με σαφήνεια η παραβίαση κάποιας από τις διατάξεις του άρθρου 38 του Κ.Ο.Κ. Επίσης η ποινική διαδικασία είναι κάτι που θέλεις να αποφύγεις, όχι μόνο εσύ, αλλά και ο πεζός, ασχέτως αν δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος. Οπότε μην ζητήσεις την ποινική δίωξη του πεζού αν εκείνος δεν έχει ζητήσει την δική σου, διότι θα ξεκινήσεις μια ποινική διαδικασία που θα χάσεις χρόνο και χρήμα, ακόμα κι αν την κερδίσεις!

Η νομική άγνοια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου σε αυτές τις περιπτώσεις. Όχι μόνο για εσένα, αλλά και για τον πεζό. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οι πεζοί που τραυματίζονται σε τροχαία, ζητούν ουσιαστικά από τα δικαστήρια ΜΟΝΟ τη χρηματική αποζημίωσή τους, δηλαδή ζητούν από εσένα ΑΣΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ και όχι ποινικές. Δηλαδή δεν ενδιαφέρονται πραγματικά αν θα “φας” έξι μήνες φυλακή με αναστολή ή όχι - εκτός βέβαια αν μιλάμε για υποθέσεις που ο αναβάτης οδηγούσε μεθυσμένος/μαστουρομένος ή έκανε παντιλίκια εκεί που σε στενά που παίζουν μικρά παιδιά ή εγκατέλειψε το θύμα κτλ... περιπτώσεις δηλαδή που θέλουμε να δούμε τον θύτη βαθιά στην φυλακή. Έτσι αν έχουν πάρει τα λεφτά που ζητούσαν από τα αστικά δικαστήρια, συνήθως (κατόπιν συνεννοήσεων των δικηγόρων...) εμφανίζονται στο ποινικό δικαστήριο και ζητούν την διακοπή της ποινικής δίωξης του οδηγού.

Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία των υποθέσεων χωρίς σοβαρό τραυματισμό αποκτά και ποινικό σκέλος, διότι η εξέλιξη της ποινικής δίωξης χρησιμοποιείται ως πρόκριμα για την έκβαση του αστικού δικαστηρίου. Η αλήθεια είναι πως στην ποινική διαδικασία, ο τραυματίας έχει δικαίωμα να ζητήσει ΚΑΙ αστική αποζημίωση πέραν της ποινικής τιμωρίας σου, όμως προς τιμήν τους οι περισσότεροι Έλληνες πρόεδροι των ποινικών δικαστηρίων αποφεύγουν να καθορίσουν χρηματικές αποζημιώσεις και αφήνουν αυτό το σκέλος της υπόθεσης για την αίθουσα του αστικού δικαστηρίου.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως εσένα και τον πεζό, σας συμφέρει να λυθεί το πρόβλημα χωρίς δικαστήρια ή έστω αν οδηγηθούν εκεί τα πράγματα να είναι στα αστικά δικαστήρια, όπου πλέον ο πεζός έχει να κάνει κυρίως με την ασφαλιστική σου εταιρεία σε περίπτωση που αυτή αρνείται να τον αποζημιώσει. Έτσι κι αλλιώς, εκεί θα δοθεί τελικά η πραγματική λύση και όχι στα ποινικά. Καθώς είπαμε πολλά, καλό είναι να ανακεφαλαιώσουμε υπογραμμίζοντας τα βασικότερα σημεία:

ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ δεν εγκαταλείπεις το σημείο του ατυχήματος (Ναι, ακόμα και αν οδηγούμε μεθυσμένοι ή χωρίς δίπλωμα) διότι αυτό λαμβάνει υπόψη του το ποινικό δικαστήριο. Πέρα από χυδαία ενέργεια, η εγκατάλειψη τραυματία θα έχει βαρύτατες ποινικές συνέπειες, που μπορείς να αποφύγεις.

Καλείς εσύ την τροχαία και το ΕΚΑΒ, ανεξάρτητα αν υπάρχει εμφανής τραυματισμός, ώστε να έχεις τα στοιχεία που αποδέχεται το δικαστήριο σε περίπτωση που οδηγηθούν εκεί τα πράγματα

Η ποινική διαδικασία είναι χάσιμο χρόνου για εσένα και τον πεζό, αλλά πολλές φορές κρίνεται απαραίτητη από τους νομικούς συμβούλους για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω. Αν ο πεζός θέλει μόνο χρηματική αποζημίωση, συζήτησε μαζί του πώς θα τον βοηθήσεις να την εισπράξει από την ασφαλιστική εταιρεία σου χωρίς να μπλέξετε στα δικαστήρια για τα επόμενα 3-4 χρόνια

Σε περίπτωση που τελικά βρεθείς στις αίθουσες του δικαστηρίου, καλό είναι να εμφανιστείς με δικηγόρο ακόμα κι αν ξέρεις από πριν πως η μεγαλύτερη ποινή είναι φυλάκιση μερικών μηνών με αναστολή (δηλαδή δεν πας φυλακή και δεν πληρώνεις τίποτα), διότι η νομική διαδικασία μπορεί να κρύβει παγίδες για τις οποίες δεν είσαι προετοιμασμένος.

Τέλος να πούμε πως σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται η πραγματική αξία της ασφαλιστικής σου εταιρείας, ιδιαίτερα αν έχεις πληρώσει για νομική κάλυψη.

Το πιο βασικό όλων όμως είναι ένα. Μην εγκαταλείψεις τον χώρο του ατυχήματος επειδή φοβάσαι τα δικαστήρια και μην πας φυλακή. Φυλακή θα πας και βαριά χρηματικά πρόστιμα θα υποστεί μονάχα αν φύγεις! Ακόμα κι αν φταις 100% και δεν έχεις δίπλωμα, δεν έχεις ασφάλεια ή είσαι μεθυσμένος, μείνε εκεί.

ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ και ΚΑΛΕΣΕ την αστυνομία και το ΕΚΑΒ. Οι νόμοι και οι δικαστές θα είναι υπέρ σου σε αυτή την περίπτωση