To Superprestigio, όπως πολλοί μπορεί να θυμάστε από πέρσι, είναι ένας ετήσιος θεσμός στον οποίο παίρνουν μέρος αναβάτες από όλες τις κατηγορίες και τα είδη αγώνων με μοτοσυκλέτες, όπου αγωνίζονται σε μια κλειστή πίστα τύπου flat track, στο Palau Sant Jordi στην Barecelona. Το συγκεκριμένο event αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διατηρηθεί ζεστό το ενδιαφέρον του κοινού σε μια "νεκρή" περίοδο για τα MotoGP και τα WSBK, ειδικά στην ισπανική αγορά που δείχνει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Τα τελευταία χρόνια το πιο ηχηρό από τα μεγάλα ονόματα που "έπαιζαν" στο θεσμό, ήταν αυτό του παγκόσμιου πρωταθλητή, Marc Marquez (ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της ιδέας για έναν τέτοιο αγώνα), ενώ οι μάχες και οι κόντρες του με τον Brad Baker, το Αμερικάνο πολυπρωταθλητή του Flat Track, έμειναν στην Ιστορία για το θέαμα που προσέφεραν.
Φέτος, ο αγώνας θα γίνει για άλλη μια φορά στο ίδιο στάδιο στο κέντρο της πόλης στις 16 Δεκεμβρίου, αλλά η είδηση είναι η απουσία των Marquez και Baker από τη λίστα των συμμετοχών. Ο Ισπανός ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες, μέσα από τον λογαριασμό του στο Twitter, πως δεν θα συμμετέχει φέτος διότι χρειάζεται ξεκούραση μετά από μια μακριά και δύσκολη σεζόν στα MotoGP. Αυτή τουλάχιστον ήταν η επίσημη δικαιολογία, καθώς ουδείς μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα το κατά πόσο ήταν δική του απόφαση ή επήλθε μετά από πίεση της Honda, αφού όλοι γνώριζαν ότι στο HRC δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι με την ιδέα της συμμετοχής του τις προηγούμενες χρονιές. Το ρίσκο ενός τραυματισμού ήταν μεγάλο, αλλά από την άλλη δεν μπορούσαν να του απαγορεύσουν να τρέξει.
Ίσως η λογική να απέκτησε μεγαλύτερο βάρος στην απόφαση του Marquez ή μπορεί και να έχει να κάνει με την αλλαγή στην ομάδα της Repsol Honda, καθώς οι Nakamoto και Suppo (οι δύο άνθρωποι που έπαιξαν καθοσριστικό ρόλο στο να πάει ο Marquez στην Honda) δεν ανήκουν πια στο δυναμικό του HRC, οπότε να θεώρησε καλύτερο να μη θέσει τίποτε σε ρίσκο.
Μπορεί λοιπόν στο φετινό Superprestigio να έχουμε σημαντικές απουσίες, αλλά θα υπάρχουν και σημαντικές παρουσίες καθώς θα συμμετέχουν εφτά νυν και πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές από διάφορες κατηγορίες, συν τουλάχιστον δύο Αμερικάνους αγωνιζόμενους στο Flat Track. Ο Johann Zarco (rookie of the year και καλύτερος μη εργοστασιακός αναβάτης στα MotoGP), ο Toni Elias (πρωταθλητής του MotoAmerica Superbike), ο Lucas Mahias (παγκόσμιος πρωταθλητής στα WSS) και ο Gregg Black (αγωνιζόμενος στην κατηγορία stock endurance) θα εκπροσωπήσουν το κομμάτι της ταχύτητας. Οι χωματεροί εκπρόσωποι θα είναι ο Thomas Chareyre (παγκόσμιος πρωταθλητής Supermoto), o Sylvain Bidart (επίσης αγωνιζόμενος στο Π.Π. Supermoto), o Ollie Brindley μαζί με τον Toby Hales από το βρετανικό πρωτάθλημα flat track, ενώ την αμερικάνικη σχολή –αφου θα απουσιάζει και ο Brad Baker λόγω τραυματισμού- θα εκπροσωπήσουν δύο νέα ταλέντα της κατηγορίας. O JD Beach (πρώην αγωνιζόμενος στο Red Bull Rookies Cup και στην Moto2 για έναν αγώνα το 2011, ενώ είναι πρωταθλητής του AMA Pro Flat Track το 2015) και ο Braiar Bauman ένας ταλαντούχος Αμερικάνος αναβάτης που κέρδισε τον αγώνα GNC στην Daytona, που μοιάζει πολύ με το Superprestigio.
Michael Dunlop: Πεθαίνει το Road Racing όσο ανεβαίνουν Isle of Man TT και North West 200!
Την ανησυχία του για την εξέλιξη που υπάρχει στους αγώνες Road Racing εξέφρασε ο κυρίαρχος του Isle of Man TT σε συνέντευξή του, τονίζοντας πως έχει χαθεί η φυσική ροή του πρωταθλήματος Road Racing που κάποτε τροφοδοτούσε τους διεθνής αγώνες με πρωτοκλασάτους αναβάτες που είχαν εξελιχθεί μέσα από αυτό.
Τώρα έρχονται 20 αναβάτες από το BSB για να τρέξουν στο Isle of Man TT και στον North West 200, έτοιμοι και εξελιγμένοι ως προς την οδήγησή τους και χωρίς να ακολουθούν όλο το πρωτάθλημα Road Racing.
Πλέον δεν τροφοδοτούν αυτοί οι αγώνες με νέους αναβάτες το BSB, αλλά αντιθέτως δέχονται ένα κύμα Superbike αγωνιζομένων τόσο το Isle of Man TT όσο και ο North West 200.
Στο μέλλον, τόνισε ο Dunlop, το Isle of Man TT και ο North West 200 θα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλής αγώνες, την ίδια ώρα που το Road Racing θα σβήνει.
«Απλά αυτή είναι η κατάσταση» είπε με τον χαρακτηριστικό του, απόμακρο τρόπο, ο Dunlop κλείνοντας την δήλωσή του στο BBC Sport.
Ο κίνδυνος που θέλει να περιγράψει ο Michael Dunlop είναι εκείνος που συζητήσαμε μαζί τον περασμένο Ιανουάριο, όταν τον συνάντησα στο πλαίσιο της επίσκεψης στις εγκαταστάσεις της D3O. Δεν τον νοιάζει ούτε ο αυξημένος ανταγωνισμός, ούτε και αν θα συνεχίσει να έχει χορηγούς. Έτσι και αλλιώς το 40% των εξόδων της ομάδας του το καλύπτει ο ίδιος με τα έσοδα που έχει από την κατασκευαστική του εταιρεία την οποία και δεν διαφημίζει μέσα από τους αγώνες. Όλη η ομάδα είναι δικοί του άνθρωποι που εργάζονται σε διαφορετικά επαγγέλματα και όταν είναι να τρέξουν στο Isle of Man TT, μαζεύονται για να νικήσουν τους «εργοστασιακούς». Υπό αυτή την έννοια, ο Dunlop, ο μοναδικός που έμεινε πλέον με το όνομα έχοντας χάσει σε αυτούς τους αγώνες πατέρα, αδερφό και θείο, δεν αγχώνεται για τον ανταγωνισμό αλλά για τις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στους κανονισμούς του αγώνα.
Αυτή την στιγμή δεν πιέζει κανείς για αλλαγές με στόχο την αυξημένη ασφάλεια, η οποία δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί αν δεν αλλοιωθεί πλήρως η ταυτότητα του Isle of Man TT. Μία μίξη όμως περισσότερων αναβατών από το BSB μπορεί να οδηγήσει σε δυνατότερη κραυγή ενάντια στους θανάτους και τα δυστυχήματα του Isle of Man TT που θα βρει ανοιχτά αυτιά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει τώρα.
Εύλογο να υπάρχουν σχόλια που απορούν με το γεγονός πως αγώνες όπως ο Isle of Man TT συνεχίζει να υπάρχει, και ακόμη πιο κατανοητό να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας που χάνει πολύ κόσμο στους δρόμους. Η απορία είναι μεγαλύτερη μάλιστα για εμάς εδώ καθώς εκεί υπάρχουν μπόλικες πίστες και δεν χρειάζεται να κλείνει κανείς τους δρόμους ενός νησιού για να τρέξει.
Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω την απορία που έχει και ο ίδιος το Michael Dunlop, οι Ιρλανδοί της ομάδας του και αρκετοί από τους Άγγλους αγωνιζόμενους που ξέρουν που πέφτει η Ελλάδα και την έχουν επισκεφτεί, ότι πώς μπορεί να μιλά κανείς για ασφάλεια ενός αγωνιζόμενου όταν δεν έχει μάθει να φορά ακόμη το κράνος του καθημερινά, εκεί που συμβαίνουν όλα τα ατυχήματα. Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω ένα παλαιότερο άρθρο σχετικά με το αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ή όχι αυτοί οι αγώνες: