Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες

Ducati: Τίτλος στο MotoAmerica 30 χρόνια μετά - Από το Fast by Feracci 888 στο Panigale V4 R, και με ελληνικό φίλτρο DNA! [VIDEO]

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati επανέλαβε την επίδοση που είχε πετύχει ο Troy Corser το 1994
Ducati και Josh Herrin νικητές SBK στο MotoAmerica 2024
Από το

motomag

30/9/2024

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati κέρδισε το δεύτερο πρωτάθλημα AMA Superbike της καριέρας του το Σάββατο 28/9 στο New Jersey Motorsports Park, χαρίζοντας στο Borgo Panigale τον τίτλο στο Αμερικάνικο Πρωτάθλημα SBK μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, όταν το 1994 Πρωταθλητής είχε αναδειχθεί ο Troy Corser με το Fast by Feracci 888. Και μάλιστα, στον θρίαμβο του Herrin συνέβαλε και μια ελληνική εταιρεία, αφού ο Αμερικανός αγωνιζόταν με φίλτρο της DNA! 

Στον πρώτο αγώνα του τελευταίου γύρου του Πρωταθλήματος για το 2024, ο Josh Herrin ολοκλήρωσε τον αρχικό του γύρο στην πέμπτη θέση και οι περισσότεροι περίμεναν ότι θα μείνει εκεί, αφού δεν χρειαζόταν να πιέσει. Σε τελική ανάλυση, θα ήταν ο εύκολος τρόπος να κλείσει ο τίτλος, αλλά ο Herrin είχε άλλους στόχους στο μυαλό του. Ο Αμερικανός ανέβηκε τέταρτος στον έκτο γύρο, ήταν τρίτος στον έβδομο γύρο, δεύτερος στον ένατο και πήρε το προβάδισμα στον 11ο γύρο. Όμως τον κυνηγούσε ο Bobby Fong της Wrench Motorcycle, ο οποίος προσπέρασε τον Herrin για να βρεθεί εκείνος πρώτος στον γύρο 15 από 20.

Ο Josh Herrin όμως πέρασε με τη σειρά του τον Bobby Fong, παίρνοντας εν τέλει την 6η νίκη του το 2024, και τη 16η νίκη AMA Superbike στην καριέρα του. Το πιο σημαντικό ήταν όμως πως αυτή η νίκη του χάρισε τον δεύτερο τίτλο του στα Superbike, 11 χρόνια μετά τον πρώτο του. Τίτλος που ήλθε με το Panigale V4R και ήταν ο πρώτος τίτλος για την Ducati μετά από 30 χρόνια απουσίας της από το ψηλότερο σκαλί του βάθρου στις Η.Π.Α., απ’ όταν ο Αυστραλός Troy Corser είχε στεφθεί Πρωταθλητής με την ομάδα της Fast By Ferracci Ducati το 1994!

Eraldo Feracci & Josh Herrin

Εντωμεταξύ στις 13 Σεπτεμβρίου στην COTA, ο Josh Herrin τίμησε τον ιδιοκτήτη της Fast by Feracci, Eraldo Feracci, με χρώματα και γραφικά στο Panigale V4 που απέτιναν φόρο τιμής στη μοτοσυκλέτα των Feracci και Corser που πήρε τον τίτλο πριν 30 χρόνια… μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή τόσο για τον Herrin όσο ιδίως για τον Eraldo Feracci, λίγες ημέρες πριν ο Αμερικανός αναβάτης επαναλάβει τον άθλο του Corser! Σημειώστε πως ο Feracci είναι ακόμα ενεργό μέλος της Ducati στο MotoAmerica, υποστηρίζοντας την ομάδα των Herrin και HSBK.

Josh Herrin

Με έναν αγώνα να απέμενε για να ολοκληρωθεί η σεζόν, ο Herrin είχε προβάδισμα 58 πόντων έναντι του Cameron Beaubier, προβάδισμα που δεν γινόταν να καλυφθεί. Τελικά την Κυριακή η νίκη πήγε στον Loris Baz, ενώ ο Herrin τερμάτισε 6ος, 3.121 δευτερόλεπτα πίσω από τον ομόσταυλό του.

Josh Herrin & Ducati - Πρωταθλητές MotoAmerica 2024

Ο Josh Herrin δηλώσε: “Στην εκκίνηση γινόταν ένας χαμός, δεν μπορούσα εύκολα να ξεκολλήσω, προσπαθούσα να είμαι χαλαρός - ήρεμος, όπως έκανε και ο Cameron Beaubier. Η εξέλιξη αυτής της προσπάθειας έρχεται με τα χρόνια, όπου και να μην πηγαίνουν καλά τα πράγματα μαθαίνεις να μένεις ήρεμος και με υπομονή ανεβαίνεις. Μπόρεσα να το κάνω αυτό σήμερα, μετά έβαλα το κεφάλι μου κάτω και άρχισα να μειώνω το προβάδισμα από τους προπορευόμενους αναβάτες. Απλώς ένιωθα τόσο άνετα και φαινόταν ότι όλοι οι άλλοι ήταν σε πιο δύσκολη θέση. Όταν άρχισα να παίρνω το προβάδισμα, είδα τον Bobby Fong πίσω μου και απλά δεν ήθελα να ρισκάρω όταν ήταν εκεί, για αυτό τον άφησα να περάσει στην ευθεία. Νόμιζα ότι θα περνούσε από τα αριστερά, αλλά πέρασε τελικά από τα δεξιά. Μετά τους τελευταίους τρεις γύρους ένοιωθα και έβλεπα ότι είχα καλό ρυθμό και το μονό που ήθελα να μπορέσω να συναγωνιστώ τους άλλους δύο αναβάτες. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Νόμιζα ότι θα τερμάτιζα όγδοος ή ένατος σήμερα. Ήθελα να φύγω από την COTA νικητής και να κερδίσω το πρωτάθλημα κερδίζοντας τον Beaubier υγιή εκεί. Μπόρεσα να το κάνω και μάλιστα σε μια πίστα που δεν μου ταίριαζε ποτέ στα Superbike. Πιστεύω ότι αυτή είναι η πρώτη μου νίκη εδώ σε αγώνα Superbike που δεν έβρεχε. Ευχαριστώ τον Loris Baz που ειλικρινά ήταν ο καλύτερος συναγωνιστής που είχα ποτέ, η ομάδα που ήταν η καλύτερη ομάδα, τον Joyce που μας μαγείρευε πάντα μεσημεριανό και φρόντισε να μας φροντίζουν, και τη Rachel για πάντα φροντίζοντας τον τρελό μικρό Griffin όποτε είμαι στους αγώνες. Είμαι τόσο χαρούμενος που ήταν εδώ για να γιορτάσουν μαζί μας. Ευχαριστούμε όλη την ομάδα της Warhorse HSBK Racing Ducati North America. Τη Ducati Corse, τα κράνη KYT, την Only Fans, τη Good Boy Vodka, την GoPro, την Alpinestars… η λίστα συνεχίζεται. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ τη MotoAmerica και όλους όσους συμμετείχαν.”