CFC: Το ελληνικό carbon που κατέκτησε την Αμερική και όχι μόνο

Όταν ο άνθρακας γίνεται χρυσό
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/12/2019

Τον Νίκο Τσεμπερλή τον γνωρίσαμε πρώτη φορά από κοντά στην πίστα των Μεγάρων το 2017. Ήταν μια ηλιόλουστη Παρασκευή και ο πολυπρωταθλητής Σάκης Συνιώρης έβγαλε από το φορτηγό της ομάδας την αγωνιστική του Aprilia RSV4 RF, “ντυμένη” με ένα εντυπωσιακό full carbon “κουστούμι”. Με τον δυνατό ήλιο να φωτίζει κάθε λεπτομέρεια και να διαπερνά σε βάθος τις ίνες της πλέξης του carbon fiber, ήταν αδύνατον να μην θαυμάσεις την ποιότητα της δουλειάς που είχε γίνει σε αυτό το χειροποίητο “κουστούμι”. Ακόμα και η κατεύθυνση της πλέξης σε όσα σημεία υπήρχε ένωση δύο κομματιών ήταν ακριβώς στις 45⁰, και ακριβώς στο κέντρο όλης της μοτοσυκλέτας είχε δημιουργηθεί μια "ένωση V " όπως στα ιταλικά supercars που κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ. “Από πού το αγόρασες;” ρωτήσαμε τον Σάκη, διότι δεν είχαμε ξαναδεί κάτι αντίστοιχο και γενικά δεν υπάρχουν στην διεθνή αγορά πολλά carbon fiber “κουστούμια” που να χρησιμοποιούν τρία διαφορετικά είδη πλέξης. “Είναι χειροποίητο. Εδώ, ο Νίκος το έφτιαξε” μας είπε ο Σάκης και κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μας με τον Νίκο Τσεμπερλή, που μόλις πριν λίγα χρόνια είχε βάλει τα εμπορικά θεμέλια της CFC (carbon fiber customs) και έκανε επιλεγμένα βήματα στο δρόμο της διεθνούς αναγνώρισης που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια. Η ιστορία του όμως ξεκινούσε μια ολόκληρη δεκαετία πιο πριν, όταν αφιέρωνε ατελείωτες ώρες, κόπο και χρήμα, φτιάχνοντας “για την πάρτη του” εξαρτήματα από carbon fiber στο σπίτι του. Έχοντας έτοιμη στημένη οικογενειακή επιχείρηση και με σπουδές στην Ελλάδα και 2 μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, θα μπορούσε να συνεχίσει με αυτό το “hobby” και να περνάει απλώς δημιουργικά την ώρα του.

Όμως όταν έχεις το “μικρόβιο” δεν κάθεσαι εύκολα στα αβγά σου. Χωρίς κανείς να του εγγυηθεί την εμπορική επιβίωση – πόσο δε μάλλον τη διεθνή επιτυχία – ο Νίκος ρίσκαρε τα πάντα και αφιερώθηκε σε αυτό που αγαπά. Μιλάμε για μια επιχειρηματική κίνηση στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, όταν οι πωλήσεις των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών έπεφταν σαν οβίδα στο κενό. Όμως όταν αυτό που κάνεις έχει πραγματική αξία και καλύπτει μια πραγματική ανάγκη της αγοράς, τότε δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Η διαδικασία κατασκευής εξαρτημάτων από carbon fiber μοιάζει λίγο με εκείνη των fiberclass σε θεωρητικό επίπεδο, καθώς τα δύο βασικά υλικά που χρησιμοποιείς είναι το ύφασμα και η ρητίνη. Όμως όταν βάζεις συγκεκριμένα κριτήρια στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αποτελέσματος που θέλεις να έχεις, τότε τον κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνει η γνώση, η εμπειρία και τα υλικά που χρησιμοποιείς. Πάνω σε αυτές τις υψηλές απαιτήσεις είναι που επικεντρώθηκε ο Νίκος και αυτομάτως διαχώρισαν τα προϊόντα της βιοτεχνίας του.

Όταν φτάνεις στο σημείο το 80% να είναι πελάτες από το εξωτερικό και να έχεις για παράδειγμα Αμερικάνους πελάτες, που θέλουν να αγοράσουν ελληνικό carbon fiber καπό, φτερά και αλλά aftermarket αξεσουάρ για την Corvette τους, τότε κάτι κάνεις πολύ καλά. Μιλάμε για την μεγαλύτερη αγορά του κόσμου και για ένα αμερικάνικο supercar που η after market αγορά έχει στην κυριολεξία ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όμως αυτοί που έχουν χρησιμοποιήσει εξαρτήματα carbon fiber, ξέρουν πως η ποιότητα της δουλειάς και των υλικών παίζει τεράστιο ρόλο. Καθώς τα υφάσματα carbon fiber είναι πανάκριβα και η διαδικασία κατασκευής επίπονη και  χρονοβόρα, οι περισσότεροι προσπαθούν να βγάλουν κέρδος μειώνοντας τα υλικά και τον χρόνο. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που ένα carbon fiber κομμάτι ζυγίζει περισσότερο από ένα πολυεστερικό ή σπάει εύκολα ή ξεθωριάζει. Ο Νίκος δεν πήρε ποτέ τον εύκολο δρόμο και ό,τι φτιάχνει έχει δύο αδιαπραγμάτευτα στοιχεία: Το ένα είναι η αναλογία υφάσματος/ρητίνης στο 65/35 όπως είναι τα αγωνιστικά εξαρτήματα carbon των επαγγελματικών ομάδων του εξωτερικού - όπως λέει και ο Νίκος άλλωστε Lighter = Faster και το δεύτερο είναι η αδιαπραγμάτευτη αντοχή στην ηλιακή ακτινοβολία και τον χρόνο. Ακούγεται εύκολο και αυτονόητο, αλλά στην πραγματικότητα αυτά τα δύο στοιχεία απαιτούν ειδικές γνώσης κατά την διαδικασία παραγωγής, απαιτούν ειδικά υλικά και εν τέλει εκτοξεύουν το κόστος. Φυσικά η βασική μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Νίκος είναι η έκχυσης ρητίνης με υποπίεση και της “σκλήρυνσης” μέσα σε φούρνους  και καλούπια– που ο ίδιος έχει κατασκευάσει!

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η αντοχή ενός κομματιού carbon δεν ταυτίζεται με την ποσότητα των υλικών που χρησιμοποιείς - αλλά πως τα χρησιμοποιείς.  Όλα έχουν να κάνουν με την λέξη: ΙΔΑΝΙΚΗ. Με παραπάνω ρητίνη από το ιδανικό η αντοχή, όχι μόνο δεν αυξάνεται, αλλά μειώνεται! Ακόμα κι αν βάλεις λίγο πιο πέρα τα σωληνάκια υποπίεσης για την ροή της ρητίνης μέσα στη “σακούλα” μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά δομικά ή αισθητικά προβλήματα στο τελικό αποτέλεσμα.

Τριγυρίζοντας μέσα στο εργαστήριο του Νίκου θα δεις πολλά εξαρτήματα παρατημένα στην άκρη. “Αυτά γιατί τα έχεις να σκονίζονται;” τον ρωτήσαμε.”Έχουν ατέλειες, δεν είναι για πούλημα. Έξω από αυτούς τους τοίχους βγαίνουν μόνο όσα έχουν περάσει τα standards ποιότητας. Δεν πρόκειται ποτέ να κυκλοφορήσει στην αγορά δικό μου κομμάτι που να έχει σφάλματα”. Στα δικά μας τα μάτια δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα, όμως τα έμπειρα μάτια του Νίκου μπορούν να δουν ακόμα και αν η πλέξη είναι απόλυτα ευθύγραμμη. “Να, βλέπεις εδώ. Το ύφασμα έχει στραβοπατήσει. Είναι για πέταμα”. Να πούμε την αλήθεια, έχουμε δει επώνυμα αξεσουάρ carbon fiber για Ducati, που έχουν καμιά δεκαριά τέτοια ελαττώματα το κάθε ένα!  Αν όμως ο Νίκος δεν ήταν τόσο “ψείρας”, δεν ήταν τόσο αυστηρός με τον εαυτό του και δεν πρόσεχε τι προϊόν παραδίδει στον πελάτη, δεν θα είχε παραγγελίες από την παγκόσμια αγορά εξαρτημάτων carbon για Nissan GTR και από την Αγγλία για Aston Martin.

Η αισθητική είναι μόνο ο ένας τομέας που η ελληνική CFC ανταγωνίζεται στην ιαπωνική αγορά μεγαθήρια όπως είναι η Nismo, η Amuse, η Mine’s και η Spoon. Ο σημαντικότερος τομέας είναι η αντοχή στη σκληρή χρήση. Σε αυτό το πεδίο η CFC έχει γράψει τη δική της ιστορία και η δουλειά του Νίκου έχει δοκιμαστεί σκληρά στις πίστες και στο δρόμο σε αγωνιστική χρήση. Πέρα από την πανέμορφη αγωνιστική Aprilia του Συνιώρη και την BMW S1000RR του Δημήτρη Βάμβα όσοι παρακολουθούν αγώνες ταχύτητας του Π.Π. Αυτοκινήτου θα έχουν θαυμάσει την Ferrari 458 Challenge με το ανθρακονημάτινο καπό, τα αεροδυναμικά αξεσουάρ και την τεραστία χειροποίητη αεροτομή και φυσικά το μοναδικό στον κόσμο  Full Carbon C5 Corvette. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις δημιουργίες που έχουν custom carbon κομμάτια από τα χέρια του Νίκου.

Τελευταίο, αλλά πιθανόν να είναι και το σημαντικότερο όλων, έχει να κάνει με την εφαρμογή των εξαρτημάτων που φτιάχνει ο Νίκος. Σπάνια θα πάρεις ένα μη-εργοστασιακό carbon εξάρτημα που να μην χρειάζεται έστω και λίγη φαναρτζοδουλειά για να το βάλεις σωστά πάνω στη μοτοσυκλέτα ή το αυτοκίνητό σου. Ο Νίκος έχει εμμονή με τη φιλοσοφία “plug and play” και θέλει ο πελάτης του να βιδώνει κατευθείαν το εξάρτημα, χωρίς να πρέπει να κάνει μετατροπές ή τρύπες ή να πρέπει να το κόψει. Είναι αυτές οι μικρές, αλλά πάρα πολλές λεπτομέρειες που ξεχωρίζουν όσα carbon κομμάτια έχουν πάνω τους το πιστοποιητικό γνησιότητας και το αυτοκόλλητο της CFC.

Προφανώς η διεθνής αναγνώριση, δεν άλλαξε την αρχική custom φιλοσοφία της CFC. Ο Νίκος δεν έχει μπει στη λογική της μαζικής παραγωγής και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του εξακολουθεί να είναι 1 of 1 κατασκευές σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κάθε πελάτη ξεχωριστά. Από το ποια πλέξη θα έχει το carbon ύφασμα, το είδος του βερνικιού, μέχρι το σχήμα που θα έχει το εξάρτημα που θέλεις, η CFC σου δίνει απεριόριστες επιλογές.

Εκεί που δεν έχεις επιλογή με τον Νίκο είναι να παίξεις με την ποιότητα της δουλειάς του. Ο δουλειές του ποδαριού… παίρνουν πόδι! Όλη αυτή η φιλοσοφία και το παθός για την τέχνη του ανθρακονήματος αντικατοπτρίζεται και στο ξεχωριστής αισθητικής κτήριο της CFC στη λεωφόρο Βάρης-Κορωπίου, που έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Νίκος. Εξωτερικά τα curbs και το γρασίδι θυμίζουν έντονα με πίστα αγώνων του παγκοσμίου πρωταθλήματος και εσωτερικά οι πίνακες και οι κλειστές γυάλινες βιτρίνες των χειροποίητων “έργων τέχνης" από ανθρακόνημα,  είναι ένας από τους λόγους που συνήθως βλέπεις απ'εξω παρκαρισμένα Aston Martin, Ferrari, Mclaren  και ό,τι άλλο super car μπορείς να φανταστείς. Διότι πάντα η ποιότητα της δουλειάς σου καθορίζει και την πελατεία σου- Quality attracts quality όπως λέει και ο ίδιος!

Τεχνολογίες που έκαναν τη ζωή μας χειρότερη!

Πέντε έξυπνες ιδέες με ηλίθια εφαρμογή
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

28/4/2017

Smart key

Κάποιος πίστευε ότι η διαδικασία να βάλεις το κλειδί στον κεντρικό διακόπτη και να το περιστρέψεις είναι μια επίπονη και απάνθρωπη διαδικασία. Οπότε ανακάλυψε το smart key ή αν θέλετε βρήκε ένα τρόπο να μην χρειάζεται να βάλεις το κλειδί στην κλειδαριά. Μέχρι εδώ όλα είναι θαυμάσια, όμως τα προβλήματα ξεκινούν όταν προσπαθείς να κάνεις την εφεύρεσή σου ασφαλή για… ηλίθιους!

Έτσι, από εκεί που με ένα συμβατικό κλειδί αρκούσε να το βάλεις στην κλειδαριά και να πατήσεις τη μίζα, τώρα με τα smart key πρέπει να πατάς δύο ή και τρία διαφορετικά κουμπιά πριν βάλεις τη μοτοσυκλέτα σου εμπρός, ενώ αν πρόκειται για scooter τότε θα πρέπει να αποστηθίσεις δέκα σελίδες οδηγιών! Κι αν το ξεκλείδωμα είναι μια περίπλοκη διαδικασία με τα smart key, το κλείδωμα είναι ακόμα πιο χρονοβόρο!   

 

Στιγμιαία κατανάλωση

Η ένδειξη της στιγμιαίας κατανάλωσης είναι ίσως η πιο άχρηστη πληροφορία των οργάνων προς τον αναβάτη, καθώς κανείς δεν πρόκειται να ρυθμίσει το άνοιγμα του γκαζιού την δεδομένη στιγμή επειδή του το υποδεικνύει η συγκεκριμένη ένδειξη. Υπάρχει εκεί για καθαρά "ακδημαϊκή" γνώση, μόνο και μόνο για να γνωρίζεις τι καίει η μοτοσυκλέτα την στιγμή που ανοίγεις τέρμα το γκάζι, για παράδειγμα.

Το κακό δεν είναι ότι υπάρχει, αφού μπορείςσυνήθως  εύκολα να βάλεις κάποια πιο χρήσιμη ένδειξη στη θέση της. Το πρόβλημα είναι ότι αρκετές φορές έχει αντικαταστήσει την ένδειξη της αυτονομίας που είναι η πλέον χρήσιμη.

 

 

Πάτημα συμπλέκτη για εκκίνηση κινητήρα

Πρώτη το έβαλε η Suzuki και μετά ακολούθησε η Triumph. Το σκεπτικό τους είναι να μην μπορείς να βάλεις εμπρός τον κινητήρα αν δεν έχεις και τα δύο χέρια στο τιμόνι και το ότι αποφρτίζονται κάπως οι δίσκοι του συμπλέκτη την στιγμή που γυρίζει ο κινητήρας για να πάρει μπροστά. Το θέμα της ασφάλειας για να μην βάλεις μπροστά έχοντας κουμπωμένη σχέση στο κιβώτιο δεν υφίσταται (αν και έτσι ξεκίνησε αρχικά) γιατί πλέον οι μοτοσυκλέτες έχουν αισθητήρες στο κιβώτιο που δεν επιτρέπουν να γυρίσει η μίζα με ταχύτητα.

Στην πράξη δεν προσφέρει τίποτα σε θέμα ασφάλειας, παρά μόνο προσθέτει περισσότερη πολυπλοκότητα στην διαδικασία εκκίνησης του κινητήρα και άλλο ένα περιττό εξάρτημα που έχει πιθανότητα να χαλάσει στο μέλλον.   

 

 

 

 

Ηχοσύστημα

Άλλη μια εφεύρεση με στόχο τους Αμερικάνους είναι τα ηχοσυστήματα στις μοτοσυκλέτες. Κανένα από αυτά δεν δουλεύει σωστά με ταχύτητες άνω των 60km/h.

Όσο καλή ποιότητα ήχου και αν προσφέρουν, αυτό ακυρώνεται από τον θόρυβο του αέρα και την έλλειψη μόνωσης που δεν μπορεί να υπάρχει σε μοτοσυκλέτα, και το μόνο που κάνουν είναι να σπάνε τα νεύρα των γειτόνων. Επίσης όποιος νομίζει ότι η μουσική που ακούγεται από τη μοτοσυκλέτα του θα τον βοηθήσει να βρει γκόμενα, μάλλον δεν ξέρει από γυναίκες.

 

 

Καθρέπτες στις άκρες του τιμονιού

Ως ιδέα έρχεται από το μακρινό παρελθόν και εκεί έπρεπε να μείνει. Δυστυχώς όμως επανέρχεται συχνά τα τελευταία χρόνια ως “ψαγμένη” σχεδιαστική ιδέα.

Φυσικά είναι άκρως αντιεργονομικοί γιατί αναγκάζεσαι να γυρίσεις το βλέμμα σου για να κοιτάξεις, ενώ συνήθως βρίσκουν εύκολα στους καθρέφτες των αυτοκινήτων, ενώ προσθέτουν και περιττό βάρος στις άκρες του τιμονιού

 

 

Φλας στις χούφτες και τους καθρέπτες

Τα φλας στους καθρέπτες τα έφερε στη ζωή μας ο Tamburini με το Ducati Paso και η BMW με το Κ 100 RS το 1985. Ήταν η εποχή που όλος ο κόσμος έδειχνε ενδιαφέρον για την αεροδυναμική αντίσταση και στα αυτοκίνητα οι εταιρείες διαφήμιζαν στην τηλεόραση τον αεροδυναμικό συντελεστή CX των μοντέλων τους.

Πρακτικά η ενσωμάτωση των φλας στους καθρέπτες, όπως και η ενσωμάτωσή τους στις χούφτες, το μόνο που έχει κάνει στους ιδιοκτήτες τέτοιων μοτοσυκλετών είναι να βάζουν τα κλάματα όταν ακούν την τιμή των ανταλλακτικών σε περίπτωση που σπάσουν.  

 

Ετικέτες