"Trans – Asian 2017", Myanmar

Σε μέρη εξωτικά

24/7/2017

Μετά την Ινδία, το "Trans – Asian 2017" συνεχίστηκε στην Myanmar (πρώην Βιρμανία). Εδώ όμως η κατάσταση ήταν λίγο ιδιαίτερη, όσον αφορά το ταξίδι μου σ’ αυτήν την χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι ταξιδιώτες που επισκέπτονται την Myanmar με το δικό τους μεταφορικό μέσον είναι υποχρεωμένοι -για όλο το χρονικό διάστημα της παρουσίας τους στην Myanmar- να έχουν μαζί τους την συνοδεία ενός αυτοκινήτου, με δυο κρατικούς υπαλλήλους του Υπουργείου Τουρισμού. Μιλάμε δηλαδή για έναν αυστηρά εποπτευόμενο-ελεγχόμενο τρόπο ταξιδιού…

Ούτε κι εγώ κατάφερα να ξεφύγω από το μάτι της κυβέρνησης των στρατιωτικών, που κυβερνούν με σιδερένια πυγμή την Μιανμάρ από το 1962. Από τα σύνορα της Ινδίας μέχρι τα σύνορα της Ταϊλάνδης –για 9 μέρες και για 2.000 χιλιόμετρα– μαζί μου είχα δυο κρατικούς λειτουργούς της Myanmar, οι οποίοι με ακολουθούσαν παντού με το αυτοκίνητό τους και φρόντιζαν να μου κάνουν την ζωή εύκολη –αλλά και ελεγχόμενη.

Αυτό φυσικά δεν με εμπόδισε καθόλου να εξερευνήσω –έστω και με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο– την Βιρμανία των σχολικών μου βιβλίων (η χώρα άλλαξε όνομα το 1989). Ταξιδεύοντας με την λευκή Africa Twin 1000 στους υποβαθμισμένους δρόμους της Myanmar, παντού σκόνταφτα πάνω σε καλοσύνη και ευγένεια, ενώ με έκπληξη αντίκριζα μια χώρα που φωτίζεται από τον βουδισμό και τα χαμογελαστά πρόσωπα των φιλόξενων κατοίκων της. Κι όσον αφορά τα τουριστικά θέλγητρα της Myanmar, η κοιλάδα Bagan με τις 5.000 παγόδες, το βουδιστικό μοναστήρι στην κορυφή του όρους Mt. Popa, οι βουδιστικές παγόδες της πόλης Mandaley και η πρωτεύουσα Yangon μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου.

Τις δυο τελευταίες μέρες στην Myanmar πνίγηκα στην βροχή (εποχή μουσώνων γαρ). Η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασα ήταν καθοδόν για τα σύνορα της Ταϊλάνδης. Για 50 χιλιόμετρα πορείας, χρειάστηκα περίπου 8 ώρες, μιας και είχαν ξεχειλίσει τρία ποτάμια πάνω στην διαδρομή και περιμέναμε να πέσει η στάθμη του νερού νερό για να περάσουμε. Ποιές γέφυρες, ποιός δρόμος!

Φτάνοντας στα ταϊλανδέζικα σύνορα, δεν στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα που αποχωρίστηκα τους δυο “φύλακές” μου. Στενοχωρήθηκα όμως που δεν μπόρεσα να ταξιδέψω όπως εγώ ήθελα στην Myanmar, αλλά και χάρηκα που έβαζα πλέον ρόδα στην ξελογιάστρα Ταϊλάνδη…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

Honda

Honda CRF1000L

https://bit.ly/MOTO_660

Ταξιδιωτικά άρθρα

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Θ’ - Βόρειο Αφγανιστάν

Απόδραση από το μεταπολεμικό Αφγανιστάν

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

1/8/2024

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι του στο Βόρειο Αφγανιστάν με την QJMOTOR SRT 800X να “μαζεύει” χιλιόμετρα τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου.

"Το βόρειο τμήμα του Αφγανιστάν επιφύλασσε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο και μια νέα πρόκληση για την QJMOTOR SRT 800X. Οι ατελείωτοι χωματόδρομοι και η σπασμένη άσφαλτος του νότου έδωσαν τη θέση τους στην άγρια ομορφιά των γυμνών από βλάστηση βουνών και στους σκληροτράχηλους δρόμους από σπασμένες πέτρες.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Θ’ - Βόρειο Αφγανιστάν

Άνθρωπος και μηχανή καλούνται να ανακαλύψουν τα νέα όρια των αντοχών τους, καθώς τα χιλιόμετρα καλύπτονται με κόπο και η έξοδος από το βόρειο τμήμα του Αφγανιστάν με προορισμό το Τατζικιστάν μοιάζει περισσότερο με απόδραση.

Αποχαιρετώντας αξημέρωτα την Καμπούλ, ξεκίνησα την πορεία μου προς τα βόρεια της χώρας. Μόλις 410 χιλιόμετρα με χώριζαν από τα σύνορα του Τατζικιστάν, ενώ η αφγανική συνοριακή πόλη Kunduz είχε επιλεγεί σε περίπτωση που δεν κατάφερνα να φτάσω στα σύνορα αυθημερόν.

Καθοδόν, οι πληροφορίες που είχα συλλέξει σχετικά με τη διαδρομή του Βορείου Αφγανιστάν επαληθεύτηκαν πλήρως. Καταπληκτική ορεσίβια διαδρομή με γυμνά απόκρημνα τοπία που έκοβαν την ανάσα, δρόμος σε άθλια κατάσταση (για περίπου 60 χλμ. οδηγούσα κυριολεκτικά πάνω σε πέτρες), πετρόκτιστα χωριά κτισμένα σαν αετοφωλιές και ξεχασμένα στο χρόνο, άνθρωποι σκληροί αλλά καλοσυνάτοι και φιλόξενοι. Αναμφίβολα, το βόρειο κομμάτι του Αφγανιστάν ήταν τελείως διαφορετικό από τις άλλες περιοχές της χώρας που είχα επισκεφθεί.

Έφτασα στην Kunduz (350 χλμ. βόρεια της Καμπούλ) μετά από 10 ώρες παραμονής στη σέλα της ακούραστης QJMOTOR SRT 800X. Τα είχα δει όλα! Ευτυχώς, στο μπλόκο που με σταμάτησαν στην είσοδο της πόλης, δυο Ταλιμπάν (προφανώς με λυπήθηκαν στην κατάσταση που ήμουν) προσφέρθηκαν να με οδηγήσουν σε ένα ασφαλές ξενοδοχείο… τι ανέλπιστο δώρο ήταν κι αυτό.

Έχοντας αποτινάξει όλη την κούραση από πάνω μου, το επόμενο πρωινό βρέθηκα μετά από 60 χιλιόμετρα στη συνοριακή μεθόριο Αφγανιστάν – Τατζικιστάν. Το QJMOTOR TRANS ASIA 2024 αποχαιρετούσε το Αφγανιστάν και έβαζε ρόδα στο Τατζικιστάν.”