Ταξίδι "Volga Route": Στην μαγευτική Καζάν (Γ' Ανταπόκριση)

Στην ομορφότερη πολιτεία του Βόλγα
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

5/9/2022
Μετά το ιστορικό «προσκύνημα» στην πόλη των ηρώων (Βόλγογκραντ), η πράσινη BMW F 850 GS συνέχισε την προκαθορισμένη πορεία της κατά μήκος του Βόλγα. Μέσα στις δύο επόμενες μέρες, περίπου 950 χλμ. προστέθηκαν στα υδάτινα χιλιόμετρα του “VOLGA ROUTE”, ενώ οι πόλεις Saratov, Syzran και Samara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο γνωριμίας μου με τα παραποτάμια αστικά κέντρα του μεγάλου ρώσικου ποταμού. 
 
Όμως, η οδήγηση στους επαρχιακούς οδικούς άξονες που ένωναν τις παραπάνω πόλεις αποδείχθηκε ένας εφιάλτης, αφού ήταν κυκλοφοριακά κορεσμένοι και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκα να βγω εκτός δρόμου για να αποφύγω την μετωπική σύγκρουση! Ρώσος στο τιμόνι, ο Χάρος σε ζυγώνει!   
Οι πόλεις Σαράτοφ και Σαμάρα που μού πρόσφεραν στέγη, είχαν θεμελιωθεί με μόλις 4 χρόνια διαφορά: η Σαμάρα ξεκίνησε την ζωή της το 1586 και η Σαράτοφ το 1590. Αποδείχθηκαν ωστόσο δυο πόλεις με αδιάφορη «προσωπικότητα», χωρίς κάποιο σημαντικό αρχιτεκτονικό αξιοθέατο -μοιραία λοιπόν δεν με συγκίνησαν διόλου. 
Σημείο αναφοράς των δυο παραποτάμιων αστικών κέντρων αποτελούσαν οι πεζοδρομημένες περιοχές δίπλα στον Βόλγα. Τις απογευματινές και πρώτες βραδυνές ώρες, οι παρόχθιοι πεζόδρομοι «πλημμύριζαν» από ντόπιους που αποζητούσαν την χαλάρωση και την ηρεμία σουλατσάροντας δίπλα στα ασάλευτα νερά του Βόλγα -μαζί τους κι εγώ! Ήταν μια ζωντανή εικόνα-φιέστα της ρώσικης καθημερινότητας που τόσο μου άρεσε. Απ’ όλα είχε το πανηγύρι: καφέ, μπύρα, φαγητό στο πόδι, πολύχρωμα παιχνίδια για τα παιδιά, υπαίθριους πωλητές, εμπνευσμένους μουσικούς…
Και στον αντίποδα η αρχοντική Καζάν. Πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταταρστάν, με καρτερούσε 520 χλμ. βορειότερα και μου έκλεψε την καρδιά! Γεμάτη από μοναδικά μνημεία Ιστορίας και πολιτισμού, η Καζάν αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού των Τατάρων και περιλαμβάνεται στην λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.  
Η πολύχρωμη Καζάν μετρά πάνω από μια χιλιετία ζωής και ανέκαθεν ήταν ένα πρότυπο ειρηνικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Απόδειξη αποτελεί άλλωστε το γεγονός πως στην Καζάν (στο χώρο του συγκροτήματος Kazan Kremlin) ορθώνεται το γαλανόλευκο τζαμί Kul-Sharif, το μεγαλύτερο τζαμί της Γηραιάς ηπείρου -ανεγέρθηκε το 2005.
Κτισμένος σ’ ένα λόφο με πανοραμική θέα τον Βόλγα, ο εκτεταμένος χώρος του Kazan Kremlin φιλοξενεί επίσης πίσω από τα τείχη του μερικά από τα σημαντικότερα θρησκευτικά, ιστορικά και κυβερνητικά αρχιτεκτονήματα της πολιτείας του Βόλγα. Το Kazan Kremlin αποτελεί την ιδανική αφετηρία για να ξεκινήσει κάποιος την επίσκεψή του εδώ στην κοιτίδα του ταταρικού πολιτισμού. 
Στην Καζάν παρέμεινα δυο ολόκληρες μέρες, χρονικό διάστημα που αποδείχθηκε αρκετά λίγο για να γνωρίσω σε βάθος τα καλαίσθητα μνημεία και την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση της πόλης. Με επίκεντρο τον κεντρικό εμπορικό πεζοδρομο Ulitsa Profsoyuznaya και την αστική λίμνη Kaban Lake, ολοκλήρωσα εντέλει την επιδερμική γνωριμία μου με την Καζάν, αποτυπώνοντας στα μύχια του μυαλού μου μοναδικές εικόνες και εμπειρίες της ομορφότερης πολιτείας του “VOLGA ROUTE”. 

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Δ' ανταπόκριση

Από την Irkutsk και τη λίμνη Βαϊκάλη, με προορισμό το Khabarovsk
Λίμνη Βαϊκάλη
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

6/7/2023

Irkutsk και λίμνη Βαϊκάλη είναι έννοιες συνώνυμες στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό λεξικό! Αν κάποιος βρεθεί στην Irkutsk, είναι αδιανόητο να μην επισκεφθεί επίσης και την θρυλική λίμνη Βαϊκάλη, αφού οι όχθες της απέχουν μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά της Irkutsk. Κράνος, φωτογραφική μηχανή και πορεία λοιπόν για τη Βαϊκάλη, προκειμένου να προσεγγίσω τη βαθύτερη (1.642 μέτρα) και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου (η ηλικία της χρονολογείται στα 25.000.000 έτη), που συγκαταλέγεται από το 1996 στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Μια ώρα αργότερα, έπινα χαλαρά τον καφέ μου στον παραλίμνιο οικισμό Listvjanka, με το βλέμμα μου να ταξιδεύει στο βάθος του υγρού ορίζοντα της Βαϊκάλης -όλα γύρω μου ήταν μια μαγεία, ένα οικολογικό «ποίημα»! Περίπου 336 ποτάμια εκβάλλουν στα 31.500 τετρ. χλμ. της Βαϊκάλης, εδώ όπου κολυμπά η nerpa, ένα είδος αρκτικής φώκιας. Αποτελεί μυστήριο για τους επιστήμονες το γεγονός ότι αρκτικές φώκιες που ζουν μόνο σε αλμυρό νερό, βρίσκονται στα γαλάζια νερά της Βαϊκάλης, 4.000 χλμ. νότια του Βορείου Παγωμένου Ωκεανού.

Βαϊκάλη

Οδηγώντας κατόπιν τη λευκή SYM NH-T 300 στη διαδρομή Irkutsk-Ulan Ude (445 χλμ.), η λίμνη Βαϊκάλη μαγνήτισε και πάλι τον αμφιβληστροειδή μου, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής διέτρεχε τις δυτικές και νότιες ακτές της σιβηρικής λίμνης. Ήταν η τελευταία ευκαιρία μου να απαθανατίσω το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας». Βαϊκάλη, σ’ ευχαριστώ!

Ulan Ude

Στην πόλη Ulan Ude, η λευκή μοτοσυκλέτα και ο αναβάτης ποζάραμε φιλάρεσκα μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως! Η τεράστια γκριζωπή προτομή του Λένιν αποτελεί το αξιοθέατο της Ulan Ude, η οποία φιλοξενούσε περίπου 405.000 κατοίκους (στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκαν στη μογγολική φυλή Baruit) και απείχε μόλις 200 χλμ. από τα σύνορα της Μογγολίας.

Transiberian road

Η διαδρομή Ulan Ude–Chita–Mogocha–Khabarovsk (2.720 χλμ.) ήταν το οδικό πρόγραμμα των επόμενων 4 ημερών του SYM SIBERIA. Τα κύρια χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαδρομής, η οποία διέτρεχε τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του Υπερσιβηρικού Δρόμου, ήταν οι καταρρακτώδεις βροχές, η μοναξιά του κράνους και η αβάστακτη σιωπή του τοπίου. Για τέσσερεις μέρες οδηγούσα κατά μέσο όρο 12–13 ώρες την ημέρα για να διανύσω 700-750 χλμ., με μόνιμη συντροφιά την καταπράσινη σιβηρική φύση.

Δίτροχη συνάντηση

Καθοδόν για την πόλη Khabarovsk, δυο γνωριμίες που έκανα στα μοτέλ της διαδρομής ήταν οι πιο δυνατές στιγμές των ημερών. Οι δυο Νοτιοκορεάτες σύντροχοι (με ΚΤΜ 790 & ΚΤΜ 890), που ταξίδευαν από τη χώρα τους προς την Ευρώπη με χρονικό ορίζοντα τους πέντε μήνες, ήταν η απρόσμενη μοτο-συνάντηση που με χαροποίησε πολύ.

Ρωσίδες δασκάλες

Όμως, οι τρεις θεότρελες Ρωσίδες συνταξιούχες δασκάλες που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους από το Vladivostok στη Μογγολία, ήταν «όλα τα λεφτά». Έχοντας βγει πριν από ένα χρόνο στη σύνταξη, οι τρεις κολλητές αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα ένα τρελό όνειρο που είχαν και ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους. Ειλικρινά υποκλίθηκα στο πάθος, την αποφασιστικότητα και την τρέλα τους!