Οι πόλεις Saratov, Syrzan, Samara και Ufa παρεμβάλλονταν μετά την Volgograd στην ανατολική πορεία μου προς την Σιβηρία. Αστική διανυκτέρευση πραγματοποίησα μόνο στην Saratov, ενώ στη συνέχεια επέλεξα να κοιμίζω το ταλαιπωρημένο μου κορμί σε μοτέλ της διαδρομής.

Αναφορικά με τις εξυπηρετήσεις των ταξιδιωτών του δρόμου (ύπνος, φαγητό, καύσιμα), η κατάσταση στους εθνικούς άξονες της Ρωσίας ήταν αρκετά οργανωμένη και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα, βενζίνη 95 οκτανίων διέθεταν όλα τα πρατήρια καυσίμων, ενώ οι τιμές στα μοτέλ ξεκινούσαν από 10 Ευρώ το δωμάτιο (σε αυτή την τιμή ήταν με κοινόχρηστη τουαλέτα). Μοναδικό πρόβλημα που με κούραζε καθοδόν ήταν η πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, ειδικά των φορτηγών.

Η ακούραστη SYM NH-T 300 είχε καταγράψει 4.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού όταν συνάντησε το Υπερσιβηρικό Δρόμο / Transiberian Road (Μόσχα– Βλαδιβοστόκ). Πλέον, ο θρυλικός Υπερσιβηρικός θα αναλάμβανε να φιλοξενήσει την πορεία μου μέχρι σχεδόν το τέλος του ταξιδιού. Όλα ευθεία τώρα, δεν στρίβω πουθενά!

Ως γνωστόν, ο ορεινός κόσμος των Ουραλίων (τα Υπερβόρεια Όρη των αρχαίων Ελλήνων) εκτελούν χρέη γεωγραφικών συνόρων Ρωσίας και Σιβηρία, Ευρώπης και Ασία. Μετά την πόλη Ufa ξέφυγα από την μονοτονία των ρωσικών πεδιάδων και για 150 χλμ. βρέθηκα να οδηγώ μέσα στο καταπράσινο τοπίο των Ουραλίων.

Ήταν μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή που με υποχρέωσε σε πολλές στάσεις, για να την απαθανατίσω με άπειρα φωτογραφικά κλικ. Κι όταν τελικά επιτεύχθηκε η υπέρβαση των Ουραλίων, με καλωσόρισε πλέον η ανατολική Σιβηρία.

Για τους οδικούς ταξιδιώτες, η πόλη Omsk θεωρείται η «Πύλη της Σιβηρία». Η σιβηρική πόλη, που αποτέλεσε στο παρελθόν τόπο εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι), με ενθουσίασε ιδιαίτερα χάρη στα καλαίσθητα κτίσματα του 18ου – 19ου αιώνα που κοσμούσαν το κέντρο της. Ο Καθεδρικός ναός, το Πολιτιστικό κέντρο και το Εθνικό Θέατρο ήταν τα κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος στη βόλτα γνωριμίας με την Omsk, η οποία θεμελιώθηκε στις όχθες του ποταμού Irtis το 1710 και σήμερα στεγάζει περίπου 1.700.000 κατοίκους.

Εδώ στην Omsk ήταν ώρα να αλλάξω λάδια στην λευκή SYM NH-T 300 – μετά από 6.000 χλμ. έπρεπε να την «κεράσω» καινούρια λάδια. Έτσι επισκέφθηκα ένα συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης, παρέα όμως με τον Oleg, έναν Ρώσο σύντροχο που είχα γνωρίσει καθοδόν για την Omsk την προηγούμενη μέρα. Κι ενώ εγώ άλλαξα λάδια στην SYM NH-T 300, ο Oleg άλλαξε λάστιχα στην μοτοσυκλέτα του (YAMAHA SUPER TENERE 1200), για να ταξιδέψει κατόπιν στους χωματόδρομους της Μογγολίας.

Με καινούρια λάδια στο μοτέρ και ηθικό ακμαιότατο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ήμασταν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση. Η αχανής Σιβηρία ήταν μπροστά και μας καρτερούσε