Μετά την ιρακινή πρωτεύουσα, η κόκκινη γραμμή του χάρτη κατευθυνόταν βόρεια με προορισμό την Μοσούλη. Μόλις 405 χλμ. με χώριζαν από την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ και το ετοιμοπόλεμο SYM JOYRIDE 300 ξεκίνησε για μια ακόμα οδική αποστολή στους “ταλαιπωρημένους” δρόμους της ιρακινής επικράτειας.
Δεν θα συγχωρούσα με τίποτα τον εαυτό μου αν καθοδόν δεν σταματούσα στην πόλη Samarra (125 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης) – ο λόγος ήταν ο σπειροειδής μιναρές Malwiyyah, ένα επιβλητικό κτίσμα του 850 μ. Χ. Μοναδικός στο είδος του παγκοσμίως, ο καφετί μιναρές της Samarra βελόνιζε τον ουρανό σε ύψος 53 μ. και στην κορυφή του σκαρφάλωσα ανεβαίνοντας από την εξωτερική περιφερειακή σκάλα του. Από την ανεμοδαρμένη κορυφή του μιναρέ, το βλέμμα μου ταξίδεψε ανεμπόδιστα προς όλες τις κατευθύνσεις της επίπεδης ιρακινής γης.
Ο έλεγχος στο στρατιωτικό μπλόκο στην είσοδο της Μοσούλης ήταν ιδιαίτερα εξονυχιστικός και χρονοβόρος: ξεφύλλισμα και φωτοτυπία διαβατηρίου, αρκετές ερωτήσεις, κοφτές ματιές, μουδιασμένα χαμόγελα. Εντέλει, με την δύση του ηλίου, η Μοσούλη μού άνοιξε την αστική αγκαλιά της και με καλωσόρισε κοντά της.
Για 3 χρόνια (2014-2017) η Μοσούλη αποτέλεσε το προπύργιο του Ισλαμικού κράτους, όταν η πόλη έπεσε στα χέρια του ISIS. Πάνω από 11.000 κάτοικοι θανατώθηκαν με βίαιο και φρικιαστικό τρόπο από τους τζιχαντιστές, ενώ στη πολύμηνη μάχη για την ανακατάληψη της πόλης από τα ιρακινά στρατεύματα, ένα μεγάλο μέρος της πολύπαθης Μοσούλης καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς και τις οδομαχίες.
Οι εικόνες που αντίκρισα τριγυρνώντας στους δρόμους της Μοσούλης ήταν πραγματικά σοκαριστικές και με “ταρακούνησαν”. Μεγάλο τμήμα της παλαιάς πόλης ήταν ακόμα ισοπεδωμένο, εκατοντάδες κτίρια είχαν εμφανέστατα τα ολέθρια σημάδια του πρόσφατου πολέμου, ενώ καταστροφές είχαν υποστεί και πολλά έργα υποδομής (δρόμοι, γέφυρες, δημόσια κτίρια). Παρόλα αυτά, στις δυο μέρες που παρέμεινα στη Μοσούλη, οι καλοσυνάτοι και φιλόξενοι κάτοικοί της μου δώριζαν συνεχώς αυθόρμητα χαμόγελα καρδιάς.
Επόμενος –και τελευταίος– προορισμός του “SYM MIDDLE EAST” εντός της ιρακινής επικράτειας ήταν η κοντινή πόλη Erbil. Για να προσεγγίσω όμως την Erbil έπρεπε να εισέλθω στα γεωγραφικά όρια της αυτόνομης περιοχής του Ιρακινού Κουρδιστάν, της οποίας τον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας ασκούν πλέον (από το 1992) οι Κούρδοι και όχι οι Ιρακινοί.
Η Erbil, που θεωρείται η πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο, αφού τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησής της χρονολογούνται από το 6.000 π.Χ. Το υποβλητικό πλινθόκτιστο κάστρο της παλαιάς πόλης (σήμα κατατεθέν της Erbil) και τα πολύβουα παζάρια της αποτέλεσαν τις κυριότερες στάσεις στο οδοιπορικό γνωριμίας μου με την κατεξοχήν μητρόπολη των Κούρδων στο Ιράκ.
Ο επίλογος του ιρακινού σκέλους του “SYM MIDDLE EAST” γράφτηκε στα τουρκικά σύνορα, που απείχαν 210 χλμ. βορειοδυτικά της Erbil. Με ανάμεικτα συναισθήματα αποχαιρέτησα την ιστορική γη της αρχαίας Μεσοποταμίας και γκάζωσα για την Τουρκία...
Ακούγεται παράδοξο, αλλά η κορυφή του περάσματος Umbrail Pass απείχε μόλις 3,5 χλμ. από την αντίστοιχη του Passo Dello Stelvio – πριν καλα καλά το καταλάβουμε, βάλαμε ρόδα στο θεαματικότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων (2.757 μ.). Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν (ηλιοφάνεια με 18ο C) ήταν η αιτία της κοσμοσυρροής που συναντήσαμε στη κορυφή του περάσματος Stelvio. Εκατοντάδες ντόπιοι –αλλά και ξένοι– μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες ανεβοκατέβαιναν την φιδίσια ασφάλτινη λωρίδα, απολαμβάνοντας την εκπληκτική διαδρομή και το υπέροχο αλπικό τοπίο.
