QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΣΤ’ - Πακιστάν (PESHAWAR - TAXILA - ISLAMABAD)
Με αστυνομική συνοδεία μέχρι την πρωτεύουσα, το μόνο μέρος που επιτρέπεται η διανυκτέρευση ξένων ταξιδιωτών!
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
22/7/2024
Δύσκολα χιλιόμετρα σε επικίνδυνους δρόμους, όπου επικρατεί η άναρχη κίνηση των οχημάτων μέχρι να φτάσεις στο Ισλαμαμπάντ και να αντικρίσεις μια σύγχρονη “δυτικού τύπου” μεγαλούπολη όπου στον σχεδιασμό της έχει βάλει το χεράκι του και ένας Έλληνας αρχιτέκτονας.
“Από προηγούμενα ταξίδια μου στο Πακιστάν, γνώριζα πως είναι μια χώρα δύσκολη για να την ταξιδέψει κάποιος οδικώς -ειδικά με μοτοσυκλέτα. Και το διαπίστωσα (ξανά) από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, αφού από τα σύνορα ως την πόλη Peshawar (60 χλμ.) πορεύτηκα με αστυνομική συνοδεία -το επέβαλαν λόγοι προστασίας μου στην επικίνδυνη συνοριακή περιοχή Khyber.
Κι όταν έφτασα το απόγευμα εξαντλημένος από τη ζέστη και την οδική ταλαιπωρία στην πόλη Peshawar, μού γνωστοποίησαν πως στην πόλη δεν επιτρέπεται η διανυκτέρευση ξένων ταξιδιωτών που έρχονται από το Αφγανιστάν! Πού θα μπορούσα να κοιμηθώ; Μόνο στην πρωτεύουσα Islamabad (175 χλμ. ανατολικά), όπου έφτασα μέσα στα μαύρα σκοτάδια (δίχως αστυνομική συνοδεία), παλεύοντας να μείνω ζωντανός στην αδυσώπητη μάχη της ασφάλτου.
Στο Islamabad, η QJMOTOR SRT 800X έριξε άγκυρα για δυο μέρες. Στη σύντομη γνωριμία με τη διοικητική πρωτεύουσα του Πακιστάν αντίκρισα μια σύγχρονη, τετραγωνισμένη πόλη (βγαλμένη κυριολεκτικά από μακέτα), που καμία σχέση δεν έχει με τις άλλες πακιστανικές πόλεις. Παρεμπιπτόντως, ένας από τους 3 αρχιτέκτονες που είχαν εργαστεί (1959) στην σχεδίαση του Islamabad ήταν ο Έλληνας αρχιτέκτονας Κων/νος Δοξιάδης.
Και φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην επισκεφθώ τον αρχαιολογικό χώρo στα Τάξιλα και το ομώνυμο μουσείο. Εδώ στα Τάξιλα ευτύχησα να περπατήσω πάνω στα χνάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μιας και ο Μακεδόνας στρατηλάτης είχε υποτάξει τα Τάξιλα το 326 π.Χ.“
SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - E' ανταπόκριση
Τερματισμός του ταξιδιού στην πόλη–λιμάνι του Vladivostok
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
11/7/2023
Η άφιξή μου στην πόλη Khabarovsk της Ανατολικής Σιβηρίας (Far East) έγινε κάτω από ηλιόλουστες συνθήκες, πράγμα που με χαροποίησε ιδιαίτερα -μετά από ένα βροχερό τετραήμερο ήταν καιρός να βγάλω τα αδιάβροχα!
Στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου στην παρόχθια πόλη του ποταμού Amur (ο ποταμός αποτελεί εδώ τη συνοριακή γραμμή με την Κίνα) είχα πολλά να κάνω.
Πρώτη μου ενέργεια ήταν η αλλαγή λαδιών στην μικρή μοτοσυκλέτα μου -επρόκειτο για τη δεύτερη αλλαγή λαδιών που θα έκανα στη λευκή SYM NH-T 300. Αυτή έγινε στο συνεργείο αυτοκινήτων του νεαρού μηχανικού Σεργκέι, ο οποίος δέχτηκε να μου παραχωρήσει τον χώρο.
Κάτοχος μιας HONDA CBR 600, ο Σεργκέι ενθουσιάστηκε με την δίτροχη παρουσία μου στην πόλη του και μερίμνησε ο ίδιος για την αλλαγή των λαδιών. Μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη!
Στη γνωριμία μου κατόπιν με την Khabarovsk, αντίκρισα μια κομψότατη πόλη «προικισμένη» με εμβληματικά κτίσματα του 19ου αιώνα, βαθύσκιωτους χώρους πρασίνου, καλοσυνάτους κατοίκους και μια παραποτάμια πεζοδρομημένη ζώνη που έσφυζε από ζωή.
Θεμελιωμένη από τον Κοζάκο εξερευνητή Yerofey Khabarov (1651) αρχικά ως ένα προκεχωρημένο ρωσικό στρατιωτικό φυλάκιο, η ατμοσφαιρική Khabarovsk φιλοξενεί σήμερα περίπου 630.000 κατοίκους.
Μόλις 776 χλμ. νότια της Khabarovsk με καρτερούσε η πόλη–λιμάνι του Vladivostok, ο απώτατος προορισμός του SYM SIBERIA. Δεν το είχα καλά-καλά συνειδητοποιήσει, αλλά απείχα μόλις “ένα τσιγάρο δρόμο” από το πολυπόθητο φινάλε του σιβηρικού οδοιπορικού. Και πριν ο ήλιος με καλημερίσει, έκλεινα την ζελατίνα του κράνους και ξεκινούσα για το παραθαλάσσιο Vladivostok.
Αργά το ίδιο απόγευμα, μετά από 32 ημέρες on the road και καταγεγραμμένα 14.100 χλμ. στο κοντέρ της απροβλημάτιστης SYM NH-T 300, “άλωσα” το θρυλικό Vladivostok και πανηγύριζα έξαλλα στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού την ολοκλήρωση του ταξιδιωτικού άθλου SYM SIBERIA. Ήταν μια πραγματικά αλησμόνητη μέρα, που ταυτίστηκε στα κύτταρα της μνήμης μου με τον τερματισμό στο τελευταίο ετάπ του ράλι Dakar -με έπαθλο φυσικά το Vladivostok.
Ο “Άρχοντας της Ανατολής”, όπως ερμηνεύεται ετυμολογικά το Vladivostok, εμφανίστηκε στον χάρτη της περιοχής Far East μόλις το 1860. Ο κυβερνήτης της Ανατολικής Σιβηρίας Nikolay Muravyov–Amursky ίδρυσε τότε στη νότια άκρη της ομώνυμης χερσονήσου μια στρατιωτική βάση, ικανοποιώντας την επιθυμία της Ρωσίας για έξοδο στον Ειρηνικό Ωκεανό -μόλις είχε τεθεί η θεμέλιος λίθος του Vladivostok!
Ζώντας στη δική του διάσταση του χρόνου, το Vladivostok δεν έμοιαζε με καμία άλλη πόλη της Ρωσίας -εδώ γνώρισα ένα κοσμοπολίτικο, σύγχρονο και δυναμικό αστικό κέντρο. Η τεράστια γεωγραφική απόσταση από τη μητροπολιτική Μόσχα, η γειτνίαση με την Κίνα και την Ιαπωνία και ο ανοιχτός ορίζοντας του ωκεανού ευνόησαν την δημιουργία μιας χαλαρότερης αστικής νοοτροπίας, σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες ρωσικές πόλεις της ενδοχώρας.
Σημείο αναφοράς της γενέτειρας του αείμνηστου ηθοποιού Yul Brynner αποτελούσε το γεγονός πως στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης τραβά χειρόφρενο (μετά από 9.288 χλμ.) ο Υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, γράφοντας τον επίλογο του μεγαλύτερου ταξιδιού πάνω σε ράγες παγκοσμίως (Moscow–Vladivostok).
Καλά έφτασα ως το Vladivostok, τώρα όμως πρέπει να γυρίσω σπίτι μου! Με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό; Η λευκή SYM NH-T 300 με τρένο (κι εγώ αεροπορικώς) μέχρι τη Μόσχα, και κατόπιν οδικώς (3.500 χλμ.) ως την Ελλάδα. Καλή επιστροφή.
