QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Γ' Αφγανιστάν / Herat

Στη χώρα των Ταλιμπάν
Κωνσταντίνος Μητσάκης, Αφγανιστάν
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

8/7/2024

Η QJMOTOR SRT 800X καταφέρνει να κατακτήσει τους δρόμους του πολύπαθου Αφγανιστάν, το οποίο μετά από χρόνια πολέμου επανήλθε πλήρως στα χέρια των Ταλιμπάν.

Η τελευταία φορά που έβαλα ρόδα στο Αφγανιστάν ήταν το 2019, όταν το 90% της χώρας είχε κυριευθεί από τους Ταλιμπάν. Μόνο η πρωτεύουσα Καμπούλ και λίγες περιοχές του βορρά ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο της Συμμαχίας και των Αμερικανών…

Εν έτει 2024, όταν και περνούσα ξανά το συνοριακό κατώφλι της χώρας, οι Ταλιμπάν ήταν αυτοί που ασκούσαν πλέον την εξουσία στο Αφγανιστάν. Αρκετά πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς -σε σχέση με το παρελθόν- είχαν 'ανοίξει' την χώρα τους στον έξω κόσμο και δέχονταν πλέον τολμητίες και ανήσυχους ταξιδευτές. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ…

Έχοντας τα κατάλληλα γραφειοκρατικά εφόδια -για μένα και για την μοτοσυκλέτα- ξεκίνησα την εξερεύνηση του Αφγανιστάν, ακολουθώντας τη διαδρομή Herat-Kandahar-Kabul (1.350 χλμ.), με επόμενο προορισμό το Πακιστάν. Αρκετά τα μπλόκα ελέγχου των Ταλιμπάν καθοδόν, αναπάντεχα φιλική και καλοσυνάτη η αντιμετώπιση που είχα. Οι χειραψίες και το τσάι έπαιρναν και έδιναν για τον Έλληνα ταξιδευτή…

Στη πόλη Herat (η Αλεξάνδρεια η Αρειανή, η μία από τις Αλεξάνδρειες που έκτισε στη γη της αρχαίας Βακτριανής ο Μέγας Αλέξανδρος), επισκέφθηκα το ανακαινισμένο κάστρο της πόλης και το χώρο με τους 4 μιναρέδες, που συνιστούν τα μνημειακά αξιοθέατα της Herat...

Και μετά τη Herat, αφού ανεφοδίασα τη QJMOTOR SRT 800X με βενζίνη 92 οκτανίων, συνέχισα το QJMOTOR TRANS ASIA μέσα στο πολύπαθο Αφγανιστάν…

RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Δ΄ - Ελβετία & Άλπεις

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

20/10/2022

Με οικοδεπότη τον καλό φίλο και σύντροχο Στέλιο Ρασσιά, που τα τελευταία δέκα χρόνια διαμένει με την οικογένειά του στη Ζυρίχη, πέρασα δυο υπέροχες μέρες στη μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας, που απλώνεται στην βορειοδυτική πλευρά της ομώνυμης λίμνης και κατά μήκων του ποταμού Limmat.

Παρέα με τον Στέλιο περιπλανήθηκα στους δρόμους της Ζυρίχης και γνώρισα μια πόλη με ιδιαίτερη μεσαιωνική κομψότητα, αυθεντικό κεντροευρωπαικό στιλ, μεγάλη οικονομική ευρωστία και υψηλής ποιότητας αστικό χώρο. Και φυσικά δεν δυσκολεύτηκα διόλου να κατανοήσω γιατί η Ζυρίχη καταλαμβάνει παγίως μια από τις πρώτες θέσεις στους καταλόγους που συγκρίνουν το επίπεδο ποιότητας ζωής στις πόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου.

Όπως ήταν αναμενόμενο, σε μια πόλη τέτοιου επιπέδου τα πάντα δούλευαν με την ακρίβεια… ελβετικού ρολογιού (οδικές συγκοινωνίες, κρατικοί οργανισμοί, διοικητικές υπηρεσίες), ενώ το γεγονός ότι η BMW R18 CLASSIC διανυκτέρευσε στο πεζοδρόμιο και όχι σε κάποιο κλειστό πάρκιγκ, ήταν η τρανή επιβεβαίωση πως η τάξη και η ασφάλεια αποτελούσαν σημείο αναφοράς της παραλίμνιας Ζυρίχης, που συγκεταλέγεται στις πλουσιότερες πόλεις του κόσμου. 

Η κοντινή Ιταλία ήταν ο επόμενος –και τελευταίος– προορισμός του RIDE THE CLASSIC WAY”. Η διαδρομή από την Ζυρίχη μέχρι τα ιταλικά σύνορα (230 χλμ.) σχεδιάστηκε από τον Στέλιο, ο οποίος και θα ταξίδευε μαζί μου με την μοτοσυκλετα του (BMW GS 1200) – ήταν κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα! Οδηγώντας τις δύο μοτοσυκλέτες στις καταπράσινες βουνοπλαγιές των Ελβετικών Άλπεων θα σκαρφαλώναμε σε 4 αλπικά περάσματα άνω των 2.000 μ. (FLUELA PASS / 2.383 μ., FUORN PASS/ 2.149 μ. UMBRAIL PASS / 2.503 μ. PASSO DELLO STELVIO / 2.757 μ.). Και μετά Ιταλία!

Από την Ζυρίχη ως το Davos (150 χλμ.) ταξιδέψαμε με ψιλόβροχο, αλλά ο καιρός βελτιώθηκε αισθητά μόλις ξεκινήσαμε την ανάβαση στο ορεινό πέρασμα Fluela Pass, που κατασκευάστηκε το 1867 και ένωνε το Davos με την κωμόπολη Susch του καντονιού Graubünden. Η άφιξή μας στα 2.383 μ. συνοδεύτηκε από τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες στις όχθες της παρακείμενης αλπικής λίμνης Schottensee, ενώ λίγη ώρα αργότερα αποχαιρετήσαμε το πέρασμα Fluela Pass με προορισμό το Fuorn Pass, το δεύτερο ορεινό πέρασμα της αλπικής διαδρομής μας.  

Όσο πλησιάζαμε στην κορυφη του περάσματος Fuorn Pass, τα σύννεφα άρχισαν να υποχωρούν, παραχωρώντας τη θέση τους σ’ έναν γαλάζιο ουρανό – η τύχη ήταν με το μέρος μας!  Με μήκος περίπου 31,5 χλμ., ο στριφτερός δρόμος του περάσματος  “Route 28” ανέλαβε να μας οδηγήσει τελικά στα 2.149 μ., εκεί όπου το αλπικό πέρασμα Fuorn Pass (Ofen Pass ή Pass dal Fuorn) άγγιζε την κορύφωσή του.   

Διασχίζοντας το Εθνικό Πάρκο «Swiss National Park», το ορεινό πέρασμα Fuorn Pass ένωνε την κωμόπολη Zernez με την κωμόπολη Val Müstair και είχε δανειστεί  το όνομά του από τους φούρνους που χρησιμοποιούνταν στα σιδηρουργεία της περιοχής. Σειρά είχαν κατόπιν τα ορεινά περάσματα Umbrail Pass και Passo dello Stelvio, τα οποία βρίσκονταν σε κοντινή πλέον απόσταση – όπως και η Ιταλία άλλωστε!