QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Γ' Αφγανιστάν / Herat
Στη χώρα των Ταλιμπάν
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
8/7/2024
Η QJMOTOR SRT 800X καταφέρνει να κατακτήσει τους δρόμους του πολύπαθου Αφγανιστάν, το οποίο μετά από χρόνια πολέμου επανήλθε πλήρως στα χέρια των Ταλιμπάν.
Η τελευταία φορά που έβαλα ρόδα στο Αφγανιστάν ήταν το 2019, όταν το 90% της χώρας είχε κυριευθεί από τους Ταλιμπάν. Μόνο η πρωτεύουσα Καμπούλ και λίγες περιοχές του βορρά ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο της Συμμαχίας και των Αμερικανών…
Εν έτει 2024, όταν και περνούσα ξανά το συνοριακό κατώφλι της χώρας, οι Ταλιμπάν ήταν αυτοί που ασκούσαν πλέον την εξουσία στο Αφγανιστάν. Αρκετά πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς -σε σχέση με το παρελθόν- είχαν 'ανοίξει' την χώρα τους στον έξω κόσμο και δέχονταν πλέον τολμητίες και ανήσυχους ταξιδευτές. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ…
Έχοντας τα κατάλληλα γραφειοκρατικά εφόδια -για μένα και για την μοτοσυκλέτα- ξεκίνησα την εξερεύνηση του Αφγανιστάν, ακολουθώντας τη διαδρομή Herat-Kandahar-Kabul (1.350 χλμ.), με επόμενο προορισμό το Πακιστάν. Αρκετά τα μπλόκα ελέγχου των Ταλιμπάν καθοδόν, αναπάντεχα φιλική και καλοσυνάτη η αντιμετώπιση που είχα. Οι χειραψίες και το τσάι έπαιρναν και έδιναν για τον Έλληνα ταξιδευτή…
Στη πόλη Herat (η Αλεξάνδρεια η Αρειανή, η μία από τις Αλεξάνδρειες που έκτισε στη γη της αρχαίας Βακτριανής ο Μέγας Αλέξανδρος), επισκέφθηκα το ανακαινισμένο κάστρο της πόλης και το χώρο με τους 4 μιναρέδες, που συνιστούν τα μνημειακά αξιοθέατα της Herat...
Και μετά τη Herat, αφού ανεφοδίασα τη QJMOTOR SRT 800X με βενζίνη 92 οκτανίων, συνέχισα το QJMOTOR TRANS ASIA μέσα στο πολύπαθο Αφγανιστάν…
SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - ΣΤ' ανταπόκριση
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
28/7/2023
Η επιστροφή μου από το Vladivostok στην Ελλάδα εξελίχθηκε σε μια άκρως ανατρεπτική υπόθεση. Καταρχήν, μοτοσυκλέτα και αναβάτης θα πηγαίναμε στη Μόσχα, αλλά ξεχωριστά -η λευκή SYM NH-T 300 θα πήγαινε με τρένο κι εγώ αεροπορικώς. Στη συνέχεια, όταν αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα συναντιόμασταν στη ρωσική πρωτεύουσα θα ακολουθούσε η οδική επιστροφή στην Ελλάδα (3.500 χλμ.) μέσω 7 χωρών (Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία).
Στο διάστημα των 12 ημερών που θα διαρκούσε η μεταφορά της μοτοσυκλέτας από το Vladivostok στην Μόσχα, εγώ σπατάλησα τον χρόνο μου αρκετά δημιουργικά. Στο Vladivostok συναντήθηκα με τον Vladimir, τον Dmitrii και την Dina, τρεις πολύ καλούς φίλους που είχα γνωρίσει εδώ το 2018. Αποχαιρετώντας στη συνέχεια το Vladivostok, ακολούθησε η αεροπορική μετάβασή μου στο Magadan, όπου έμεινα τρεις ημέρες και γνώρισα την πόλη-λιμάνι της της Βορειοανατολικής Σιβηρίας.
Το αεροπορικό δρομολόγιο από το Magadan στην Μόσχα διήρκησε περίπου 8 ώρες και με προσγείωσε στο διοικητικό κέντρο της Ρωσίας. Στις επόμενες μέρες -μέχρι να παραλάβω την μοτοσυκλέτα- κινήθηκα με το μετρό στα αστικά όρια της ρωσικής μητρόπολης, προσπαθώντας να βολέψω όλες τις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες μου: η Κόκκινη Πλατεία, το Κρεμλίνο, ο Καθεδρικός ναός, το Θέατρο Μπολσόι και το κτίριο του Πανεπιστημίου υπήρξαν τα κυριότερα μνημειακά αξιοθέατα της μητρόπολης του ποταμού Μόσκοβα, που πρόλαβα να επισκεφθώ.
Όταν παρέλαβα την SYM NH-T 300, θέλησα να κάνω μια μεγάλη, τελευταία βόλτα στο κέντρο της Μόσχας. Όμως, υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο, αφού λόγω των ουκρανικών επιθέσεων με drones πέριξ του Κρεμλίνου, στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όλα τα GPS τίθονταν αυτομάτως εκτός λειτουργίας -ηλεκτρονικός πόλεμος γαρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχω καθόλου σήμα στο GPS και να χαθώ στους κυκλοφοριακά κορεσμένους δρόμους της Μόσχας. Στην Κόκκινη Πλατεία φυσικά και δεν κατάφερα να φτάσω, ενώ ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να προσεγγίσω το ξενοδοχείο μου.
Τα σύνορα της Λετονίας απείχαν μόλις 620 χλμ. από την Μόσχα, απόσταση που έκανα κάτω από καταρρακτώδη βροχή -τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκα στα ρωσικά σύνορα, τα οποία πέρασα αρκετά γρήγορα. Με την είσοδό μου Λετονία “έβαλα ρόδα” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και το ρούβλι έδωσε τη θέση του στο ευρώ. Η Λετονία με φιλοξένησε για μόλις 180 χλμ. (διανυκτέρευσα στην κωμόπολη Daugavpils), ακολούθησε η Λιθουανία με 300 χλμ. (εδώ έκανα μια ολιγόωρη στάση στη πόλη Kaunas), ενώ στους δρόμους της Πολωνίας ταξίδεψα για 725 χλμ., κάνοντας μια διανυκτέρευση στην Κρακοβία.
Το πέρασμά μου κατόπιν από την Σλοβακία, αν και σύντομο (210 χλμ.), μού έμεινε αξέχαστο, χάρη στην εκπληκτική φύση των ορέων Τάτρα. Η ατμοσφαιρική Βουδαπέστη της Ουγγαρίας με ξενάγησε και με κοίμισε δίπλα στον Δούναβη, ενώ στη Σερβία, και συγκεκριμένα στο Βελιγράδι, φιλοξενήθηκα από τον επιστήθιο φίλο Marko και την αξιαγάπητη οικογένειά του. Τέλος, την αυλαία της επιστροφής έκλεισε η Βόρεια Μακεδονία, με μια σύντομη περιήγηση στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.
Επιτέλους, Ελλάδα! Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκα στο κατάστημα MOTOMARKET, όπου συναντήθηκα με τον πολυταξιδεμένο ιδιοκτήτη Σταμάτη Δημητριάδη, τον οποίο και ευχαρίστησα για την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή του. Η τελευταία διαδρομή του SYM SIBERIA (Θεσσαλονίκη–Αθήνα) πραγματοποιήθηκε κάτω από συνθήκες καύσωνα (45 C) και μού θύμισε τις καυτές ταξιδιωτικές εμπειρίες μου στη Σαχάρα.
Μετά από 45 ημέρες ταξιδιού στην σέλα SYM NH-T 300 και καταγεγραμμένα 18.100 χλμ. στο κοντέρ της, επέστρεψα στη βάση μου έχοντας ολοκληρώσει ένα μεγάλο ταξιδιωτικό άθλο. Αντιπαλεύοντας τις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες της αραιοκατοικημένης Σιβηρίας, βίωσα μια μοναχική πορεία κόντρα στον ήλιο και έφτασα ως τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού. Κυριολεκτικά στην άλλη άκρη του κόσμου…
ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ
Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα SYM SIBERIA: