Μια μικρή ανάσα, μια μικρή ευκαιρία για περιήγηση σε μέρη γνωστά αλλά πάντα εντυπωσιακά και αποστομωτικά, ενταγμένα σε μια διαφορετική κουλτούρα που μένει αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων.
“Δεν είχε περάσει ούτε ένας μήνας που είχα αποχαιρετήσει το Ιράν, και να που γύρισα και πάλι στον τόπο του… εγκλήματος με την QJ SRT 800X. Αυτή την φορά όμως, η διαδρομή των 2.100 ιρανικών χιλιομέτρων του QJ TRANS ASIA θα ήταν εντελώς διαφορετική (Tabris – Tehran – Mashhad), μιας και στην έξοδο από την χώρα με περίμενε το Αφγανιστάν.
Στην πολύβουη Τεχεράνη παρέμεινα δυο μέρες, προκειμένου να πάρω την απαραίτητη βίζα εισόδου από την πρεσβεία του Αφγανιστάν. Στο μεσοδιάστημα επισκέφθηκα το πρώην Παλάτι του Σάχη και αντίκρισα χλιδή και πολυτέλεια σε υπερθετικό βαθμό, σουλατσάρισα στο υπαίθριο παζάρι της ιρανικής πρωτεύουσας, αντίκρισα οικογένειες να δειπνούν στα πάρκα της πόλης και κατέληξα στην εμβληματική πλατεία της Ελευθερίας (Azadi Square).
Όμως, την πιο συγκινητική ανάμνηση από την Τεχεράνη θα μού την χάριζε ο Reza, ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης της πανσιόν όπου διέμενα. Το πρωινό που έφευγα, ο Reza ακούμπησε πάνω μου το Κοράνιο και μου διάβασε μια ευχή και αμέσως μετά έριξε δίπλα στη μοτοσυκλέτα λίγο νερό για καλή τύχη. Άραγε, πόση αγνότητα, καλοσύνη και ομορφιά έκρυβε μέσα στην καρδιά του αυτός ο άνθρωπος;
Δυο μέρες μετά, διασχίζοντας τις βόρειες παρυφές της αδυσώπητης ερήμου Lut, αντίκριζα την συνοριακή γραμμή του Αφγανιστάν. Είχε έρθει η ώρα να 'παίξω μπάλα' στο γήπεδο των Ταλιμπάν”.
Στη Σικελία με Suzuki GSX-S 1000GT - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Α' ανταπόκριση
Ελληνικά στοιχεία, μπαρόκ ρυθμός και ηφαιστιακές ιστορίες
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
21/11/2023
Φτώχεια και αξιοπρέπεια, εκσυγχρονισμός και παράδοση, έγκλημα και τιμωρία… Αντιθετικές καταστάσεις, αξιοθέατα και ιστορικά γεγονότα, που σε συνδυασμό μ’ ένα εντυπωσιακά άγριο ορεινό τοπίο που έρχεται και "σβήνει" στη γαλάζια αγκαλιά της Μεσογείου, ανάγουν τη Σικελία σ’ έναν από τους πιο αξιόλογους και πληθωρικούς προορισμούς της μεσογειακής λεκάνης. Όλα αυτά -και πολλά ακόμα- ευελπιστούσα να καταγράψω στις σελίδες του δικού μου ταξιδιωτικού οδηγού, εξερευνώντας το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου με μια SUZUKI GSX-S 1000GT (ευγενική παραχώρηση της SUZUKI ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ Α.Ε.).
Η δίτροχη παρουσία μου στη Σικελία θα σημειωνόταν δεκάδες αιώνες αργότερα αφότου τα πρώτα κύματα των αρχαίων Ελλήνων αποίκων έφταναν (τον 8ο π.Χ. αιώνα) στις ανατολικές ακτές του μεγαλύτερου νησιού της Μεσογείου. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας επέβαλλαν σταδιακά τη δική τους ιδιαίτερη σφραγίδα στα πολιτικό-οικονομικά δρώμενα του νησιού, σηματοδοτώντας την περίοδο της κυριαρχίας των Ελλήνων και την ακμή του πολιτισμού της Μεγάλης Ελλάδας. Κι εντέλει, οδοιπορώντας στην ιστορική γη της Σικελίας, ευτύχησα να ανακαλύψω και να ερωτευθώ μια άλλη, απρόσμενα γοητευτική και συνάμα μοναδική πλευρά της μεσογειακής μου "φύσης".
Το ταξίδι της γαλάζιας SUZUKI GSX-S 1000GT στη Σικελία ξεκίνησε από το λιμάνι της Πάτρας με το υδάτινο δρομολόγιο Patra–Bari, συνεχίστηκε στην οδική διαδρομή Bari–Messina (440 χλμ.), ενώ στον πορθμό της Messina ένα άλλο πλεούμενο ανέλαβε να με αποβιβάσει στις ακτές της Σικελίας. Σύμφωνα με το δικό μου σχέδιο “αποικισμού” της Σικελίας, η πόλη Giardini-Naxos(66 χλμ. νότια της Messina) θα ήταν ο τόπος της πρώτης ανασυγκρότησής μου επί σικελικού εδάφους.
Κτισμένη στους πρόποδες της Αίτνας από Χαλκιδείς Μεγαρείς, και Νάξιους αποίκους το 734 π.Χ., η Giardini-Naxos είναι η αρχαιότερη ελληνική αποικία της Σικελίας. Η Νάξος, που αποτέλεσε τη βάση για την ίδρυση των επόμενων ελληνικών αποικιών στο έδαφος της Σικελίας, καταστράφηκε τελικά το 403 π.Χ. από τον Διόνυσο των Συρακουσών. Στον χώρο της προκυμαίας, το λιτό ελληνοπρεπές μνημείο που αντίκρισα συγκινημένος, ήταν αφιερωμένο στους πρώτους Έλληνες ιδρυτές της πόλης.
Η παραθαλάσσια Catania, κτισμένη 46 χλμ. νότια της Giardini–Naxos, είχε γνωρίσει (με αρκετά καταστροφικό τρόπο) τις συνέπειες από τη δραστηριότητα του ηφαιστείου της Αίτνας - το 1693 ισοπεδώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από έναν ισχυρότατο σεισμό. Η περιπλάνηση στα αστικά όρια της Catania μού αποκάλυψε μια πόλη με κυρίαρχο αρχιτεκτονικό ρυθμό το μπαρόκ (κυρίως στα δημόσια κτίρια και στις εκκλησίες), ενώ στην επαφή με τους καλοσυνάτους κατοίκους διέκρινα ενθουσιασμένος ένα ταμπεραμέντο οικείο, μεσογειακό!
Μετά την Catania, η γαλάζια SUZUKI GSX-S 1000GT με ταξίδεψε κατόπιν στις Συρακούσες (68 χλμ. νοτιότερα), την πατρίδα του Αρχιμήδη, που ιδρύθηκε το 734 π.Χ. από Κορίνθιους αποίκους υπό τον οικιστή Αρχία. Εδώ, πρώτη μέριμνά μου ήταν η επίσκεψη στον άκρως ενδιαφέροτα αρχαιολογικό χώρο-πάρκο της πόλης. Δεσπόζουσα θέση στα διασωθέντα μνημεία του χώρου είχε το καλοδιατηρημένο αρχαιοελληνικό θέατρο (5ο αιώνα π. Χ.), ενώ σημείο αναφοράς αποτελούσαν επίσης οι πάμπολλες υπόγειες κατακόμβες, ο βωμός του Ιέρωνα Β΄ και το "Αυτί του Διονύσου".
Η γνωριμία μου με τις Συρακούσες συνεχίστηκε –και ολοκληρώθηκε– με τη μετάβασή μου στο νησάκι Ορτυγία, που αποτελεί τμήμα της παλαιάς πόλης των Συρακουσών και συνδέεται με μια μικρή γέφυρα. Για τις επόμενες ώρες της μέρας, το γραφικό νησί των Συρακουσών παραδόθηκε στις αχόρταγες εξερευνητικές μου διαθέσεις, τις οποίες και ικανοποίησα σε μεγάλο βαθμό περπατώντας όλο το νησί.
Επιβλητικά μεσαιωνικά κτίσματα, θρησκευτικοί ναοί με αντιπροσωπευτικές μπαρόκ καλλιτεχνικές εκφράσεις, πλατείες διακοσμημένες με περίτεχνα σιντριβάνια, παλάτια με αρχιτεκτονικά στοιχεία της γοτθικής εποχής και ερείπια ναών της αρχαιοελληνικής περιόδου μού διηγήθηκαν την ιστορία της Ορτυγίας, εκεί όπου –σύμφωνα με το ομηρικό έπος της Οδύσσειας– βρισκόταν φυλακισμένος ο Οδυσσέας από την Καλυψώ…
