Ταξίδι “Amazonas 2021” – B' Ανταπόκριση

Στο βασίλειο της Αμαζονίας
4/10/2021

Του Κωνσταντίνου Μητσάκη

 

Η αποστειρωμένη Brazilia σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε βραζιλιάνικο αστικό κέντρο! Τριγυρνώντας με την μαύρη Honda XRE 300 RALLY στους δρόμους της διοικητικής πρωτεύουσας της Βραζιλίας αντίκρισα με σκεπτικισμό μια πόλη τετραγωνισμένη, βγαλμένη κυριολεκτικά από αρχιτεκτονική μακέτα.

Ήταν μια αναμενόμενη άλλωστε εικόνα, αφού η Brazilia σχεδιάστηκε και ανεγέρθηκε από τους αρχιτέκτονες Lucio Costa και Oscar Niemeyer μέσα σε μόλις 41 μήνες (1956–1960). Έκτοτε, η κυβερνητική “καρδιά” της χώρας κτυπά δυνατά στην Brazilia, η οποία μού συστήθηκε μέσα από τα κυριότερα αξιοθέατα–μνημεία της: την προεδρική κατοικία Planalto Palace, τον Καθεδρικό ναό, το Εθνικό Κοινοβούλιο, το Υπουργείο Εξωτερικών και το ναό Dom Bosco Sanctuary.

Η Brazilia ήταν το τελευταίο μεγάλο αστικό κέντρο της διαδρομής. Στα επόμενα 2.450 χλμ. που χώριζαν την βραζιλιάνικη πρωτεύουσα από την παραποτάμια Santarem (πόλη κτισμένη στις όχθες του Αμαζονίου ποταμού), θα συναντούσα μόνο μικρές πολιτείες και αναρίθμητους γραφικούς οικισμούς. Χρειάστηκα πέντε ημέρες πολύωρης οδήγησης μέχρι να φτάσω στην Santarem και να ανταμώσω τον υδάτινο γίγαντα της Νότιας Αμερικής, ενώ το ταλαίπωρο κορμί μου ανέλαβαν να “κοιμίσουν” οι πόλεις Gurupi, Araguaina, Maraba, Altamira και Ruropolis.

Περίπου 1.000 χλμ. βόρεια της Brazilia, η τροπική βλάστηση ξεκίνησε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπικό οικοσύστημα, η ζέστη και η υγρασία σκαρφάλωναν όλο και πιο ψηλά, η κατάσταση του οδικού άξονα άρχισε να προβληματίζει σοβαρά τις αναρτήσεις της Honda XRE 300 RALLY και οι χωματόδρομοι εμφανίζονται όλο και συχνότερα κάτω από τις ρόδες της μοτοσυκλέτας. Βρισκόμουν πλέον στα γεωγραφικά όρια της Αμαζονίας.

Δυο πράγματα με προβλημάτισαν καθοδόν για την Santarem. Το πρώτο σχετιζόταν με την εκτεταμένη αποψίλωση των τροπικών δασών που αντίκριζα σε όλο το μήκος της διαδρομής. Ήταν ένα θλιβερό θέαμα που αποτελούσε την αδιάψευστη απόδειξη της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που επιχειρείται –χρόνια τώρα– στην ευρύτερη περιοχή της Αμαζονίας.

Το δεύτερο είχε να κάνει με τους δυσκολοδιάβατους χωματόδρομους και τα πυκνά σύννεφα σκόνης που κλήθηκα να αντιμετωπίσω, οδηγώντας πάνω στον οδικό άξονα BR 230 /Transamazonica. Ειδικά στην χωμάτινη διαδρομή Altamira – Ruropolis, ήταν σαν να ταξίδευα σ’ ένα απέραντο βασίλειο κόκκινης σκόνης. Κάθε βράδυ, κάτω από τη ντουζιέρα του ξενοδοχείου, ξέπλενα από πάνω μου όλη την σκόνη της Αμαζονίας!

Ήταν το 1661 όταν οι αποικιοκράτες Πορτογάλοι έβαλαν το θεμέλιο λίθο της Santarem. Τριάμισι αιώνες μετά, η παραποτάμια πολιτεία της Αμαζονίας στεγάζει περίπου 300.000 κατοίκους κι έχει εξελιχθεί σ’ ένα από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα του Αμαζονίου ποταμού.

Στην ατμοσφαιρική Santarem, αφού ξαπόστασα για λίγο δίπλα στις καταπράσινες όχθες του Αμαζονίου, συνέχισα κατόπιν το δίτροχο ταξίδι μου μέσω της πλωτής οδού. Με οδικό άξονα τον Αμαζόνιο ποταμό και μέσον μεταφοράς ένα ταχύπλοο σκάφος, έβαλα πλώρη για την παραποτάμια Manaus, την πρωτεύουσα της Αμαζονίας.

Δείτε το gallery με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι!

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - ΣΤ' ανταπόκριση

Βουδαπέστη
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

28/7/2023

Η επιστροφή μου από το Vladivostok στην Ελλάδα εξελίχθηκε σε μια άκρως ανατρεπτική υπόθεση. Καταρχήν, μοτοσυκλέτα και αναβάτης θα πηγαίναμε στη Μόσχα, αλλά ξεχωριστά -η λευκή SYM NH-T 300 θα πήγαινε με τρένο κι εγώ αεροπορικώς. Στη συνέχεια, όταν αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα συναντιόμασταν στη ρωσική πρωτεύουσα θα ακολουθούσε η οδική επιστροφή στην Ελλάδα (3.500 χλμ.) μέσω 7 χωρών (Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία).

Στο διάστημα των 12 ημερών που θα διαρκούσε η μεταφορά της μοτοσυκλέτας από το Vladivostok στην Μόσχα, εγώ σπατάλησα τον χρόνο μου αρκετά δημιουργικά. Στο Vladivostok συναντήθηκα με τον Vladimir, τον Dmitrii και την Dina, τρεις πολύ καλούς φίλους που είχα γνωρίσει εδώ το 2018. Αποχαιρετώντας στη συνέχεια το Vladivostok, ακολούθησε η αεροπορική μετάβασή μου στο Magadan, όπου έμεινα τρεις ημέρες και γνώρισα την πόλη-λιμάνι της της Βορειοανατολικής Σιβηρίας.

Μόσχα

Το αεροπορικό δρομολόγιο από το Magadan στην Μόσχα διήρκησε περίπου 8 ώρες και με προσγείωσε στο διοικητικό κέντρο της Ρωσίας. Στις επόμενες μέρες -μέχρι να παραλάβω την μοτοσυκλέτα- κινήθηκα με το μετρό στα αστικά όρια της ρωσικής μητρόπολης, προσπαθώντας να βολέψω όλες τις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες μου: η Κόκκινη Πλατεία, το Κρεμλίνο, ο Καθεδρικός ναός, το Θέατρο Μπολσόι και το κτίριο του Πανεπιστημίου υπήρξαν τα κυριότερα μνημειακά αξιοθέατα της μητρόπολης του ποταμού Μόσκοβα, που πρόλαβα να επισκεφθώ.

Μόσχα

Όταν παρέλαβα την SYM NH-T 300, θέλησα να κάνω μια μεγάλη, τελευταία βόλτα στο κέντρο της Μόσχας. Όμως, υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο, αφού λόγω των ουκρανικών επιθέσεων με drones πέριξ του Κρεμλίνου, στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όλα τα GPS τίθονταν αυτομάτως εκτός λειτουργίας -ηλεκτρονικός πόλεμος γαρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχω καθόλου σήμα στο GPS και να χαθώ στους κυκλοφοριακά κορεσμένους δρόμους της Μόσχας. Στην Κόκκινη Πλατεία φυσικά και δεν κατάφερα να φτάσω, ενώ ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να προσεγγίσω το ξενοδοχείο μου.

Λιθουανία

Τα σύνορα της Λετονίας απείχαν μόλις 620 χλμ. από την Μόσχα, απόσταση που έκανα κάτω από καταρρακτώδη βροχή -τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκα στα ρωσικά σύνορα, τα οποία πέρασα αρκετά γρήγορα. Με την είσοδό μου Λετονία “έβαλα ρόδα” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και το ρούβλι έδωσε τη θέση του στο ευρώ. Η Λετονία με φιλοξένησε για μόλις 180 χλμ. (διανυκτέρευσα στην κωμόπολη Daugavpils), ακολούθησε η Λιθουανία με 300 χλμ. (εδώ έκανα μια ολιγόωρη στάση στη πόλη Kaunas), ενώ στους δρόμους της Πολωνίας ταξίδεψα για 725 χλμ., κάνοντας μια διανυκτέρευση στην Κρακοβία.

Βουδαπέστη

Το πέρασμά μου κατόπιν από την Σλοβακία, αν και σύντομο (210 χλμ.), μού έμεινε αξέχαστο, χάρη στην εκπληκτική φύση των ορέων Τάτρα. Η ατμοσφαιρική Βουδαπέστη της Ουγγαρίας με ξενάγησε και με κοίμισε δίπλα στον Δούναβη, ενώ στη Σερβία, και συγκεκριμένα στο Βελιγράδι, φιλοξενήθηκα από τον επιστήθιο φίλο Marko και την αξιαγάπητη οικογένειά του. Τέλος, την αυλαία της επιστροφής έκλεισε η Βόρεια Μακεδονία, με μια σύντομη περιήγηση στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.

Ελλάδα

Επιτέλους, Ελλάδα! Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκα στο κατάστημα MOTOMARKET, όπου συναντήθηκα με τον πολυταξιδεμένο ιδιοκτήτη Σταμάτη Δημητριάδη, τον οποίο και ευχαρίστησα για την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή του. Η τελευταία διαδρομή του SYM SIBERIA (Θεσσαλονίκη–Αθήνα) πραγματοποιήθηκε κάτω από συνθήκες καύσωνα (45 C) και μού θύμισε τις καυτές ταξιδιωτικές εμπειρίες μου στη Σαχάρα.

Βλαδιβοστόκ

Μετά από 45 ημέρες ταξιδιού στην σέλα SYM NH-T 300 και καταγεγραμμένα 18.100 χλμ. στο κοντέρ της, επέστρεψα στη βάση μου έχοντας ολοκληρώσει ένα μεγάλο ταξιδιωτικό άθλο. Αντιπαλεύοντας τις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες της αραιοκατοικημένης Σιβηρίας, βίωσα μια μοναχική πορεία κόντρα στον ήλιο και έφτασα ως τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού. Κυριολεκτικά στην άλλη άκρη του κόσμου…

ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα SYM SIBERIA:

1) SYM / ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε (παραχώρηση SYM NH-T 300)

2) MOTOREX (Λιπαντικά μοτοσυκλετών)

3) MOTO MARKET (ένδυση NORDCΟDE, κράνος AIROH, μπότες O’NEIL)

4) GIVI (εξοπλισμός μοτοσυκλέτας)

5) WHEEL CITY – Ελαστικά μοτοσυκλετών

6) HELMET HOME (Καθαρισμός–πώληση κρανών & μοτοσυκλετιστικής ένδυσης)

7) KASIMIS RACING (βάσεις στήριξης σαμαριών)

8) PHOTOAGORA. GR (Κατάστημα φωτογραφικών ειδών)

9) CANON (εταιρία φωτογραφικών ειδών)

10) PIMENIDIS TRAVEL (Ταξιδιωτικό γραφείο)

11) Περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ & www.motomag.gr

12) Καθημερινό περιοδικό μοτοσυκλέτας www.bikeit.gr