Στην Βόρεια Ιταλία με SYM VF125 – B' Ανταπόκριση

Ρομαντζάδα και Ιστορία

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

7/9/2020

Αν νομίζετε ότι η ορειβατική αποστολή του SYM VF 125 στις Ανατολικές Άλπεις ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της κορυφής του Passo dello Stelvio, γελιέστε οικτρά. Σειρά είχε κατόπιν το ορεινό πέρασμα Passo del Mortirolo (1.852 μ) να αλωθεί από το γαλάζιο παπί της άτακτης κορωνο-φυγής. Το διάσημο ορεινό πέρασμα, που συμπεριλαμβάνεται από το 1990 στο πρόγραμμα του ετήσιου ποδηλατικού Γύρου της Ιταλίας, είχε σημειωθεί στον χάρτη μου ως το επόμενο ορεινό “κάστρο” που ήθελα να κατακτήσω.

Έτσι κι έγινε τελικά. Με αφετηρία την κωμόπολη Mazzo di Valtellina (28 χλμ. νότια της πόλης Bormio), σκαρφάλωσα δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες ή απρόοπτα στην κορυφή του Passo di Mortirolo και πανηγύρισα ενθουσιασμένος την δική μου δίκυκλη νίκη. Εξίσου όμως συναρπαστική ήταν η κατάβαση από την κορυφή του Passo di Mortirolo στην κωμόπολη Edolo, εκεί όπου αναζωογονήθηκα μ’ έναν αρωματικό καπουτσίνο.

Μετά την κατάκτηση του Passo di Mortirolo, αποχαιρέτησα οριστικά τα βουνά της περιοχής και στράφηκα νοτιότερα, στις πεδιάδες και στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας. Ταξιδεύοντας κάτω από εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, κι αφού πέρασα σε κοντινή απόσταση από τις καταπράσινες όχθες της λίμνης Iseo, προσέγγισα κατόπιν την Verona του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (Αρένα) και το σπίτι της Ιουλιέτας αποτελούν τα δυο δυνατότερα τουριστικά "χαρτιά" της Βερόνα, της τέταρτης σε επισκεψιμότητα πόλης της Ιταλίας. Παράλληλα, η περιήγησή μου στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρο, μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας ατμοσφαιρικής πόλης, η οποία συνδύαζε ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό…

Η διαδρομή Verona – San Marino – Ancona (330 χλμ.) ήταν η επόμενη –και τελευταία– οδική αποστολή του γαλάζιου παπιού επί ιταλικού εδάφους. Πριν όμως επιβιβαστώ στο πλοίο της επιστροφής, έκανα μια στάση γνωριμίας με το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino (113 χλμ. βόρεια της Ancona).

"Σφηνωμένο" στην καρδιά της Ιταλίας, το San Marino είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου. Εκτός από τα 1.720 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνει, το San Marino περηφανεύεται επίσης για την μεσαιωνική καστροπολιτεία του, που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Titano (σε ύψος 675 μ.).

Κλεισμένη μέσα στα στιβαρά τείχη της, η καστροπολιτεία του San Marino περιλαμβάνεται από το 2008 στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Παλάτι των Αρχόντων, η Βασιλική Basilica del Santo, το μοναστήρι Santa Chiara, η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (το παλαιότερο κτίσμα του Σαν Μαρίνο / 1361) και οι τρεις πύργοι (Guaita, Cesta, Montale), αποτελούσαν τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της πλακόστρωτης καστροπολιτείας, που με καθήλωσε με την μεσαιωνική ατμόσφαιρα και αυθεντικότητά της.

Σύντομο πέρασμα κατόπιν από την πόλη Fano για να θαυμάσω την αψίδα του αυτοκράτορα Αυγούστου (1^ου μ. Χ.), ενώ μετά από 1.500 ιταλικά χιλιόμετρα έβαλα ρόδα στην Ancona. Εκεί, λίγο πριν επιβιβαστώ στο πλοίο “HELLENIC SPIRIT” της ANEK LINES για Πάτρα, κοίταξα κατάματα το γαλάζιο παπί και χαμογέλασα με νόημα. Τελικά, στην ζωή μου υπάρχει ακόμα αρκετός "χώρος" για περιπέτεια, έστω και μ’ ένα παπί 125 cc. Ακόμα και τώρα, την δύσκολη εποχή του κορωνοϊού

https://bit.ly/badilikia25

Ταξιδιωτικά άρθρα

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Δ' ανταπόκριση

Από την Irkutsk και τη λίμνη Βαϊκάλη, με προορισμό το Khabarovsk

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

6/7/2023

Irkutsk και λίμνη Βαϊκάλη είναι έννοιες συνώνυμες στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό λεξικό! Αν κάποιος βρεθεί στην Irkutsk, είναι αδιανόητο να μην επισκεφθεί επίσης και την θρυλική λίμνη Βαϊκάλη, αφού οι όχθες της απέχουν μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά της Irkutsk. Κράνος, φωτογραφική μηχανή και πορεία λοιπόν για τη Βαϊκάλη, προκειμένου να προσεγγίσω τη βαθύτερη (1.642 μέτρα) και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου (η ηλικία της χρονολογείται στα 25.000.000 έτη), που συγκαταλέγεται από το 1996 στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Μια ώρα αργότερα, έπινα χαλαρά τον καφέ μου στον παραλίμνιο οικισμό Listvjanka, με το βλέμμα μου να ταξιδεύει στο βάθος του υγρού ορίζοντα της Βαϊκάλης -όλα γύρω μου ήταν μια μαγεία, ένα οικολογικό «ποίημα»! Περίπου 336 ποτάμια εκβάλλουν στα 31.500 τετρ. χλμ. της Βαϊκάλης, εδώ όπου κολυμπά η nerpa, ένα είδος αρκτικής φώκιας. Αποτελεί μυστήριο για τους επιστήμονες το γεγονός ότι αρκτικές φώκιες που ζουν μόνο σε αλμυρό νερό, βρίσκονται στα γαλάζια νερά της Βαϊκάλης, 4.000 χλμ. νότια του Βορείου Παγωμένου Ωκεανού.

Οδηγώντας κατόπιν τη λευκή SYM NH-T 300 στη διαδρομή Irkutsk-Ulan Ude (445 χλμ.), η λίμνη Βαϊκάλη μαγνήτισε και πάλι τον αμφιβληστροειδή μου, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής διέτρεχε τις δυτικές και νότιες ακτές της σιβηρικής λίμνης. Ήταν η τελευταία ευκαιρία μου να απαθανατίσω το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας». Βαϊκάλη, σ’ ευχαριστώ!

Ulan Ude

Στην πόλη Ulan Ude, η λευκή μοτοσυκλέτα και ο αναβάτης ποζάραμε φιλάρεσκα μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως! Η τεράστια γκριζωπή προτομή του Λένιν αποτελεί το αξιοθέατο της Ulan Ude, η οποία φιλοξενούσε περίπου 405.000 κατοίκους (στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκαν στη μογγολική φυλή Baruit) και απείχε μόλις 200 χλμ. από τα σύνορα της Μογγολίας.

Η διαδρομή Ulan Ude–Chita–Mogocha–Khabarovsk (2.720 χλμ.) ήταν το οδικό πρόγραμμα των επόμενων 4 ημερών του SYM SIBERIA. Τα κύρια χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαδρομής, η οποία διέτρεχε τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του Υπερσιβηρικού Δρόμου, ήταν οι καταρρακτώδεις βροχές, η μοναξιά του κράνους και η αβάστακτη σιωπή του τοπίου. Για τέσσερεις μέρες οδηγούσα κατά μέσο όρο 12–13 ώρες την ημέρα για να διανύσω 700-750 χλμ., με μόνιμη συντροφιά την καταπράσινη σιβηρική φύση.

Καθοδόν για την πόλη Khabarovsk, δυο γνωριμίες που έκανα στα μοτέλ της διαδρομής ήταν οι πιο δυνατές στιγμές των ημερών. Οι δυο Νοτιοκορεάτες σύντροχοι (με ΚΤΜ 790 & ΚΤΜ 890), που ταξίδευαν από τη χώρα τους προς την Ευρώπη με χρονικό ορίζοντα τους πέντε μήνες, ήταν η απρόσμενη μοτο-συνάντηση που με χαροποίησε πολύ.

Όμως, οι τρεις θεότρελες Ρωσίδες συνταξιούχες δασκάλες που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους από το Vladivostok στη Μογγολία, ήταν «όλα τα λεφτά». Έχοντας βγει πριν από ένα χρόνο στη σύνταξη, οι τρεις κολλητές αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα ένα τρελό όνειρο που είχαν και ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους. Ειλικρινά υποκλίθηκα στο πάθος, την αποφασιστικότητα και την τρέλα τους!