Δύσκολα χιλιόμετρα σε επικίνδυνους δρόμους, όπου επικρατεί η άναρχη κίνηση των οχημάτων μέχρι να φτάσεις στο Ισλαμαμπάντ και να αντικρίσεις μια σύγχρονη “δυτικού τύπου” μεγαλούπολη όπου στον σχεδιασμό της έχει βάλει το χεράκι του και ένας Έλληνας αρχιτέκτονας.

“Από προηγούμενα ταξίδια μου στο Πακιστάν, γνώριζα πως είναι μια χώρα δύσκολη για να την ταξιδέψει κάποιος οδικώς -ειδικά με μοτοσυκλέτα. Και το διαπίστωσα (ξανά) από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, αφού από τα σύνορα ως την πόλη Peshawar (60 χλμ.) πορεύτηκα με αστυνομική συνοδεία -το επέβαλαν λόγοι προστασίας μου στην επικίνδυνη συνοριακή περιοχή Khyber.

Κι όταν έφτασα το απόγευμα εξαντλημένος από τη ζέστη και την οδική ταλαιπωρία στην πόλη Peshawar, μού γνωστοποίησαν πως στην πόλη δεν επιτρέπεται η διανυκτέρευση ξένων ταξιδιωτών που έρχονται από το Αφγανιστάν! Πού θα μπορούσα να κοιμηθώ; Μόνο στην πρωτεύουσα Islamabad (175 χλμ. ανατολικά), όπου έφτασα μέσα στα μαύρα σκοτάδια (δίχως αστυνομική συνοδεία), παλεύοντας να μείνω ζωντανός στην αδυσώπητη μάχη της ασφάλτου.

Στο Islamabad, η QJMOTOR SRT 800X έριξε άγκυρα για δυο μέρες. Στη σύντομη γνωριμία με τη διοικητική πρωτεύουσα του Πακιστάν αντίκρισα μια σύγχρονη, τετραγωνισμένη πόλη (βγαλμένη κυριολεκτικά από μακέτα), που καμία σχέση δεν έχει με τις άλλες πακιστανικές πόλεις. Παρεμπιπτόντως, ένας από τους 3 αρχιτέκτονες που είχαν εργαστεί (1959) στην σχεδίαση του Islamabad ήταν ο Έλληνας αρχιτέκτονας Κων/νος Δοξιάδης.

Και φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην επισκεφθώ τον αρχαιολογικό χώρo στα Τάξιλα και το ομώνυμο μουσείο. Εδώ στα Τάξιλα ευτύχησα να περπατήσω πάνω στα χνάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μιας και ο Μακεδόνας στρατηλάτης είχε υποτάξει τα Τάξιλα το 326 π.Χ.“