Ένας σύγχρονος, παραγωγικός και ευρέως διαδεδομένος τρόπος βαφής διαφόρων μεταλλικών αντικειμένων είναι εδώ και αρκετά χρόνια η ηλεκτροστατική βαφή.

Τι είναι αυτή και τι εξοπλισμό προϋποθέτει όμως;

Χρειάζεται ένα γκρούπ βασικών εργαλείων αρχικά, ένα πιστόλι ηλεκτροστατικής βαφής, έναν θάλαμο αμμοβολής ,ένα κομπρεσέρ αέρα, έναν φούρνο σε πολλούς ερασιτέχνες αρκεί και κουζίνας, αλλά είναι προτιμότερο να φτιαχτεί ένας ειδικά για αυτή τη χρήση,καθότι οι ηλεκτροστατικές πούδρες(χρώματα της ηλεκτροστατικής σε μορφή σκόνης) απαιτούν η καθεμιά πολλές φορές διαφορετική θερμοκρασία ψησίματος η οποία αναγράφεται στο κουτάκι κάθε πούδρας μαζί με τον χρόνο που πρέπει να ψηθεί εντός φουρνου για να επιτύχουμε το καλύτερο και το πιο σωστό αποτέλεσμα.

Έτσι χρειάζεται ένας φούρνος φτιαγμένος να ανεβάζει θερμοκρασίες γύρω στους 400-500 βαθμούς Κελσίου. Μπορεί να φτιαχτεί από οποιονδήποτε με λίγες βασικές γνώσεις στον τομέα των ηλεκτρολογικών.

Χρειάζεται ένα πλαίσιο ντυμένο με σάντουιτς λαμαρίνας και μονωτικού υλικού και μια πόρτα εξίσου ντυμένη. Αντιστάσεις για τον φούρνο κυκλοφορούν στο εμπόριο, είναι εύκαμπτες σε διάφορα μήκη και διατομές για να βολέψουν τον καθένα στον φούρνο του.

Ποιά είναι η σειρά των πραγμάτων όταν θέλεις να επιχειρήσεις μια ηλεκτροστατική βαφή;

Αρχικά πρέπει να φροντίσουμε το μέταλλο το οποίο θα βαφτεί να έχει χτυπηθεί με αμμοβολή χοντρή και αν χρειάζεται και ψιλή π.χ υαλοβολή για τη δημιουργία λίγο πιο λεπτομερούς επιφάνειας στο αντικείμενο. Εφόσον το έχουμε κάνει αυτό προχωράμε στην λεγόμενη απολάδωση του αντικειμένου διώχνοντας κάθε λιπαρό υγρό από επάνω του όπως λάδι. Για παράδειγμα, απολάδωση μπορούμε να κάνουμε με πιστόλι βαφής χρησιμοποιώντας διαλυτικό. Λόγω του ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν στέγνωσε το διαλυτικό επάνω από το κομμάτι με γυμνό μάτι το εισάγουμε στον φούρνο για στέγνωμα. Αν παραλείψουμε το ζέσταμα στον φούρνο και το αφήσουμε να στεγνώσει στον αέρα έξω για λιγότερο απ ότι πρέπει μετά βάφοντας το ίσως αντικρίσουμε το δυσάρεστο φαινόμενο η μπογιά να κάνει φουσκάλες, να φεύγει και με το νύχι ή πολλά άλλα..

Μετά το στέγνωμα λοιπόν αφαιρούμε το αντικείμενο από το φούρνο όπου αναλαμβάνει τη δουλειά το πιστόλι της ηλεκτροστατικής, φορτίζοντας την πούδρα με ηλεκτρικό φορτίο αντίθετο με το φορτίο που βρίσκεται στην γείωση η οποία τοποθετείται στο κομμάτι. Ψεκάζοντας το τραβάει σαν μαγνήτης την πούδρα το κομμάτι επάνω του δίχως ν’αφήνει ατέλειες ή σημεία άβαφτα το οποίο αποτελεί και ένα πλεονέκτημα για την ηλεκτροστατική βαφή. Αυτό εξαρτάται στο πώς έχει στηριχθεί και το κομμάτι φυσικά αν έχει περαστεί κάποιου είδους σύρμα σε κάποια τρύπα που έρχεται σε επαφή με το κομμάτι. Εκεί δεν εισχωρεί πούδρα λόγω της επαφής σύρματος και κομματιού. Επόμενο βήμα το εισάγουμε στον φούρνο με τη θερμοκρασία που μας λέει ο παρασκευαστής της συγκεκριμένης πούδρας στο κουτάκι της συνήθως παρέα με τον χρόνο που θα χρειαστεί να μείνει σ’ αυτή τη θερμοκρασία. Μετά απ αυτό το βήμα το αφαιρούμε από εντός του φούρνου και το αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου, δεν είναι ανάγκη να μείνει στο φούρνο καθώς τον έχουμε κλείσει βέβαια, το κομμάτι μας θα ψηθεί για αρκετή ώρα παραπάνω ακόμη μέχρι να πέσει η θερμοκρασία του φούρνου, οπότε όχι! Γενικότερα η ηλεκτροστατική βαφή θέλει πολύ υπομονή και όσο περισσότερη περιποίηση του κομματιού προς βαφή τόσο καλύτερο θα ‘ναι και το αποτέλεσμα. Στο εμπόριο επίσης κυκλοφορούν πολλά σχετικά της ηλεκτροστατικής όπως τάπες σιλικόνης όταν δεν θέλουμε να βαφτούν σημεία όπως τρύπες που φέρουν σπείρωμα κ.α. Tο κόστος του πιστολιού της ηλεκτροστατικής είναι γύρω στα 400€ για πιστόλι ερασιτέχνη.

Αντώνης Σαράντης