Riding Tips: Οδήγηση Flat Track

Τα μυστικά της αριστερόστροφης οδήγησης
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/7/2017

Η άφιξη του Aaron Colton στην Ελλάδα δεν ήταν απλώς μια φιέστα για να έχουν τα media έναν celebrity να ασχοληθούν στα εγκαίνια της πρώτης πίστας Flat Τrack στη χώρα μας. Ο νεαρός αμερικάνος αναβάτης του Flat Track είναι ένας γνήσιος πρεσβευτής του αθλήματος και αφιέρωσε όλο του το χρόνο για να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά ενός γρήγορου γύρου και να μας κάνει να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο την εμπειρία οδήγησης μέσα σε μια οβάλ πίστα. Δική μας υποχρέωση είναι να μεταφέρουμε αυτά τα μυστικά σε όλους όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν εκεί για να τα ακούσουν από πρώτο χέρι, εμπλουτισμένα από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Η θεωρία, η πράξη αλλά και τα λάθη του πρωτάρη που όλοι έκαναν (ακόμα και πρωταθλητές του enduro) και πως θα τα αποφύγεις για να… τους σκίσεις όλους!

Η θεωρία της ιδανικής γραμμής

Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στην οδήγηση μέσα σε πίστα Flat Track, το μυστικό είναι να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών και να προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματα και να μειώσεις τις επιπτώσεις από τα μειονεκτήματα.

Οι λόγοι που η οδήγηση σε μια Flat Track πίστα διαφέρει από τον τρόπο που οδηγούμε στο Motocross ή το Enduro, έχουν να κάνουν καθαρά με το περιβάλλον και τη μοτοσυκλέτα. Όπως λέει και το όνομά της, η πίστα είναι εντελώς επίπεδη, το χώμα σκληρό με ομοιογενή σύνθεση (δεν έχει πέτρες, λούκια, λάσπες κ.τ.λ.) και το οβάλ σχήμα της σημαίνει ότι ουσιαστικά έχεις πάντα μπροστά σου μια μικρή ευθεία και μια αριστερή στροφή σταθερής τροχιάς, που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Η μοτοσυκλέτα συμπεριφέρεται επίσης με διαφορετικό τρόπο από μια μοτοσυκλέτα motocross ή enduro, παρά το γεγονός ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες για Flat Track. Η κύρια διαφορά είναι στην πρόσφυση των ελαστικών (κυρίως του πίσω), καθώς εδώ δεν έχουμε λάστιχα με μεγάλα τακούνια, άρα το σπινάρισμα έρχεται πιο εύκολα όταν ανοίγεις το γκάζι (όχι όμως τόσο εύκολα όσο νομίζεις!). Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την είσοδο της μοτοσυκλέτας στη στροφή. Η πιο μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι δεν χρησιμοποιείς το εμπρός φρένο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιείς καθόλου τα φρένα! Το μόνο κοινό του Flat Track με όλες τις υπόλοιπες μορφές αγώνων μοτοσυκλέτας είναι ότι πρέπει πάντα να προσπαθείς να μειώσεις τον χρόνο και την απόσταση που η μοτοσυκλέτα πλαγιάζει και στρίβει, ώστε να αυξηθεί η απόσταση και ο χρόνος που η μοτοσυκλέτα είναι όρθια και επιταχύνει.

 

Η ιδανική είσοδος
Από τη στιγμή που δεν έχεις εμπρός φρένο, η μείωση της ταχύτητας της μοτοσυκλέτας όταν πλησιάζεις στη στροφή, πρέπει να γίνει μέσω του ντριφτ των τροχών της. Αυτό επιβάλει να αλλάξεις εντελώς το σημείο που αρχίζεις να πλαγιάζεις τη μοτοσυκλέτα, αλλά και τον τρόπο που την πλαγιάζεις. Τόσο στο Motocross/Enduro, όσο και στη οδήγηση μέσα σε ασφάλτινη πίστα, όλοι προσπαθούμε να φρενάρουμε όσο πιο καθυστερημένα γίνεται. Στο Flat Track δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, γιατί δεν έχεις τη δύναμη πέδησης που χρειάζεσαι (δεν υπάρχει εμπρός φρένο…), ούτε έχεις την πρόσφυση που χρειάζεσαι για να στρίψεις και να επιταχύνεις μετά το φρενάρισμα. Όλη η μαγκιά (και όλη η απόλαυση…) είναι να καταφέρεις να “ξαπλώσεις” απότομα και με μεγάλη κλίση τη μοτοσυκλέτα σου. Αυτό πρέπει να γίνει αρκετά πιο νωρίς από το σημείο που θα φρενάριζες αν είχες μοτοσυκλέτα με τρακτερωτά ελαστικά υψηλής πρόσφυσης και εμπρός φρένο.

 

Ιδανική έξοδος
Μετά τη ζώνη επιβράδυνσης, ακολουθεί η επιλογή της γραμμής που θα σε βγάλει από τη στροφή. Καθώς το πίσω ελαστικό δεν έχει επαρκή πρόσφυση όσο η μοτοσυκλέτα είναι πλαγιασμένη, ο στόχος σου είναι να σηκωθεί εντελώς όρθια, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Το μυστικό εδώ είναι στη φράση: “Εντελώς όρθια”. Αν η μοτοσυκλέτα είναι έστω και λίγο πλαγιασμένη, η δύναμη του κινητήρα χάνεται σε σπιναρίσματα και όχι σε επιτάχυνση. Καθώς δεν μπορείς να “απλώσεις” τη γραμμή σου στην έξοδο, είναι απαραίτητο η μοτοσυκλέτα να έχει ήδη ολοκληρώσει το στρίψιμο πριν φτάσει στην κορυφή της στροφής.

 

Στάση σώματος
Το σώμα σου πάνω στη μοτοσυκλέτα θα πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική θέση, ώστε από τη μία μεριά να επιτευχθεί η δυσανάλογα μεγάλη κλίση ως προς την ταχύτητα που έχεις και την ίδια στιγμή να εξασφαλιστεί το ομοιογενές ντριφτ και η αναλογική επιβράδυνση. Με τα τρακτερωτά ελαστικά, το πάνω μέρος του σώματός σου μπορεί να έχει την ίδια γωνία κλίσης με τη μοτοσυκλέτα, καθώς η πρόσφυση που προσφέρουν στο επιτρέπει.

Στο Flat Track όμως θέλεις να επιτύχεις συνθήκες υψηλής πρόσφυσης μόνο στην έξοδο από τη στροφή. Στην είσοδο χρειάζεσαι το απότομο γλίστρημα του πίσω τροχού, οπότε πρέπει να φορτίζεται με όσο λιγότερο βάρος γίνεται. Αντίθετα ο εμπρός χρειάζεται επιπλέον βάρος για να μπορέσει να κατευθύνει τη μοτοσυκλέτα όσο πιο γρήγορα γίνεται προς την έξοδο της στροφής. Οπότε πρέπει να κάθεσαι όσο πιο κοντά γίνεται στο ρεζερβουάρ, με το πάνω μέρος του σώματός σου κάθετο ως προς το έδαφος. Για να επιτευχθεί αυτή η στάση, πρέπει να μάθεις να περιστρέφεις τον κώλο σου στη σέλα και όχι να βγαίνεις από τη σέλα όπως στις street μοτοσυκλέτες ή να ρίχνεις το βάρος του σώματός σου στο εσωτερικό της στροφής.

 

Η συνομιλία με τον Aaron Colton ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία, πλησιάζοντας τον Θάνο που εκείνη την στιγμή έβαζε το “The Slider” στο σταντ, μαζί με τον Πέτρο, τον άνθρωπο που κατασκεύασε το ελληνικό αυτό Flat Track. Απόλυτα φιλικός και προσιτός, ο Colton μας είπε πολλά για το Flat Track κι αυτά είναι ορισμένα από τα πιο βασικά:

A.Colton για το Flat Track:

Το άθλημα αυτό μεγαλώνει στην Ευρώπη, είναι κάτι που το βλέπω συνέχεια. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνει και στην Αμερική. Ναι δεν είναι στάσιμο, ούτε έχει φτάσει στο απόγειο. Από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο γίνονται αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο στις κεντρικές πολιτείες και τουλάχιστον κάθε δεύτερο σε όλη την χώρα. Είναι αμέτρητα τα πρωταθλήματα που μπορείς να πάρεις μέρος. Οι αναβάτες κερδίζουν αναγνωρισιμότητα και σε ορισμένες πόλεις είναι οι τοπικοί ήρωες.... ...Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, η κατασκευή μίας πίστα Flat Track έχει προδιαγραφές και δεν είναι απλά ένας λάκκος ή ένα κομμάτι πατημένου χώματος. Ωστόσο εκεί ακριβώς μαθαίνουν οι περισσότεροι κι εκεί μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας. Έτσι θα έχει και το προβάδισμα, καθώς στην διάρκεια του αγώνα η πίστα αλλάζει και μάλιστα πολύ. Δημιουργούνται αυλάκια, και «πατήματα» κι ένας αναβάτης που έχει προπονηθεί στην ύπαιθρο είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει καλύτερα. Το πρώτο μυστικό είναι απλά: παίξε. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους!

Στιλ οδήγησης & σκελετός ελαστικών

Πως επηρεάζει τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας μας
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

31/1/2018

Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν το τεστ του νέου Harley Davidson Fat Bob. Την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα την είχαμε πάρει πριν περίπου έναν μήνα για τις ανάγκες δοκιμής του περιοδικού, ωστόσο εξαιτίας δημοσιογραφικών ταξιδιών η φωτογράφησή της αναβλήθηκε μέχρι πριν λίγες μέρες, που ήρθε ξανά στα χέρια μας. Στο διάστημα που μεσολάβησε, η μοτοσυκλέτα είχε κάνει περίπου 700 χιλιόμετρα μέσα στην Αθήνα, ως μοτοσυκλέτα test ride για τους πελάτες του καταστήματος της H-D Athena. Παρά το γεγονός ότι τα ελαστικά δεν είχαν καμία απολύτως οπτική ένδειξη φθοράς της γόμμας τους, εν τούτοις ήταν ολοφάνερο ότι κάτι είχε αλλάξει στη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας στις εισόδους των στροφών.

Υπήρχε μια μικρή άρνηση να πλαγιάσει στην αρχή και αμέσως μετά πλάγιαζε κάπως γρήγορα, δίνοντάς σου ταυτόχρονα την αίσθηση ότι σηκώνεται το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας. Η αίσθηση αυτή ήταν μικρής κλίμακας και αν δεν είχαμε οδηγήσει τη μοτοσυκλέτα πριν ένα μήνα με σχεδόν καινούρια λάστιχα, πιθανόν να μην γινόταν αντιληπτή ή να την θεωρούσαμε ως μέρος της συνολικής συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας.

Για αυτό όμως πασχίζουμε οι δοκιμές να έχουν μεγάλη διάρκεια και για αυτό κάνουμε χιλιόμετρα πριν γράψουμε (οι μόνοι που ακόμα προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει): Δύο ημέρες αργότερα η μοτοσυκλέτα σταμάτησε να εμφανίζει αυτό το σκαλοπάτι όταν την πλάγιαζες στις στροφές!

Σε τι λοιπόν οφείλεται αυτή η αλλαγή της συμπεριφοράς των ελαστικών, από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει φθορά στη γόμμα τους;

Η απάντηση βρίσκεται φυσικά στον σκελετό. Το Fat Bob έχει βάρος 308 κιλά και όταν την οδηγείς όρθια και με μικρές ταχύτητες, ο σκελετός του πίσω ελαστικού (κυρίως) χάνει την ομαλή καμπυλότητά του στο κέντρο. Με άλλα λόγια γίνεται επίπεδος, δημιουργώντας αυτό το σκαλοπάτι. Όταν οδηγήσαμε την μοτοσυκλέτα για αρκετά χιλιόμετρα σε στροφές επαρχιακών δρόμων για την φωτογράφιση, αλλά και με υψηλές ταχύτητες κατά την διάρκεια των μετρήσεων, ο σκελετός επανήλθε σιγά-σιγά στο αρχικό του σχήμα.

Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει συχνά σε μοτοσυκλέτες που κινούνται όρθιες με μικρές ταχύτητες. Κι όσο πιο βαρύ είναι το scooter ή η μοτοσυκλέτα, τόσο πιο γρήγορα χάνει την αρχική καμπυλότητά του ο σκελετός. Στις υψηλές ταχύτητες δεν συμβαίνει αυτό, καθώς η φυγόκεντρος δύναμη διαστέλλει προς τα έξω τον σκελετό. Όμως αν οδηγείς συχνά σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας με την μοτοσυκλέτα όρθια (π.χ. Ατιική Οδό), τότε η φθορά της γόμμας στο κέντρο μπορεί να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο σκαλοπάτι και φυσικά να προκαλέσει την ίδια συμπεριφορά. Μόνο που εδώ μπορείς να δεις με το μάτι την φθορά, η οποία έρχεται προοδευτικά αναλόγως των χιλιομέτρων που έχεις κάνει.

Όμως την αλλοίωση του σχήματος του σκελετού του ελαστικού δεν είναι εύκολο να την διακρίνεις με το μάτι. Κι όπως είδαμε, αν η μοτοσυκλέτα είναι βαριά και έχει φαρδύ πίσω ελαστικό, αρκούν λιγότερα από 1000 χιλιόμετρα αργής οδήγησης μέσα στην πόλη για να αλλάξουν την καμπυλότητα του σκελετού και μαζί τη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας.

Η λύση είναι η ομορφότερη που θα μπορούσε: Συχνά - πυκνά, μία βόλτα σε στριφτερούς επαρχιακούς διορθώνει το πρόβλημα!