Riding Tips: Οδήγηση Flat Track

Τα μυστικά της αριστερόστροφης οδήγησης
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/7/2017

Η άφιξη του Aaron Colton στην Ελλάδα δεν ήταν απλώς μια φιέστα για να έχουν τα media έναν celebrity να ασχοληθούν στα εγκαίνια της πρώτης πίστας Flat Τrack στη χώρα μας. Ο νεαρός αμερικάνος αναβάτης του Flat Track είναι ένας γνήσιος πρεσβευτής του αθλήματος και αφιέρωσε όλο του το χρόνο για να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά ενός γρήγορου γύρου και να μας κάνει να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο την εμπειρία οδήγησης μέσα σε μια οβάλ πίστα. Δική μας υποχρέωση είναι να μεταφέρουμε αυτά τα μυστικά σε όλους όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν εκεί για να τα ακούσουν από πρώτο χέρι, εμπλουτισμένα από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Η θεωρία, η πράξη αλλά και τα λάθη του πρωτάρη που όλοι έκαναν (ακόμα και πρωταθλητές του enduro) και πως θα τα αποφύγεις για να… τους σκίσεις όλους!

Η θεωρία της ιδανικής γραμμής

Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στην οδήγηση μέσα σε πίστα Flat Track, το μυστικό είναι να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών και να προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματα και να μειώσεις τις επιπτώσεις από τα μειονεκτήματα.

Οι λόγοι που η οδήγηση σε μια Flat Track πίστα διαφέρει από τον τρόπο που οδηγούμε στο Motocross ή το Enduro, έχουν να κάνουν καθαρά με το περιβάλλον και τη μοτοσυκλέτα. Όπως λέει και το όνομά της, η πίστα είναι εντελώς επίπεδη, το χώμα σκληρό με ομοιογενή σύνθεση (δεν έχει πέτρες, λούκια, λάσπες κ.τ.λ.) και το οβάλ σχήμα της σημαίνει ότι ουσιαστικά έχεις πάντα μπροστά σου μια μικρή ευθεία και μια αριστερή στροφή σταθερής τροχιάς, που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Η μοτοσυκλέτα συμπεριφέρεται επίσης με διαφορετικό τρόπο από μια μοτοσυκλέτα motocross ή enduro, παρά το γεγονός ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες για Flat Track. Η κύρια διαφορά είναι στην πρόσφυση των ελαστικών (κυρίως του πίσω), καθώς εδώ δεν έχουμε λάστιχα με μεγάλα τακούνια, άρα το σπινάρισμα έρχεται πιο εύκολα όταν ανοίγεις το γκάζι (όχι όμως τόσο εύκολα όσο νομίζεις!). Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την είσοδο της μοτοσυκλέτας στη στροφή. Η πιο μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι δεν χρησιμοποιείς το εμπρός φρένο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιείς καθόλου τα φρένα! Το μόνο κοινό του Flat Track με όλες τις υπόλοιπες μορφές αγώνων μοτοσυκλέτας είναι ότι πρέπει πάντα να προσπαθείς να μειώσεις τον χρόνο και την απόσταση που η μοτοσυκλέτα πλαγιάζει και στρίβει, ώστε να αυξηθεί η απόσταση και ο χρόνος που η μοτοσυκλέτα είναι όρθια και επιταχύνει.

 

Η ιδανική είσοδος
Από τη στιγμή που δεν έχεις εμπρός φρένο, η μείωση της ταχύτητας της μοτοσυκλέτας όταν πλησιάζεις στη στροφή, πρέπει να γίνει μέσω του ντριφτ των τροχών της. Αυτό επιβάλει να αλλάξεις εντελώς το σημείο που αρχίζεις να πλαγιάζεις τη μοτοσυκλέτα, αλλά και τον τρόπο που την πλαγιάζεις. Τόσο στο Motocross/Enduro, όσο και στη οδήγηση μέσα σε ασφάλτινη πίστα, όλοι προσπαθούμε να φρενάρουμε όσο πιο καθυστερημένα γίνεται. Στο Flat Track δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, γιατί δεν έχεις τη δύναμη πέδησης που χρειάζεσαι (δεν υπάρχει εμπρός φρένο…), ούτε έχεις την πρόσφυση που χρειάζεσαι για να στρίψεις και να επιταχύνεις μετά το φρενάρισμα. Όλη η μαγκιά (και όλη η απόλαυση…) είναι να καταφέρεις να “ξαπλώσεις” απότομα και με μεγάλη κλίση τη μοτοσυκλέτα σου. Αυτό πρέπει να γίνει αρκετά πιο νωρίς από το σημείο που θα φρενάριζες αν είχες μοτοσυκλέτα με τρακτερωτά ελαστικά υψηλής πρόσφυσης και εμπρός φρένο.

 

Ιδανική έξοδος
Μετά τη ζώνη επιβράδυνσης, ακολουθεί η επιλογή της γραμμής που θα σε βγάλει από τη στροφή. Καθώς το πίσω ελαστικό δεν έχει επαρκή πρόσφυση όσο η μοτοσυκλέτα είναι πλαγιασμένη, ο στόχος σου είναι να σηκωθεί εντελώς όρθια, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Το μυστικό εδώ είναι στη φράση: “Εντελώς όρθια”. Αν η μοτοσυκλέτα είναι έστω και λίγο πλαγιασμένη, η δύναμη του κινητήρα χάνεται σε σπιναρίσματα και όχι σε επιτάχυνση. Καθώς δεν μπορείς να “απλώσεις” τη γραμμή σου στην έξοδο, είναι απαραίτητο η μοτοσυκλέτα να έχει ήδη ολοκληρώσει το στρίψιμο πριν φτάσει στην κορυφή της στροφής.

 

Στάση σώματος
Το σώμα σου πάνω στη μοτοσυκλέτα θα πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική θέση, ώστε από τη μία μεριά να επιτευχθεί η δυσανάλογα μεγάλη κλίση ως προς την ταχύτητα που έχεις και την ίδια στιγμή να εξασφαλιστεί το ομοιογενές ντριφτ και η αναλογική επιβράδυνση. Με τα τρακτερωτά ελαστικά, το πάνω μέρος του σώματός σου μπορεί να έχει την ίδια γωνία κλίσης με τη μοτοσυκλέτα, καθώς η πρόσφυση που προσφέρουν στο επιτρέπει.

Στο Flat Track όμως θέλεις να επιτύχεις συνθήκες υψηλής πρόσφυσης μόνο στην έξοδο από τη στροφή. Στην είσοδο χρειάζεσαι το απότομο γλίστρημα του πίσω τροχού, οπότε πρέπει να φορτίζεται με όσο λιγότερο βάρος γίνεται. Αντίθετα ο εμπρός χρειάζεται επιπλέον βάρος για να μπορέσει να κατευθύνει τη μοτοσυκλέτα όσο πιο γρήγορα γίνεται προς την έξοδο της στροφής. Οπότε πρέπει να κάθεσαι όσο πιο κοντά γίνεται στο ρεζερβουάρ, με το πάνω μέρος του σώματός σου κάθετο ως προς το έδαφος. Για να επιτευχθεί αυτή η στάση, πρέπει να μάθεις να περιστρέφεις τον κώλο σου στη σέλα και όχι να βγαίνεις από τη σέλα όπως στις street μοτοσυκλέτες ή να ρίχνεις το βάρος του σώματός σου στο εσωτερικό της στροφής.

 

Η συνομιλία με τον Aaron Colton ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία, πλησιάζοντας τον Θάνο που εκείνη την στιγμή έβαζε το “The Slider” στο σταντ, μαζί με τον Πέτρο, τον άνθρωπο που κατασκεύασε το ελληνικό αυτό Flat Track. Απόλυτα φιλικός και προσιτός, ο Colton μας είπε πολλά για το Flat Track κι αυτά είναι ορισμένα από τα πιο βασικά:

A.Colton για το Flat Track:

Το άθλημα αυτό μεγαλώνει στην Ευρώπη, είναι κάτι που το βλέπω συνέχεια. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνει και στην Αμερική. Ναι δεν είναι στάσιμο, ούτε έχει φτάσει στο απόγειο. Από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο γίνονται αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο στις κεντρικές πολιτείες και τουλάχιστον κάθε δεύτερο σε όλη την χώρα. Είναι αμέτρητα τα πρωταθλήματα που μπορείς να πάρεις μέρος. Οι αναβάτες κερδίζουν αναγνωρισιμότητα και σε ορισμένες πόλεις είναι οι τοπικοί ήρωες.... ...Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, η κατασκευή μίας πίστα Flat Track έχει προδιαγραφές και δεν είναι απλά ένας λάκκος ή ένα κομμάτι πατημένου χώματος. Ωστόσο εκεί ακριβώς μαθαίνουν οι περισσότεροι κι εκεί μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας. Έτσι θα έχει και το προβάδισμα, καθώς στην διάρκεια του αγώνα η πίστα αλλάζει και μάλιστα πολύ. Δημιουργούνται αυλάκια, και «πατήματα» κι ένας αναβάτης που έχει προπονηθεί στην ύπαιθρο είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει καλύτερα. Το πρώτο μυστικό είναι απλά: παίξε. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους!

Συντήρηση φρένων

Πώς και τι πρέπει να κάνουμε
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

10/1/2018

Δυστυχώς για τον περισσότερο κόσμο η συντήρηση και το service του συστήματος πέδησης (φρένα) περιορίζεται στο να αλλάζουν τακάκια όποτε φαγωθούν υπερβολικά. Όμως το σύστημα των φρένων είναι ένας αρκετά πιο περίπλοκος μηχανισμός που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, καθώς η σωστή λειτουργία του είναι βασικό θέμα ασφάλειας και δεν έχει να κάνει μόνο με την απόδοση.

Ανεξάρτητα από το είδος των φρένων που έχει η μοτοσυκλέτα, το scooter ή το παπί μας και κυρίως ανεξάρτητα από τα πόσα χιλιόμετρα κάνουμε, θα πρέπει να αλλάζουμε τα υγρά του κυκλώματος κάθε δύο χρόνια (στα υδραυλικά φρένα) και να καθαρίζουμε/ελέγχουμε τις δαγκάνες, τις τρόμπες, τις μανέτες και γενικά τις αρθρώσεις του συστήματος.

 

 

Αλλαγή υγρών κάθε δύο χρόνια (το αργότερο) ανεξάρτητα των διανυθέντων χιλιομέτρων

Τα υγρά των φρένων λόγω της σύνθεσής τους έχουν την τάση να απορροφούν πολύ εύκολα την υγρασία (το νερό δηλαδή…) που υπάρχει στον αέρα. Έτσι παρά το γεγονός ότι βρίσκονται (θεωρητικά…)  μέσα σε ένα αεροστεγώς σφραγισμένο περιβάλλον, στην πραγματικότητα έρχονται σε επαφή με τον αέρα και με την πάροδο του χρόνου συσσωρεύουν υγρασία. Ως γνωστόν το νερό βράζει στους 100C⁰ αλλά αν βρίσκεται μέσα σε δοχείο που δεν του επιτρέπει να διασταλεί, τότε το σημείο βρασμού αυξάνεται πάνω από τους 120C⁰. Όπως έχουμε πει, τα φρένα μετατρέπουν δια μέσω της τριβής την κινητική ενέργεια σε θερμότητα. Κατά το φρενάρισμα αναπτύσσονται θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες των 120C⁰, οπότε η ύπαρξη υγρασίας στα υγρά των φρένων μας προκαλεί πτώση στην απόδοσή τους. Το κακό είναι ότι αυτό γίνεται έντονα αντιληπτό μόνο όταν φρενάρουμε πολύ δυνατά από υψηλές ταχύτητες ή σε μεγάλης χρονικής διάρκειας φρεναρίσματα. Έτσι πολλοί αναβάτες που κινούνται με μικρές ταχύτητες μέσα στην πόλη, δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν πρόβλημα τα υγρά των φρένων τους. Μάλιστα με τον καιρό συνηθίζουν την σταδιακή πτώση της απόδοσης και προσαρμόζουν την οδήγησή τους σε αυτή χωρίς να το καταλάβουν. Άρα, αυτό που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι η αλλαγή των υγρών φρένων καθορίζεται από τον χρόνο και όχι μόνο τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει η μοτοσυκλέτα μας. Δηλαδή τα αλλάζουμε κάθε 10.000 χιλιόμετρα ή κάθε δύο χρόνια. Ό,τι από τα δύο συμβεί πρώτο. Επίσης θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η χρήση (σπορ οδήγηση με υψηλές ταχύτητες, συχνά βαριά φορτωμένη μοτοσυκλέτα κ.τ.λ.) μπορεί να μειώσει ακόμα περισσότερο τη διάρκεια ζωής των υγρών.  

TIP: Σε περίπτωση που κάνετε την αλλαγή των υγρών μόνοι σας, ΠΟΤΕ μην αδειάζετε τα παλιά υγρά πριν προσθέσετε τα φρέσκα. Με άλλα λόγια, το ρεζερβουάρ πρέπει να έχει πάντα υγρά μέσα. Αν η τρόμπα πάρει αέρα θα δεινοπαθήσετε για να την εξαερώσετε. Ειδικά αν η μοτοσυκλέτα σας έχει ABS, τότε η εξαέρωση είναι πραγματικός εφιάλτης. 

TIP 2: Τα υγρά των φρένων διαβρώνουν πανεύκολα τα πάντα. Αν πέσουν σε κάποιο σημείο της μοτοσυκλέτας σας, πλύνετέ το ΑΜΕΣΩΣ με άφθονο νερό  

TIP 3: Ελέγξετε προσεκτικά το λαστιχάκι που βρίσκεται στο καπάκι του ρεζερβουάρ των υγρών της τρόμπας. Αν είναι κομμένο, έχει γίνει σκληρό ή έχει μειωθεί ο όγκος του, αντικαταστήστε το, διότι από εκεί μπαίνει η περισσότερη υγρασία μέσα στο κύκλωμα

Καθαρισμός δαγκάνας/σιαγώνες και όλων των αρθρώσεων κάθε τέσσερα χρόνια

Τα τακάκια πρέπει να είναι διαρκώς σε επαφή με τον δίσκο και να μην υπάρχει διάκενο μεταξύ τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον πιέζουν με δύναμη. Αν τα έμβολα της δαγκάνα δεν επιστρέφουν πλήρως στην αρχική τους θέση όταν αφήνουμε τα φρένα, τότε η τριβή θα προκαλέσει υπερθέρμανση (πτώση απόδοσης) και πρόωρη φθορά στα τακάκια και τους δίσκους. Όπως και με τα υγρά, ο καθαρισμός, ο έλεγχος και η συντήρηση της δαγκάνας δεν έχουν σχέση μόνο με τα χιλιόμετρα που έχουν κάνει, αλλά κυρίως με τον χρόνο. Μάλιστα σε αυτή ειδικά την περίπτωση, οι μοτοσυκλέτες που μένουν για μεγάλα διαστήματα ακίνητες κινδυνεύουν περισσότερο να κολλήσουν τα εμβολάκια στις δαγκάνες τους και γενικώς τα κινούμενα μέρη του συστήματος. Το κόλλημα και τα προβλήματα ελεύθερης επαναφοράς των εμβόλων προκαλείται τόσο από την συσσώρευση σκόνης από τα τακάκια κατά την χρήση, όσο και από την οξείδωση των εμβόλων.     

 

Προβλήματα και λύσεις

Τρίξιμο

Αν τα φρένα σας τρίζουν μπορεί να υπάρχουν μία, δύο ή και περισσότερες αιτίες:

  • Έβαλες “αγωνιστικά” τακάκια

Τα τακάκια που έχουν σχεδιαστεί για αγωνιστική χρήση ή για μεγάλη αντοχή στην υπερθέρμανση, συνήθως τρίζουν. Αυτό έχει να κάνει με την σύνθεσή τους και όχι με κάποιο πρόβλημα. Αν δεν μπορείτε να ζήσετε με αυτόν τον ήχο, βάλτε ξανά τα τακάκια που προτείνει ο κατασκευαστής της μοτοσυκλέτας σας

  • Τρίζουν μόνο λίγο πριν σταματήσεις

Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο θέμα φθοράς στο υπόλοιπο σύστημα πέδησης, το τρίξιμο λίγο πριν ακινητοποιήσεις την μοτοσυκλέτα μπορεί να προκαλείται από την επαφή του εμβόλου στο τακάκι. Υπάρχουν ειδικά υγρά που μπορείς να βάλεις στο σημείο που το έμβολο της δαγκάνας ακουμπάει στο πίσω μέρος στο τακάκι. Κάποιες φορές διορθώνει το πρόβλημα, κάποιες όχι…

  • Αν δεν συμβαίνει τίποτα από τα παραπάνω, τότε το τρίξιμο είναι ένδειξη φθοράς ή βλάβης.

Στραβός δίσκος, γερασμένα και οξειδωμένα τακάκια, ακόμα και ολοκαίνουρια τακάκια που δεν στρώθηκαν σωστά, μπορεί να προκαλέσουν ανατριχιαστικούς ήχους.

 

Δυσλειτουργία ABS

Ζούμε στην εποχή των ηλεκτρονικών και καλό είναι να μάθουμε να τα συντηρούμε. Το κακό με τα ηλεκτρονικά είναι ότι δεν έχουν προοδευτική φθορά. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει κάποια περίοδος προειδοποίησης πριν σταματήσουν να λειτουργούν. Έτσι οι βλάβες τους εμφανίζονται εντελώς ξαφνικά και μοιάζουν ακατανόητες. Τα συστήματα ABS στα φρένα είναι φυσικά μια ηλεκτρονική συσκευή, ανεξάρτητα αν μιλάμε για τα υπερσύγχρονα Cornering ABS ή για τα πρώτης γενιάς μονοκάναλα ABS. Όποιο είδος ABS κι αν έχει η μοτοσυκλέτα σας, στους τροχούς της υπάρχει ένας αισθητήρας περιστροφής του τροχού και ένα καλώδιο μεταφοράς της πληροφορίας στην κεντρική μονάδα. Ο αισθητήρας θα πρέπει να θεωρείται ως αναλώσιμο εξάρτημα, καθώς είναι εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης. Ο τακτικός καθαρισμός του από την βρώμα (σκόνη από τα τακάκια, ατμοσφαιρική ρύπανση, λάσπες, λάδια, υγρά φρένων κ.τ.λ.) είναι σημαντική διαδικασία, όπως και ο έλεγχος του καλωδίου του για τυχόν σημάδια από επαφή του με την ανάρτηση, τον τροχό ή άλλα κινούμενα μέρη της μοτοσυκλέτας. Αντικαταστήστε ΑΜΕΣΩΣ οτιδήποτε σας φαίνεται ύποπτο και βεβαιωθείτε ότι όλα στηρίζονται σωστά. Σε κάθε περίπτωση, το ABS θα πρέπει να φροντίζεται από εξειδικευμένο μηχανικό και με εξειδικευμένο εξοπλισμό και μην βάζετε το χέρι σας σε πράγματα αν δεν ξέρετε ακριβώς ποιος είναι ο ρόλος τους.