Riding tips για τον χειμώνα

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/11/2016

Τα πρώτα κρύα έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες νιφάδες στόλισαν –έστω και για λίγο- τις κορφές των ψηλότερων βουνών της χώρας. Είναι ο καιρός που γυρίζουμε τους διακόπτες μας και μπαίνουμε σε… winter mode, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό μας αλλά και στο στιλ της οδήγησής μας, καθώς οι συνθήκες και οι παράμετροι αλλάζουν και πολλές φορές καλούμαστε να κάνουμε την προσαρμογή στα νέα δεδομένα πολύ απότομα και άμεσα. Καλό θα είναι λοιπόν να είμαστε προετοιμασμένοι, σωματικά και πνευματικά, για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της οδήγησης το χειμώνα. Ας δούμε αναλυτικά τι πρέπει να περιμένουμε, τι πρέπει να προσέξουμε και –κυρίως- τι πρέπει να κάνουμε για να απολαμβάνουμε την μοτοσυκλέτα μας ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.

Αποστάσεις

Όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι οι δρόμοι στην Ελλάδα ελάχιστα διαφέρουν από τους δρόμους της βομβαρδισμένης Βαγδάτης, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργολάβοι έχουν φροντίσει να μας κρατούν σε επαγρύπνηση με "μικρές" εκπλήξεις σε απίθανα σημεία. Τον χειμώνα τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα, αφού μια λακκούβα γεμάτη με νερό που κρύβει επιμελώς το βάθος της, ή ένα σαμαράκι που έχει δημιουργηθεί από τη συχνή κυκλοφορία φορτηγών και λεωφορείων με γλίτσα από πρωτοβρόχια πάνω του, μπορούν να… πεταχτούν μπροστά σας από το πουθενά. Για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως τελευταία στιγμή, κρατείστε αποστάσεις από το προπορευόμενο όχημα ειδικά αν είναι κάποιο με μεγάλο όγκο. Τα φρένα πανικού πάνω στο βρεγμένο δεν κάνουν καλό ούτε στην ψυχική, ούτε στην σωματική σας υγεία. Έτσι, θα αποφύγετε και το σπρέι νερού που αφήνουν τα προπορευόμενα φορτηγά και αυτοκίνητα, που ανεβάζει τον συντελεστή επικινδυνότητας κατακόρυφα!

Φρενάρισμα

Και μιας και κάναμε λόγο για την επιβράδυνση, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσετε την ECU του εγκεφάλου σας σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη διαδικασία γενικότερα. Υπολογίστε ότι θα χρειαστείτε μεγαλύτερες αποστάσεις, όχι μόνο στο βρεγμένο αλλά και στο στεγνό, διότι οι χαμηλότερες θερμοκρασίες της ασφάλτου έχουν αντίκτυπο και στην θερμοκρασία λειτουργίας των ελαστικών σας, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα να έρχεται νωρίτερα απ' ό,τι το περιμένετε. Η πίεση στην μανέτα και το λεβιέ πρέπει να ασκείται πολύ πιο προοδευτικά απ' ό,τι στο στεγνό, έχοντας πάντα στο νου ότι οι βρεγμένοι δίσκοι και τα τακάκια δεν αποδίδουν το ίδιο απ' ό,τι όταν είναι στεγνοί.

Γραμμές

Στο βρεγμένο, οι γραμμές που επιλέγουμε –και δεν αναφερόμαστε στις ιδανικές γραμμές μιας πίστας, αλλά στις πραγματικές συνθήκες στο δρόμο- είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές στη στεγνή άσφαλτο. Αν θέλετε καλύτερα, ο τρόπο που στρίβουμε είναι εντελώς διαφορετικός, καθώς το ζητούμενο είναι η μοτοσυκλέτα να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο όρθια και λιγότερο πλαγιασμένη, ώστε να έχουμε για πιο μεγάλο διάστημα την μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής του ελαστικού με το δρόμο. Αυτό σημαίνει ότι οδηγούμε με "γωνίες" και λιγότερο με καμπές σε συνδυασμό με μικρότερες ταχύτητες. Η είσοδος δηλαδή σε μια στροφή γίνεται πιο "βαθιά" με όσο το δυνατόν λιγότερο διάστημα υπό κλίση ώστε στην έξοδο η μοτοσυκλέτα να ανασηκωθεί ταχύτερα. Προσοχή, αυτό δεν μεταφράζεται σε απότομες αντιδράσεις και άμεσο πλάγιασμα, γιατί λόγω του μειωμένου συντελεστή τριβής οι δυνάμεις αποκτούν διαφορετική ισορροπία και η τούμπα παραμονεύει. Γι' αυτό ξαναλέμε ότι όλα γίνονται με χαμηλότερες ταχύτητες και με ήρεμες κινήσεις.

Να είσαι ορατός

Όπως είχαμε γράψει και στο άρθρο για τους urban legends της Μοτοσυκλέτας, το ζητούμενο δεν είναι να σε ακούσουν αλλά να σε δουν. Ειδικά το χειμώνα που οι συνθήκες έχουν μειωμένη ορατότητα, αυτό είναι ακόμη πιο επιτακτικό. Αν η μοτοσυκλέτα σας είναι παλαιότερων προδιαγραφών και δεν έχει μόνιμη τη μεσαία σκάλα ανοιχτή, φροντίστε να το κάνετε εσείς. Φοράτε ρούχα και κράνος με έντονα χρώματα και ανακλαστικά και φυσικά μην παίρνετε ποτέ σαν δεδομένα ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου με ο καλοριφέρ στο φουλ και τα θολωμένα τζάμια σας έχει δει…

Μείνε ζεστός

Φροντίστε όταν οδηγείτε τον χειμώνα να είστε ντυμένοι σωστά και όχι υπερβολικά. Για παράδειγμα, αν φορέσετε τρεις στρώσεις από ρούχα μπορεί να έχετε χειρότερο αποτέλεσμα από τα αν φορούσατε ένα ζευγάρι ισοθερμικά εσώρουχα και ένα χειμωνιάτικο μπουφάν. Η θερμοκρασία του σώματος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και στην αποτελεσματικότητα των αντανακλαστικών μας και γι' αυτό φροντίζουμε να την διατηρούμε πάντα σε ένα επίπεδο που μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα. Η υπερβολή (είτε στο κρύο, είτε στο ζεστό) φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ένα χρήσιμο tip για τα χέρια, που είναι ένα νευραλγικό σημείο καθώς τα άκρα είναι τα πρώτα που κρυώνουν λόγω του ότι η καρδιά φροντίζει να στείλει το αίμα πρώτα στον κορμό σε περίπτωση ψύχους, είναι να έχετε τα δάχτυλα ενωμένα πάνω στα γκριπ. Η σωστή τεχνική οδήγησης λέει ότι πάντα δύο δάχτυλα πρέπει να είναι πάνω στις μανέτες μεν, αλλά στις ειδικές συνθήκες με κρύο προτεραιότητα έχει το να παραμείνουμε ζεστοί και με αυτόν τον τρόπο η θερμοκρασία των δαχτύλων παραμένει σε υψηλότερα επίπεδα.

Προσοχή στις "παγίδες"

Οι δρόμοι με την βροχή μεταμορφώνονται σε κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το όταν είναι στεγνοί. Πράγματα στα οποία δεν θα δίναμε ιδιαίτερη προσοχή σε κανονικές συνθήκες το χειμώνα μεταμορφώνονται σε gremlins που θέλουν να μας φάνε. Οι άσπρες λωρίδες στις διαχωριστικές γραμμές και τις διαβάσεις με το που θα βραχούν μεταλλάσσονται σε πίστες καλλιτεχνικού πατινάζ. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ακόμη κι αν είστε σταματημένοι και πατήσετε πάνω τους, ενώ ακόμη και τα πενηντάρια μπορούν να νιώσουν την συγκίνηση του ντριφταρίσματος στην εκκίνηση.

Δεν είναι όμως μόνο οι άσπρες γραμμές που ανεβάζουν τον συντελεστή επικινδυνότητας, καθώς και τα βρεγμένα φύλλα που έχουν πέσει στο δρόμο ή τα πεταμένα σκουπίδια, μετατρέπονται σε μια γλίτσα που σε 'στέλνει αδιάβαστο". Προσοχή λοιπόν, ειδικά στις άκρες του δρόμου και κοντά στα πεζοδρόμια, για παρόμοιες γλιστερές παγίδες.
Μια άλλη μορφή κρυμμένης φάκας είναι τα χυμένα λάδια που στη βρεγμένη άσφαλτο βρίσκουν το καλύτερο καμουφλάζ για να παρασύρουν τα θύματά τους. Ένας τρόπος για να τα αναγνωρίσετε είναι ότι σε εκείνο το σημείο το νερό παίρνει μια ιριδίζουσα απόχρωση, οπότε το αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν τώρα τα δείτε πολύ αργά για να τα αποφύγετε, ΜΗΝ περάστε από πάνω τους προσπαθώντας να κάνετε ελιγμό. Κρατήστε την μοτοσυκλέτα όρθια και το γκάζι σταθερό, ενώ μια πρόχειρη προσευχή δεν θα έβλαπτε…

Τέλος, μεγάλη προσοχή στις λακκούβες με νερό γιατί η υδρολίσθηση παραμονεύει. Πρόκειται για το φαινόμενο όπου τα αυλάκια της χάραξης του ελαστικού δεν μπορούν να απομακρύνουν αποτελεσματικά την υπερβολική ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα το νερό να σχηματίζει ένα λεπτό φιλμ μεταξύ της επιφάνειας του ελαστικού και του οδοστρώματος μειώνοντας δραματικά την πρόσφυση. Σε μια τέτοια περίπτωση η απώλεια ελέγχου είναι δεδομένη και η μόνη επιλογή είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και την μοτοσυκλέτα όρθια, και σε καμία περίπτωση να μην κλείσετε απότομα το γκάζι.

https://bit.ly/MOTO_660

Riding Tips

Προπονήσου σαν πρωταθλητής με 30 ευρώ

Η απόλυτη προπόνηση που δεν κοστίζει

Από τον

Μπάμπη Μέντη

6/12/2017

Τι κοινό κάνουν οι πρωταθλητές ταχύτητας Γιάννης Μπούστας, Σάκης Συνιώρης και Λευτέρης Πίππος για να διατηρούνται σε φόρμα ανάμεσα στις αγωνιστικές περιόδους; Μα φυσικά προπονούνται τακτικά σε πίστες καρτ με μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες.

Αφού το κάνουν αυτοί, γιατί να μην το κάνεις και εσύ; Γιατί πρέπει να περιμένεις πότε θα γίνεις 24 χρονών, πότε θα μαζέψεις χρήματα για μια μεγάλη σπορ μοτοσυκλέτα και πότε θα βρεις μια καλή δουλειά για να σου περισσεύουν 300 ευρώ για ένα track day;

Νέα εποχή

Η ιδέα για να κάτσουμε να γράψουμε αυτό το άρθρο μας δημιουργήθηκε τον τελευταία μήνα από μια σειρά γεγονότων. Η πρώτη αφορμή ήρθε μετά από το track day που κάναμε στα Μέγαρα με το Aprilia Tuono 1100 Factory. Περάσαμε τέλεια, αλλά όταν κάτσαμε και κοστολογήσαμε τα πράγματα, ο λογαριασμός ήταν αρκετά βαρύς. Περίπου 80 ευρώ σε βενζίνες, συμμετοχή, νερά, καφέδες κ.τ.λ. και ένα διαλυμένο πίσω Pirelli Supercorsa των 180-200 ευρώ. Με λίγα λόγια πλησιάσαμε την 300άρα, που την σημερινή εποχή είναι μισό μηνιάτικο για τον περισσότερο κόσμο. Αν βάλεις και τα 19.000 ευρώ που κοστίζει το Tuono, τότε μιλάμε για μια δραστηριότητα που μπορούν να κάνουν μόνο οι πλούσιοι. Ακόμα όμως και με μια πιο φτηνή μοτοσυκλέτα μικρότερη ιπποδύναμης, που θα έριχνε το συνολικό κόστος στα 100-200, πάλι το track day είναι μια διασκέδαση που δεν μπορείς να υποστηρίξεις οικονομικά για περισσότερες από μία ή δύο φορές τον μήνα.

Η δεύτερη αφορμή για αυτό το άρθρο ήρθε μετά την φωτογράφιση που κάναμε για το συγκριτικό των γυμνών 300 (KTM Duke 390, BMW G310R και Kawasaki Z300, τεύχος ΜΟΤΟ 575) στην πίστα καρτ Speed Force στο Κορωπί. Διασκεδάσαμε τόσο πολύ οδηγώντας αυτές τις μοτοσυκλέτες εκεί μέσα, καθώς ήταν σαν να είχαμε οδηγήσει μεγάλα superbike σε κανονική πίστα.

Στο τέλος εκείνης της ημέρας και ενώ αρχίζαμε και μαζεύαμε να πράγματα, ήρθε και ο πρωταθλητής Λευτέρης Πίππος με το van του και μέσα ένα μικρό μοτοσυκλετάκι.

Τι ήρθες να κάνεις εδώ; Τον ρωτάμε. Εδώ κάνω προπόνηση μας απαντάει. Καμία έκπληξη από την απάντησή του, αφού ξέρουμε ότι και ο Σάκης Συνιώρης προπονείται με αυτό τον τρόπο, αλλά και ο Γιάννης Μπούστας έχει την έδρα της δικής του σχολής στην πίστα καρτ του Ασπρόπυργου.

Η τρίτη και η πιο σημαντική αφορμή για αυτό το άρθρο όμως, είναι η νέα γενιά μικρών σπορ μοτοσυκλετών που υπάρχει πλέον στην αγορά και ταυτόχρονα να στενά οικονομικά περιθώρια του περισσότερου κόσμου. Ναι, μπορείς να μπεις στα Μέγαρα με ένα μικρό μονοκύλινδρο Duke ή ένα G310R ή το νέο GSX-R250 που είχαμε αυτές τις ημέρες για τεστ, αλλά κάθε φορά που θα βγαίνεις στην ευθεία θα βαριέσαι την ζωή σου, περιμένοντας να φτάσεις κάποια στιγμή στην επόμενη στροφή.

Διασκέδαση μέχρι να… ζαλιστείς!

Άρα το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε εδώ είναι αν μπορείς να διασκεδάσεις και να προπονηθείς με μια μοτοσυκλέτα 125-300 κυβικών, με κόστος που να μην ξεπερνά συνολικά τα 30 ευρώ. Βρεθήκαμε λοιπόν ξανά στην πίστα Speed Force στο Κορωπί με το Suzuki GSX-R 250, πήραμε μολύβι και χαρτί και στο τέλος της ημέρας βγάλαμε το συμπέρασμα.

Πρώτα απ’ όλα, όπως στις περισσότερες πίστες καρτ, έχεις στη διάθεσή σου ανοιχτή καντίνα για νερά, καφέδες, φαγητό κ.τ.λ. και δεν χρειάζεται να βγεις έξω από αυτές. Δεύτερον έχεις στη διάθεσή σου κλιματιζόμενο χώρο για να ξεκουραστείς στα διαλείμματα. Τρίτον, υπάρχουν πιεσόμετρα ακριβείας και κομπρεσέρ αέρα για να ρυθμίζεις τις πιέσεις των ελαστικών σου, αλλά και εργαλεία αν χρειαστεί να ρυθμίσεις κάτι. Μέχρι και βενζίνη μπορείς να βάλεις αν χρειαστεί! Επίσης είναι ανοιχτές 12 ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα και αρκεί ένα τηλέφωνο για να μαθαίνεις πόση ώρα θα έχεις στη διάθεσή σου την πίστα. Με εξαίρεση τα Σαββατοκύριακα που μετά το μεσημέρι έχουν πολλούς πελάτες που κάνουν καρτ, όλες τις υπόλοιπες ημέρες τις εβδομάδας, έχεις στη διάθεσή σου την πίστα για όση ώρα θέλεις. Έτσι κι αλλιώς, ένα δεκάλεπτο οδήγησης κάθε μισή ώρα αντιστοιχεί με ένα εικοσάλεπτο οδήγησης σε κανονική πίστα.

Από την πρώτη στροφή που θα στρίψεις, μέχρι την τελευταία πριν βγεις, το μυαλό και το σώμα σου δουλεύουν στα κόκκινα! Οι ταχύτητες μπορεί να είναι πολύ μικρότερες, αλλά η ένταση είναι πολύ μεγάλη. Πρέπει να είσαι διαρκώς σε κίνηση και οι στροφές έρχονται η μία μετά την άλλη αστραπιαία. Οι κινήσεις του σώματος πάνω στο GSX-R 250 ήταν αντίστοιχες με εκείνες που κάνεις στις Σέρρες πάνω στην σέλα ενός GSX-R 1000R!

Το ίδιο ισχύει για τους χειρισμούς που κάνεις στα φρένα και το γκάζι. Ξέχνα την ευκολία με την οποία χουφτώνεις στο γκάζι του GSX-R 250 στο δρόμο. Εδώ μέσα η δύναμη του μικροσκοπικού δικύλινδρου κινητήρα γιγαντώνεται. Ο χρόνος που έχεις για να κλείσεις το γκάζι, να κατεβάσεις ταχύτητα και να φρενάρεις είναι τόσο μικρός όσο μικρός είναι και σε έναν πραγματικό αγώνα superbike. Μετά από μερικά δεκάλεπτα, αναγκάζεσαι να μάθεις σημαντικά πράγματα, που σε μια μεγάλη πίστα θα χρειαζόσουν ένα δάσκαλο δίπλα σου για να στα πει. Όπως για παράδειγμα η σωστή επιλογή της σχέσης στο κιβώτιο και η σωστή επιλογή γραμμών. Μια σχέση πάνω και η μοτοσυκλέτα ανοίγει αμέσως τη γραμμή της. Μια σχέση κάτω και η μοτοσυκλέτα “μουλαρώνει” μέσα στη στροφή. Η σωστή από τη λάθος γραμμή έχουν διαφορά μόλις δέκα εκατοστά, οπότε καταλαβαίνεις αμέσως σε ποιο σημείο και γιατί τα έκανες σκατά. Το καλύτερο όλων όμως είναι ότι με δέκα ευρώ βενζίνη, μπορείς να ξύνεις γόνατα κάτω όλη μέρα, χωρίς να τρως τα ελαστικά σου.

Το τελικό συμπέρασμα

Αν υπάρχει ένα μειονέκτημα με τις πίστες καρτ, αυτό αφορά την πρόσφυση της ασφάλτου στις πιο παλιές από αυτές. Η Speed Force είναι η πιο καινούρια της Αττικής και έχει πρόσφυση αντίστοιχη με την μεγάλη πίστα των Μεγάρων, επιτρέποντας να ακουμπάς γόνατα κάτω από τον πρώτο γύρο. Στις υπόλοιπες πίστες των Αθηνών θα χρειαστεί να ζεστάνεις καλά τα λάστιχα πριν αρχίσεις οδηγείς με ροή. Στις πόλεις εκτός Αθηνών (είχαμε οδηγήσει πιο παλιά στη Λάρισα) οι περισσότερες πίστες καρτ έχουν πολύ καλής ποιότητας άσφαλτο, λόγω της περιορισμένης χρήσης. Σε κάθε περίπτωση, η οδήγηση μέσα σε αυτές τις πίστες με τις καινούριες μοτοσυκλέτες των 125-300 κυβικών δεν είναι σε καμία περίπτωση λύση ανάγκης. Η ευχαρίστηση και κυρίως η εμπειρία που αποκτάς είναι εφάμιλλη και σε πολλές περιπτώσεις ανώτερη, από την οδήγηση σε μεγάλες πίστες με μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτες. Κυρίως όμως είναι το αστεία χαμηλό κόστος. Ακόμα και οι τούμπες δεν ξεπερνούν το κόστος μιας σπασμένης μανέτας.

https://bit.ly/MOTO_660