Riding tips για τον χειμώνα

Βασικές οδηγίες για τις πιο κρύες μέρες
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/11/2016

Τα πρώτα κρύα έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες νιφάδες στόλισαν –έστω και για λίγο- τις κορφές των ψηλότερων βουνών της χώρας. Είναι ο καιρός που γυρίζουμε τους διακόπτες μας και μπαίνουμε σε… winter mode, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό μας αλλά και στο στιλ της οδήγησής μας, καθώς οι συνθήκες και οι παράμετροι αλλάζουν και πολλές φορές καλούμαστε να κάνουμε την προσαρμογή στα νέα δεδομένα πολύ απότομα και άμεσα. Καλό θα είναι λοιπόν να είμαστε προετοιμασμένοι, σωματικά και πνευματικά, για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της οδήγησης το χειμώνα. Ας δούμε αναλυτικά τι πρέπει να περιμένουμε, τι πρέπει να προσέξουμε και –κυρίως- τι πρέπει να κάνουμε για να απολαμβάνουμε την μοτοσυκλέτα μας ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.

 

 

Αποστάσεις

Όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι οι δρόμοι στην Ελλάδα ελάχιστα διαφέρουν από τους δρόμους της βομβαρδισμένης Βαγδάτης, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργολάβοι έχουν φροντίσει να μας κρατούν σε επαγρύπνηση με "μικρές" εκπλήξεις σε απίθανα σημεία. Τον χειμώνα τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα, αφού μια λακκούβα γεμάτη με νερό που κρύβει επιμελώς το βάθος της, ή ένα σαμαράκι που έχει δημιουργηθεί από τη συχνή κυκλοφορία φορτηγών και λεωφορείων με γλίτσα από πρωτοβρόχια πάνω του, μπορούν να… πεταχτούν μπροστά σας από το πουθενά. Για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως τελευταία στιγμή, κρατείστε αποστάσεις από το προπορευόμενο όχημα ειδικά αν είναι κάποιο με μεγάλο όγκο. Τα φρένα πανικού πάνω στο βρεγμένο δεν κάνουν καλό ούτε στην ψυχική, ούτε στην σωματική σας υγεία. Έτσι, θα αποφύγετε και το σπρέι νερού που αφήνουν τα προπορευόμενα φορτηγά και αυτοκίνητα, που ανεβάζει τον συντελεστή επικινδυνότητας κατακόρυφα!

 

Φρενάρισμα

Και μιας και κάναμε λόγο για την επιβράδυνση, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσετε την ECU του εγκεφάλου σας σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη διαδικασία γενικότερα. Υπολογίστε ότι θα χρειαστείτε μεγαλύτερες αποστάσεις, όχι μόνο στο βρεγμένο αλλά και στο στεγνό, διότι οι χαμηλότερες θερμοκρασίες της ασφάλτου έχουν αντίκτυπο και στην θερμοκρασία λειτουργίας των ελαστικών σας, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα να έρχεται νωρίτερα απ' ό,τι το περιμένετε. Η πίεση στην μανέτα και το λεβιέ πρέπει να ασκείται πολύ πιο προοδευτικά απ' ό,τι στο στεγνό, έχοντας πάντα στο νου ότι οι βρεγμένοι δίσκοι και τα τακάκια δεν αποδίδουν το ίδιο απ' ό,τι όταν είναι στεγνοί.

 

Γραμμές

Στο βρεγμένο, οι γραμμές που επιλέγουμε –και δεν αναφερόμαστε στις ιδανικές γραμμές μιας πίστας, αλλά στις πραγματικές συνθήκες στο δρόμο- είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές στη στεγνή άσφαλτο. Αν θέλετε καλύτερα, ο τρόπο που στρίβουμε είναι εντελώς διαφορετικός, καθώς το ζητούμενο είναι η μοτοσυκλέτα να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο όρθια και λιγότερο πλαγιασμένη, ώστε να έχουμε για πιο μεγάλο διάστημα την μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής του ελαστικού με το δρόμο. Αυτό σημαίνει ότι οδηγούμε με "γωνίες" και λιγότερο με καμπές σε συνδυασμό με μικρότερες ταχύτητες. Η είσοδος δηλαδή σε μια στροφή γίνεται πιο "βαθιά" με όσο το δυνατόν λιγότερο διάστημα υπό κλίση ώστε στην έξοδο η μοτοσυκλέτα να ανασηκωθεί ταχύτερα. Προσοχή, αυτό δεν μεταφράζεται σε απότομες αντιδράσεις και άμεσο πλάγιασμα, γιατί λόγω του μειωμένου συντελεστή τριβής οι δυνάμεις αποκτούν διαφορετική ισορροπία και η τούμπα παραμονεύει. Γι' αυτό ξαναλέμε ότι όλα γίνονται με χαμηλότερες ταχύτητες και με ήρεμες κινήσεις.

 

Να είσαι ορατός


Όπως είχαμε γράψει και στο άρθρο για τους urban legends της Μοτοσυκλέτας, το ζητούμενο δεν είναι να σε ακούσουν αλλά να σε δουν. Ειδικά το χειμώνα που οι συνθήκες έχουν μειωμένη ορατότητα, αυτό είναι ακόμη πιο επιτακτικό. Αν η μοτοσυκλέτα σας είναι παλαιότερων προδιαγραφών και δεν έχει μόνιμη τη μεσαία σκάλα ανοιχτή, φροντίστε να το κάνετε εσείς. Φοράτε ρούχα και κράνος με έντονα χρώματα και ανακλαστικά και φυσικά μην παίρνετε ποτέ σαν δεδομένα ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου με ο καλοριφέρ στο φουλ και τα θολωμένα τζάμια σας έχει δει…

 

Μείνε ζεστός


Φροντίστε όταν οδηγείτε τον χειμώνα να είστε ντυμένοι σωστά και όχι υπερβολικά. Για παράδειγμα, αν φορέσετε τρεις στρώσεις από ρούχα μπορεί να έχετε χειρότερο αποτέλεσμα από τα αν φορούσατε ένα ζευγάρι ισοθερμικά εσώρουχα και ένα χειμωνιάτικο μπουφάν. Η θερμοκρασία του σώματος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και στην αποτελεσματικότητα των αντανακλαστικών μας και γι' αυτό φροντίζουμε να την διατηρούμε πάντα σε ένα επίπεδο που μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα. Η υπερβολή (είτε στο κρύο, είτε στο ζεστό) φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ένα χρήσιμο tip για τα χέρια, που είναι ένα νευραλγικό σημείο καθώς τα άκρα είναι τα πρώτα που κρυώνουν λόγω του ότι η καρδιά φροντίζει να στείλει το αίμα πρώτα στον κορμό σε περίπτωση ψύχους, είναι να έχετε τα δάχτυλα ενωμένα πάνω στα γκριπ. Η σωστή τεχνική οδήγησης λέει ότι πάντα δύο δάχτυλα πρέπει να είναι πάνω στις μανέτες μεν, αλλά στις ειδικές συνθήκες με κρύο προτεραιότητα έχει το να παραμείνουμε ζεστοί και με αυτόν τον τρόπο η θερμοκρασία των δαχτύλων παραμένει σε υψηλότερα επίπεδα.

 

Προσοχή στις "παγίδες"


Οι δρόμοι με την βροχή μεταμορφώνονται σε κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το όταν είναι στεγνοί. Πράγματα στα οποία δεν θα δίναμε ιδιαίτερη προσοχή σε κανονικές συνθήκες το χειμώνα μεταμορφώνονται σε gremlins που θέλουν να μας φάνε. Οι άσπρες λωρίδες στις διαχωριστικές γραμμές και τις διαβάσεις με το που θα βραχούν μεταλλάσσονται σε πίστες καλλιτεχνικού πατινάζ. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ακόμη κι αν είστε σταματημένοι και πατήσετε πάνω τους, ενώ ακόμη και τα πενηντάρια μπορούν να νιώσουν την συγκίνηση του ντριφταρίσματος στην εκκίνηση.

Δεν είναι όμως μόνο οι άσπρες γραμμές που ανεβάζουν τον συντελεστή επικινδυνότητας, καθώς και τα βρεγμένα φύλλα που έχουν πέσει στο δρόμο ή τα πεταμένα σκουπίδια, μετατρέπονται σε μια γλίτσα που σε 'στέλνει αδιάβαστο". Προσοχή λοιπόν, ειδικά στις άκρες του δρόμου και κοντά στα πεζοδρόμια, για παρόμοιες γλιστερές παγίδες.
Μια άλλη μορφή κρυμμένης φάκας είναι τα χυμένα λάδια που στη βρεγμένη άσφαλτο βρίσκουν το καλύτερο καμουφλάζ για να παρασύρουν τα θύματά τους. Ένας τρόπος για να τα αναγνωρίσετε είναι ότι σε εκείνο το σημείο το νερό παίρνει μια ιριδίζουσα απόχρωση, οπότε το αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν τώρα τα δείτε πολύ αργά για να τα αποφύγετε, ΜΗΝ περάστε από πάνω τους προσπαθώντας να κάνετε ελιγμό. Κρατήστε την μοτοσυκλέτα όρθια και το γκάζι σταθερό, ενώ μια πρόχειρη προσευχή δεν θα έβλαπτε…


Τέλος, μεγάλη προσοχή στις λακκούβες με νερό γιατί η υδρολίσθηση παραμονεύει. Πρόκειται για το φαινόμενο όπου τα αυλάκια της χάραξης του ελαστικού δεν μπορούν να απομακρύνουν αποτελεσματικά την υπερβολική ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα το νερό να σχηματίζει ένα λεπτό φιλμ μεταξύ της επιφάνειας του ελαστικού και του οδοστρώματος μειώνοντας δραματικά την πρόσφυση. Σε μια τέτοια περίπτωση η απώλεια ελέγχου είναι δεδομένη και η μόνη επιλογή είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και την μοτοσυκλέτα όρθια, και σε καμία περίπτωση να μην κλείσετε απότομα το γκάζι.

Ασφαλής οδήγηση ανάμεσα σε αυτοκίνητα

Εσύ τον είδες, όμως αυτός σε είδε;
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/11/2017

Μπορεί τη συζήτηση γύρω από την ασφάλεια και τα τροχαία ατυχήματα να την μονοπωλούν κυρίως όσα είναι θανατηφόρα, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό σοβαρών τραυματισμών γίνεται με μικρές ταχύτητες μέσα στην πόλη. Όσοι ανατρέξετε σε προσωπικές εμπειρίες ή θυμηθείτε ιστορίες φίλων σας, θα βρείτε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, που καθόλου τυχαία περιγράφουν την σύγκρουση ή επαφή μιας μοτοσυκλέτας και ενός αυτοκινήτου. Το πιο συνηθισμένο σκηνικό είναι μια μοτοσυκλέτα να κινείται ανάμεσα στην κίνηση των αυτοκινήτων και ένα από αυτά να αλλάζει λωρίδα απροειδοποίητα την τελευταία στιγμή.  Αν προλάβεις να αποφύγεις  την επαφή φωνάζεις δυνατά: Τυφλός είσαι ρε!. Αν δεν την προλάβεις όμως, ο λογαριασμός ξεκινάει με υλικές ζημιές και φτάνει ως τις σοβαρές και μόνιμες αναπηρίες, στην περίπτωση που καταλήξεις σε κάγκελα, κολόνες, γωνίες πεζοδρομίων κ.τ.λ.  Κι όλα αυτά με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 50km/h, μπορεί και κάτω από 30km/h. Η φράση "μου πετάχτηκε αυτοκίνητο", είναι πολύ δημοφιλής στους διαδρόμους του ΚΑΤ…

 

Τυφλοί οδηγοί ή τυφλά σημεία;

Εδώ δεν θα συζητήσουμε για το πόσο φταίνε οι οδηγοί αυτοκινήτου και ο γενικότερος "ωχαδερφισμός" του Έλληνα. Έχουν ειπωθεί δεκάδες φορές και το μόνο αποτέλεσμα είναι πεταμένο μελάνι και χαρτί. Το θέμα είναι πώς θα προστατευτούμε εμείς ως μοτοσυκλετιστές, αλλά και πώς μπορούμε να μειώσουμε την πιθανότητες να μας συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό.

Το πρώτο πράγματα που χρειαζόμαστε είναι να καταλάβουμε τί μπορεί να δει ένας οδηγός αυτοκινήτου. Μάλιστα υπάρχει τεράστια διαφορά στην ορατότητα ανάλογα τον τύπο, την χρονολογία κατασκευής και τον εξοπλισμό! Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πιέζονται πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια στον τομέα της παθητικής ασφάλειας, με τα crash test να γίνονται διαρκώς αυστηρότερα. Για να επιτύχουν υψηλή βαθμολογία σε αυτά, απαιτείται ο κλωβός του αυτοκινήτου να είναι άκαμπτος. Ταυτόχρονα όμως πιέζονται και για την μείωση των εκπομπών ρύπων, οπότε τα αυτοκίνητά τους θα πρέπει να είναι όσο πιο ελαφριά γίνεται. Η μόνη λύση που έχουν βρει μέχρι σήμερα είναι να σχεδιάζουν πολύ χοντρές κολώνες, μειώνοντας τις επιφάνειες των τζαμιών. Αυτό όμως μπλοκάρει την ορατότητα προς τις γωνίες του αυτοκινήτου και δημιουργεί πολύ μεγαλύτερα τυφλά σημεία σε σύγκριση με τα παλαιότερης γενιάς αυτοκίνητα. Είναι τόσο μεγάλα αυτά τα τυφλά σημεία, που μπορεί πίσω τους να κρυφτεί ολόκληρο φορτηγό. Μια μοτοσυκλέτα που κινείται ανάμεσα στα αυτοκίνητα γίνεται κυριολεκτικά αόρατη για τον οδηγό, μόλις βρεθεί  κοντά στο πίσω δεξί ή αριστερό φανάρι ενός αυτοκινήτου. Οπότε, ακόμα κι αν ένας οδηγός αυτοκινήτου, δεν μιλάει στο κινητό, δεν στέλνει μηνύματα, δεν χαζεύει, δεν είναι μαστουρωμένος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αλλάξει απότομα λωρίδα διότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν μπορούσε να σε δει.

Ένα άλλο πρόβλημα που έχουν οι οδηγοί αυτοκινήτων όταν μένουν μποτιλιαρισμένοι για αρκετή ώρα, είναι η αδυναμία τους να εκτιμήσουν την διαφορά ταχύτητας ανάμεσα στο δικό τους όχημα και στην μοτοσυκλέτα που έρχεται πιο γρήγορα από πίσω τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να νομίζουν ότι προλαβαίνουν να αλλάξουν λωρίδα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι εφικτό.

Τα καλά νέα για εμάς είναι ότι οι κατασκευαστές αυτοκινήτων (σε αντίθεση με τους νομοθέτες και τις ΜΚΟ που έχουν μείνει στο "Μπαμπά μην τρέχεις" και στο "Οδηγώ προσεκτικά"…) προσπαθούν μέσω νέων τεχνολογιών να βοηθήσουν τους οδηγούς τους να μην κινδυνεύουν να συγκρουστούν με άλλα οχήματα αλλάζοντας λωρίδα. Στα αγγλικά η τεχνολογία αυτή ονομάζεται Blind Spot Alarm και χρησιμοποιεί ραντάρ που ανιχνεύουν τα υπόλοιπα οχήματα γύρω σου. Τα πιο φτηνά συστήματα απλώς ειδοποιούν τον οδηγό με ένα ηχητικό βόμβο, ενώ τα πιο εξελιγμένα (και πολύ ακριβότερα…) μπορούν να επέμβουν στα φρένα του αυτοκινήτου και στο τιμόνι, κρατώντας το αυτοκίνητο σε σταθερή απόσταση από τα υπόλοιπα οχήματα.

Καθώς υπήρχαν πολλά ρεπορτάζ στις χώρες του εξωτερικού τον τελευταίο καιρό, ότι τα συστήματα αυτά δεν μπορούν να ανιχνεύσουν τις μοτοσυκλέτες λόγω μικρότερου όγκου, εμείς ζητήσαμε από την BMW Hellas να μας δώσει ένα αυτοκίνητο με την τελευταία γενιά της τεχνολογίας Blind Spot Alarm ώστε να μπούμε για λίγες ημέρες στα παπούτσια ενός οδηγού αυτοκινήτου και να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι αν μπορεί πλέον να ισχυριστεί ότι δεν μας βλέπει.

 

Δεν ακούω τίποτα, δεν βλέπω τίποτα

Βρέχει κι έχουμε κολλήσει στον Κηφισό, κάνοντας δέκα μέτρα εμπρός κάθε δύο λεπτά. Λόγω τις συννεφιάς, τα φώτα των αυτοκινήτων είναι αναμμένα και κοιτώντας τους μεγάλους καθρέπτες της X1 είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβεις ποιο φανάρι πίσω σου ανήκει σε αυτοκίνητο και ποιο σε μοτοσυκλέτα. Επειδή οι μοτοσυκλέτες κινούνται με μικρές ταχύτητες ανάμεσα στα αυτοκίνητα, το φανάρι τους δεν κουνιέται πολύ και φαίνονται στους καθρέπτες σαν σταματημένα. Άρα η εντύπωση που έχουμε ότι ένας οδηγός αυτοκινήτου μπορεί εύκολα να μας διακρίνει στους καθρέπτες του είναι εντελώς λανθασμένη, ειδικά σε τέτοιες συνθήκες.

Εκείνο όμως που μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πόσο δύσκολο ήταν να εκτιμήσουμε σωστά τον χρόνο που η μοτοσυκλέτα πίσω θα έφτανε ακριβώς δίπλα μας. Τα περιμετρικά ραντάρ της Χ1 έπιαναν την κίνηση της μοτοσυκλέτας σε απόσταση περίπου  δύο μέτρων. Στην πράξη ήταν ικανοποιητική και έγκυρη η προειδοποίηση αν η μοτοσυκλέτα είχε χαμηλή ταχύτητα διέλευσης. Όσοι όμως περνούσαν πολύ γρήγορα δίπλα μας, δεν επαρκούσαν αυτά τα δύο μέτρα για να δώσουν χρόνο αντίδρασης σε οδηγό αυτοκινήτου και αναβάτη μοτοσυκλέτας να αποφύγουν πιθανή σύγκρουση.

Άρα τα συστήματα αυτά είναι αποτελεσματικά μόνο στις χαμηλές ταχύτητες διέλευσης, μέσα στο κέντρο της πόλης και όχι σε φαρδύς μποτιλιαρισμένους δρόμους που υπάρχει χώρος ανάμεσα στα αυτοκίνητα για να κινηθούν με μεγαλύτερες ταχύτητες οι μοτοσυκλέτες.

Το δεύτερο σύστημα ενεργητικής ασφάλειας που δοκιμάσαμε στην BMW X1 ήταν η αποτροπή ακούσιας αλλαγής λωρίδας όταν το αυτοκίνητο κινείται με υψηλότερες ταχύτητες. Το σύστημα αυτό θα έπρεπε κατά την γνώμη μας να είναι υποχρεωτικός δια νόμου εξοπλισμός σε όποιο αυτοκίνητο εισάγεται στην Ελλάδα. Γιατί; Γιατί αν δεν βγάλεις φλας το τιμόνι του αυτοκινήτου αρχίζει να τρέμει μόλις πλησιάζεις κοντά σε διαχωριστικές γραμμές!  Όσο κόπανος κι αν είσαι, το σύστημα αυτό σε αναγκάζει να βγάλεις φλας πριν αλλάξεις λωρίδα και όλοι οι μοτοσυκλετιστές ξέρουμε από πρώτο χέρι πόσες φορές έχουμε έρθει κοντά στην στούκα με αυτοκίνητα που αλλάζουν λωρίδες χωρίς να προειδοποιούν με φλας.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα, απ’ όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων δεν έχουν τόσο καλή ορατότητα και αντίληψη της κίνησης όσο οι μοτοσυκλετιστές. Οπότε να βασίζεις τη ζωή σου ή τη σωματική ακεραιότητά σου σε αυτούς δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Έχει μεγαλύτερη αξία να σκέπτεσαι πώς να τους διευκολύνεις να σε δουν, από το να κρύβεσαι πίσω από τα τυφλά σημεία του αμαξώματος των αυτοκινήτων και μετά να τους βρίζεις. Σημασία δεν έχει να έχεις δίκιο μετά το ατύχημα, αλλά να μην έχεις γύψο…

 

Τα βασικά tips είναι τα ακόλουθα:

Σε δρόμους με περισσότερες από δύο λωρίδες και φυσιολογική κίνηση, κάτσε ακριβώς στο κέντρο πίσω από το αυτοκίνητο, βεβαιώσου ότι σε είδε και μετά προσπέρασέ το.

Σε δρόμους με περισσότερες από δύο λωρίδες και μποτιλιάρισμα σιγουρέψου ότι τα τρία-τέσσερα αυτοκίνητα εμπρός σου δεν έχουν επαρκή χώρο να αλλάξουν λωρίδα. Αν δίπλα τους υπάρχει χώρος, τότε 99,9% θα το κάνει χωρίς να σε δει ή να νοιαστεί για σένα.