Riding tips για τον χειμώνα

Βασικές οδηγίες για τις πιο κρύες μέρες
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/11/2016

Τα πρώτα κρύα έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες νιφάδες στόλισαν –έστω και για λίγο- τις κορφές των ψηλότερων βουνών της χώρας. Είναι ο καιρός που γυρίζουμε τους διακόπτες μας και μπαίνουμε σε… winter mode, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό μας αλλά και στο στιλ της οδήγησής μας, καθώς οι συνθήκες και οι παράμετροι αλλάζουν και πολλές φορές καλούμαστε να κάνουμε την προσαρμογή στα νέα δεδομένα πολύ απότομα και άμεσα. Καλό θα είναι λοιπόν να είμαστε προετοιμασμένοι, σωματικά και πνευματικά, για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της οδήγησης το χειμώνα. Ας δούμε αναλυτικά τι πρέπει να περιμένουμε, τι πρέπει να προσέξουμε και –κυρίως- τι πρέπει να κάνουμε για να απολαμβάνουμε την μοτοσυκλέτα μας ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών.

 

 

Αποστάσεις

Όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι οι δρόμοι στην Ελλάδα ελάχιστα διαφέρουν από τους δρόμους της βομβαρδισμένης Βαγδάτης, πράγμα που σημαίνει ότι οι εργολάβοι έχουν φροντίσει να μας κρατούν σε επαγρύπνηση με "μικρές" εκπλήξεις σε απίθανα σημεία. Τον χειμώνα τα πράγματα γίνονται πιο σκούρα, αφού μια λακκούβα γεμάτη με νερό που κρύβει επιμελώς το βάθος της, ή ένα σαμαράκι που έχει δημιουργηθεί από τη συχνή κυκλοφορία φορτηγών και λεωφορείων με γλίτσα από πρωτοβρόχια πάνω του, μπορούν να… πεταχτούν μπροστά σας από το πουθενά. Για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως τελευταία στιγμή, κρατείστε αποστάσεις από το προπορευόμενο όχημα ειδικά αν είναι κάποιο με μεγάλο όγκο. Τα φρένα πανικού πάνω στο βρεγμένο δεν κάνουν καλό ούτε στην ψυχική, ούτε στην σωματική σας υγεία. Έτσι, θα αποφύγετε και το σπρέι νερού που αφήνουν τα προπορευόμενα φορτηγά και αυτοκίνητα, που ανεβάζει τον συντελεστή επικινδυνότητας κατακόρυφα!

 

Φρενάρισμα

Και μιας και κάναμε λόγο για την επιβράδυνση, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσετε την ECU του εγκεφάλου σας σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη διαδικασία γενικότερα. Υπολογίστε ότι θα χρειαστείτε μεγαλύτερες αποστάσεις, όχι μόνο στο βρεγμένο αλλά και στο στεγνό, διότι οι χαμηλότερες θερμοκρασίες της ασφάλτου έχουν αντίκτυπο και στην θερμοκρασία λειτουργίας των ελαστικών σας, με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα να έρχεται νωρίτερα απ' ό,τι το περιμένετε. Η πίεση στην μανέτα και το λεβιέ πρέπει να ασκείται πολύ πιο προοδευτικά απ' ό,τι στο στεγνό, έχοντας πάντα στο νου ότι οι βρεγμένοι δίσκοι και τα τακάκια δεν αποδίδουν το ίδιο απ' ό,τι όταν είναι στεγνοί.

 

Γραμμές

Στο βρεγμένο, οι γραμμές που επιλέγουμε –και δεν αναφερόμαστε στις ιδανικές γραμμές μιας πίστας, αλλά στις πραγματικές συνθήκες στο δρόμο- είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές στη στεγνή άσφαλτο. Αν θέλετε καλύτερα, ο τρόπο που στρίβουμε είναι εντελώς διαφορετικός, καθώς το ζητούμενο είναι η μοτοσυκλέτα να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο όρθια και λιγότερο πλαγιασμένη, ώστε να έχουμε για πιο μεγάλο διάστημα την μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής του ελαστικού με το δρόμο. Αυτό σημαίνει ότι οδηγούμε με "γωνίες" και λιγότερο με καμπές σε συνδυασμό με μικρότερες ταχύτητες. Η είσοδος δηλαδή σε μια στροφή γίνεται πιο "βαθιά" με όσο το δυνατόν λιγότερο διάστημα υπό κλίση ώστε στην έξοδο η μοτοσυκλέτα να ανασηκωθεί ταχύτερα. Προσοχή, αυτό δεν μεταφράζεται σε απότομες αντιδράσεις και άμεσο πλάγιασμα, γιατί λόγω του μειωμένου συντελεστή τριβής οι δυνάμεις αποκτούν διαφορετική ισορροπία και η τούμπα παραμονεύει. Γι' αυτό ξαναλέμε ότι όλα γίνονται με χαμηλότερες ταχύτητες και με ήρεμες κινήσεις.

 

Να είσαι ορατός


Όπως είχαμε γράψει και στο άρθρο για τους urban legends της Μοτοσυκλέτας, το ζητούμενο δεν είναι να σε ακούσουν αλλά να σε δουν. Ειδικά το χειμώνα που οι συνθήκες έχουν μειωμένη ορατότητα, αυτό είναι ακόμη πιο επιτακτικό. Αν η μοτοσυκλέτα σας είναι παλαιότερων προδιαγραφών και δεν έχει μόνιμη τη μεσαία σκάλα ανοιχτή, φροντίστε να το κάνετε εσείς. Φοράτε ρούχα και κράνος με έντονα χρώματα και ανακλαστικά και φυσικά μην παίρνετε ποτέ σαν δεδομένα ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου με ο καλοριφέρ στο φουλ και τα θολωμένα τζάμια σας έχει δει…

 

Μείνε ζεστός


Φροντίστε όταν οδηγείτε τον χειμώνα να είστε ντυμένοι σωστά και όχι υπερβολικά. Για παράδειγμα, αν φορέσετε τρεις στρώσεις από ρούχα μπορεί να έχετε χειρότερο αποτέλεσμα από τα αν φορούσατε ένα ζευγάρι ισοθερμικά εσώρουχα και ένα χειμωνιάτικο μπουφάν. Η θερμοκρασία του σώματος παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και στην αποτελεσματικότητα των αντανακλαστικών μας και γι' αυτό φροντίζουμε να την διατηρούμε πάντα σε ένα επίπεδο που μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα. Η υπερβολή (είτε στο κρύο, είτε στο ζεστό) φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Ένα χρήσιμο tip για τα χέρια, που είναι ένα νευραλγικό σημείο καθώς τα άκρα είναι τα πρώτα που κρυώνουν λόγω του ότι η καρδιά φροντίζει να στείλει το αίμα πρώτα στον κορμό σε περίπτωση ψύχους, είναι να έχετε τα δάχτυλα ενωμένα πάνω στα γκριπ. Η σωστή τεχνική οδήγησης λέει ότι πάντα δύο δάχτυλα πρέπει να είναι πάνω στις μανέτες μεν, αλλά στις ειδικές συνθήκες με κρύο προτεραιότητα έχει το να παραμείνουμε ζεστοί και με αυτόν τον τρόπο η θερμοκρασία των δαχτύλων παραμένει σε υψηλότερα επίπεδα.

 

Προσοχή στις "παγίδες"


Οι δρόμοι με την βροχή μεταμορφώνονται σε κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με το όταν είναι στεγνοί. Πράγματα στα οποία δεν θα δίναμε ιδιαίτερη προσοχή σε κανονικές συνθήκες το χειμώνα μεταμορφώνονται σε gremlins που θέλουν να μας φάνε. Οι άσπρες λωρίδες στις διαχωριστικές γραμμές και τις διαβάσεις με το που θα βραχούν μεταλλάσσονται σε πίστες καλλιτεχνικού πατινάζ. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ακόμη κι αν είστε σταματημένοι και πατήσετε πάνω τους, ενώ ακόμη και τα πενηντάρια μπορούν να νιώσουν την συγκίνηση του ντριφταρίσματος στην εκκίνηση.

Δεν είναι όμως μόνο οι άσπρες γραμμές που ανεβάζουν τον συντελεστή επικινδυνότητας, καθώς και τα βρεγμένα φύλλα που έχουν πέσει στο δρόμο ή τα πεταμένα σκουπίδια, μετατρέπονται σε μια γλίτσα που σε 'στέλνει αδιάβαστο". Προσοχή λοιπόν, ειδικά στις άκρες του δρόμου και κοντά στα πεζοδρόμια, για παρόμοιες γλιστερές παγίδες.
Μια άλλη μορφή κρυμμένης φάκας είναι τα χυμένα λάδια που στη βρεγμένη άσφαλτο βρίσκουν το καλύτερο καμουφλάζ για να παρασύρουν τα θύματά τους. Ένας τρόπος για να τα αναγνωρίσετε είναι ότι σε εκείνο το σημείο το νερό παίρνει μια ιριδίζουσα απόχρωση, οπότε το αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν τώρα τα δείτε πολύ αργά για να τα αποφύγετε, ΜΗΝ περάστε από πάνω τους προσπαθώντας να κάνετε ελιγμό. Κρατήστε την μοτοσυκλέτα όρθια και το γκάζι σταθερό, ενώ μια πρόχειρη προσευχή δεν θα έβλαπτε…


Τέλος, μεγάλη προσοχή στις λακκούβες με νερό γιατί η υδρολίσθηση παραμονεύει. Πρόκειται για το φαινόμενο όπου τα αυλάκια της χάραξης του ελαστικού δεν μπορούν να απομακρύνουν αποτελεσματικά την υπερβολική ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα το νερό να σχηματίζει ένα λεπτό φιλμ μεταξύ της επιφάνειας του ελαστικού και του οδοστρώματος μειώνοντας δραματικά την πρόσφυση. Σε μια τέτοια περίπτωση η απώλεια ελέγχου είναι δεδομένη και η μόνη επιλογή είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και την μοτοσυκλέτα όρθια, και σε καμία περίπτωση να μην κλείσετε απότομα το γκάζι.

Αισθήσεις: Η Αρχή

Από το

Μαύρο Σκύλο

22/7/2011

Ήταν μια στιγμή αποκάλυψης στην αρχή της δεκαετίας του 1970, όταν συνειδητοποίησα ότι πολλοί αναβάτες μοτοσυκλετών δεν βίωναν την ίδια ευχαρίστηση στη οδήγηση όπως και εγώ. Μπορώ με ειλικρίνεια να πω ότι ένιωθα ότι τους “έκλεβαν”. Και χωρίς να φανώ υπερόπτης, σκεφτόμουν “Καλά, δεν βλέπετε τι χάνετε εδώ; Πρέπει να βρεις το όριο, πρέπει να προκαλέσεις τον εαυτό σου, πρέπει να γευτείς τον κίνδυνο, πρέπει να ξεχάσεις το επόμενο ακριβό αξεσουάρ που σκέφτεσαι να αγοράσεις και να ψάξεις μέσα σου να βρεις το κουμπί του πάθους σου και να αρχίσεις να το πατάς, πρέπει να ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ τη μοτοσυκλέτα σου!” Επιθυμία μου ήταν να μεταδώσω άμεσα τις εντυπώσεις μου, το συναίσθημα και το πάθος που βίωνα όταν ΟΔΗΓΟΥΣΑ τη μοτοσυκλέτα μου. Αλλά μάλλον ήμουν αδαής εκείνη την εποχή


του Keith Code

Η φανερή λύση ήταν να τους διδάξω πώς να οδηγούν. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορείς να κάνεις μια γενική αναθεώρηση στο μυαλό ενός αναβάτη και να μεταφέρεις όλες εκείνες τις εντυπώσεις και αισθήσεις για το πώς πρέπει ή δεν πρέπει “να νιώθει”. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις, πόσο να εξηγήσεις, τι βιώνεις όταν μπαίνεις στη “ζώνη της γρήγορης οδήγησης”. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις που να περιγράφουν τις σωστές ή λάθος διαδικασίες και χειρισμούς. Για παράδειγμα, οι αναβάτες μπορεί να είναι γραμμικοί ή απότομοι στις κινήσεις τους, να είναι γενναίοι ή “κότες”.  Οι παλιοί θα πουν “Όσο πιο πολύ οδηγάς τόσο βελτιώνεσαι”. Αυτή η παραδοσιακή συμβουλή που χρησιμοποιείται πολύ σήμερα, είναι βαρετή και άχρηστη για κάποιον που είναι έξυπνος αρκετά για να γνωρίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα.
Συμπέρανα λοιπόν ότι υπάρχουν δύο πτυχές στη δουλειά μου. Η πρώτη είναι να καταλάβω την τεχνική του να ΟΔΗΓΕΙΣ και να μπορέσω να διδάξω αυτή τη γνώση. Η δεύτερη πτυχή είναι να προσφέρω στους αναβάτες ένα περιβάλλον όπου μπορούν να καταλάβουν τις ικανότητές τους και πραγματικά να ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ την μοτοσυκλέτα τους. Αυτό το γεγονός απαιτούσε να τους τραβήξω μακριά από την αστική/επαρχιακή κίνηση και να τους κατευθύνω σε κάποιο οδηγικό παράδεισο.
Σε όλους τους αναβάτες αρέσουν οι ιστορίες οδηγικής περιπέτειας. Επιθυμούν να πιάσουν ένα κομμάτι από την δόξα έστω και από σπόντα. Ιστορίες γενναιότητας από την αστική καθημερινότητα είναι σε όλους μας γνωστές: “με κυνήγησαν οι αστυνομικοί”, “ξετρύπησα το Porsche” και πολλές παρόμοιες. Το πρόβλημα είναι ότι όλες οι ιστορίες έρχονται από κίνηση μέσα στην πόλη και συσχετίζονται με την καθημερινή οδήγηση. Και η κίνηση μέσα στις πόλεις και στους επαρχιακούς δρόμους απέχει πολύ από το οδηγικό παράδεισο που σκεφτόμουνα. Λύση: Η πίστα. Ακόμη και οι αναβάτες που δεν επιθυμούν “να ξύσουν” το γόνατό τους μπορούν να οδηγήσουν άνετα μέσα σε μία πίστα.
Στην εκπαιδευτική πλευρά του θέματος, το σλόγκαν που πιστεύει η πλειοψηφία “όσο πιο πολύ οδηγάς τόσο βελτιώνεσαι”, είμαι “τρελός” να σας πω ότι υπάρχουν 52 σημεία τα οποία επηρεάζουν τη θέση οδήγησής σας, ότι υπάρχουν 18 διακριτά σημεία αισθήσεων που χρησιμοποιούμε για να οδηγήσουμε και υπάρχουν 37 κανόνες για το πώς να προσεγγίσετε μία στροφή.  Η πλειοψηφία μπορεί να νομίζει ότι είμαι σπασίκλας με όλα αυτά τα στοιχεία και νούμερα. Αλλά πριν από μερικές δεκαετίες, η πλειοψηφία νόμιζε ότι η Γη ήταν επίπεδη.  
Ο στόχος μου έγινε το να σχεδιάσω ένα πακέτο πρακτικών ασκήσεων και θεωρίας που να εξηγεί και να καλύπτει την τέχνη της οδήγησης και να μπορεί να μετρηθεί και να αξιολογηθεί. Πραγματικά με συνάρπασε η ανακάλυψη, η σχεδίαση και αξιολόγηση τεχνικών που πραγματικά βελτιώνουν την οδηγική ικανότητα και κατανόηση για όλα τα επίπεδα των αναβατών.   
Αλλά οι μαθητές μου συνέχιζαν να έχουν προβλήματα και αβεβαιότητες στην εφαρμογή αυτών των τεχνικών. Κατά την δεκαετία του 1990, άρχιζα να καταλαβαίνω και να κατηγοριοποιώ τις οκτώ έμφυτες Αντιδράσεις Επιβίωσης, Survival Reactions, οι οποίες αποτελούν το βασικό εμπόδιο στην εξέλιξη ενός οδηγού και περιορίζουν τις δυνατότητές του. Μόλις έγινε αυτή η ανακάλυψη, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος που οδηγεί στην καλύτερη κατανόηση της οδήγησης. Σήμερα έχουμε 30 ξεκάθαρα τεχνικά σημεία για την οδήγησημ στα οποία ο κάθε αναβάτης μοτοσυκλέτας μπορεί να εκπαιδευτεί.  
Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση να εκπαιδεύεις έναν αναβάτη παγκοσμίου επιπέδου και να τον βλέπεις να βελτιώνεται με τις ίδιες ακριβώς τεχνικές όπου υστερεί και ο μέσος αναβάτης μοτοσυκλέτας. Και αυτό ακριβώς είναι το πιο σημαντικό σημείο: οι τεχνικές μας είναι κατανοητές, είναι εύκολες να εφαρμοστούν και προσφέρουν ένα σταθερό υπόβαθρο γνώσης. Οι τεχνικές αυτές είναι σημαντικές στο χτίσιμο της εμπιστοσύνης του αναβάτη στην ικανότητα του να ελέγχει την μοτοσυκλέτα του, ανεξάρτητα με το οδηγικό παρελθόν του και τις συνθήκες που κυκλοφορεί. Και σίγουρα “κάποια” εκπαίδευση είναι πολύ καλύτερη από καθόλου εκπαίδευση. Και εάν όλα αυτά γίνονται στην πίστα, τότε η πιθανότητα για επιτυχία βελτιώνεται δραματικά.
Η ανάγκη που είχα, στις αρχές της δεκαετίας 1970, με οδήγησε στις μοναδικές τεχνικές που διδάσκουμε σήμερα.  Η ανακάλυψη, η συγγραφή και διδαχή των τεχνικών αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας αυτής για εμένα. Βρείτε λοιπόν μια ημερομηνία για το επόμενο σχολείο και πηγαίνετε στην πίστα να οδηγήσετε.  

Περισσότερες Πληροφορίες και πρόγραμμα στο www.superbikeschool.co.gr

Ποιος είναι ο Keith Code
Keith_Code_JPEG_Photo-026Κανείς δεν έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην ανάπτυξη των τεχνικών οδήγησης από τον Keith Code, τον ιδρυτή του California Superbike School.
Ο Keith Code ξεκίνησε να οδηγεί μοτοσυκλέτα στα 12 και στα 16 του χρόνια ασχολήθηκε με τους αγώνες. Μέχρι τη δεκαετία του '60 συνέχισε να αγωνίζεται δίχως διακοπή, μέχρι που το 1964 αποφάσισε να σταματήσει. Το 1970 μετακομίζει στο Los Angeles και το 1972 αρχίζει μια νέα καριέρα σαν σχεδιαστής παπουτσιών των μεγάλων star του Hollywood. Σχεδίαζε παπούτσια για τη Cher, τον Elton John, την Barbara Streizant, την Carol Burnette και άλλους.
Το 1974 ξαναγυρνά στους αγώνες μοτοσυκλετών και άρχισε να κερδίζει στην περιοχή της Νότιας Καλιφόρνιας. Έχοντας πολλές απορίες, η προσέγγισή του στην οδήγηση άρχισε να διαφοροποιείται, καθώς κανείς δεν μπορούσε να του δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά του. Άρχισε λοιπόν να μεθοδεύει και να καταγράφει τις παρατηρήσεις του, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις μόνος του.
Το 1976 δημιούργησε το Keith Code Rider Improvement Program μέσω του οποίου εκπαίδευε άλλους αγωνιζόμενους, με βάση τις σημειώσεις του. Στη συνέχεια, έγινε εκπαιδευτής στο Ίδρυμα Μοτοσυκλετιστικής Ασφάλειας (Motorcycle Safety Foundation) το 1977, επεκτείνοντας τις γνώσεις του πάνω στην εκπαίδευση νέων αναβατών. Εκπαίδευσε όλους τους νέους αναβάτες της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών στην περιοχή της Νότιας Καλιφόρνια για τα επόμενα τρία χρόνια. Συνέχισε να αγωνίζεται πετυχαίνοντας καλά αποτελέσματα σε διεθνείς και εθνικούς αγώνες μέχρι το 1979, όταν αποσύρθηκε για να ιδρύσει το California Superbike School. Μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί τέσσερα παραρτήματα στο κόσμο (Αγγλία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα) και οι χώρες που έχουν διοργανωθεί σχολεία και διδαχτεί η ύλη του ξεπερνούν τις 45 χώρες παγκοσμίως. Μέσα σε 30 χρόνια, έχουν αποφοιτήσει πάνω από 100.000 αναβάτες παγκοσμίως και δεκάδες πρωταθλητές, περισσότερους από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Πολυ-πρωταθλητές όπως Wayne Rainey, Eddie Lawson,  Steve Wise,  Wes Cooley,  Ricky Graham, Bubba Shobert,  Doug Chandler,  Donnie Greene, David Sadowski, Fred Merkel, Scott Russell, Jake Zemke, Ben και Eric Bostrom,  Tommy Hayden, John Kocinski, Thomas Luthi, Leon Camier, έχουν περάσει από τα θρανία του Keith Code και έχουν διδαχτεί την ύλη του.
Τα τρία βιβλία του, η βιντεοκασέτα και το πρόσφατο DVD έγιναν παγκόσμια best seller και είναι το  πιο αξιόπιστο υλικό διδασκαλίας που υπάρχει γύρω από την οδήγηση της μοτοσυκλέτας.
Ο Keith Code διδάσκει ακόμα στα σχολεία της Αμερικής και ακόμα αναζητεί απαντήσεις στα θέματα οδήγησης που απασχολούν έναν μοτοσυκλετιστή. Ο στόχος και το πάθος του παραμένει η ανακάλυψη και διδασκαλία της γνώσης γύρω από τις τεχνικές οδήγησης της μοτοσυκλέτας. Η μεθοδευμένη προσέγγιση στην διδασκαλία του, το υψηλό επίπεδο των εκπαιδευτών αποτελούν ορόσημο για όλα τα σχολεία του California Superbike School ανά το κόσμο.  Παράλληλα, ο Keith έχει καταχωρήσει αρκετές πατέντες στο όνομά του γύρω από θέματα μοτοσυκλετιστικής τεχνολογίας και έχει βραβευτεί σαν Μοτοσυκλετιστής της Χρονιάς 1990 από το έγκυρο περιοδικό Motorcyclist. Σύμφωνα με τον ίδιο, το μεγαλύτερο επίτευγμά του είναι η αναφορά του ονόματός του στο κατάλογο του γνωστού  Guggenheim Museum για την έκθεση “Art of the Motorcycle”. Παραμένει διακριτικά στο προσκήνιο των γεγονότων και συνεχίζει να κάνει τα πάντα με πάθος, στιλ και ζωντάνια.