Οι Rookies των MotoGP 2018

Το who is who του νέου αίματος
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

24/1/2018

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το grid των MotoGP θα γεμίσει με τις γνωστές προσωπικότητες, αλλά και νέα πρόσωπα που θα κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση στην κορυφαία κατηγορία του αθλήματος. Σε λίγες μέρες ξεκινούν οι επίσημες δοκιμές των ομάδων στην Sepang και καλό θα είναι, όταν θα διαβάσετε σ' αυτό εδώ το site το ρεπορτάζ με τους χρόνους και τις επιδόσεις των αναβατών, να ξέρετε και μερικά πράγματα παραπάνω για τους rookies του 2018. Άλλωστε ανάμεσα σ' αυτούς μπορεί να υπάρχει και ο επόμενος σούπερ σταρ των MotoGP.

 

Franco Morbidelli (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Franco Morbidelli είναι 23 ετών (στις 4 Δεκεμβρίου φέτος θα κλείσει τα 24) με μια περίεργη μίξη στην καταγωγή του, καθώς η μητέρα του είναι από τη Βραζιλία και ο πατέρας του από την Ιταλία. Ο ίδιος είναι κάτοχος ιταλικού διαβατηρίου –μιας και γεννήθηκε στη Ρώμη- και κάτοχος του παγκόσμιου τίτλου στην κατηγορία Moto2. Πολλοί τον συνδέουν με τον Giancarlo Morbidelli, τον κατασκευαστή αγωνιστικών μοτοσυκλετών, και τον γιο του Gianni Morbidelli, πρώην οδηγό της F1, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για απλή συνωνυμία.
Ο Morbidelli ξεκίνησε τις επιτυχίες στην καριέρα του κατακτώντας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα STK600 το 2013 και έκτοτε η καριέρα του εκτοξεύθηκε με διαστημικούς ρυθμούς. Εκείνη την χρονιά μάλιστα έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στα GP ως wild card συμμετοχή στην κατηγορία Moto2, σε τρεις αγώνες μέσα στην χρονιά (Misano, KMotegi και στον τελευταίο αγώνα της Valencia). Αν και οι τερματισμοί του δεν ήταν μέσα στους βαθμούς (20ος, 18ος και 17ος αντίστοιχα), κατάφερε να εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση στην ομάδα της Italtrans, ενώ το 2015 κατάφερε να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο στον αγώνα της Indianapolis. Αργότερα μέσα στη χρόνια είχε έναν σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, από τον οποίο επανήλθε πιο δυναμικά και ξεκίνησε την συνεργασία του με την ομάδα EG 0.0 Marc VDS για το 2016. Εκείνη τη χρονιά πέτυχε αρκετούς τερματισμούς στο βάθρο, που αποτέλεσαν το έναυσμα για να διεκδικήσει με αξιώσεις –και τελικά να κατακτήσει- τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή το 2017. Ο ιταλο-βραζιλιάνος αποτελεί "παιδί" της ακαδημίας του Rossi VR46 και είναι ο πρώτος από την ακαδημία του Γιατρού που θα αγωνιστεί στην μεγάλη κατηγορία.

 

Thomas Luthi (EG 0.0 Marc VDS)
Ο Ελεβετός ήταν ο μεγάλος αντίπαλος του Morbidelli και ο έτερος διεκδικητής για τον τίτλο στην Moto2 την περασμένη σεζόν, αλλά ένας τραυματισμός του στέρησε την δυνατότητα να παλέψει μέχρι το τέλος. Επειδή όμως η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια, για το 2018 θα είναι ο… team mate του μεγαλύτερου αντιπάλου του στην Moto2, του Franco Morbidelli.
Η ομάδα της EG 0.0 Marc VDS θα έχει στις τάξεις της λοιπόν δύο rookies και ένας εξ αυτών θα είναι ο γεννημένος πριν από 32 χρόνια Thomas Luthi. Ο έμπειρος αναβάτης ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία μόλις εννέα ετών με pocket bikes, κερδίζοντας τα πρωταθλήματα στην κατηγορία το 1999 και το 2000. Η πρώτη του εμφάνιση στα GP ήταν στην κατηγορία των δίχρονων τότε 125cc όπου τερμάτισε στην 26η θέση. Η πρώτη του νίκη στην κατηγορία ήρθε το 2005, υπό την καθοδήγηση του Andy Ibbott (του εκπαιδευτή από το California Superbike School), στο Le Mans και στις 6 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς εξασφάλισε από νωρίς το πρωτάθλημα των 125cc.
Το 2007 μεταπήδησε στην κατηγορία των –επίσης δίχρονων τότε- 250cc πάνω στην σέλα ενός Aprilia RSA 250 και χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2008 για να πετύχει τον πρώτο του τερματισμό στο βάθρο των 250cc. Έκτοτε δεν είχε ιδιαίτερες επιτυχίες αλλά παρέμεινε στην ομάδα και την κατηγορία μέχρι το 2010 που άλλαξε σε Moto2. Το βιογραφικό του πάντως είναι πολύ πλούσιο, ενώ περιλαμβάνει και την θέση του αναβάτη εξέλιξης για το ΚΤΜ RC16 to 2016.

 

Takaaki Nakagami (LCR Honda Idemitsu)
Ο Ιάπωνας αναβάτης γεννήθηκε πριν από 26 χρόνια στην Chiba της Ιαπωνίας και ξεκίνησε να τρέχει στην κατηγορία GP125 στην πατρίδα του το 2005, όπου τερμάτισε 13ος στο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά όμως κέρδισε όλους τους αγώνες (!) και αναδείχθηκε ο νεότερος πρωταθλητής Ιαπωνίας στα GP125. Τότε ήταν που μπήκε στην Ακαδημία των MotoGP συμμετέχοντας στο ισπανικό πρωτάθλημα, όπου τερμάτισε στην 12η θέση. Τα αποτελέσματά του βελτιώθηκαν την επόμενη χρονιά, καθώς τερμάτισε στην έκτη θέση, ενώ πήρε και την πρώτη του συμμετοχή ως wild card στα 125cc του παγκοσμίου στον αγώνα της Valencia, όπου δεν κατάφερε δυστυχώς να τερματίσει. Αυτό όμως ήταν αρκετό για να του εξασφαλίσει μια θέση στο πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς. Το 2010 και ενώ είχε προσφορές για να μείνει στην κατηγορία, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ιαπωνία και να συμμετάσχει στην κατηγορία ST600. Το 2011 επέστρεψε στα GP στην κατηγορία Moto2 με την ομάδα της Italtrans μέχρι το 2013, ενώ από το 2014 μέχρι και πέρσι ανήκε στο δυναμικό της Idemitsu Honda Team Asia. Φέτος θα είναι κάτω από την ίδια στέγη με τον Cal Crutchlow αλλά με το λογότυπο LCR Honda Idemitsu.

 

Xavier Simeon (Reale Anvitia Racing)
Ο 29 ετών Βέλγος αναβάτης έχει χριστεί κι αυτός νικητής στα GP, όταν πήρε την καρό σημαία το 2015 στο GP της Γερμανίας στην Moto2. Στο παλμαρές του έχει δύο τίτλους (Superstock 1000 το 2009 και European Superstock 600 το 2006) και είναι ο πρώτος Βέλγος αναβάτης (μετά τον Didier de Radigues το 1990) που ανέβηκε στο βάθρο με τον τερματισμό του το 2013 στην τρίτη θέση στο grand prix της Γαλλίας. Την ίδια χρονιά κατάφερε να πάρει και την πρώτη του pole position στην Γερμανία, ενώ δύο χρόνια αργότερα στην ίδια πίστα πήρε και την πρώτη του νίκη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ετικέτες

MotoGP Ιαπωνία: Νίκη Bagnaia χωρίς μάχη – Ψαλιδίζει την διαφορά στο πρωτάθλημα

Νέα πτώση Acosta ελπίζοντας για την βροχή που δεν έπεσε
MotoGP Ιαπωνία: Νίκη Bagnaia χωρίς μάχη – Ψαλιδίζει την διαφορά στο πρωτάθλημα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/10/2024

Ο καιρός που έβγαλε την κόκκινη σημαία στην Moto2 και απείλησε τον αγώνα των MotoGP δεν επηρέασε τελικά το αποτέλεσμα σε μία στιγμή που θα ήταν πολύ δύσκολη για τους δύο πρώτους του πρωταθλήματος αλλά θα κατάφερνε να ανανεώσει το ενδιαφέρον των θεατών που μετά από το πρώτο κομμάτι του αγώνα δεν είχαν πλέον τίποτα να ελπίζουν με τον αγώνα να καταλήγει βαρετός για τον Marquez όπως χαρακτηριστικά δήλωσε. Είχε βέβαια μία στιγμή ανησυχίας όταν ξεκίνησε να γυρνά στον ρυθμό του Bagnaia την οποία διόρθωσε χωρίς να χάσει θέση, κρατώντας την τελευταία του βάθρου.

Μέχρι να φτάσουμε εκεί όμως ήταν ένας πολύ ωραίος αγώνας με δυνατή εκκίνηση και μάχες σχεδόν σε όλη την πρώτη δεκάδα.

Αποτινάσσοντας πλήρως πλέον την σειρά 5 κακών εκκινήσεων ο Bagnaia ξεκίνησε όπως και εχθές στον Sprint, αλάνθαστος παίρνοντας την πρώτη θέση από τον Acosta με τον Martin και τον Marquez επίσης να τα πηγαίνουν εξαιρετικά και σπρώχνοντας τον Morbidelli εκτός γραμμής, ακουμπώντας και με τον Vinales, ανέβηκαν στην 5η και 6η θέση.

Υπήρχαν δύο KTM στις πρώτες θέσεις καθώς πίσω από τον Acosta στην δεύτερη θέση είχε καταφέρει να κρατηθεί ο Binder και μέσα από την μάχη για την τέταρτη θέση κατάφερε να ανέβει με ταυτόχρονες προσπεράσεις ο Miller από την 7η θέση.

Έδειχνε πως δεν κολλάει με τους υπόλοιπους εκεί όμως και δεν θα έμενε για πολύ καθώς ο Martin περνά εμπρός στην 4η θέση που ήταν ο Bastianini που βρέθηκε στην 7η πίσω από τον Marquez.

Ο άλλος Marquez πίσω κάρφωσε την Gresini πάνω στον Mir που μπορεί αυτή τη φορά το μόνο του λάθος να είναι πως γυρνούσε τέρμα πίσω αλλά τα στατιστικά θα γράψουν άλλη μία πτώση και κανείς δεν θα θυμάται πως αυτή τη φορά δεν έφταιγε.

Βγήκε από την πίστα έχοντας την Gresini σφηνωμένη ανάμεσα στον πίσω τροχό και το υποπλαίσιο εγκαταλείποντας εκνευρισμένος.

Πολύ νωρίς αυτή τη φορά μόλις στον 4ο γύρο ο Acosta πέφτει και στην ίδια στροφή ο Binder ανοίγει γραμμή και ο Martin μπαίνει δεύτερος. Ο Acosta έκανε μία απέλπιδα προσπάθεια να ξανά μπει με την ευχή να βρέξει καθώς τότε υπήρχε περιθώριο να ξανά μπει στους βαθμούς και να βελτιώσει τα στατιστικά του. Καθυστέρησε λίγο να το κάνει αυτό έχοντας όλο το εμπρός κομμάτι του φαίρινγκ ασταθές και βρέθηκε να γυρνά ελάχιστα μπροστά από τον Bagnaia. Λίγους γύρους αργότερα κάθισε εκτός γραμμής για να μην τους χαλάσει τον αγώνα και μπήκε πίσω από τον Bastianini που εκείνη την στιγμή κυνηγούσε τον Binder που είχε χάσει θέση και από τον Marquez.

Ο Bastianini ζορίστηκε να περάσει τον Binder αφήνοντας τον Marquez να κάνει ένα ήσυχο αγώνα που καθόλου δεν του άρεσε και όπως είπε βαρέθηκε. Ιδιαίτερα όταν είδε πως δεν γινόταν να πιάσει τους μπροστά.

Εκείνη την στιγμή ο Bagnaia είχε καταφέρει να φτάσει έως και το 1,4 δευτερόλεπτα που πολύ γρήγορα ο Martin μείωσε μόλις στο μισό. Ο Bagnaia έκανε έναν αγώνα στρατηγικής, ήταν φανταστικό να τον παρακολουθείς να διευθετεί το κενό από τον Martin με γνώμονα τα ελαστικά κρατώντας εκ νέου την απόστασή τους στο ένα δευτερόλεπτο. Τα γλιστρήματα που ένιωσε ο Martin ήταν ο δεύτερος λόγος που αποφάσισε ότι η δεύτερη θέση ήταν φανταστική με δεδομένο πως ξεκίνησε από την 11η. Σε μία σπάνια στιγμή αυτοσυγκράτησης που δεν είναι αρκετή για να πει κανείς πως έχει διορθώσει για πάντα το βασικό του μειονέκτημα, ο Martin έμεινε σε σταθερό ρυθμό και βολεύτηκε στην 2η θέση.

Ο Bastianini δεν κατάφερε να απειλήσει ποτέ τον Marquez ενώ ο Acosta όταν είδε πως μετά την απειλή βροχής που ανάγκασε τους κριτές να βγάλουν τις άσπρες σημαίες αλλά δεν έφτασε ποτέ να επηρεάζει τον ρυθμό οδήγησης, εγκατέλειψε στις πρώτες ηλιαχτίδες. Μετά άνοιξε και τρύπα στα σύννεφα και τα πράγματα βελτιώθηκαν.

Ο Nakagami δεν είχε πρόβλημα από τον Zarco αυτή τη φορά θέλοντας να τερματίσει μέσα στην έδρα του και να κάνει τον γύρο της πίστας με την Ιαπωνική σημαία ενώ μετά το τέλος του αγώνα έτρεξε στην κερκίδα και άφησε ενθύμιο γάντια και μπότες.

Σε άλλη μία δύσκολη εξέλιξη για την Yamaha, ο Quartararo έμεινε από καύσιμα στην γραμμή τερματισμού και έχασε μία θέση από τον Zarco κρατώντας πίσω τον Nakagami ενώ ο Miller κατέληξε στο τέλος του αγώνα σε μία πιο ταιριαστή θέση από πλευράς απόδοσης, κλείνοντας την δεκάδα.

Ο Bagnaia κατάφερε, όχι πολύ εύκολα, να πάρει τους μέγιστους βαθμούς που θα μπορούσε από την Ιαπωνία με τον Martin να είναι δεύτερος. Όπως είχαμε γράψει και στην ανάλυση του προηγούμενου αγώνα, βαδίσαμε αυτό το πρώτο βήμα των πέντε αγώνων με μικρή βαθμολογική διαφορά. Έτσι είχε γίνει και πέρσι μέχρι την Valencia.

Ο Bagnaia κατάφερε να πάρει την 8η νίκη του σε ένα σερί που στην ιστορία των MotoGP το έχουν καταφέρει λίγοι, όπως ο Rossi, Marquez, Stoner, Lorenzo… έκανε την 13η σερί νίκη της Ducati και συμπλήρωσε 900 νίκες για τους Ιταλούς στην ιστορία του αθλήματος.

 

 

Θέση

Βαθμοί

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος / Διαφ.

1

25

1F. Bagnaia

Ducati Lenovo Team

42:09.790

2

20

89J. Martin

Prima Pramac Racing

+1.189

3

16

93M. Marquez

Gresini Racing MotoGP

+3.822

4

13

23E. Bastianini

Ducati Lenovo Team

+4.358

5

11

21F. Morbidelli

Prima Pramac Racing

+17.940

6

10

33B. Binder

Red Bull KTM Factory Racing

+18.502

7

9

72M. Bezzecchi

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

+19.371

8

8

49F. Di Giannantonio

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

+20.199

9

7

41A. Espargaro

Aprilia Racing

+30.442

10

6

43J. Miller

Red Bull KTM Factory Racing

+31.184

11

5

5J. Zarco

CASTROL Honda LCR

+31.567

12

4

20F. Quartararo

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

+32.299

13

3

30T. Nakagami

IDEMITSU Honda LCR

+33.003

14

2

10L. Marini

Repsol Honda Team

+35.974

15

1

25R. Fernandez

Trackhouse Racing

+39.321

16

 

42A. Rins

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

+40.839

17

 

87R. Gardner

Yamaha Factory Racing Team

+59.547

Πτώσεις-Εγκαταλείψεις

   

31P. Acosta

Red Bull GASGAS Tech3

12 laps

   

12M. Viñales

Aprilia Racing

11 laps

   

37A. Fernandez

Red Bull GASGAS Tech3

6 laps

   

32L. Savadori

Trackhouse Racing

1 laps

Εκτός πρώτου γύρου

   

36J. Mir

Repsol Honda Team

 
   

73A. Marquez

Gresini Racing MotoGP