Ο Rossi ανταποδίδει την υποστήριξη στο κοινό του!

Μιλά για την πανδημία, το μέλλον και τον αδερφό του!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

23/3/2020

Αυτή τη στιγμή η κατάσταση στην Ιταλία είναι τραγική με τα κρούσματα να φτάνουν τις 60.000 και τις πόλεις να έχουν ερημώσει, ενώ η εικόνα των στρατιωτικών οχημάτων να μεταφέρουν όσους έχασαν τη μάχη με τον κορωνοϊό (ανέρχονται του 5.476) είναι αρκετή για να σε καταρρακώσει ψυχολογικά. Όλοι κάνουν αυτό που πρέπει, μένοντας σπίτι και περιμένοντας να εξομαλυνθεί η κατάσταση.

Το ίδιο κάνουν όλοι οι αναβάτες των MotoGP. Ο Rossi μέσω της ομάδας του VR46 έχει ήδη ξεκινήσει να συγκεντρώνει χρήματα μέσα από έναν έρανο και το ποσό θα διατεθεί για την αγορά μηχανημάτων αναπνευστικής υποστήριξης για τους ασθενείς. Ο εξοπλισμός θα δοθεί στο νοσοκομείο Azienda Ospedaliera Marche Nord. Όσοι θέλουν να κάνουν κάποια δωρεά μπορούν μέσα από εδώ να βρουν τα στοιχεία.

Επίσης για να απαλύνει λίγο το κλίμα, ο Rossi έδωσε μια συνέντευξη στο Sky Italia με βιντεοκλήση πάντα, καθώς τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες ακολουθεί τις οδηγίες της ιταλικής κυβέρνησης και μένει σπίτι. “Η κατάσταση στην Tavullia όπως και στο Pesaro είναι πολύ δύσκολη και δυστυχώς πολλοί άνθρωποι έχουν προσβληθεί απ’ τον ιό. Συμπαραστεκόμαστε στους ανθρώπους που μένουν στο Bergamo και την Brescia. Οι εικόνες από αυτές τις πόλεις είναι πολύ άσχημες, θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη,” ανέφερε ο Ιταλός πολυπρωταθλητής. “Έχω πολλούς φίλους και αυτή τη φορά τους ανταποδίδω τη χάρη υποστηρίζοντάς τους, όπως κάνουν και αυτοί όταν αγωνίζομαι.”

Όπως είχαμε αναφέρει και στο παρελθόν, ο Rossi σκόπευε να αποφασίσει για το αν θα αποσυρθεί ή όχι το 2021, αφότου λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες της φετινής σεζόν. Η Yamaha απ’ την πλευρά της, έχει ήδη έτοιμη μια εργοστασιακή Μ1, καθώς και την εργοστασιακή υποστήριξη σε περίπτωση που αποφασίσει να συνεχίσει, με τα χρώματα της Petronas, αφού το 2021 οι εργοστασιακοί της αναβάτες θα είναι οι Vinales και Quartararo.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, τέθηκε και η ερώτηση σχετικά με το μέλλον του και ο Ιταλός αναβάτης σχολίασε: “Τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ, ακυρώθηκε μέχρι και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η κατάσταση επηρεάζει τα σχέδιά μου και όσο για το μέλλον μου, ήλπιζα να κατασταλάξω κάπου μετά το πρώτο μισό της σεζόν. Θα ήθελα να πάρω μέρος σε μερικούς αγώνες για να δω πόσο ανταγωνιστικός είμαι, καθώς αυτό θα παίξει σημαντικό ρόλο στην τελική μου απόφαση.”

Παρά την αναβολή των αγώνων, ο Rossi – όπως και όλοι οι αναβάτες – δεν παραστρατούν απ’ το πρόγραμμά τους, παρότι μένουν περιορισμένοι στο σπίτι. “Προπονούμαι κι προσπαθώ να διατηρήσω τη φυσική μου κατάσταση, αφού το σπίτι έχει γυμναστήριο. Περνάω το χρόνο μου όσο πιο διασκεδαστικά και εποικοδομητικά γίνεται. Βλέπω σειρές με τον Francesca (σ.σ. η αρραβωνιαστικιά του Rossi, η οποία μαζί με τη μητέρα του μένουν στο σπίτι του αυτό το διάστημα) και παίζουμε videogames όπως το GT.”

Σχετικά με το σενάριο των διπλών αγώνων, που υπήρχε στο τραπέζι όπως είχε αναφέρει ο CEO της Dorna, Carmelo Ezpeleta, ο Rossi είπε: “Ο στόχος της φετινής σεζόν είναι να πραγματοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αγώνες. Οι διπλοί αγώνες όπως στα Supebikes είναι μια λύση, αλλά αυτό σημαίνει ότι το πρωτάθλημα των MotoGP θα μειωθεί στους 13 διπλούς αγώνες και θα χάσει επτά; Εξάλλου δεν είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν και οι 20 αγώνες.” Πράγματι για να ανακηρυχθεί ο πρωταθλητής του 2020, χρειάζεται να πραγματοποιηθούν μόνο οι 13 απ’ τους 20 αγώνες του πρωταθλήματος.

Μια απ’ τις πολλές ερωτήσεις που απάντησε ήταν και η άποψή του για τον ετεροθαλή αδερφό του, Luca Marini. Ο Rossi τον φωνάζει Marinovic επειδή ο Marini είναι πάντοτε απίστευτα ψύχραιμος όταν οδηγεί, όπως ήταν και ο Ρώσσος αναβάτης. “Τον συμβουλεύω να πιστεύει στα όνειρά του, να προπονείται και να δίνει πάντα το 100% επειδή έχει τη δυνατότητα να πετύχει σημαντικά πράγματα. Είμαι και εγώ ήρεμος και ψύχραιμος όταν αγωνίζομαι αλλά όχι τόσο όσο ο Luca και είναι κάτι που πραγματικά ζηλεύω σε αυτόν. Ακόμη και πριν από 20 χρόνια που δεν έτρεχα στα GP, αλλά είχα πάρει μέρος σε αρκετούς αγώνες, συνέχιζα να είμαι αγχωμένος, αυτός όμως τίποτα, είναι ήρεμος σαν ψυχρός δολοφόνος.”

Στη συνέντευξη ο Rossi ανέφερε πως μόλις ξεπεραστεί η όλη κατάσταση, σχεδιάζει να ανοίξει και ένα μουσείο, που θα εκτίθενται οι καλύτερες στιγμές της καριέρας του. “Η Tavullia αποτελεί τη Μέκκα των φιλάθλων μου, καθώς κάθε χρόνο την επισκέπτονται χιλιάδες, θα ήταν ωραίο να έχουμε ένα μουσείο. Επισκεφτήκαμε διάφορα μουσεία όπως της Ferrari για να πάρουμε ιδέες για το project, επειδή θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα αντάξιο μουσείο συγκριτικά με τα υπόλοιπα και προσπαθούμε να οργανωθούμε. Θέλουμε περισσότερο χρόνο αλλά μου αρέσει πάρα πολύ σαν ιδέα.”

Η Dorna πέρα απ’ τη διοργάνωση του πραγματικού Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Grand Prix, διοργανώνει και το αντίστοιχο στο Playstation με τους αναβάτες να ανταγωνίζονται και εκεί. Παρότι ο Rossi ανήκει στη γενιά των παιδιών που αγόρασαν το πρώτο Playstasion – όπως εξομολογήθηκε ήταν 12-13 όταν η μητέρα του τον πήγε να το αγοράσουν και η χαρά του ήταν απίστευτη όταν το άνοιξε σπίτι- δεν είναι απ’ τους καλύτερους gamers… “Γνωρίζω πολλούς καλούς παίκτες όπως τον Bagnaiα και τον αδερφό μου Luca αλλά εγώ δεν είμαι τόσο καλός, πολύ φοβάμαι πως θα με κατατροπώσουν..!”

Επίσης, ο Rossi αποκάλυψε και ένα απ’ τα όνειρά του! “Θα ήθελα να αναμετρηθώ με τον Kevin Schwantz: ήταν ο αγαπημένος μου αναβάτης όταν ήμουν παιδί και παρακολουθούσα τη χρυσή εποχή της Ιστορίας των αγώνων μοτοσυκλέτας με τους Αμερικανούς και Αυστραλούς αναβάτες. Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο να βρεθούμε στην ίδια πίστα, αυτό με την Suzuki του και εγώ με μια Yamaha 500.”

Άλλο ένα απ’ τα θέματα που σχολιάστηκε, φυσικά, ήταν και τα τελετουργικά που κάνει πριν από κάθε αγώνα. Οι παλαιότεροι αναγνώστες και φίλαθλοι τα γνωρίζουν ήδη, όμως θα τα αναφέρουμε και για τους νεότερους που μπορεί να μην τα ξέρουν. Ο Rossi είναι απ’ τους αναβάτες που πριν καβαλήσουν τη μοτοσυκλέτα τους, την προσεγγίζουν, σκύβουν δίπλα της και της μιλάνε. Μοιράζονται τις σκέψεις τους, ζητούν την βοήθειά της και της λένε ότι απ’ τη στιγμή που θα την καβαλήσουν θα είναι οι δύο τους και μαζί θα προσπαθήσουν για τη νίκη.

 

“Ποτέ δεν μου έχει απαντήσει αλλά πιστεύω σε αυτήν και αν μια μέρα μου μιλήσει δεν θα εκπλαγώ,” ανέφερε αστειευόμενος ο Rossi, ενώ εξομολογήθηκε πως όταν θα αποσυρθεί αυτές οι στιγμές είναι που θα του λείψουν περισσότερο απ’ όλες, αυτές πριν την εκκίνηση. “Η αδρεναλίνη σου βρίσκεται στα ύψη, η επιθυμία να τα πας τέλεια αναμειγνύεται με το φόβο μην κάνεις κάποιο λάθος και όλα μαζί σου δημιουργούν ένα αξέχαστο συναίσθημα!” Όπως έχει πει και στο παρελθόν, η χειρότερη στιγμή του Rossi είναι όταν ακούει την εκκίνηση της Moto2, τότε ξεκινάει ο φόβος πως σύντομα θα έρθει η σειρά του να αγωνιστεί. “Με το που σβήσουν τα φώτα, απλά δίνεις το 100% και είναι σαν να περνάς σε άλλη διάσταση.”

 

Παράλληλα, την ώρα που απαντούσε στο τι χρειάζεται για ξεκινήσει κάποιος την αγωνιστική καριέρα του και κάποια μέρα να φτάσει στα MotoGP, αποκάλυψε πως το να κάνει παιδιά δεν βρίσκεται στα άμεσα πλάνα του. “Οικογένεια και παιδιά; Ο Enzo Ferrari το είχε πει, όσοι κάνουν παιδιά χάνουν ένα δευτερόλεπτο κάθε γύρο, εγώ δεν μπορώ να το αντέξω αυτό!”

Ο Rossi έχοντας οδηγήσει στο παρελθόν μερικά αγωνιστικά αυτοκίνητα της F1, πιο πρόσφατα την F1 του Lewis Hamilton, όταν του ζητήθηκε να τα συγκρίνει είπε: “Η οδήγηση της μοτοσυκλέτας είναι πολύ πιο δύσκολη, θέλει περισσότερη μαεστρία επειδή οι κινήσεις που κάνεις είναι που κάνουν τη διαφορά. Στα αυτοκίνητα τα πράγματα είναι παρόμοια αλλά όχι το ίδιο, ωστόσο το να οδηγήσεις γρήγορα μια F1 δεν είναι καθόλου εύκολο, οπότε το επίπεδο της δυσκολίας είναι μεγάλο.”

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…