MotoGP Τσεχίας: Τράβηξε χαρτί στο 20!

"Στους αγώνες το ρίσκο είναι εκείνο που αποδίδει"
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/8/2017

Όλα τα σενάρια βγήκαν αληθινά στο MotoGP του Brno, με τον καιρό να καθορίζει την εξέλιξη του αγώνα και την στρατηγική να καθορίζει τον νικητή. Σε επανάληψη εκείνου το βρόχινου Sachsenring πέρσι και σχεδόν σε κάθε τελευταίο αγώνα που χρειάστηκε γρήγορη αλλαγή μοτοσυκλέτας, ο Marquez έδειξε ότι έχει την καλύτερη στρατηγική, ή μάλλον ότι ξέρει να παίρνει το ρίσκο και μάλιστα του βγαίνει! Και σχεδόν πάντα ο Rossi κάνει άλλον έναν μαγικό αγώνα σκαρφαλώνοντας θέσεις για να διορθώσει την δική του επιλογή…

«Προπονησούλα» οδηγώντας μόνος του μπροστά μέχρι την νίκη ο Marquez, σερφάροντας για το πρωτάθλημα σε ήρεμα νερά, όμως μέχρι εκείνο το σημείο που μόνο η πτώση θα τον σταματούσε, τα πάνα έδειχναν ότι είχε κάνει το λάθος. Όπως δηλαδή τότε στο Sachsenring που έβαλε τα Slick πριν στεγνώσει η πίστα και όλοι λέγαμε ότι μόλις πέταξε κάθε ευκαιρία από το παράθυρο, μόνο και μόνο για να διαψεύσει τους πάντες, ακόμα και τα αρνητικά μυαλά της ομάδας του και να κερδίσει.

Η μητέρα των επαναλήψεων γέννησε σήμερα το αδερφάκι του Sachsenring, με τον Marquez να κοιτά τους πάντες πονηρά και να τραβάει χαρτί στο 20… ποιος να το περίμενε ότι θα μάντευε τόσο καλά πως η βροχή δεν θα έπεφτε ξανά; Ποιος πέρα από την ομάδα του που έμαθε να εμπιστεύεται το ρίσκο του, θα μπορούσε να πάρει την ευθύνη για αυτό που έκανε σήμερα ο Marquez; Που για να λέμε την αλήθεια του βγήκε από καθαρή τύχη;

Βάζοντας τα μαλακά βρόχινα ελαστικά και ετοιμάζοντας την δεύτερη μοτοσυκλέτα του με Slick, όταν όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι αναβάτες είχαν τις δεύτερες μοτοσυκλέτες έτοιμες για βροχή, ο Marquez είχε εκπονήσει ένα σχέδιο που αν και πέτυχε στο μισό του, ήταν τόσο καλό που απέδωσε. Υπολόγιζε να χτίσει μία μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους και να αλλάξει γρήγορα και πρώτος ελαστικά για στεγνή πίστα, ανακάπτοντας και κερδίζοντας την διαφορά. Το θέμα ήταν να μην επέστρεφε η βροχή, που οπτικά τίποτα δεν μαρτυρούσε μία τέτοια εκδοχή, το αντίθετο έλεγε όποιος έβλεπε τον ουρανό. Όμως εκεί στην Honda έχουν πέσει τόσες φορές μέσα στην πρόβλεψη τους, που θα αρχίσουν τα σενάρια. Μπορεί να έχουν κατεβάσει κανένα βουδιστή γκουρού από τα βουνά της Ιαπωνίας και διαβάζει τα σύννεφα ή τα διατάζει κιόλας, μπορεί οι τεχνολογικά προηγμένοι Ιάπωνες να έχουν φτιάξει τον καλύτερο μίνι-μετεωρολογικό σταθμό που προβλέπει αν θα πέσει νερό γύρω από την πίστα, μπορεί απλά να είναι κωλόφαρδος ο Marquez, το γεγονός παραμένει ότι του βγαίνει το ρίσκο με τις αποφάσεις που παίρνει για τον καιρό!

Αρχίζοντας η πίστα να στεγνώνει πολύ πιο γρήγορα από αυτό που περίμενε ο καθένας, ακόμα και η Honda, ο Marquez βρέθηκε σε μειονεκτική θέση και ενώ ξεκίνησε πρώτος, είδε τον Lorenzo να ανεβαίνει γρήγορα και να μπαίνει μπροστά του. Κόβοντάς του την ευκαιρία να χτίσει μία μικρή διαφορά για να μπει στα πιτ πρώτος, ο Marquez αντιλαμβανόταν ότι με την πίστα να στεγνώνει γρήγορα έχανε κάθε ευκαιρία που ήθελε να δημιουργήσει. Όπως είπε ο ίδιος, η απόφαση για τα Slick στην δεύτερη είχε παρθεί από την αρχή, αλλά τα μαλακά πίσω το αποφάσισε την τελευταία στιγμή. Χάνοντας συνεχώς θέσεις βγήκε αμέσως για αλλαγή και πήρε έτσι άλλο ένα ρίσκο. Με την πίστα να έχει διαδρόμους με διαφορετικό χρώμα, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν κατάλληλη για Slick ελαστικά, ο Marquez παρατρίχα να πέσει όπως στις ελεύθερες δοκιμές ή να αρχίσει να γλιστρά σώζοντας με δυσκολία, όπως στα χρονομετρημένα. Την ώρα που ο Rossi, που στο μεταξύ είχε περάσει την κορυφή της κούρσας οδηγώντας τον αγώνα, αποφάσιζε –καθυστερημένα- να μπει για αλλαγή ελαστικών, ο Marquez θα περνούσε τον Zarco που εντελώς αναπάντεχα δεν μπήκε πίσω από τον Rossi. Ο Ισπανός θα έχτιζε έτσι διαφορά στα 22 δευτερόλεπτα, που αργότερα έπεσε στα 12 μπροστά από τον Pedrosa ο οποίος τόνισε πως έπρεπε να αλλάξει μοτοσυκλέτα έναν γύρο νωρίτερα και ότι δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνει ο καιρός, αν και εκείνη την στιγμή γελούσε και έδειχνε την μοτοσυκλέτα του Marquez… Μέχρι το σημείο όμως που ο Marquez οδηγούσε μοναχικά τον αγώνα, είχαν γίνει τόσα πολλά στα pit και τόσα λάθη από μεγάλες και μικρές ομάδες, που χωρά πολύ κουβέντα.

εξαιρετική οδήγηση από τον Rossi για να ανακάμψει, μετά την αλλαγή!

Πρώτο ζήτημα η Ducati που δεν είχε έτοιμες τις μοτοσυκλέτες με Slick ελαστικά και ρυθμίσεις. Ούτε του Lorenzo, ούτε του Dovizioso. Το αποτέλεσμα ήταν να μπει ο Dovizioso καθυστερημένα, ταυτόχρονα με τον Rossi ενώ ο Lorenzo που μπήκε νωρίτερα καθυστέρησε να αλλάξει τόσο πολύ, που ποτέ δεν ανέκαμψε την διαφορά. Ήταν μία από τις ελάχιστες στιγμές στην σύγχρονη καριέρα του, που βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα σε συνθήκες κακής πρόσφυσης και όταν ήρθε η ευκαιρία να οδηγήσει στο στεγνό η ομάδα του την πέταξε από το παράθυρο.

Εκείνη την ώρα θα γινόταν κάτι ακόμα πιο χαζό, για τα δεδομένα επαγγελματισμού που κυριαρχεί στο MotoGP, πράγμα που απλά δείχνει ότι και οι καλύτεροι κάνουν λάθη. Ο Aleix Espargaro θα έφευγε χωρίς να τον κρατήσει η ομάδα του την στιγμή που ο Iannone πήγαινε να μπει στα pit και φρενάροντας απότομα για να τον αποφύγει, μπλόκαρε τον εμπρός τροχό και έπεσε μέσα στα pit, μπροστά στους μηχανικούς του!

Ενώ ο Marquez μπήκε στον δεύτερο γύρο, αλλάζοντας σε Slick μαζί με άλλους αλλά κερδίζοντας μόνος του το προβάδισμα, ο Rossi με τον Dovizioso μπήκαν στον τέταρτο όταν ο τρίτος ήταν ήδη μία ασφαλής επιλογή. Για αυτό και η ομάδα του Rossi του είχε ετοιμάσει ήδη πίνακα που τον καλούσε στα pit, σε περίπτωση που συνέχιζε. Βγαίνοντας από τα pit ο Rossi ήταν στην 13η θέση με τον Vinales λίγο πιο μπροστά του αλλά ακόμα εκτός δεκάδας, καθώς είχε αλλάξει μοτοσυκλέτα νωρίτερα. Οι δύο Yamaha θα έβαζαν το κεφάλι κάτω με στόχο το βάθρο. Η πρώτη θέση, που εκείνη την στιγμή είχε 20 δευτερόλεπτα διαφορά, έμοιαζε ήδη εκτός από κάθε πιθανότητα που ήταν στο χέρι τους. Με τον Rossi να κάνει εξαιρετικό αγώνα χωρίς ρίσκο, μένοντας πίσω από κάποιον αναβάτη που για αρκετή ώρα, να δεν ερχόταν η ασφαλής προσπέραση, και τον Vinales να είναι λίγο πιο επιθετικός, οι Yamaha σταδιακά ανέβαιναν. Ο Pol Espargaro καθυστέρησε τον Rossi λίγο περισσότερο από αυτό που θα περίμενε και ο ίδιος, ο Petrucci και ο «πονεμένος» Cruthlow καθυστέρησαν εξίσου και τους δύο, όμως τελικά οι δύο Yamaha έκαναν έναν εξαιρετικό αγώνα από την στιγμή που άλλαξαν ελαστικά και μετά, μπαίνοντας πίσω από τις δύο Honda. Είχε προηγηθεί και η άνοδος του Pedrosa στην δεύτερη θέση, του αναβάτη που με αυτό το βάθρο ισοφάρισε την πορεία του με τα ονόματα των Rossi και Agostini, σε μία πίστα που είχε νικήσει το ’14 τον Marquez που κυνηγούσε τότε το πρωτάθλημα. Ο Pedrosa είναι ο πολύτιμος αναβάτης που θα φέρει σίγουρους βαθμούς σε μια ομάδα και στο Brno ήταν πολύ γρήγορος από τις δοκιμές.

Ξεχνώντας την πρώτη θέση, ο αγώνας είχε μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώντας την μάχη για την δεύτερη και μετά για την τρίτη θέση και όλες από εκεί και πίσω, καθώς ο Rossi είχε βάλει στόχο να μην χάσει ούτε έναν πόντο ακόμα, από εκείνους που είχε ήδη απωλέσει με την αλλαγή μοτοσυκλετών.

Ο καιρός έπαιξε τεράστιο ρόλο όλη την ημέρα και ανέδειξε την στρατηγική που θα καθόριζε τον νικητή. Όπως μου είχε πει και ο Kevin Schwantz, που έχει χαρίσει το όνομά του σε στροφή αυτής της πίστας, όταν τότε στο Sachsenring βλέπαμε μαζί υπό την φιλοξενία της MOTUL την στρατηγική του Marquez να αποδίδει, «το ρίσκο κερδίζει πρωτάθλημα σε αυτό το επίπεδο αγώνων, όχι το ανάποδο»!

Διδακτική λοιπόν ημέρα με μπόλικο θέαμα, κι αν κανείς αναρωτιέται αν ποτέ θα εκλείψει το θέαμα από τα MotoGP, οι προηγούμενες κατηγορίες έχουν την απάντηση. Στην Moto3 ο Mir, πρώτος στο πρωτάθλημα ήταν τέταρτος στην τετράδα που κυνηγούσε την πρώτη θέση, ξεχωρίζοντας από τους υπόλοιπους για ένα μεγάλο διάστημα όταν διαλύθηκε η βροχή που όλη την ημέρα ερχόταν με κύματα. Ο Fenati δεύτερος σε βαθμούς πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή πως θα τα καταφέρει, έχοντας αφήσει πίσω τους τον Bo Bendsneyder της KTM που ενθουσιασμένος οδηγούσε για αρκετούς γύρους πριν μείνει πίσω, όταν ο Mir έκανε την επίθεση και πέρασε εμπρός κερδίζοντας έναν αγώνα που στην καλύτερη περίπτωση έλεγες πως ίσως ανέβει στο βάθρο.

Στην Moto2 που διακόπηκε και ξεκίνησε μόλις για 6 γύρους στην βροχή, ο Luthi έκανε μία επίθεση από το πουθενά και κυριάρχησε στον αγώνα, δηλαδή στους έξι αυτούς γύρους, με τεράστια διαφορά, παίρνοντας επίσης ένα μεγάλο ρίσκο με τα ελαστικά. Άκρως διδακτική ημέρα λοιπόν, για τις ίδιες τις ομάδες πρώτα, για τους αναβάτες έπειτα και μετά για τους θεατές! 

 

 

η πτώση του Alvaro BAUTISTA πίσω από τον Lorenzo

Alvaro BAUTISTA

 

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…